Bekar Anne Olmak

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Güncelleme: Okuyan, yazan, fikir veren herkese teşekkür ederim. Uzunca bir süre düşünüp tarttıktan sonra bana en doğru gelen bu olduğu için evlendim, bebeği bekliyorum. Her şeyin güzel olacağına inanıyorum. Sizlerin de hayatlarında her şeyin çok güzel olmasını diliyorum

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine

Genişletmek için tıkla...

Benim düşüncem çocuğu doğurmanızdan yana çünkü insan nasıl kıyıp aldırabilir, çok isteyip çocuk sahibi olamayanlar var mesela ben.. İyi düşünün

Bebegi dogurana kadar pisman olup olmayacagini bilemezsin, gordugun ornekler kistasin olmasin ama cok isteyerek hamile kalana bile cocuk bakmak kolay bi is degil. Gene de ben cocuk sahibi oldugum icin hic pisman olmadim, kisisel bi tercih bu

Çocuğa bakabilecek imkanınız varsa ve baba adayina da bu konuda güveniyorsanız bence çocuğu doğrun şunu sakın unutmayin şuan kariyeriniz ve maddiyatinizi düşünebilirsiniz okunuda da hakliliginiz var ama rızkinizi veren Allah, emin olun bu firssattan daha iyileri de olucak hayatınız da belkide iyi ki diyeceksiniz burda karar vermek için koşul işiniz olmamalı siz annelik yapabilecek misiniz elimizi karnınıza koyun onu hissedin ona kiyabilecek misiniz yoksa onu sarıp sarmayalacak misiniz bu sorumluluk sizin iyi düşünün

Kariyeriniz icin yine is teklifleri gelir ama bebeğinizi aldirdiktan sonra bu olaya şimdiki gibi bu kadar rasyonel bakabileceginizi sanmıyorum.

Hayat sürprizlerle dolu, bu da sizinkisi olsun.

hlya67 .!.:

Çocuğa bakabilecek imkanınız varsa ve baba adayina da bu konuda güveniyorsanız bence çocuğu doğrun şunu sakın unutmayin şuan kariyeriniz ve maddiyatinizi düşünebilirsiniz okunuda da hakliliginiz var ama rızkinizi veren Allah, emin olun bu firssattan daha iyileri de olucak hayatınız da belkide iyi ki diyeceksiniz burda karar vermek için koşul işiniz olmamalı siz annelik yapabilecek misiniz elimizi karnınıza koyun onu hissedin ona kiyabilecek misiniz yoksa onu sarıp sarmayalacak misiniz bu sorumluluk sizin iyi düşünün

Genişletmek için tıkla...

Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.

TheKnack .!.:

Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.

Genişletmek için tıkla...

Ailenizin tavrı beklendik bir tavır aslında böyle bir durumda aferin demezler zaten torun baldan tatlıdır derler evlenip torun olunca herşeyin duzelicegine inanıyorum umarım hakkınızda hayırlısı olur

Paragraf36 .!.:

Kariyeriniz icin yine is teklifleri gelir ama bebeğinizi aldirdiktan sonra bu olaya şimdiki gibi bu kadar rasyonel bakabileceginizi sanmıyorum.

Hayat sürprizlerle dolu, bu da sizinkisi olsun.

Genişletmek için tıkla...

Rasyonel bakmak. Yakın zamanda bir arkadaşımla konuşurken de bunun üzerinde çok durduk. Ben durumu arkadaşıma anlattım. Önceden de anne olmanın artıları eksileri, bu konudaki avantajlarım dezavantajlarım gibi şeyleri not almıştım. Bunu gören arkadaşım çok şaşırdı ve anne olmak için çok duygusuz olduğumu söyledi. Böyle rapor hazırlar gibi annelik olmazmış.

Aldırın evlenince yaparsınız

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Benzer bir şey yaşamadım ama her insanda maalesef annelik duygusu yok bende de yok mesela çocuk fikrine çok çok uzağım eğer kariyer planlarınız varsa doğurmayın sonuçta yasal bir süre ve size tanınan hak var bunu kullanabilirsiniz iyi bir anne olmayıp hep kayıp giden kariyerinize üzüleceğinize olmaması daha sağlıklı sevgilinizle oturup tabi ki ortak karar verin ama o duygu yoksa olmuyor işte

Ailenin tavrını hiç takma ayıp etmişler ama inan doğsun onlar daha çok seveceklerdir
Bebeğin şanslı onu isteyen bir babası var bu zamanda sorumluluk sahibi bir baba eş bulmak çok zor
Benim de mesleğimin başlarında çok idealistimm önceliğim hep işti inan hayat işimizden ibaret değil
Demek ki seni işindeki başarın güdülüyor mutlu ediyor
Ama eğer olursan anne olmak iyi bir eşe sahip olmak da insanı mutlu eder
Kariyerine çocuklu da devam edebilirsin sonuçta
Umarım bebeğin ve kendin için en doğru kararı verebilirsin
bir de hamileliğin zor geçiyorsa erkek arkadaşın yanında olmalı kendi kendine altından kalkmaya çalışıp yorma kendini lütfen

TheKnack .!.:

Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.

Genişletmek için tıkla...

Neden suçlu hissettiniz? Kabul etmesinler, keyifleri bilir. Bebeğe bakacak olan sizsiniz. Bebeğinin anası babası hariç kimseye ihtiyacı yok.

TheKnack .!.:

Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.

Genişletmek için tıkla...

Afffffferim kızım sevgilinden nasılda hamile kaldın diyeceklerini beklemediniz heralde? Evlenin çocuk doğunca kabul ederler. Dindar olmasalar da bu toplumda gelenek görenek adet diyede bir şey var.

