Bekar Anne Olmak

Gamze444 .!.:

Seni o kadar iyi anlıyorum ki hikayelerimiz benzer ama sen aklı başındayken bu durum başına gelmiş ben üniversite zamanlarında 2 yıllık ilişkim vardı müthiş derece koruyormuydum hayır ama ilk içime boşalışında hamile kalmıştım ve bunu yemin ederim ilk gün hissetmiştim benim için çok zordu oldu zaten nasıl oldu anlayamadım o kadar alkol sigara vs vs sağlıklı bir bedenim yoktu onun varlığını öğrendiğimde bile devam ettim kötü alışkanlıklarıma benim doğurma şansım yoktu 7-8 haftaya geldiğimde varlığını tam olarak anlamıştım çünkü aşırı yaşadığım kusmalar baş dönmeleri ve az zamanım kalmıştı erkek arkadaşıma bile söylemeden 10.haftada kürtaj oldum.Hatta doktor nispet yapar gibi bak kalbide atıyor eminmisin diye bile sordu.Herşeyi göze alarak oradan karnım boş bir şekilde çıktım ve yaşadığım psikoloji ancak benim gibi bir cana kıymış olanlar anlar.Şimdi üzerinden 4 sene geçti ve 1 yıllık evliyim ve ilk günden beri korunmuyorum biran önce kaybettiğim evladımı geri istiyorum rabbimden ama olmuyor kıymetini bilemedim rabbim ne zaman bir daha nasip eder bilemem.Doğurma gibi bir imkanın varsa asla vazgeçme ondan iş her zaman bulunur ama bir daha evlat nasip olmayabilir iyi düşün

Genişletmek için tıkla...

Her şey gönlünüzce olsun, çok mutlu olun

Arkadaşların önce kendilerine baksınlar bence. Seni annelikle bağdaştıramiyorlarmis ya hani. Ne alaka? İnsanın tipine ya da huyuna bakılarak boyle bir sonuca varılmaz
Ben görüp görebileceğin en havai ve aynı zamanda en tahammülsüz (sinir hastası desem az olmaz) insanım cocuk sahibi olmayı çok istedim ve eminim arkamdan da konuştular nasıl bakacak Ne edecek falan diye
Üstelik bebegim cok hareketli hatta yaramaz ben gülüyorum ve bir kez of demedim (gerci ben çok çok istedim ve tedavi ile oldu)
Ayrica cocugu istiyormuş sevgilin ve istersen dogumdan sonra evlenelim demis seni sikmamak için ama biraz saçma buldum demir tavinda dövülür hersey zamanında güzel. Bence evli gibi yasiyormussunuz zaten ben olsam bu kadar çok dusunmezdim. Maddi durumda iyiymiş. İşsiz değilsiniz ki. Yine o güzel iş fırsatları karşına çıkar ama birgun cocuk sahibi olmak istediğinde biyolojik saatin geçmiş olabilir ya da aday olmayabilir.
Aile de er ya da geç kabullenir. Hem kabullenmesin Ne olacak ki? Cocuk senin koca senin ev senin para senin. Boyle düşün. O karnındaki bebeğin tekme attığını hissedince daha çok heyecanlanacaksin.

TheKnack .!.:

Yoo sen doğur biz bakarız demelerini beklemiyorum tabi ki. O benim sorumluluğumda ben yaptıysam ben bakacağım. Sadece biraz rahatlamak istemiştim onlarla konuşunca.

