Benimki şehir değiştirdi düşün yaniEvet çevremde herkes öyle.
Annesi gelmiyorsa çocuğu alıp oraya gidiyorlar falan.
Çocuk gelmiş yaşına, hala haftada 3 4 gün kalan arkadaşlarım var.
Bir benimki sırra kadem bastı doğumdan sonra, telefonlarıma bile zor çıkıyor
ZıahahahahhaBenimki şehir değiştirdi düşün yani
Neyse ki iş başa düşünce her şey halloluyor.Zıahahahahha
Benimki 5 km ötemde oturuyor ama yılın 7 ayı şehir dışında yaşadı.
Ay valla asabım bozuluyor konuştukça
Allahım bitti, geçti artık diye sakinleşmeye çalışıyorum ama bir yandan neydi benim günahıma bağlanıyorum
Valla ben annemi de kv. Mide 20 günlükken gönderdim. Ben hoşlanmıyorum öyle karışan eden oluyo eşinle rahat olamıyosun falan bana göre değilBen saçma demiyorum, herkes yolunu tutturmuş akıllılar ne güzel diyorum.
Benim anacım da yapsaydı ben de faydalanırdım, niye faydalanmayayım
İmreniyorum, mis gibi hayat.
Geçen bir akrabamızla konuştuk, torun 8 aylık.
Hala ayın yarısı kızının evindeymiş ‘sen nasıl yaptın filmdelisi bir şeyler öner beceremeyecek benim kız’ dedi, ‘yapmışa benziyor muyum sence hala aynı insan mıyım ya da insana mı benziyorum’ dedim, konuşma bitti
Aynen öyle.Neyse ki iş başa düşünce her şey halloluyor.
Herkes yerinde sağolsun diyorum ben de.
20 müthiş bir süre.Valla ben annemi de kv. Mide 20 günlükken gönderdim. Ben hoşlanmıyorum öyle karışan eden oluyo eşinle rahat olamıyosun falan bana göre değil
Zor oldu.Evlenme kararım da zor oldu zaten.Eşimle çok tartıştık ben evlenmek istemedim diye.Sonra ikna oldum.Bebek konusunda da eşim evlendiğimiz günden beri bebek derdi.1,5 sene sonra öyle anlık bir evet dedim.Ama hazır değildim.Sonra 6.haftada kalp atışını duydum ve bir dahaki hafta kalbinin durduğunu.Onu kaybedince deli gibi bebek istedim.2 ay bekleyip tekrar bebek sahibi oldum.Her gün 9 ay boyunca kendime iğne yaptım mor olmayan yer bulup öyle yapıyordum artık.Sonunda kucağıma aldım sağ salim.Onu çok seviyorum.Eşimi de öyle.Rahatımı da hep sevdim ama.Ya anliorum seni ben de senin gibiyim zaten. Keyif icin dunyaya gelenlere ne deniodu unuttum. Asla rahatimin bozulmasindan hoslanmam. Bence de adaletsiz erkek olsam belki ben de dogurturum bi noktadan sonra. Hos ben yaşamanın zor ve acılı oldugunu bi zihin yaratmanin haksizlik olduguna inaniorum ama anne olmadan evlat sahibi olmak büyük imkan yani baba olmak
Küçük kuzu 9.5 aylık oldu gerçi deAynen öyle.
Bir şekilde yoluna oturuyor, yapamam edemem denilen her şeyin üstesinden layığıyla geliyor insan iş başa düşünde ama böyle denk gelince içleniyoruz, ne yapalım...
Benim çevrem dolu diyorum ya, geçen arkadaşım anlattı ‘sabah nabzı düşükmüş bir ölçmüş 60 falan, hemen çocuğu alıp annesine gitmiş 3 gün kalmış, bir tek emzirmiş’, bolca dinlenmiş falan filan.
Lan ben ölsem anca kokudan anlaşılırdı kim bilir kaç gün sonra, bırak nabzı
Nefes alıyorsak aynen devam daha ne
1 & 2 yasinda iki cocugum var ve hamileyim. Esimin iki isi var, geceye dogru eve geliyor, annemde haftanin 5/6 gunu calisiyor. Kayinvalidede rahatsiz. Ara sira bakiyorlar cocuklara ben bir nefes alayim diye 
Bunu size mi söyledi konu sahibi ?
Erkekler niye yenidoğan bakımından anlamasın anlamadım.Biz anamızdan doğduğumuz gibi mi öğreniyoruz biz de yaşayarak öğreniyoruz.ben kızımdan önce yenidoğan bebek almadım kucağıma
Allah yardımcınız olsun, ne diyeyim.Kiskandim
E sen üçüncüyü doğuracaksın beni niye kıskandınKiskandim
Bize annelik içgüdüsel olarak yükleniyor, tabiki babaya da çok şey düşüyor ama ilk birkaç ay anne evlat daha çok vakit geçiriyor, erkekler bizim gibi değiller rahatlar, muhtemelen başkasıyla da evlensen aynısını yaşayacaktın, belki de hiç yardım bile etmeyen bir eşin olacaktı. isteyerek yapmıyorsa bırak zaten yapmasın bebek bunu hisseder, sizin geçtiğiniz bu yollardan daha yeni geçtim üstüne bir de eşimin ailesi cabası, kafayı yememe ramak kalmıştı her şeyi batıyordu bana her şeyiii. Ama şu an her şey düzenli ve rayında bebek lohusalık derken kadınlar çok aşırı yıpranıyor mantık devreden çıkıyor
Eşim kurtulmak istiyor mu sence
İşte böyle babaya çocuğu vermeyi eziyet zanneden zihniyet sonradan çocuğum benden ayrılmıyor yok eşim bebekle ilgilenmiyor diyor.Bebeği babasının uyutmasını benim çay icmemi ne kadar duygusallaştırdılar.Gören çocuğumu terk ettim sanar.Ağlayınca her annenin içi gider benim de gitti ama baba susturabiliyorsa bırak ben susturacam diye devreye girmenin anlamı ne.Bence çok saçma.Ama birçok kadın aynı kafada.Biraz okuyup öğrenmek lazım.Şimdi bizde durum şuydu. Baba işten en erken 7de geliyor. Oğlum en geç 9 da uyuyor. Bu süre babaya ait gibi ama oğlum yine de beni istiyor hatta bazen onlar oyun oynarken gitmem için ağlıyor. Bazen de boğuşma oluyor, eşim biraz hırpalıyor oğlum beni istiyor, ağlamasın diye gidiyordum, neticede beni istiyor neden ağlatayım. Pedagog şöyle söyledi; siz kendiniz hariç herkesin tehlikeli olabileceği imajını vermişsiniz çocuğa, gerektiğinde babadan bile korumuşsunuz. Baba tutamaz, baba düzgün oynayamaz, baba ilgilenemez mesajını çocuk anlıyor tabii ki ve sizi bir kurtarıcı gibi görüyor. Babası biraz sert davransa size koşacak tabii ki çünkü siz kurtaracaksınız; durumla mücadele etmesine izin vermiyorsunuz dedi bana. Ama ağlıyor dedim. Elbette ağlayacak, sizin yapmanız gereken ağlatmamak değil üzüldüğünde, kızdığında, korktuğunda kendini nasıl telkin edeceğini göstermek dedi. "Oğlum şu an benim işlerim var, babanla oyun vakti" gibi durumu açıklayıp sarılıp sevdiğini söyleyip odadan çıkmak gibi mesela. Hatta orada bir konuda problem yaşadık ve bize uygulamalı gösterdi
