Konu sahibi Müslümanmı değilmi bilmem ama benim toprağım Müslüman toprağı ve bu topraklarda örf ve adetlerde İslamiyete göre şekillenir. Herkesin günahı kendine bu tür şeyler ulu ortada normalmiş gibi konuşulmaz bu durum normalleştirilemez bu hoş ve normal görülemez çünkü normal bir durum değil aile yapısı diye birşey var. Nerde bizim değerlerimiz örfümüz adetlerimiz?Sizin dininiz herkesin dini olmayabilir. Olsa da sizden farklı yaşamayı tercih ediyor olabilir. Sadece sorulan soruya cevap verseniz daha iyi olur. Kimse size islama göre caiz mi dememiş. Konu sahibinin müslüman olup olmadığını da bilmiyorsunuz.
siz daha iyi bilirsiniz ama neden sevgilinize ve kendnize evlilik konuşunda bir şans vermiyorsunuzTabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Teşekkür ederim, henüz 8 haftalık.Evliler genelde bitki, bezgin. Benim de gözlemim böyle. Evlilik buyuk yuk annelik ekstra.
Ancak maddi durumunuz anlattiginiz gibiyse yatili bakici + tam zamanli temizlikciyle cok rahat edersiniz.
Ben evimde ne nerde bilmem bile. Sevdigim icin yemegi yaparim sadece. Cok yogunsam onu da yapmiyorum. Ya yaparlar ya disardan söylerim biter.
Kimse alinmasin, gücenmesin ama para her şeyi çözüyor. Gunde 10 saat calisip, isten kosa kosa gelip bakiciyi gonderip cocugu emziren, yemek yetistirmeye calisan, bi yandan akli camasirlarda olan, dus almaya vakit ayiramayan kadinin cok mutlu olabilmesine ben cok ihtimal vermiyorum.
Ben olsam evlenir ve dogururdum. Hayirlisi neyse o olsun hepiniz icin ☺
10. Haftanin kürtaj icin sinir oldugunu biliyorsunuz di mi? Sanirim 10. Haftadasiniz suan.
Evet ilişkimizde kesinlikle büyük sarsıntılar olur. Hayatımın hiçbir döneminde çocuk istemedim değil. Ne asla çocuk istemem dedim ne de anne olayım diye yanıp tutuştum.Bebeği aldırırsanız sevgilinizle ilişkiniz çıkmaza girip bitebilir. Sonuçta onun isteği doğması.
Hayatımın hiçbir zamanında çocuk istemiyorum, hayatımı bir çocuğa bağlamak istemiyorum gibi düşünceleriniz varsa ve bunlarla başa çıkamayacağınızı düşünüyorsanız doğurmamak çok da korkunç değil. Çünkü asıl mesele doğumdan sonra başlıyor ve hiç bitmiyor. Hayatın çok değiştiği bir gerçek.
Bu değişim hem çok güzel duyguları ve mutlulukları hem de zorlukları beraberinde getiriyor.
Benim düşünceme göre durumunuz iyi olduğu için yatılı bir bakıcı ve eve diğer işler için yardımcı işinizi çözer gibi :)
Evet ben anne olmaktan korkuyorum sanırım. Okulu bırakırsın, işi bırakırsın, boşanırsın, taşınırsın ama bana göre değilmiş diye bebeği bırakamazsın ki.Sizin gibi birinin korunmasız ilişkiye girip hamile kalması beklenmedik bir şey. Eğer bir hatanız olduğunu düşünüyorsanız oda istenmeyen gebeliğe göz yummanız zaten.
Bir aile kurmak ve anne olmak isteyen bir kadın için çok güzel şartlara sahipsiniz. Ama siz anne olmak istemiyorum diyorsunuz. Bence önce bunu çözün
Anne olmak istemiyor musunuz?
Anne olmaktan korkuyor musunuz?
