- 17 Temmuz 2021
- 6.813
- 22.151
-
- Konu Sahibi diblerabla
- #81
Yapsinlar
benim eşim de yapiyor is
Yorulup surat da asiyor
Ama benim umrumda olmuyor cunku bende yoruluyorum
Ama konu sahibinin umrunda, kocasinin gergin olmasi
YapsinlarNeden normal olsun? Çalışıyorlar diye hiç iş yapmasınlarmı. Kadında evde yoruluyor.
Müşterek derken siz neyi kastettiniz? Hayat maddi-manevi , her anlamda müşterek değil mi yani? Yoksa size göre sadece sizin işinize gelen kısmı mi müşterek?Müşterekten sadece maddiyat anladıysanız size karışık gelmiş olabilir.
Anneler (ben de dahil) bu durumdayız zaten. Çocuğun hayatın boyunca seni yalnız bırakmayacak yani bunu bilResmi tatillerde eşim dinlensin diye evde yalnız bırakıp çocuğumla arkadaşıma gittim bir kaç kere ama mesela ben evde 9.5 aydır hiç yalnız kalmadım hiç ayağımı uzatıp yatmadım anlatabiliyor muyum? Ona rağmen işleri tatlılıkla çözme taraftarıyım.
Değil. Çocuk sadece kadının gibi davranan erkekleri eleştirirken, bir kadın olarak bu yorumu nasıl yapabiliyosunuz ya? Anne de baba da aynı şekilde bakabilir çocuğa.Siz calismiyorsunuz anladigim kadariyla
Esiniz hem is eve gelince de cocugun sorumlulugu derken gerilmesi cok normal degil mi?
Pardon nesi bencilce? Kadın çocuğu babasının evinden getirmediğine göre ortak çocuklarına bir zahmet babalık yapıversin adam.Çalışıyor musunuz ? Çalışmadığınız halde bu kadar çocuğun sorumluluğunu bu kadar eşinize vermeniz hem bencillik hem yanlış. Ama çalışıyorsanız ayrı. Bu durumda bile bu kadar sorumluluk ağır gelmiş olabilir
Ben eşinizle iş bölümünüz hakkında pek yorum yapmayacağım açıklamanızı da yapmışsınız. Esiniz bu durumdan şikayetçi ise illa bir yerde “yeter artık iste çok yoruluyorum, eve geliyorum dinlenemiyorum artık evde iş yapmayacağım” derdi. İkiniz de elinizden geleni yapıyorsunuz.Herkese Merhaba
Öncelikle biliyorum ki yalnız değilim bu konuda çünkü bir sürü konu açılmış ama yine de dertleşmek istedim.
Eşimle 6 yıllık evliyiz. 9.5 aylık bir bebeğimiz var. İsteyerek oldu çocuğumuz. Zor bir bebek değil ama tabii ilk çocuk olduğu için bir de yalnız büyüttüğümüz için acemiliğimiz var.
Eşimle çocuk öncesi iyi gittiğine inandığım bir evliliğimiz vardı. İşinden evine evinden işine gider gelir, ailesiyle sorunlarda benden yana olur, tartışsak da kısa sürede gönlümüzü alırdık birbirimizin. Ben annemi yıllar önce kaybettim babam yeniden evlendikten sonra bağımız giderek koptu. Yani bir kaç akrabam dışında pek kimsem yok. Eşimin akrabalarıyla (annesi hariç) aramız iyi görüşüyoruz. Neyse sadede geleyim;
Hamileliğim güzel geçti ilişkimiz açısından. Çok ilgiliydi eşim. Normal doğum yaptım doğum anı haricinde baştan sona yanımdaydı. Ailesi geldi 3 gün durup gitti. O zaman üzüldü ilgilenmedikleri için ben de onun üzülmesine üzüldüm. Yani o anlarda da sevgimiz ve şefkarimizde problem yoktu. Sonra zamanla bir şeyler değişmeye başladı. (Bebeğimize birlikte bakıyoruz. Gece eşim uyutuyor tüm gece uyuyor zaten bebeğim. Sabah da işe gidene kadar oynuyor falan. Evde olduğunda ben emziriyorum ve yemeğini hazırlıyorum geri kalan sorumlulukları eşimde.) Eşimde şefkat azaldı öfke ve gerginlik arttı. Sürekli gergin sürekli azarlama modunda. Herkese, herşeye öfkeli. Oturttum konuştum olmadı, şikayet ettim olmadı, küstüm olmadı, ağladığımı gördü olmadı, bebeğim stresimi anladı hırçınlaştı olmadı, kavga ettik olmadı. Ne yapacağımı şaşırdım. Başbaşa vakit geçireceğimiz zamanlar oluyor onlarda da ben yanaşmazsam asla elimi bile tutmuyor. Eskiden sarılırdık, öperdik ne bileyim en basiti birlikte gülerdik. Şimdi ben bir adım atmazsam asla ama asla bana iyilikle yaklaşmıyor. Bayramda da yaptı aynı şeyi. Ben kimsesiz hissettiğim için bayramlarda hassaslaşıyorum. Asla duygularımı anlamak ona göre davranmak istemiyor. Bir sürü hormonlarım değişti, şefkate çok ihtiyacım vardı ama beni resmen sevgisizliğe mahkum etti. Sevmiyormuş beni bence. Seven insan böyle yaklaşamaz sevdiğine. Ben de artık eskisi gibi katlanamıyorum yaşım 32. Çok zorluklar yaşadım. İlk evliliğimde şiddet gördüm zar zor boşandım. Şimdiki eşimle evlilik benim için çok büyük bir adımdı. Allah razı olsun asla lafını etmedi ilkinin ama bu sevgisizlik hissi beni mahvediyor. Ben de ona birşey hissedemiyorum böyle olunca.
