Konu sahibi anne olmayı, bir bebeğe hakkıyla bakıp bakamayacağını sorguluyorsa bence iyi bir anne olacaktır.evlıyken hamıle kalıp babasıyla kotu bır sekılde ayrılabılırdınız bosandıktan sonra asla cocuguna bakmayan haftasonu bıle gorusmeyen babalar var
cocugumuz olmuyor tedavı goruyoruz dıyenler var dunyanın her yerınde cocuk ıcın yanıp tutusan var ama bırılerı cocuk sahıbı olmak ıcın ugrasıyor dıye dogurulmaz, dogurup tuvalete atan cope atan da var veya dogurup cocuguna turlu sıkıntılar cektırende allah ısteyen ve hak eden kısılere nasıp etsın bu duyguyu ,bu tarz konularda ozellıkle, bak bız ugrasıyoruz olmuyor dogur demek de dogru ve saglıklı karar olmuyor aslında... cocugunu dove dove olduren kısılerde var onlar ıcın de gecerlı dogur bak bızım cocugumuz olmuyor dusuncesı ...
herkesın bır hayat sınavı var ayrı
ben bu konuda sadece aılem yeterı kadar destegını gostermedı ,iştende ıyı teklıf almıstım bekar ve cocuksuz olmam bunda etkılıydı annelık ruhumda yok dıyen bırını goruyorum
dogacak cocugun bır omur nasıl bır anneyle buyudugu cok onemlı bır kadın bır toplum demektır o cocugu yetısecek o cocuk da cocugunu yetıstırecek
konu sahıbı kendıne guvenıyorsa dogurmalı herkes ıcın gecerlı kendıne guvenen dogurmalı maddı manevı .
Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu.
Kesinlikle katılıyorum , bence hayatın bu beklenmedik sürprizine zamanla daha çok sevinecek ve iyi ki diyeceksiniz, herkes yargılamak için sırada bekliyor olabilir , siz duymayın onları , olumlu ve şahane yanlarını görün , mutluluklar dilerim. Ayrıca herkes yazmış , isteyip de anneliği henüz tadamamış birçok kimse var.Allah onlara da nasip etsin inşallah en kısa zamanda , çok güzel bir şey benceNeden suçlu hissettiniz? Kabul etmesinler, keyifleri bilir. Bebeğe bakacak olan sizsiniz. Bebeğinin anası babası hariç kimseye ihtiyacı yok.
Bu tür destekleyici , pozitif yorumları görünce umut doluyor insan, işte bunları alın dikkate .Konu sahibi anne olmayı, bir bebeğe hakkıyla bakıp bakamayacağını sorguluyorsa bence iyi bir anne olacaktır.
Farkındalığı yüksek biri hayatını etkileyecek bir konuda balıklama dalmak yerine sorgular ve layık olmaya çalışır bence.
Hem belki çok istediği işi de beraberinde götürebilir. Neden olmasın?
Zaten iş hayatında aktif biri ise çalışmaya devam edecek ve bir yardımcı tutacaktır. Anladığım kadarıyla partneride kendisi gibi "doğur gitsin her şekilde büyür" kafasında bir baba değil. Sorumluluklarını alacak ve kurduğu ailesi için fedakarlıklar yapacak bir beye benziyor.
Madem gönlün yok korunup hamile kalmasaydinTabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Bende tedavi görüyorum anne olmak için. Ve ne kadar kıymetli Bir şey olduğunu biliyorum. Ama anneliğe hazır hissetmeyen bir kişinin de anne olmasının çocuğa daha günah olduğunu düşünüyorum. İstenmeyen bir çocuk olmaktan ise. İyi düşünüp doğru karar vermesi gerektiğini düşünüyorumBenim düşüncem çocuğu doğurmanızdan yana çünkü insan nasıl kıyıp aldırabilir, çok isteyip çocuk sahibi olamayanlar var mesela ben.. İyi düşünün
Rasyonel bakmak. Yakın zamanda bir arkadaşımla konuşurken de bunun üzerinde çok durduk. Ben durumu arkadaşıma anlattım. Önceden de anne olmanın artıları eksileri, bu konudaki avantajlarım dezavantajlarım gibi şeyleri not almıştım. Bunu gören arkadaşım çok şaşırdı ve anne olmak için çok duygusuz olduğumu söyledi. Böyle rapor hazırlar gibi annelik olmazmış.
Kesinlikle, hele de o bulantılar kusma lar varken. Bi de üstüne hormonlarHamılelıgın ilk 3 ayı hamilelikte keyif vermiyor ve sonra gecıyor dımı hu duygu
Sizin dininiz herkesin dini olmayabilir. Olsa da sizden farklı yaşamayı tercih ediyor olabilir. Sadece sorulan soruya cevap verseniz daha iyi olur. Kimse size islama göre caiz mi dememiş. Konu sahibinin müslüman olup olmadığını da bilmiyorsunuz.Bizim dinimizde asla ama asla bekar anne olunmaz çocuk nikahlı kocadan yapılır. Buna asla musade yoktur normal birşeymiş gibi bunu topluma empoze edip rahat rahat konuşamazsın... Konu başlığı bile midemi bulandırdı...
Bebeği doğurun onu doğurduğnuzda ve kucağınıza aldığınızda iyikide doğurmuşum diceksiniz hem onu isteyen bi babası var ve o bebek çok şanslı hem sizi hemde bebeğinizi isteyen bi adam var hayatınızda işe gelince sizde doğum yapınca başka işler yaparsınız hem güzel Bi yuvanız olur hemde bu hayatta güzel Bi yavrunuz olur aylenizle aranız pekte iyi değilmiş ama durumunuz iyi yani o masum bebeğe kıyacak hiçbir sebebiniz yok. O size tutunmuş sizde onu bu hayattan koparmayın. İşallah mutlu olursunuz ve evlenirsiniz bebeğinizide güzel Bi yuvada doğurursunuz.Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.