Benim bebeğim 22 aylık. Eşim çalışıyor ve kendi ailem şehir dışında, eşimin ailesinden de çocuk bakımı konusunda bir destek görmüyorum. O kadar yoruluyorum ki. O yorgunluğun üzerine bazen bebeğim de sendromlarıyla beni darlıyor. Ama ona vurmayı bırakın böyle bir şeyi aklımdan dahi geçiremem, düşünmek istemem. Onu incitmek, ona öyle bir korkuyu yaşatmak, onunla aramdaki güven bağını zedelemek düşünmek bile istemiyorum. Hepimiz çileden çıkabiliyoruz. Bir odaya girip ağlayıp rahatlayıp çıkıyorum ki bunu yaparken de " aman görmesin, olumsuz etkilenir" diye onun görmemesini sağlıyorum.
Asla el kadar bebeğe bir tokadı kabul edemem. Lütfen bir daha bunu yapmayın. Ne olursa olsun