Genişletmek için tıkla...

bellıkı sızı kısıtlayan zorlayan baskı yapan ınsanlar degıller uzun suredır sevgılınız var bırlıkte bırbırınızde kalıyorsunuz falan
herseyın bır zamanı ve sırası var dıye dusunup tepkı gostermısler
onlar kendı açısından haklı
ustelık tam karıyer sansınız varmıs ve sevgılınızle gıdısatınız net degıl 7 yıldır bırlıktelık devam edıyor netıcelenmemıs belkı hıc evlenmeyı dusunmuyorda olabılırsınız bu da normal ama ona gore tedbırını almanızı beklemıslerdır

mesela bız burada huzursuz evlılıklerı olana da dıyoruz nıye acele ettınız cocuk ıcın dıkkat etseydınız keske dıye
medenı durumunda otesınde ıcınde bulundugunuz durum
bence sevgılınızle gelecegınız onların gozlerınde net ve parlak degıl dıye dusunuyorum evlenmek en kolayı cunku 1 ımzalık ıs yarım saatınızı alır sorun medenı durumunuz degıldır
bence aılenız sevgılınızden pek umutlu ve memnun degıldı ondan bebek tasımanıza bu yuzden yıkıldılar gıbı gelıyor daha cok ve dedıgım gıbı tam karıyerınıze odaklanıyormussunuz ortada evlenme ve cocukla ılgılı planınız yokken bır anda ortaya cıkınca şoka gırdıler

mesela bazıları yazmıs ulkemız orf adetlerımız falan , ulkemızde bır suru kuma var , yakın akraba evlılıklerı var , anneye ınat edıp kocaya kacan kızlar bınlerce ... bu kadar tutucu oldugu ıddaa edılen ulke ıcın fazla fazla genıs durumlar yasanıyor ,sızınkı en masumu bırını sevmıssınız uzun yıllardır bırlıktesınızz-bırlıkte kalıyorsunuz aılenız bılıyor sonucta gızlı saklı bır mesele yok


sız yuva yıkmamıssınız , sırf bırının nıkahına gırmek ıcın yalan dolan kandırmayla hamıle kalmamıssınız sadece bırını sevmıssınız bu kotu bırsey degıl ama aılelerın hersey zamanında ve sırasıyla guzel demelerıde kendı açılarından normal bır durum onları da anlayın kızmayın kırılmayın onlara

babasız cocuk buyutmek zoraldır demısler ona da katılmıyorum cocuk babasız degıl ayrıca standart evlenıp evlendıkten sonra cocuk sahıbı olup sonra kocayla kanlı bıcaklı olanlar da var cocuklarıyla gorusmeyen kabul etmeyen babalarda var

bazıları cocugumuz olmuyor kıymetını bıl demıs , cocugu olmayanlar var dıye de dogurulmaz bu cok kısısel ve bambaska bır durum dedıgım gıbı herkes kendı sartlarından bakıs acılarından yazıyor

bu bızlerın yazacagı yoruma gore verılecek karar degıl herkesın ortamı yasantısı hayata bakıs acısı farklı mesela 1 cocugum var ıkıncısını asla dusunmuyorum bır baskası 10 tane dogurur daha da dogurucam der cunku sartları ve beklentılerı farklı ınsanların

sız kendınızı dınleyın 2-3 gun yalnız kalın ıyı dusunun
1 gununuzu bu adamdan ayrılmıs ve cocuklu dusunun hayat boyu bu adamla da olmayabılırsınız ayrı bosanmıs bırsuru ebeveynde var
1 gununuzu cocuksuz dusunun aldırırsanız neler olur neler degısır
1 gununuzu evlı ve cocuklu dusunun, 3 farklı durumunuzu da dusunun verdıgınız karardan asla pısman olmayacagınıza emın olun hayatı degısecek olan sızsınız bızım ıcın yazması kolay

Niran Nevra .!.:

"Dünyanın nüfusu yeterince fazla" diye düşünen biri önce kendini fazlalık olarak görmelidir bu dünyada, başkasının çocuğunu değil

Genişletmek için tıkla...

Bence yaşi küçük ve dalga geçmeye gelmis arkadaş

kakaokafa .!.:

Ben varım. Bu konuda sadece evli insanlara yüklenilmesi de çifte standart.

Genişletmek için tıkla...