Yaradan bundan sonra ki hayatını etkileyecek bir yol ayrımı sunmuş sana. Seçiminle kaderini yaşayacaksın, umarım en doğru kararı verirsin.
Sevgilisi oldu diye dövülen, birlikte oldu diye öldürülen kızları duyunca yaşadığımız topluma göre ailen yine iyi bile tepki vermişler. Açıkcası bende kronolojik sıranın bozulmamasını isterdim.
Aileni kurup bebeğini doğurmayı seçersen emin ol bebeği paylaşamayacaklar bile.
İç sesini dinle ve gözünü kapatıp 5/10 yıl sonra ki hayatını hayal et. Hangisi daha çok gülümsetecek heyecanlandıracak seni.
Anketi kaldırmanıza sevindim.Gençler anketi ben ekledim eğer konu ile örtüşmüyor ise kaldırabilirim ?
Yoo sen doğur biz bakarız demelerini beklemiyorum tabi ki. O benim sorumluluğumda ben yaptıysam ben bakacağım. Sadece biraz rahatlamak istemiştim onlarla konuşunca.aferım kızım demelerını beklemedınız heralde ?
gunumuzde bırakın evlılık dısı hamıle kalmayı ,erkek arkadası oldugu ıcın öldurulen kızlar var
evcılık bıle oynamazdım, anne olmayı ıstemıyorum, harıka ıs teklıfı geldı bekar ve cocuksuz olmam bunda etkılı oldu gıbı seyler yazmıssınız
bız ne dıyebılırız ? doguracak veya dogurmayacak olan sızsınız psıkolojınız ,ortamınız nedır bılemeyız... bızım kararımıza gore karar verecek degılsınız (insallah) soruyorsanız annelık duygusunu tarıf edılemez hep de tek duam her ısteyen degıl anne baba olabılecek gercekten bunu hakedene nasıp olsun
cok cıddı emek ve sabır ısteyen bır durum . bazı seylerı anlamak ıcın anne olmaya gerek yok mesela kendınızden pay bıcın... bakın sızde buyudunuz bır yasa geldınız buyumek bıle ne kadar zor degıl mı ? buyutuyorsunuz bı yasa getırıyorsunuz bı sekılde yanında oluyorsunuz sonra cocugunuz tedbırsız davranıyor ve aılem tam da ıstedıgım destegı vermedı dıyerek sıtem edıp bunca emegı hıc edıyor cocuk buyutmek tam olarak boyle zor ıste
boyle bı durumda aılem yanımda olamayacaksa ne zaman olacak demıssınız sıtem etmıssınız
aılenızde bu kadar kendıne guvendı basının caresıne bakar demıstır ne yapsın ne desınler ? koca kadınsınız sonucta evlı veya bekar bırsey degısmıyor ayrıca, hamılelık haberı verdıgımızde olaganustu muthıs harıka tepkıler ,dopıng destekler vermıyorlar zaten neden versınler kı ? kendımıze guvendık yaptık dıye dusunuyorlar bıze de hayırlı olsun der gecerler yapabıleceklerı ne var kı bu durumda ?
evlenıp evlenmeyecegınızı dogurup dogurmayacagınızı ıse gıdıp gıtmeyecegınızı tum kararı veren sızsınız aılenız ne yapabılır ?
ha sunu mu beklıyorsunuz
sen dogur bız buyutur bakarız sen ısınden gerı kalma derlerse doguracak mısınız ?
ıyı dusunun ve kararınızı kendınız verın dogurmak ıstıyorsanız kımse bırsey dıyemez dedıgım gıbı kendı hayatınız. pısman olacagınız seyı yapmayın onemlı olan tek sey bu .karar ne olursa olsun pısman olmayacagınızdan emın olun
evlilik netleşince aileniz içinde problem kalkar benceBebeğin anne babasından başkasına ihtiyacı yok ama benim var. Hayatımda ilk defa bu kadar büyük bir sorumlulukla karşı karşıyayım. Hayatımın en zor günlerini geçiriyorum. Sarmalanmak, geçeceğine inanmak, güvende hissetmek istiyorum.
