- 1 Ekim 2013
- 7.710
- 15.473
- 34
-
- Konu Sahibi diblerabla
- #41
E öyleyse yazma madem tüm sorumluluk kocamda diye
E öyleyse yazma madem tüm sorumluluk kocamda diyeDetaylandırdım ama içeriğini yazmın devamında. Yazdım ki çocuğum sabaha kadar uyanmadan uyuyor. Sabah 6.30’da kalkıyor bebeğim eşim işe 7’de gidiyor. Yani 30 dksı var. Gece uykusuna yatırıyor. 5-10 dk kadar pışpışlayarak uyuyor bebeğim çünkü uyku eğitimi verdim.
Evdeyken sorumluluk üstünde. Yemeğini ben yapıyorum bebeğimin. Sorumluluk: alt değiştirme oyun oynatma günde toplamda 3 kereden 5-10 dk uyumasına yardım etme bu. Bebeğim sallanarak ya da kucakta uyumuyor. Yatağına koyuyoruz uyuyor.
Gerçekten o kadar yorgunum ki zihnen SİZE laf anlatmakla uğraşamayacağım.E öyleyse yazma madem tüm sorumluluk kocamda diye
Herkese Merhaba
Öncelikle biliyorum ki yalnız değilim bu konuda çünkü bir sürü konu açılmış ama yine de dertleşmek istedim.
Eşimle 6 yıllık evliyiz. 9.5 aylık bir bebeğimiz var. İsteyerek oldu çocuğumuz. Zor bir bebek değil ama tabii ilk çocuk olduğu için bir de yalnız büyüttüğümüz için acemiliğimiz var.
Eşimle çocuk öncesi iyi gittiğine inandığım bir evliliğimiz vardı. İşinden evine evinden işine gider gelir, ailesiyle sorunlarda benden yana olur, tartışsak da kısa sürede gönlümüzü alırdık birbirimizin. Ben annemi yıllar önce kaybettim babam yeniden evlendikten sonra bağımız giderek koptu. Yani bir kaç akrabam dışında pek kimsem yok. Eşimin akrabalarıyla (annesi hariç) aramız iyi görüşüyoruz. Neyse sadede geleyim;
Hamileliğim güzel geçti ilişkimiz açısından. Çok ilgiliydi eşim. Normal doğum yaptım doğum anı haricinde baştan sona yanımdaydı. Ailesi geldi 3 gün durup gitti. O zaman üzüldü ilgilenmedikleri için ben de onun üzülmesine üzüldüm. Yani o anlarda da sevgimiz ve şefkarimizde problem yoktu. Sonra zamanla bir şeyler değişmeye başladı. (Bebeğimize birlikte bakıyoruz. Gece eşim uyutuyor tüm gece uyuyor zaten bebeğim. Sabah da işe gidene kadar oynuyor falan. Evde olduğunda ben emziriyorum ve yemeğini hazırlıyorum geri kalan sorumlulukları eşimde.) Eşimde şefkat azaldı öfke ve gerginlik arttı. Sürekli gergin sürekli azarlama modunda. Herkese, herşeye öfkeli. Oturttum konuştum olmadı, şikayet ettim olmadı, küstüm olmadı, ağladığımı gördü olmadı, bebeğim stresimi anladı hırçınlaştı olmadı, kavga ettik olmadı. Ne yapacağımı şaşırdım. Başbaşa vakit geçireceğimiz zamanlar oluyor onlarda da ben yanaşmazsam asla elimi bile tutmuyor. Eskiden sarılırdık, öperdik ne bileyim en basiti birlikte gülerdik. Şimdi ben bir adım atmazsam asla ama asla bana iyilikle yaklaşmıyor. Bayramda da yaptı aynı şeyi. Ben kimsesiz hissettiğim için bayramlarda hassaslaşıyorum. Asla duygularımı anlamak ona göre davranmak istemiyor. Bir sürü hormonlarım değişti, şefkate çok ihtiyacım vardı ama beni resmen sevgisizliğe mahkum etti. Sevmiyormuş beni bence. Seven insan böyle yaklaşamaz sevdiğine. Ben de artık eskisi gibi katlanamıyorum yaşım 32. Çok zorluklar yaşadım. İlk evliliğimde şiddet gördüm zar zor boşandım. Şimdiki eşimle evlilik benim için çok büyük bir adımdı. Allah razı olsun asla lafını etmedi ilkinin ama bu sevgisizlik hissi beni mahvediyor. Ben de ona birşey hissedemiyorum böyle olunca.