Boşanmak istemiyorum çünkü ben kimsesiz kaldım, ailesizlik nedir bilirim. Bebeğim yaşasın istemiyorum.
En büyük hayalimdi güzel bir yuvamızın olması, aile olabilmek. Bunları biliyor herşeye şahit. Ona rağmen kendisine çeki düzen vermiyor. Ne yapmalı nasıl yaklaşmalı bilmiyorum. En büyük korkum sevgisiz bir evlilikti başıma mı geldi yoksa düzelir mi çocuğumuz büyüdükçe?
Şimdiden teşekkür ederim cevaplarınız için.
GÜNCELLEME: Hanımlar ben sanırım kendimi anlatamadım. Bir günde neler yaptığımı aşağıya yorum olarak yazdım. Hiç oturmadan gün geçirdiğim oluyor tek öğünle. Eşimin yaşı küçük değil 40 yaşında. Çocuk isterken enine boyuna düşündük. Ben de yoruluyorum ama eşime gerginlikle yaklaşmıyorum. Sorunlarımı tatlılıkla dile getirip çözmek istiyorum. Eşimin neden böyle olduğunu zaten biliyorum sormak istediğim şey geçer mi düzelir mi çünkü böyle bir eş değildi. Tecrübe edenlere bunu sordum. LÜTFEN erkek o’cular yorum yazarken bunu da düşünsün. Resmi tatillerde eşim dinlensin diye evde yalnız bırakıp çocuğumla arkadaşıma gittim bir kaç kere ama mesela ben evde 9.5 aydır hiç yalnız kalmadım hiç ayağımı uzatıp yatmadım anlatabiliyor muyum? Ona rağmen işleri tatlılıkla çözme taraftarıyım.
Adalet duygusu diye bir şey var. Adam haftada 6 gün 10 saat çalışıyorsa çocuk sorumluluğun çocuğunu veremezsin. Verirsen bencilsindir. Ben de 2 çocuk büyüttüm bi tek siz çocuk büyütmüyorsunuz. Ayrıca ben hiç bir mesajımda baba çocukla hiç ilgilenmesin de demedim.bıkmadan yorulmadan çocukla ilgilenebilecek adam varsa zaten ilgilensin. Adam böyle de zorla çocuğu elinden mi aldık ?Değil. Çocuk sadece kadının gibi davranan erkekleri eleştirirken, bir kadın olarak bu yorumu nasıl yapabiliyosunuz ya? Anne de baba da aynı şekilde bakabilir çocuğa.
Pardon nesi bencilce? Kadın çocuğu babasının evinden getirmediğine göre ortak çocuklarına bir zahmet babalık yapıversin adam.
Bayılıyosunuz şu erkekleri göklere çıkarmaya gerçekten pes artık. Ben de evliyim benim de 4 aylık bebeğim var ve doğuma 1 ay kala işten ayrıldım şu an bebeğimi büyütüyorum ve malesef ev hanımı oldum bebeğim büyüyene kadar, çünkü bırakabileceğim kimse yok.