Siz çok doğru bir noktaya parmak basmışsınız. Bu işle ilgili nedenini anlayamadığım ama beni rahatsız eden bir şey vardı. Belki bu yüzden hemen kabul edemedim. Benim bu hissimin nedenini mesajınızı okuyunca buldum. Kendimi satın alınmış gibi hissettiriyor bu.ben de şöyle düşünüyorum biraz farklı bir bakış açısı olacak ama
sizden evlenmemenizi, çocuk yapmamanızı bu yüzden tercih edilebilir olmanızı bekleyen bir şirket ve kariyer... Sizce bu mantıklı mı?
Artık şirketler hayatlarımızı istiyor resmen onların kölesi oluyoruz; bunun için yani kendi yaşamınızdan vazgeçmenizin belli bir bedeli olabilir mi? Modern kölelik diyemedikleri için bazen gerçekten kariyer dediklerini düşünüyorum. Kapitalizmin insanları köle yapmasına güzel bi sıfat bulmuşlar ki insanlar aymasın resmen. Bir de maaşa bağlamışlar zamanımızı, bu yanlış.
Velhasıl ben çalışan, pozisyonu müdür olan bir insanım, şu an bir bebeğim var ve onunla eşimle vakit geçirebileceğim bir zamanım da kalıyor. Bunu da daha fazla çalışıp 2 katı alacağım bir işe gerçekten değişmem.
Keza bebek istersiniz istemezsiniz bakış açısı olabilir ki şu an hali hazırda hamileyken bence bakış açısı durumunu geçmiş ama ben bekar bile olduğum zamanlarda kendim için vaktim olmasına her zaman özen gösterdim, size tavsiyem asla kendi hayatınızdan bu denli ödün vermenizi isteyen bir şirkete geçip gözünüzü kariyer ve parayla boyamalarına izin vermeyin. Bir sıkıntıda sizden vazgeçmeleri sadece dakikalar alır.
Diğer konuda şahsi fikrim tabi ki sevgilimle evlenip çocuğumu büyütürdüm ben olsam.
Eş adayı size yardımcı olursa tabi ki biraz uzak kaldıktan sonra ikisi bir arada yürütülebilir bunu yapan bir çok kadın varBen çocuk fikrine çok uzağım diyemem ama hiç bu konuda plan da yapmadım yapsam bile şimdi için düşünmezdim herhalde. Tek başıma verebileceğim bir karar da değil. Çocukla kariyerin birlikte ileriediğini söyleyenler var. O kadar tuhaf ki içimde atan benimkinden başka bir kalp var. O kalp atışlarını duymuş olmak da her şeyi daha zorlaştırıyor.
Küçük kardeşime kimsesi olmadığı için annelik yapıyorum ve çoğu bilgiye bildirime ihtiyacım oluyorAnnelik duygunuz yok.
Çocuk fikrine uzaksınız.
Anneler kulübüne üye olmanız peki?