Boşanmak istemiyorum çünkü ben kimsesiz kaldım, ailesizlik nedir bilirim. Bebeğim yaşasın istemiyorum.
En büyük hayalimdi güzel bir yuvamızın olması, aile olabilmek. Bunları biliyor herşeye şahit. Ona rağmen kendisine çeki düzen vermiyor. Ne yapmalı nasıl yaklaşmalı bilmiyorum. En büyük korkum sevgisiz bir evlilikti başıma mı geldi yoksa düzelir mi çocuğumuz büyüdükçe?
Şimdiden teşekkür ederim cevaplarınız için.
12 saat bebeğimle tek başımayım. Açıp da bir hatrımı soran hiçbir yetişkin yok. Tek muhatabım 9.5 aylık bir bebek. O eşimin yaptığı 5-10 dklık pışpışta ben sofra kuruyor oluyorum ki eşim işten aç geliyor yetişmiyor diye üzüldüğüm için. Bazen o 5-10 dakikada yemek yapıyorum. Bunu da ekleyeyim.Yani bu hesap sizin de yaptığınız bir popo pışpışı
Kusura bakmayın ama bence eşinize çok yük yüklemişsiniz. Sonuçta Allah da bizi anne yapıyorsa bir bildiği var. Benim eşim bebeğimiz olana kadar çıt sesine uyanırdı ben tam tersiydim şimdi olan o top patlasa uyanmaz, ben bebeğim kıpırdansa uyanıyorum. Bu arada bence eşinize sorun kesintisiz sabaha kadar uyuyor mu siz farkında değilsiniz belki de. Atak haftaları diş çıkartma uykusuzluklarimi ben bilirim. Bilmiyorum diğer anneler ne der bu konuda
Bunun dışında gün içinde bebek uyurken ev işi yapabilirsiniz.
Beni yanlış anlamayın Allah razı olsun eşinizden ne güzel size yardımcı oluyormuş da bana bencillik yapıyorsunuz gibi geldi. Sizin için zaten size yardımcı olmak için evladına bakıyor maşallah elinden de geliyormuş, benim eşimin elinden gelmiyo çocuğum kucağında 5 dk durup sonra ağliyo valla.
Eşinizin yanaşmamasi gibi şeyler bende var eşime karşı cunku inanın çok yoruluyorum gece uykusuzluğu, bölük pörcuk uyumak çok yorucu bir şey. Bir hafta siz deneyin isterseniz yemekleri ev işini o yapsın gece siz bakın cocugunuza
Boşanmak istemiyorum dedim kafamda kurmadım. Burada ne yazılırsa boşan diyen bir güruh var onlara baştan cvp vermek isredim.Adam belki baba olmanın, bu ekonomide bu ülkede ev geçindirmenin sorumluluğundan zorlanmıştır. Depresyona girmiştir. Kafasını dinlemeye, sakin bir kafede hiç konuşmadan oturup sadece çayını/kahvesini içmeye ihtiyacı vardır. Haftanın 1 günü izinli olması, bebeğe sana göre daha az bakıyor olması, gününün 10 saatini harcadığı işin sana göre kolay olması bu adamın hayatında zorlanmadığı, zorlanamayacağı anlamına gelmiyor. Çalışan bir insan, haftanın 6 gününün günlük 10 saatini dışarıda geçiren birisi babasının sarayında çay içen prenses değil.
Hiçkimsenin demirden psikolojisi, sabrı yok. Üstüne gitmek yerine biraz zaman tanıyabilirsin, illa konuşacağız sorunu çözeceğiz diye küsmeye gerek, üstelik küsmek çok yanlış bir hareket. Bırak biraz adamı kendi haline.
Bayramda kimsesiz olduğunu düşünüp ilgi, sevgi beklemende ilginç. Yani sen çocuk değilsin, seni kucaklasın mı nasıl ne yapabilir? Siz zaten bir aile kurmuşsunuz, kimsesiz değilsin. Eşin var kızın var.
İlişkilerde her zaman her şey sürekli iyi gitmez. Mutlaka inişler, çıkışlar olur, iyi süreçler kötü süreçler olur. Adamı 6 yıldan uzun süredir tanıyorsun. Az çok ne olduğunu biliyorsundur, hemen boşanmayı kafanda kurmanda ilginç.