Konu sahibi gibi tüm gün akşama kadar ben ilgileniyorum çocuğumla, eşim geldiğinde eğer bebeğim uyumuyosa üst değiştirip temizlenip direkt alıyor oğlumu ben o sırada yapamadıysam yemek yapıyorum yaptıysam sofra hazırlıyorum. Akşama kadar çamaşır bulaşık yemek ve bebek bakımı çok kolay zannediyosunuz herhalde? Bebeğin bir zahmet mamasını verip iki pış pış yapıp biraz ilgilensin babası sonuçta. Alt değiştirmesini uyutmasını da ben yapıyorum geri kalan zamanlarda genelde eşim ilgileniyor evde olduğu sürede. Ama ben de boş oturmuyorum bu arada ne yazık ki. Nerdeyse her gün bebeğin çamaşırı çıkıyor onu yıka kendi çamaşırını yıka kuruyunca topla katla yerleştir bulaşık yemek temizlik ertesi günün yemek hazırlığı vs vs 4 saatlik uykuyla duruyorum çoğu gün… Kadını bir yere vurmadığınız kalmış ayıptır siz böyle yaparsanız erkek milleti neler yapmaz. Çocuk bakımı da ev işleri de kadın çalışsın çalışmasın sadece ona ait değildir hanımlar, yaşadığı evi temiz tutmasını ortak yaptığı çocukla ilgilenmesini istemek de eş ve babalık görevidir erkeğin kadına verdiği bir lütuf değil yani yapması gereken şeyler.
Konu sahibi seni çok iyi anladım ben, bide kendini daha net açıklamak için güncelleme yazmışsın bu duruma daha çok üzüldüm.. Benim eşim çok şükür afra tafra yapmadı bana bu durumlardan dolayı inşallah da böyle devam edebiliriz. Yapsa ben daha çok yapar üste çıkardım muhtemelen çünkü o kadar eminim ki benim ondan daha çok yorulduğuma.. Bir kadın olarak eşinin seninle de ilgilenmesini istemen en doğal hakkın. Eğer eşin yanaşırsa evlilik terapisine gidin. Ailesiyle (istiyorsan) aralarınız düzeltmesine yardımcı ol. Belki buhranı azalır. Allah kolaylık versin
Adam 6 gün akşam 7de geliyor. 9-5 de çalışmıyor/ 7-7 çalışıyor. Konu sahibi işi hafif demiş ama standart mesai saatinden fazla mesaisi.Değil. Çocuk sadece kadının gibi davranan erkekleri eleştirirken, bir kadın olarak bu yorumu nasıl yapabiliyosunuz ya? Anne de baba da aynı şekilde bakabilir çocuğa.
Pardon nesi bencilce? Kadın çocuğu babasının evinden getirmediğine göre ortak çocuklarına bir zahmet babalık yapıversin adam.
Bayılıyosunuz şu erkekleri göklere çıkarmaya gerçekten pes artık. Ben de evliyim benim de 4 aylık bebeğim var ve doğuma 1 ay kala işten ayrıldım şu an bebeğimi büyütüyorum ve malesef ev hanımı oldum bebeğim büyüyene kadar, çünkü bırakabileceğim kimse yok.
Konu sahibi gibi tüm gün akşama kadar ben ilgileniyorum çocuğumla, eşim geldiğinde eğer bebeğim uyumuyosa üst değiştirip temizlenip direkt alıyor oğlumu ben o sırada yapamadıysam yemek yapıyorum yaptıysam sofra hazırlıyorum. Akşama kadar çamaşır bulaşık yemek ve bebek bakımı çok kolay zannediyosunuz herhalde? Bebeğin bir zahmet mamasını verip iki pış pış yapıp biraz ilgilensin babası sonuçta. Alt değiştirmesini uyutmasını da ben yapıyorum geri kalan zamanlarda genelde eşim ilgileniyor evde olduğu sürede. Ama ben de boş oturmuyorum bu arada ne yazık ki. Nerdeyse her gün bebeğin çamaşırı çıkıyor onu yıka kendi çamaşırını yıka kuruyunca topla katla yerleştir bulaşık yemek temizlik ertesi günün yemek hazırlığı vs vs 4 saatlik uykuyla duruyorum çoğu gün… Kadını bir yere vurmadığınız kalmış ayıptır siz böyle yaparsanız erkek milleti neler yapmaz. Çocuk bakımı da ev işleri de kadın çalışsın çalışmasın sadece ona ait değildir hanımlar, yaşadığı evi temiz tutmasını ortak yaptığı çocukla ilgilenmesini istemek de eş ve babalık görevidir erkeğin kadına verdiği bir lütuf değil yani yapması gereken şeyler.