Bir yorum görüp beğenmiştim aynı şeyi söylüyordu ama siz miydiniz farkında değilim hani üçü beşi geçmez sanırım. Amaaa evli olsaydı konu sahibi maazallah ilk sayfadan başlardı linç

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Bence çocuğu doğurmalısın. O artık var ve cinayet işleyemezsin. Zaten bunu yaparsan sana iş fırsatını önüne sunan Allah bunu nasıl sunduysa geri almasını da bilir. Neden sence ikisi aynı zamana denk geldi ? Sınav hayatındayız doğru bir tercih yapmalısın. Çocuğuna bakarsın bir süre sonra iş hayatında daha nice güzelleri denk gelir. Bende çocuk hiç düşünmedim sevmiyorum bile ablam 2 tane yaptı çok zor nasıl dayanıyorsun 2 sine diyorum ben onlar olmadan önce yaşamıyormuşum bu çok başka duygu yaşayınca anlayacaksın diyor. Ailen konusuna gelince de çocuğun doğunca koşa koşa gelecekler onun süt kokusunu bir kere aldılar mı vazgeçemezler sen o kısmı hiç kafana takma :)

Şuan hamile olmayı o kadar çok isterdim ki.
Eger sevgilinizden eminseniz mutluysaniz lutfen aldırmayın kurun yuvasını girin size açılan bu yola. Bu yol size boş yere açılmadı, suan ki seciminiz bir sınav yeni is teklifide elbet önemlidir sizin için ama bebek sizin mucizeniz , en iyi teklif yepyeni bir yol olacak onunla birlikte daha güzelleri gelecek eminim.

Tüm yorumları okumadım, okuduğum kısmında kimse buna değinmemişti, o yüzden yazıyorum. 30lu yaşlarda, iki tarafın da iyi geliri olduğu bir ilişkide neden dört yılda birlikte yaşamaya geçmediniz? Ya da evlenmediniz? Yani ben maddi durumum yerindeyken ve yaşım da çok küçük değilken üniversitede yaptığım gibi sevgilimle bir o evde bir bu evde kalacağımız bir düzeni tercih etmezdim. Yaşınız da maddi imkanınız da müsait ancak ilişkinizi bir sonraki adıma taşımamışsınız, neden? Belli ki bir şeyler için hazır değilsiniz. Belki de ilişkiniz aslında düşündüğünüz kadar iyi gitmiyor. Belki de birbiriniz için doğru insan olmadığınızın farkındasınız ancak ayrılmak da istemediğiniz için bu şekilde devam ettiriyorsunuz. Iyi düşünün, bunlar geçerliyse çocuk hiçbir şeyi değiştirmemeli. Olmayacak bir ilişkiyi sırf hamile kaldınız diye evliliğe taşımak zorunda değilsiniz.


Benim de evlilik fobim var. Ya da vardı. 24 yaşındayım, 5 yıllık da ilişkim var. Aynı şehirde olma imkanımız var ise işe başladıktan sonra ya hemen evlenmek ya da birlikte yaşamak istiyorum. Çünkü müsait olmadığı durumlar haricinde sevdiğim insandan bir saatimi bile ayrı geçirmek istemiyorum. Bence siz de ilişkinizden karşı tarafatan emin olsaydınız başarısız sıkıcı evlilikleri örnek görmez, bu şekilde hissedip birlikte aynı evi paylaşmak için sabırsızlanıyor olurdunuz.

TheKnack .!.:

Ne kadar güzel bir hikaye, yüzümde oluşan güzel bir gülümseme var şu anda göremeseniz de. Oğlunuzla, torunlarınızla mutlu bir yaşam dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Gormesemde, sizin şimdiki hislerinizi anlıyabiliyorum.
Çocuğa evet deyince, şimdiye ki kadar yaşamınıza bir cut geliyor ve başka bir yaşam başlıyor. Bazı zaman çok yorucu, bazı zaman insan kendi kendine soruyor, niye kendime bu eziyeti ediyorum sorum almakla üzerime diye ama güzel ve heyecanlı zamanlar daha fazla ve daha çok.
Eger çocuğunuzu daha küçükken sınırlı egitirseniz, inanın bana, heryere gidebilirsiniz çocuğunuzla.
Geçen ilkbaharda koşuya çıkınca tarlaları içine, yeni anne olmuş genç bir anne gördüm, bebek daha 4 haftalıkm iş, jogging ayakkabı ayaklarında ve hafif çocuk arabisi spor için, tarlada koşuya çıkmışti. Simdi bakıyorum aynı anne, kiloları çoktan vermiş, cocuk arabada daha hala hergün koşuya çıkıyor.
Çocukla yaşaması annenin düzenine bağlı. Gününü Nekadar güzel organize edersen, okadar rahat olursun ve çocuğuna bir emniyet verirsin böyle. Sabah erkenden kalk, cocuk uyurken daha, duşunu al, kendine biraz bak, belki kısa bir meditasyon yap, veya kısa bir yürüyüşe çık, kahvaltını yap, ondan sonra bebeğinin karşısına uyanınca severek ve enerji dolu çık.
Kendine güzel bir günlük organizasyon uygula, mesela haftanın bir günü öğleden sonra anneanne günü, bir günü babaanne günü, bir günü çocuğun arkadaşla buluşma günü, bir gün de senin çocuksuz günün, mesela öğleden sonra baba bakar, sen bir arkadaşınla kahve içmeye git, veya bisiklet turuna çık vs vs. Benim oğlumun bir arkadaşı var, daha onlar birkaç haftalikken ben annesiyle bulusuyordum. Öyle devam ettik. Haftada bir gün, öğle uykusundan sonra, ya bizde ya onlarda bulusurduk. Küçükken onlar hepimiz beraber oynadık, biraz büyüyünce kendileri çocuk odası da oynadılar, biz de biraz lak lak yaptık. Daha hala arkadaşlar onlar ve en iyi arkadaşı. Karar senin elinde kızım ama evet dersen, kendine güzel bir organize yap sanki okulda nasıl pazartesinden cuma gününe kadar plan olurdu, öyle bir plan yap.
İstediğin zaman hersey olur, dağları yerinden oynatirsin istersen diye benim rahmetli babamın bir sözü vardı.
Her positif maceralar, yaşamlar ve sonuçlar seninle olsun ve her zaman yolun açık olsun dilerim sana.

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba, bence şöyle bir yanılgıya düşüyoruz, ne karar alırsak alalım bir zaman sonra o kararı değerlendirdiğimizde pisman olacak bir şeyler bulabiliyoruz ya da tam tersi. 1 tane kızım var, 3 kardeşiz annem bile aman 2. Yi yapma diyor. Öte taraftan tek çocuk olan herkes tek çocuk olmanın zorluklarından bahsedip kardeş yapmam gerektiğini söylüyor. Yani herkes kendi yaşadığı zorlukları görüyor. Yani kardeş yapsam da pişman olacağım şeyler var, yapmasam da... Sana gelirsek, ne karar alırsan al zaman içinde bazen pişman olabilirsin ve söz konusu çocuk sahibi olmaksa bence hiç bir zaman hazır olunabilecek bir şey değil... Ne yalan söyleyeyim zor ama günün sonunda "keşke yapmasaydim" demiyorsun. Garip bir şey. Mesela ben tatil delisiyim ama şu an bedava tatil verseler kızımı bırakıp gidemem 34 yaşında anne oldum, her anının tadını çıkarmaya çalışıyorum. Daha erken olsaydı, maddi kaygılarım olsaydı mutsuz olabilirdim. Bence bebek sahibi olmanın zorluklarını biraz düşün, tolere edebilecek bir durumda misin? Yoksa hormonlar vs zaten işleri oldukça zorlaştırıyor. Diğer taraftan eninde sonunda anne olmak istiyorsan, neden şimdi olmasın? 30 güzel, olgun bir yaş. Eğer iş hayatında deneyimliysen, dönebileceğin bir isin varsa? Bir süre oyun dışı kalıyorsun ama dediğim gibi eninde sonunda anne olmak istiyorsan zorlu süreci geride bırakıp sahalara donebilirsin. Bence başkalarının deneyimlerinden ziyade kendini tanımaya calis, terfi aldığın iş seni gerçekten mutlu edecek mi, yoksa sadece bir hırs mi? Anne olmak da öyle.. toplumun sana dayatması mi, yoksa istediğin bir şey mi? Zor sorular biliyorum ama cevapları sende