Bu yorumun neresini beğenmediniz12 saat bebeğimle tek başımayım. Açıp da bir hatrımı soran hiçbir yetişkin yok. Tek muhatabım 9.5 aylık bir bebek. O eşimin yaptığı 5-10 dklık pışpışta ben sofra kuruyor oluyorum ki eşim işten aç geliyor yetişmiyor diye üzüldüğüm için. Bazen o 5-10 dakikada yemek yapıyorum. Bunu da ekleyeyim.
Boşanmak istemiyorum dedim kafamda kurmadım. Burada ne yazılırsa boşan diyen bir güruh var onlara baştan cvp vermek isredim.
Gerçekten hiç mi sevilme ihtiyacınız ne bileyim bir kez de olsa sırtınızın sıvazlanmasına ihtiyacınız olmuyor? Sizce bunu eşimden beklemek lüks mü? Hani biz severek evlendik ya o sevgiyi görmek gerçekten lüks mü? Neden kocama kaskatı olayım? Karşısında güçlü olmak zorunda kalayım? Ya da neden kocamla konuşup onun derdini dinlemek yerine aramıza mesafelerin girişini izlemeliyim?
Eşim kendi ağzıyla söylediği bugün iş çok rahattı kelimesini duymama rağmen aa yok değildi sen yorgunsundur mu demeliyim mesela? Öğle aralarında uyuyabildiği, iş gelmediyse yatabildiği bir işi var. Peki ben kaç kere uzanabiliyorum günde? Şuan bebeğime yemek yaparken ayakta yazıyorum bu yorumları.
Ben eşimin psikolojik olarak iyi olmadığını zaten fark edebiliyorum. Üzüldüğüm şey eskiden böyle bir durumda birbirimize destek olurken şimdi neden sadece kavgayla geçiyor.
Her zorlukta işi kavgaya mı götürecek? Böyle bitmiyor mu evlilikler?
Gerçekten gözünüzle okuduğunuza emin misini? HANIMEFENDİ ben eşime gidip püü Allah seniii bu da iş mi dediğimi yazdım? Eşimle bu konuyu konuşmadık dahi. Yorumlarda eşimin işinin yormuş olabileceği yazılmış ben de açıkladım. 1 gün yorgundur 2 gün yorgundur lakin her gün değil. Ama tavrı her gün. Herşeye çok çabuk sinirleniyor dedim. NESİNİ anlamıyorsunuz gerçekten anlamak mı istemiyorsunuz? İnsanlar buraya bir dertleri olduğu için yazıyor tek yaptığınız kadınları aşağılamaya haksız çıkarmaya çalışmak NEDEN YA NEDEN? Ben eşim ayaklarımı yıkasın mı yazmışım buraya? AZARLANMAK İSTEMİYORUM diyorum. Eşimle bayramda kavga etmedik öyle bir şey yazmadım ben. Dedim ki bayramda da aynı şeyi yaptı üzüldüm dedim. Nereden çıkardınız bayramda kavga ettiğimizi?Bak kimse bu hayatta keyfine çalışmıyor. İş çok rahattı dediği iş adamın haftanın 6 günü sabahın köründe kalkıp gittiği yer. Hiçbir iş öyle rahat, çok rahat değil. Pazartesi rahattır, salı zor olur yorulur. Nerede görülmüş çalışılan işin küçümsendiği. Kocan sana gelip "sen evden çıkmadan tek çocuğa kendi evinde bakıyorsun başında kaynana yok iş yok amir yok" dese hoş olur mu? Hiç hoş değil adamın işini basit görmen.
Bayramda ben kimsesizim bana ilgi gösterilmedi diye oturup triplere girmişsin. Adamla küsüp kavgalar etmişsin. Kendin yazmışsın psikolojisi iyi değil diye. Gözünle görüyorsun demekki adam iyi değil. Sanki adam eve geliyor arkadaşlarıyla kahvehane köşelerinde takılmaya gidiyor.
Kimse sana burada sana kocana hizmet et, evin tüm yükünü üstlen yazmıyor. Ama hayatındaki adama zaman ayırmak, alan yaratmak bir eşe/sevgiliye bu kadar zor gelmemeli. Adama tavrın bencilce.