Ne kadar güzel bir hikaye, yüzümde oluşan güzel bir gülümseme var şu anda göremeseniz de. Oğlunuzla, torunlarınızla mutlu bir yaşam dilerim.Ben de eimle beraber bir evde yaşıyordum evli olmadan, esim üniyi yeni bitirmişti ve yeni işe başlamıştı ve ben üniye yeni başlamıştım ve spor bölümündeydim. Bir kaç gün çok midem bulaniyordu ve tansiyonum iyice düşüktü. Bazı kokular midemi alt üst ediyordu. Doktorda hamile olduğumu öğrendim ve şok oldum. Cünkü hayallerim çok büyüktü üniye bitirince, neler yapacağım üzerine. Önce babama söyledim, onu buldum evde, sonra annemin iş yerine gittim anneme söyledim ve biz evlendik. Türkiyeden kağıtların gelesiye kadar, aylar sürdü, tam 9 aylık hamileyken evlendim. Annemle babam kararımı bana bırakmıştı lar. Bir oğlum oldu ve iyiki olmuş. Dün akşam daha telefon etti ve uzun uzun konuştuk, güldük anlattık. Kendisinin de şimdi 2 çocuğu var, covid yüzünden görüşemiyoruz ama haftada bir iki defa telefonlasiyoruz. Kızını akşama yaptırdıktan sonra, koşuya çıkıyor ve bazi zaman beni arıyor. Bende o zaman esasinda hazır değildim ama doğduğu gibi hazır oldum. İyiki oğlum için kararımı vermişim. Uninin spor bölümünü yapamadım ama onun yerine başka bölüm yaptım. Simdi sporu hobby olarak yapıyorum ve meditasyon grubunu kurdum. Oğlum mayısta 40 yaşına basicak.
Empati kurabildiğiniz için çok teşekkür ederim.hazır degılsın dıyende dogur dıyende ıkna edıcı konusuyor bır yoruma bakıp ıkna olup dıger yoruma gecıp ona da ıkna oluyorum sahsen konu sahıbı
ısın zor
Ben de iyi bakabileceğimi düşünüyorum zaten mükemmeliyetçi biriyim. Ben de kürtaj olsam üzülürüm gibi geliyor.Nedense ben sizin bebegi doğurup onu cok seveceginizi ve keyifle bakacaginizi düşünüyorum. Çocuğu aldirdiginiz zaman hem vicdanen kötü hissedeceksiniz hem de sevgilinizle eskisi gibi olamayacaksınız gibime geliyor. Cocuklari sevmek sevmemek, anne olamam vs böyle seyler 9 ay boyunca karninda tasiyipta onu kucagina aldigin an değişiyor bence. Isterse insan 10 tane cocuk baksin kendi evladi olmadığı sürece hissettikleri yaşadıkları ayni olamaz. Tabi illaki eskisi gibi bir hayat ve yasam tarzi düşünemezsiniz ama çok kötüsüde olmayacaktir. Maddi durumunuz yerinde ve sevgilinizde gerçekten guvendiginiz ve baba olabilecek bir insan ise ufak duzenlemeler ve değişikliklerle hayatiniza gayet iyi bi sekilde devam edersiniz. Etrafiniza farkli bir karakter çizmiş olabilirsiniz ama o çizilen kalıplara, söylenenlere takılı kalip yasamak zorunda değilsiniz. Eger ki aldirmaya kiyamiyorsaniz ve sevgilinizle evlenip anne baba olmayi düşünüyorsanız olumsuzluklara ve kotu yorumlara kulaklarinizi kapatin.
Ben varım.Başka konularda evli kadınlara korunsaydın naraları atılıyordu, üç sayfaya baktım kimse yazmamış... sevgili olunca sürpriz hamilelik hoş mu karşılanıyor?? Nikahlı olana habire yüklenilirken daha sorumlu davranması bekleniyor sanırım evlenme cüzdanını cebine koydun diye rahat ettin sanmaben olsam evlenir ve çocuk sahibi olurum. Yaşları bilmiyorum ama benzer bir işe girmek yine sözkonusu olabilir ancak karşısında bir can var.
Sizin gibi insanların anlamadığı bir şey var. En önemli şey de o zaten.Konu sahibi Müslümanmı değilmi bilmem ama benim toprağım Müslüman toprağı ve bu topraklarda örf ve adetlerde İslamiyete göre şekillenir. Herkesin günahı kendine bu tür şeyler ulu ortada normalmiş gibi konuşulmaz bu durum normalleştirilemez bu hoş ve normal görülemez çünkü normal bir durum değil aile yapısı diye birşey var. Nerde bizim değerlerimiz örfümüz adetlerimiz?