4 yıllık bir ilişki, birlikte olacak kadar güven hissediyorsanız evliliği neden geciktiresiniz. Kendi kendinize nazlanmak yada reddetmek yerine daha somut şekilde olumlu açıdan düşünebilirsiniz. Karşıda reddetmek yerine kabul eden ve hevesle kabul eden biri var hatta.
İş teklifi elbette olabilir kabul ettikten sonra da nikah çocuk her türlü olabilme ihtimali olan şeyler yani bir insan iş yerinde varlığını kabul ettirmek için aile yaşamından vazgeçmesini bekleyen kurumlar beni hep ürkütmüştür.

Bahara giderken .!.:

İyiymiş yaa insanlar evli oldukları halde nerdeyse her gün tavşan gibi birliktelik yaşıyor ama yine de hamile kalamıyor ama siz bir iki günde bu işi halletmişsiniz sırf bunun için bile doğur kız o çocuğu zevkü Sefa içinde çocuk yapmışsın daha ne istiyon

Genişletmek için tıkla...

Çocuk işkence içinde mi yapılıyodu ki. Bu kıskançlık yer bitirir sizi insanların seks hayatını kıskanmayın bu kadar.

Çocuğu dünyaya getirip getirmemek konusu sizin kararınız.
artılarını-eksilerini yazmak bana tuhaf gelmedi.
Ben de hamile kalmadan önce yaptım.
anneliği de duygusal insan daha iyi yapar diye bir şey yok.
beni çevremdeki insanlar Alman disiplini ile çocuk yetiştiriyorsun diye eleştiriyor :)
3 çocuğum var ve evet düzenleri var. Taviz de vermiyorum. Belki mıç mıç bir anne değilim ama çocukların duygusal ihtiyaçlarına duyarlıyım.
mantık insanı olmak çocuğunuzu sevmenize engel değil, bu konuda endişe etmeyin.

eger devam etmeye karar verirseniz, tavsiyem,
bir kaç ay sonra hala hazır hissetmiyor ve endişeli hissediyorsanız, profesyonel destek alın.
benim 3. Gebelik sürprizdi.
Hatta ben sizin yaptığınızı bile yapamadım. Eğer olur da gebeliği sonlandırırsam diye hiç kimseye söylemedim.
aileme haber verdiğimde 10 haftalıktı.
Gebelik süresince psikolojik destek aldım, çok da faydasını gördüm.

ailenizin tepkisine bakarak söylüyorum,
eger bebek dünyaya gelecekse evlenin. Aileniz aksi durumda canınızı daha çok sıkacak. Evlilik bir imza nihayetinde.
aynı düzene devam etmeyi tercih ediyorsanız öyle yapın. Ama resmiyet bir çok konuda işinizi kolaylaştırır.

Fikir belirten herkese çok teşekkür ederim. İşyerinde olduğum için pek zamanım olmadı büyük kısmını okuyamadım. İlk fırsatta hepsini okumaya çalışacağım.

Bebeği dünyaya getirmeye karar verirsek evli olmayı tercih etmem daha doğru olur gibi geliyor bebeğin sonraki hayatında karşısına çıkabilecek bazı sorunları önlemek için. Evlilik kısmıyla ilgili kafamı kurcalayan şu, zaten evli gibiyiz sadece imzamız yok. O imzayı atınca çok şey değişiyor mu, büyü bozuluyor mu, ilişki monotonlaşıyor mu?