Gerçekten gözünüzle okuduğunuza emin misini? HANIMEFENDİ ben eşime gidip püü Allah seniii bu da iş mi dediğimi yazdım? Eşimle bu konuyu konuşmadık dahi. Yorumlarda eşimin işinin yormuş olabileceği yazılmış ben de açıkladım. 1 gün yorgundur 2 gün yorgundur lakin her gün değil. Ama tavrı her gün. Herşeye çok çabuk sinirleniyor dedim. NESİNİ anlamıyorsunuz gerçekten anlamak mı istemiyorsunuz? İnsanlar buraya bir dertleri olduğu için yazıyor tek yaptığınız kadınları aşağılamaya haksız çıkarmaya çalışmak NEDEN YA NEDEN? Ben eşim ayaklarımı yıkasın mı yazmışım buraya? AZARLANMAK İSTEMİYORUM diyorum. Eşimle bayramda kavga etmedik öyle bir şey yazmadım ben. Dedim ki bayramda da aynı şeyi yaptı üzüldüm dedim. Nereden çıkardınız bayramda kavga ettiğimizi?
Şunu gerçekten anlamıyorum bir kadının eşinden sevgi beklemesi neden kötü bir şey? İşlerimizi kavgayla ya da susarak mı çözelim? Benim annem tam 32 yıl sustu sonunda kendini astı anladınız mı? Ömür bu kadar işte. Sussun tüm kadınlar erkekler çalıştığı için karılarını azarlayabilir de sevgi de göstermemekte haklılar çünkü ÇALIŞIYORLAR. Domuz gribi olduk bebeğimle de yine ayaktaydım bebeğime baktım günlerce ateşi düşsün diye. Eşime bulaşmasın diye izole olduk.
Çok basit bir soru sordum. Sebebi her ne olursa olsun eşimin bağırmaya geçinmemeye hakkı var yani? Ben susup yaşamaya devam etmeliyim öyle mi?
, herşeye öfkeli. Oturttum konuştum olmadı, şikayet ettim olmadı, küstüm olmadı, ağladığımı gördü olmadı, bebeğim stresimi anladı hırçınlaştı olmadı, kavga ettik olmadı
Ben kimsesiz hissettiğim için bayramlarda hassaslaşıyorum. Asla duygularımı anlamak ona göre davranmak istemiyor.
Tamam siz doğrusunuz. Azarlanmayı kavga çıkarılmayı hak ediyorum. En doğru sizin söyledikleriniz. Ben %10000 haksızım. Çocuğum sakin ağlak bebek değil ama keşfetme döneminde olduğu için oturup oynamıyor yürümek istiyor ama haklısınız kendi başına bırakmalıyım otursun oynasın. Ne ilgileniyorsam ben de. 1 saat küsüp belki anlar dediğim için de haksızım. Kendinizle çelişmiyorsunuz konuşmamak astırdı annemi eşim de konuşsa asmaz aslında ama yine siz haklısınız ben haksızım doğru.Bence sen kafanı topla, düzgünce düşün. Adamla kavgalar edip, küsen sensin. Adama sakince davranmamışsın. İki gün önce bayramda kimsesizim diye triplere giren sensin.
Kendin yazıyorsun "psikolojisi bozuk" "çocuğa karşı sorumluluklarını yerine getiriyor, evdeyken çocukla ilgileniyor" diye. Adam napsın? O mu assın kendisini?
Her ilişki zor süreçlerden geçer, her insan kötü süreçlerden geçebilir, adama zaman tanı, alan tanı yazdık. Oturacak vaktim yok diyorsun sonra bebek çok sakin diyorsun. Bu bebek zaten artık kendi kendine oturup oynayacak durumda. 3 aylık değil.
Geçinmeyen sensin. Küsmek nedir. Küse küse bıktırırsın insanı. Adam napsın öfkelenip, sinir krizi geçirip kendini mi öldürsün? Kendin yazıyorsun psilolojisi iyi değil diye. adamı bir süre bırak kendi haline bir süre kendi haline bırak.
Tamam siz doğrusunuz. Azarlanmayı kavga çıkarılmayı hak ediyorum. En doğru sizin söyledikleriniz. Ben %10000 haksızım. Çocuğum sakin ağlak bebek değil ama keşfetme döneminde olduğu için oturup oynamıyor yürümek istiyor ama haklısınız kendi başına bırakmalıyım otursun oynasın. Ne ilgileniyorsam ben de. 1 saat küsüp belki anlar dediğim için de haksızım. Kendinizle çelişmiyorsunuz konuşmamak astırdı annemi eşim de konuşsa asmaz aslında ama yine siz haklısınız ben haksızım doğru.
