Boyle annelik yapmaya ne var
Kendimi gördüm bu yorumdaŞuan mesleki deformasyon yaşıyorum zaten en büyük kk
Ya aneksa şuanki durumdan memnun değil annesi onu çok eleştirdiği için çok geriliyor, mecbur olduğu için de idare etmeye çalışıyor. Annesi genel olarak hayatı boyunca fiziksel olarak bakım vermiş ruhsal olarak yıpratmış aneksayı. Bence yine bu duruma maruz kalıyor. Eşini de bu yüzden bi kaşık suda boğmak istiyor. Aylar önce annesiyle ilişkisini anlatan birbirinin tam zıttı olan iki konusu var, birinde yerden yere vurmuş sonra vicdan azabıyla başka bi konu açmış bu sefer kendini harcamış.
Annesini istemediği için vicdan azabı çekiyor tüm konuları bu çaresizliğinden, ben de annemle güvenli ilişkiyi kuramayan bi kadınım, karşıt aktarımım da var ona karşı. Severim aneksayı.
Onu kucağıma aldığımda gergin olmuyorum ki aksine huzur doluyorum.Eşimden çıkarıyorum sadece.
Yapmayin,kendinize yazik ama
Siz de beni bir türlü anlamadınız gitti.Kendimin farkındayım kişiliğimin de.Kaprisliyim,nazlıyım falan filan.Benim istediğim moral,benim istediğim geçecek bu dönemler denmesi.Benim istediğim tecrübeli annelerin bana yol göstermesi nasıl sakin kalabilirim bunu göstermesi.Sen şöylesin sen böylesin ben zaten söylemişim nasıl olduğumu.
Elbette geçecek ama siz çaba göstermezseniz böyle gelir böyle gider. Eskilerden dem vurulmasına kızarsınız ama kendinizle ve birinci derece yakınlarınızla bir problem bir çatışma hep yaşıyorsunuz. Bunun için de daha önce profesyonel yardım alsanız demiştim. Bence mutlu bir anne olmak için bunu yapın.
Haklısınız elimde olsa..Umarım işe başlayınca ev ortamımdan biraz sıyrılınca şöyle bir havam değişir de.Kuaföre falan insem saçıma bi kırık fön çektirsem bile bi iyi gelirdi havam değişirdi ama koronadan hiçbir şeye cesaretim yok.Kendimi sakinleştirecek şeyler deneyeceğim bir yolunu bulacağım bu durumun.
Dönem dönem bunu herkes yaşamıyor mudur?Yani herkesin iniş çıkışları olmaz mı?Ben haftada bir konu açmıyorum ki
Böyle annelik yapmaya ne var derken?AnlamadımBoyle annelik yapmaya ne var
Bence beklentiniz ve size gosterilen tolerans oldukca fazla.
Anne olan sizsiniz, bebek annenin kokusunu arar, uyaninca hickirik tutunca vs is tabiki sizde bitecek
Elbette yükseldiğimiz ve alçaldığımız zamanlar vardır hepimizin ama siz yakında eşinize senin niye gözünün üstünde kaşın var diye takılacaksınız. Onlarla yaşadığınız çatışmalar konu açtığınız zamanlardan mı ibaret? Olayları eşiniz ve anneniz tarafsız birine anlatsa neler neler çıkacaktır. Hataları farkediyorsunuz ama iş destek almaya gelince kendinizi normal görmeye başlıyorsunuz. Destek almak kötü bir şey değil ki.
Ben ilk gününü bile özlüyorum bebeğimin.Ben niye böyle gergin oldum bilmiyorum.Umarım geçer kısa zamanda.Sağ olun anlayışınız içinBenim oğlum şu anda iki yaşında. Bu zamana kadar eşimin müthiş desteğiyle geldim ancak sizin düşünce yapısını hala kendi kafamda döndürüp dururum. Aslında bu biraz karakter yapısından kaynaklanıyor. Bebeğimi çok istedim isteyerek hamile kaldım ancak doğumdan itibaren anladım ki bebek sahibi olmak benim kaldırmakta zorluk çekeceğim bir sorumlulukmuş. En basitinden kafana estiği zaman dışarı çıkamıyorsun, eşin oturup tv izlerken sen bebeğin bakımıyla ilgilenmek zorundasın, geceleri uykusuz kalıp emzirirken onun uyuması gözüne batar, gün aşırı duşa girip keyif yapa yapa o banyodan çıkarken şimdi haftada bir belki ikiye düşmesi dakikalarla sınırlı kalıyor olması çok sinir bozucu cidden. Sizin sıkıntınız eşinizle değil zaten, bu sorumluluk ağır gelmiş sadece, bunun annelikle ya da bebeğinizi az sevip sevmekmekle bir alakası da yok aslında. Ben sizi çok iyi anladım ve hemen hemen aynı şeyleri hissettim. Bazen ara ara o kriz anları gelir mesela bana hala. Bu süreç geçecek merak etmeyin, bu tempo ilerleyen zamanlarda biraz yavaşlıyor, sizi rahat bırakıyor ya da siz alışıyorsunuz. Emzirmeye bıraktıktan sonra babada kalma süresi uzuyor, şu an ben koltuğa uzanmış telefonla meşgul olurken eşim oğluma yemek yediriyor sonra da oyun etkinlik saatinde bir saat yine babada ben moladayım. Duş rutinim de eskiye döndü keyif yapa yapa girip çıkıyorum :)) arkanıza yaslanın ve gevşemeye çalışın, bu zamanlar su gibi geçip gidiyor inanın, ben oğlumun bebeklik fotoğraflarına bakınca duygulanırım özlerim, o zamanlar depresyondan eşime takmaktan oğlumla yeteri kadar ilgilenebildim mi onu sorgularım hep. Sıkmayın canınızı. Geçecek
Benim ruh halimin hep böyle olduğunu nereden biliyorsunuz hep benim yanımda mısınız?Ayrıca eşim durup dururken bana değer veriyor olamaz değil mi?Demek ki ben de ona genel olarak güzel davranıyorum yoksa şimdiye kadar zaten aramız bozuk olurdu.Bazı dönemler asabi hallerim oluyor kim dört dörtlük ki.
Evet değil almayı düşünüyorum ben de.
Iyiki yaninizda degilim omur torpusu gibisiniz.