Bebek hem korkutucu hem de ben istemiyorum bunu da diyemiyorum. Evde gezen minik sevimli bir şey fikri bazen beni gülümsetiyor. Merak ediyorum, onu henüz hiç tanımıyorum. Kız mı erkek mi, gözleri saçları kime benzer, hangi müziklerden hoşlanacak? İçimde yoğun bir merak var. Aynı zamanda bu denli bir sorumluluk kendimi küçücük hissetmeme de neden oluyor. Herkes mi böyle hissediyor, ya ben hiç hazır olamazsam?

Ebeveynlerimle ilgili de ilginç bir şey oldu bugün. Bir hafta geçti onların yanından ayrılalı. O tepkiden sonra hiç konuşmamıştık. İki saat önce işyerine benim adıma bir kargo geldi. Gönderen kısmında annemin adı. İçinde bir sürü örgü oyuncak. Annem oyuncak örmeye bayılır. Sevdiğim kurabiyeler. Babamın meşhur elma reçeli, deniz kabuklarından yaptığı ve benim bayıldığım kolyelerden iki tanesi. Benim bebekliğimden kalan bir kıyafet. Öyle baktım bir süre. Asistanım olmasa orada oturur ağlardım herhalde. Bu durum da beni o kadar duygusal yaptı ki.

Doğurmaya karar verirsem hem hamilelikte hem doğum ve sonrasında yoğun bir desteğe ihtiyacım olacak farkındayım. Bunu da sevgilime açık ve net ifade etmem gerekiyor. Sanırım ailemi de aramam gerekiyor. Tüm bunlar beni çok kaygılandırıyor. İşte böyle karmakarışık duygularım, düşüncelerim. Herkese tekrar çok teşekkür ederim. Okuduğunuz için, yazdığınız için. Bunları anlatabilmek bile kendi başına çok değerli.

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Herkes fikrini yazmış ben de nacizane yazmak istiyorum kayıtsız kalamadım. Öncelikle hayırlısı olsun, siz bebeğinizi beklemeden o kendi gelmek istemiş bence bu muhteşem bir şey belki sevginizle mutlu iken o bu dünyaya gelmek istemiş. Fikir almayı bende severim ama en sonunda karar vericem zaman uzunca bir yürüyüş yapar hafızamda olacakları hayal eder o anı yaşar kendime göre en doğru kararı veririm.
Öncelikle benim de iki kızım var kızımdan biri böyle bir aniden gelen tanrı misafiri ile bana gelse önce ben kucaklarım sonuçta sizinde bahsettiğiniz gibi baba istiyor durumdan kaçmıyor, evlilikle ben bunu taçlandırmasını isterdim. Sonra da kızıma torunuma elimden gelen destegi yapardım iyi bir gelire sahip oldugunuz için yaşınızda çok genç piyasa da iyi bir pıara (doğrumu yazdım bilmiyorum piar diye biliyorum) sahipsem daha da güzel iş teklifleri alıcagına inanıyorum. Hakkınızda hayırlısı olsun eger doğurmayı düşünürseniz evladınızın yolu bahtı açık olsun.

Renklidunyam35 .!.:

Bence çocuğu doğurmalısın. O artık var ve cinayet işleyemezsin. Zaten bunu yaparsan sana iş fırsatını önüne sunan Allah bunu nasıl sunduysa geri almasını da bilir. Neden sence ikisi aynı zamana denk geldi ? Sınav hayatındayız doğru bir tercih yapmalısın. Çocuğuna bakarsın bir süre sonra iş hayatında daha nice güzelleri denk gelir. Bende çocuk hiç düşünmedim sevmiyorum bile ablam 2 tane yaptı çok zor nasıl dayanıyorsun 2 sine diyorum ben onlar olmadan önce yaşamıyormuşum bu çok başka duygu yaşayınca anlayacaksın diyor. Ailen konusuna gelince de çocuğun doğunca koşa koşa gelecekler onun süt kokusunu bir kere aldılar mı vazgeçemezler sen o kısmı hiç kafana takma :)

Genişletmek için tıkla...