Hayatınız bu düşüncelerle umarım hep iyi gider. İyi günler.
esinizin isini kucumseyi birakin once .zaten iste yorulmuyor gibi bir sey soz konusu olmaz .ben mesela bir odayi citlerle cevirip oyun alani yapmistim o arada baska isler de yapiyordum mesela onunla ayni odada o oynarken citin disinda utumu yapiyorum gibi gibi .esiniz sorumluluktan bunalmis gibi karsilikli anlayisla cozersiniz cocuktan sonra biz de cok zorlandik esimleTamam siz doğrusunuz. Azarlanmayı kavga çıkarılmayı hak ediyorum. En doğru sizin söyledikleriniz. Ben %10000 haksızım. Çocuğum sakin ağlak bebek değil ama keşfetme döneminde olduğu için oturup oynamıyor yürümek istiyor ama haklısınız kendi başına bırakmalıyım otursun oynasın. Ne ilgileniyorsam ben de. 1 saat küsüp belki anlar dediğim için de haksızım. Kendinizle çelişmiyorsunuz konuşmamak astırdı annemi eşim de konuşsa asmaz aslında ama yine siz haklısınız ben haksızım doğru.
Hayatınız bu düşüncelerle umarım hep iyi gider. İyi günler.
Beğenmiyorum çünkü buraya çözüm bulmaya gelmemişsiniz. İnsanlar size ne derse itiraz ediyorsunuz. Konuya yazdığınız şeyleri ilerleyen cevaplarda değiştiriyorsunuz. Yazan herkes sizinle aynı düşüncede olsun istiyorsunuz. Ama görüyoruz ki evliliğinizde bu düşünce işe yaramamış bir yerde bir problem var. Burada sizinle aynı düşünmeyen insanların yorumlarından “olabilir mi acaba “ demek yerine sürekli itiraz ederseniz beğenmem ben de tabi ki cevaplarınızıBu yorumun neresini beğenmedinizvasfiye teyze ne bu hırsınız hasta mısınız? Öyle olmaz girin tüm yorumları dislikelayın belki sakinleşirsiniz.
Ay gözünü seveyim anlatma ya. Güzel güzel anlatıyorsun ama yok. Problemi çözmeye gelmemiş ki. Kendini haklı göstermeye gelmiş. Adamı da böyle dinliyorsa zaten sonuca şaşırmamak lazımBence sen kafanı topla, düzgünce düşün. Adamla kavgalar edip, küsen sensin. Adama sakince davranmamışsın. İki gün önce bayramda kimsesizim diye triplere giren sensin.
Kendin yazıyorsun "psikolojisi bozuk" "çocuğa karşı sorumluluklarını yerine getiriyor, evdeyken çocukla ilgileniyor" diye. Adam napsın? O mu assın kendisini?
Her ilişki zor süreçlerden geçer, her insan kötü süreçlerden geçebilir, adama zaman tanı, alan tanı yazdık. Oturacak vaktim yok diyorsun sonra bebek çok sakin diyorsun. Bu bebek zaten artık kendi kendine oturup oynayacak durumda. 3 aylık değil.
Geçinmeyen sensin. Küsmek nedir. Küse küse bıktırırsın insanı. Adam napsın öfkelenip, sinir krizi geçirip kendini mi öldürsün? Kendin yazıyorsun psilolojisi iyi değil diye. adamı bir süre bırak kendi haline bir süre kendi haline bırak.
Biz burada bu kadar kadın iki konu anlatamadık adam ne yapsın. Baktı olmuyor ilgiyi alakayı kesti sinire bağladı demek kiİlk kez bir kocaya üzüldüm burda
Ben bu konunuzu gordukten sonra eşinizin gerçekten bu durumdan dolayı bunalmış olabileceğini düşünüyorum sizde sağlığınız için tedavinizi ihmal etmeyin Allah yardımcınız olsunMerhaba herkese.