Seferye hatun .!.:

Afffffferim kızım sevgilinden nasılda hamile kaldın diyeceklerini beklemediniz heralde? Evlenin çocuk doğunca kabul ederler. Dindar olmasalar da bu toplumda gelenek görenek adet diyede bir şey var.

Genişletmek için tıkla...

Aferin beklediğim yok tabi ama yaparken bize mi sordun gibi tepkiler de fazla geliyor. Zaten bunalmış durumdayım ve destek görmek istiyorum doğal olarak aileme koşuyorum. Bu durumda onlar da yanımda olmayacaksa kim olacak? Hem nerede kaldı o sözü edilen kutsal ve koşulsuz sevgi, destek?

yolcu90 .!.:

Ailenin tavrını hiç takma ayıp etmişler ama inan doğsun onlar daha çok seveceklerdir
Bebeğin şanslı onu isteyen bir babası var bu zamanda sorumluluk sahibi bir baba eş bulmak çok zor
Benim de mesleğimin başlarında çok idealistimm önceliğim hep işti inan hayat işimizden ibaret değil
Demek ki seni işindeki başarın güdülüyor mutlu ediyor
Ama eğer olursan anne olmak iyi bir eşe sahip olmak da insanı mutlu eder
Kariyerine çocuklu da devam edebilirsin sonuçta
Umarım bebeğin ve kendin için en doğru kararı verebilirsin
bir de hamileliğin zor geçiyorsa erkek arkadaşın yanında olmalı kendi kendine altından kalkmaya çalışıp yorma kendini lütfen

Genişletmek için tıkla...

Şimdilik zor. Belki normali zaten böyledir daha önce hiç hamile olmadığım için bana zor geliyordur, bilmiyorum. Devam etmeye karar verirsem 9 ay böyle nasıl geçer nasıl dayanırım hiç gözüm kesmiyor. Bebeği öğrendiğimden beri sevgilimle ayrı kalmadık. Çok yardımcı oluyor sağolsun. Garip de bir tarafı var ama o sürekli çevremdeyken kürtaj düşünmek bile vicdan azabı yaratıyor. Her gün her şey daha da zorlaşıyor. Keşke bu bir kabus olsa da uyansam.

bezaaa .!.:

Neden suçlu hissettiniz? Kabul etmesinler, keyifleri bilir. Bebeğe bakacak olan sizsiniz. Bebeğinin anası babası hariç kimseye ihtiyacı yok.

Genişletmek için tıkla...

Bebeğin anne babasından başkasına ihtiyacı yok ama benim var. Hayatımda ilk defa bu kadar büyük bir sorumlulukla karşı karşıyayım. Hayatımın en zor günlerini geçiriyorum. Sarmalanmak, geçeceğine inanmak, güvende hissetmek istiyorum.

TheKnack .!.:

Bebeğin anne babasından başkasına ihtiyacı yok ama benim var. Hayatımda ilk defa bu kadar büyük bir sorumlulukla karşı karşıyayım. Hayatımın en zor günlerini geçiriyorum. Sarmalanmak, geçeceğine inanmak, güvende hissetmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bence aileniz evlilik kararınız kesinleşince, bu konuyu kapatır. Anlıyorum sizi ama onlarda olayın etkisinin şokunun altında kalmışlardır.

Evliler genelde bitki, bezgin. Benim de gözlemim böyle. Evlilik buyuk yuk annelik ekstra.
Ancak maddi durumunuz anlattiginiz gibiyse yatili bakici + tam zamanli temizlikciyle cok rahat edersiniz.
Ben evimde ne nerde bilmem bile. Sevdigim icin yemegi yaparim sadece. Cok yogunsam onu da yapmiyorum. Ya yaparlar ya disardan söylerim biter.
Kimse alinmasin, gücenmesin ama para her şeyi çözüyor. Gunde 10 saat calisip, isten kosa kosa gelip bakiciyi gonderip cocugu emziren, yemek yetistirmeye calisan, bi yandan akli camasirlarda olan, dus almaya vakit ayiramayan kadinin cok mutlu olabilmesine ben cok ihtimal vermiyorum.

Ben olsam evlenir ve dogururdum. Hayirlisi neyse o olsun hepiniz icin ☺

10. Haftanin kürtaj icin sinir oldugunu biliyorsunuz di mi? Sanirim 10. Haftadasiniz suan.

bbluespiritt .!.:

Benzer bir şey yaşamadım ama her insanda maalesef annelik duygusu yok bende de yok mesela çocuk fikrine çok çok uzağım eğer kariyer planlarınız varsa doğurmayın sonuçta yasal bir süre ve size tanınan hak var bunu kullanabilirsiniz iyi bir anne olmayıp hep kayıp giden kariyerinize üzüleceğinize olmaması daha sağlıklı sevgilinizle oturup tabi ki ortak karar verin ama o duygu yoksa olmuyor işte

Genişletmek için tıkla...

Ben çocuk fikrine çok uzağım diyemem ama hiç bu konuda plan da yapmadım yapsam bile şimdi için düşünmezdim herhalde. Tek başıma verebileceğim bir karar da değil. Çocukla kariyerin birlikte ileriediğini söyleyenler var. O kadar tuhaf ki içimde atan benimkinden başka bir kalp var. O kalp atışlarını duymuş olmak da her şeyi daha zorlaştırıyor.

Çocuğu istiyor musunuz istemiyor musunuz? Siz istemiyorsunuz sanki. İstemediğiniz çocuğu da dogurmanin manası yok. Aldirmaniz ilişkinizin bitmesine sebep olabilir ama olsun ya doğurup duruma bakayım diyecek haliniz yok. Net istediğiniz şey ne onu düşünün. Dogurursam ailem bakmaz diyorsunuz ama siz zaten doğurmak istemiyorsunuz. Gerisi teferruat.