Madem kürtaj cinayettir, o zaman neden 10. haftaya kadar çocuk aldırma seçeneği sunuluyor, biliyor musunuz? Ayrıca konu sahibi bir ilişkiden değil de (hiç yaşanmasın), cinsel istismar sonucu hamile kalmış olsaydı yine bu cümleleri kurar mıydınız?
Anlıyorum konu sahibinin içini annelikten yana rahat tutmak istiyorsunuz ve cümleleriniz gayet mantıklı ve gerçek hayatta örnekleri fazla. Ama ilk cümleleriniz bir kadını anneliğe ısındırmak bir yana, yeterince bilinçli değilse kendine karşı suçlu hissettiriyor.

TheKnack .!.:

Evet ben anne olmaktan korkuyorum sanırım. Okulu bırakırsın, işi bırakırsın, boşanırsın, taşınırsın ama bana göre değilmiş diye bebeği bırakamazsın ki.

Genişletmek için tıkla...

Zaten yavrunu bırakmak istemeyeceksin ki. Anne olmak ömür boyu vicdan muhasebesi. Seni yorsa azıcık kızsan uyurken öper özür dilersin kendine söylenirsin daha sabırlı olmalıyım diye. Evet anne olunca sıralamaların değişecek ama bu o kadar gönüllü bir değişim oluyor ki gözüne batmıyor. Fedakarlık yada kullanılmış hissi kesinlikle yok, aklına bile gelmiyor. Sizin vücudunuzda var olan bir canı işle, eşle, evle kıyaslamayın. Hepsinin muadili bulunur ama bir canın asla.
Bu kadar derin bir sevgi beslediğin bir varlıktan kurtulmak değil, her an yanında olsun istersin. Ben anne olduktan sonra daha önce hiç sevmemişim dedim.
Ya aslında kafanda fazla mı büyüttünüz acaba. Ben aile yaşantısını kaldıracak, bir çocuğa iyi bir ebeveyn olacak bir kadın izlenimi alıyorum sizden.

TheKnack .!.:

Fikir belirten herkese çok teşekkür ederim. İşyerinde olduğum için pek zamanım olmadı büyük kısmını okuyamadım. İlk fırsatta hepsini okumaya çalışacağım.

Bebeği dünyaya getirmeye karar verirsek evli olmayı tercih etmem daha doğru olur gibi geliyor bebeğin sonraki hayatında karşısına çıkabilecek bazı sorunları önlemek için. Evlilik kısmıyla ilgili kafamı kurcalayan şu, zaten evli gibiyiz sadece imzamız yok. O imzayı atınca çok şey değişiyor mu, büyü bozuluyor mu, ilişki monotonlaşıyor mu?

Bebek hem korkutucu hem de ben istemiyorum bunu da diyemiyorum. Evde gezen minik sevimli bir şey fikri bazen beni gülümsetiyor. Merak ediyorum, onu henüz hiç tanımıyorum. Kız mı erkek mi, gözleri saçları kime benzer, hangi müziklerden hoşlanacak? İçimde yoğun bir merak var. Aynı zamanda bu denli bir sorumluluk kendimi küçücük hissetmeme de neden oluyor. Herkes mi böyle hissediyor, ya ben hiç hazır olamazsam?

Ebeveynlerimle ilgili de ilginç bir şey oldu bugün. Bir hafta geçti onların yanından ayrılalı. O tepkiden sonra hiç konuşmamıştık. İki saat önce işyerine benim adıma bir kargo geldi. Gönderen kısmında annemin adı. İçinde bir sürü örgü oyuncak. Annem oyuncak örmeye bayılır. Sevdiğim kurabiyeler. Babamın meşhur elma reçeli, deniz kabuklarından yaptığı ve benim bayıldığım kolyelerden iki tanesi. Benim bebekliğimden kalan bir kıyafet. Öyle baktım bir süre. Asistanım olmasa orada oturur ağlardım herhalde. Bu durum da beni o kadar duygusal yaptı ki.