5.5 ay önce anne oldum. Yaşım 31. 5 yıllık evlilyim. İsteyerek anne oldum. Annemi 2011 yılında kaybettim. Sonrasında anne tarafım hayatlarına devam etti ve pek bana sahip çıkan olmadı. Yaşım 18’di. Üni bittikten sonra kısa bir evlilik yapıp şiddet sebebiyle boşandım. Ardından şimdiki eşimle evlendik ve evliliğimiz güzel gidiyor ama ben oldukça yalnız bir insanım. 2 arkadaşım kaldı çevremde ve onlarda yakın zamanda anne oldular. Haliyle kendi hayatlarına odaklılar. Onların destek olacak anne, kardeş vs oldukça fazla. Benim kayınvalidem başka şehirde yaşıyor lakin benimle aynı yerde olsa da etliye sütlüye karışmaz, anaçlık semtine uğramaz bir kadın. Doğum sonrası 3. gün evine döndü. Sonra bir kez daha geldi 2 gün kaldı ama ben ona hizmet ettim 3 aylıkken bebeğim. Girizgahı böyle yaptım ki ruh halimi biraz anlayabilesiniz diye.
Derdim şu; ben postpartum depresyonundayım. Atlatamadım. Oğlum 6 aylık olacak ama hala haftanın en az 3-4 günü aşırı depresif, mutsuz ve öfkeliyim. Eşime çok yansıtıyorum öfkemi. Kendisi beni tolere etmeye çalışıyor ama dayanamayacak diye korkuyorum. Psikolojik yardım almaya başladım iki haftadır bir gün birer saat. Ama henüz başındayız ve ben şuan çok kötüyüm. Dün dişimi çektirdim dayanılmaz bir ağrım var dünden beri. Eşim işe gitti mecburen yalnız kaldım oğlumla. Ek gıda tadımı yaptırıyorum o sebeple biraz düzeni değişti uyku süreleri kısaldı. Huzursuz sürekli. Dayanamayacak hale geliyorum. Yatağa kapanıp bağıra çağıra ağlıyorum. Çok yalnız hissediyorum. Annemi çok özlüyorum. Hiç böyle hayal etmemiştim. Anne olmak benim eksik yanımı tamamlayacaktı ama sanki daha büyük bir yara açtı bende. Dışarı çıkmaktan, ev işinden (ki temizliği çok severim), hiçbir şeyden keyif alamıyorum. Anne olmadan önce örgü örerdim, resim çizerdim artık zamanım olsa da yapasım gelmiyor. Eşim işten gelince emzirmek dışında hiçbir şey yapmıyorum o ilgileniyor bebeğimizle. Allah razı olsun ama ben benden yaşça büyük bir kadının varlığına ihtiyaç duyuyorum. Haftanın 3-4 günü iyi 3-4 günü kötü geçiyor. İyi olduğum günler evi toplayıp temizliyorum geri kalan günler bomba patlamış gibi. Bazen bipolar gibi hissediyorum kendimi. Bebeğim uykudan uyanıyor ağlıyor mesela hemen gidesim gelmiyor yanına. Gözlerimin içine bakıyor öyle büyük suçluluk hissediyorum ki ona karşı mutsuzum diye anlatamam. Gelişimi güzel sağlıklı bir bebek. İhtiyaçlarını gideriyorum, sevgi de gösteriyorum ama içim ölü gibi. Numara yapıyorum sanki. Ne olur bana deneyimli anneler bir akıl versin. Nasıl iyi hissedeceğim ben? Dışarı çıkıyorum mesela bebeğim uyumak istemiyor zehir oluyor bana dışarısı. Aşırı stresleniyorum.streslenine sağ kolumun altı ağrıyor şişiyor daha önce zona olmuştum aynı şekilde ağrı olmuştu. Sağlığım elden gidecek diye korkuyorum.
Lütfen bana moral verin. Çok ihtiyacım var.
Ben bu konunuzu gordukten sonra eşinizin gerçekten bu durumdan dolayı bunalmış olabileceğini düşünüyorum sizde sağlığınız için tedavinizi ihmal etmeyin Allah yardımcınız olsun
aşırı depresif, mutsuz ve öfkeliyim. Eşime çok yansıtıyorum öfkemi. Kendisi beni tolere etmeye çalışıyor ama dayanamayacak diye korkuyorum.
Siz calismiyorsunuz anladigim kadariyla
Esiniz hem is eve gelince de cocugun sorumlulugu derken gerilmesi cok normal degil mi?