Doğurmaya karar verirsem hem hamilelikte hem doğum ve sonrasında yoğun bir desteğe ihtiyacım olacak farkındayım. Bunu da sevgilime açık ve net ifade etmem gerekiyor. Sanırım ailemi de aramam gerekiyor. Tüm bunlar beni çok kaygılandırıyor. İşte böyle karmakarışık duygularım, düşüncelerim. Herkese tekrar çok teşekkür ederim. Okuduğunuz için, yazdığınız için. Bunları anlatabilmek bile kendi başına çok değerli.

Genişletmek için tıkla...

Yaa çok sevindim çok sevindim. Hem doğmamış çocuğunuzla ilgili merakınıza, hem de annenizin jestine hayran kaldım.
Sevgilinizin de çocuk bakımıyla ilgili sorumluluk alması lazım, öyle kaçak dövüşmek yok. Hakkınızda hayırlısı olsun, bebeğinizi kucağınıza sağlıklı bir şekilde almanızı içtenlikle diliyorum.

Sudenuurr .!.:

Bizim dinimizde asla ama asla bekar anne olunmaz çocuk nikahlı kocadan yapılır. Buna asla musade yoktur normal birşeymiş gibi bunu topluma empoze edip rahat rahat konuşamazsın... Konu başlığı bile midemi bulandırdı...

Genişletmek için tıkla...

Sudenuurr .!.:

Konu sahibi Müslümanmı değilmi bilmem ama benim toprağım Müslüman toprağı ve bu topraklarda örf ve adetlerde İslamiyete göre şekillenir. Herkesin günahı kendine bu tür şeyler ulu ortada normalmiş gibi konuşulmaz bu durum normalleştirilemez bu hoş ve normal görülemez çünkü normal bir durum değil aile yapısı diye birşey var. Nerde bizim değerlerimiz örfümüz adetlerimiz?

Genişletmek için tıkla...

ulkemızde anneye kızıp kocaya kacan-sevgılısıyle kacan-kumalık metreslık yapan - yakın akraba evlılıklerı- hersey var ? aynı ulkede yasıyoruz :)
burada o kısıler konu da acıyor ? evlıyım baskasından hamıle kaldım kocamdan bosanamam dıyen cocuk kocasındanmıs gıbı davranan bınlerce kısı var ?
konu sahıbı boyle davranıyormus gıbı kısıyı hedef alarak lınc ettırmeye calısmakda yer almıyor tam aksıne yardım ve anlayıs yer alıyor
keske daha dogru zamanda yasasaydı su durumu zaten konu sahıbı de bundan dert yanıyor

kumanda kazayla muge anlıya takılı kalsa beyın kanaması ınme felc falan yasarsınız sanırım
bırde konuları seytan taslamaya cevırmesek keske :)
mesela
her koyun kendı bacagından asılır desek
kendı dusen aglamaz desek
ulkemızde her dınden her mılletden kısıler yasıyor mılletın dınıne de burnumuzu sokmayalım desek
guzel guzel yazsak gecsek daha pozıtıf ve cagıran ılımlı konusma yapsak da boyle gorunmesek degıl mı ?

ben evlenmeyecegım ve gayrı mesru cocuklar doguracagım toplumun ahlakını bozacagım dıyen bır kadın yok ortada sakin olun :)

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

İlişki öncesi hamile kalıp doğruracağını bilmıyordun BURADA ÇOCUK SAHIBI OLMAK ISTEYIP RABBINE GECE GÜNDÜZ İNSANLARLA DOLU . EĞERKİ ALDIRIRSAN ALLAH’ın azabından kurtulamazsın bir ömür onun vicdanı kalbıne işler . İYİ DÜŞÜN