Konu sahibi seni çok iyi anladım ben, bide kendini daha net açıklamak için güncelleme yazmışsın bu duruma daha çok üzüldüm.. Benim eşim çok şükür afra tafra yapmadı bana bu durumlardan dolayı inşallah da böyle devam edebiliriz. Yapsa ben daha çok yapar üste çıkardım muhtemelen çünkü o kadar eminim ki benim ondan daha çok yorulduğuma.. Bir kadın olarak eşinin seninle de ilgilenmesini istemen en doğal hakkın. Eğer eşin yanaşırsa evlilik terapisine gidin. Ailesiyle (istiyorsan) aralarınız düzeltmesine yardımcı ol. Belki buhranı azalır. Allah kolaylık versin
İyi de çocuk konusunda yardım edilmez , ortak sorumluluk , konu sahibi kendi mi yaptı çocuğu ? Ne demek yardım ? Hadi evde diye ev işlerini o yapıyor ki çocuktan sonra o dinamikte değişmeliydi çocuğa da tek başına bakarsa kocaya niye ihtiyacı var ?Ben size işsizsiniz demiyorum ama önceliğiniz bebeğiniz olmalı. Temizlik ütü vesaire hepsi ikinci planda yettiği kadar.
Çocuk bakmak zor ve yıpratıcı. Tahammül zorlayıcı. Anneler fıtratında bir merhametle,şefkatle vardır bu yüzden daha iyi bakar bebeğe. Evet baba yardım edecek anneye ama yardım edecek. Siz direk babaya vermişsiniz bakımı e tabi adam böyle olur o zaman bu halini kabul edeceksin.
Eşinin işi rahat olmasından bahsetmiyorum ben kadın ve erkek fıtratından bahsediyorum.
ha çocuk gelir 5-6 yaşına babayla tatile bile gitsin annesiz hiç problem değil. Mahkeme neden 0-5 yaşı çocuğu neredeyse her şartta anneye verir ?
Kolayınıza gelmiş bu durum şimdi ceremesini çekin madem
Eve de parayı koca getiriyor ama. Adam diyor mu ben niye sana para harcıyorum sen niye çalışmıyorsun diye. Bu durumda diyor muyuz kadına ne ihtiyaç var o zaman ? Diyeİyi de çocuk konusunda yardım edilmez , ortak sorumluluk , konu sahibi kendi mi yaptı çocuğu ? Ne demek yardım ? Hadi evde diye ev işlerini o yapıyor ki çocuktan sonra o dinamikte değişmeliydi çocuğa da tek başına bakarsa kocaya niye ihtiyacı var ?
Ooo ama böyle bakarsanız haksızlık. O zaman kadın niye çalışmıyora döner iş. Her şeyi ayarında verecek o zaman eşine sorumluluk olarak. Atıyorum adam sofrayı toplasın bi gün kadın çocuğa baksın, diğer gün tam tersi gibi. Kadın da çalışsa ve eve birlikte gelseler ev işi ve çocuk sorumluluğunu ortak almaları çok normal. Ama kadın evde, eşitlik bazen adaletsizlik oluyorİyi de çocuk konusunda yardım edilmez , ortak sorumluluk , konu sahibi kendi mi yaptı çocuğu ? Ne demek yardım ? Hadi evde diye ev işlerini o yapıyor ki çocuktan sonra o dinamikte değişmeliydi çocuğa da tek başına bakarsa kocaya niye ihtiyacı var ?
Çocuk gündüz uyuyor , geceleri uyumuyor ve evde olan konu sahibi gece uyuyup işe gidecek kocasına çocuk mu baktırıyor , ay ben bu kısmı kaçırmışım . Sizin vicdanınız yok bence yazık değil mi adama tabiki homurdanır. Siz bakın geceleri sabah da uyurken uyursunuz eşiniz hem uykuyu alamıyor hem yoruluyor hem de çalışıyor . İnsan delirir bi süre sonra el insaf . Ev işlerini bi rutine oturtun günde iki saatinizi almaz , onun harici babanın yükünü azaltın gece uyusun adam , böyle devam ederse çok geçmez isyan bayraklarını çeker .Siz calismiyorsunuz , bebeğiniz zor bir bebek değil ve gün boyu uyuyor ama geceleri sabah işe gitmesi gereken kocanız uykusuz kalıyor rolleri degistirmissiniz. Evet baba da ilişkide fedekar olmalı en az anne kadar yardımcı olmalı da siz biraz abartmissiniz.
Evet ben gece çocuğa eşinin baktığını görmemişim , öyle olunca dengeler değişiyor uykusuzluk çok zır , işe gidecek bi adama da bu yaptırılmaz haklısınız, arada çok dengesizlik var.Ooo ama böyle bakarsanız haksızlık. O zaman kadın niye çalışmıyora döner iş. Her şeyi ayarında verecek o zaman eşine sorumluluk olarak. Atıyorum adam sofrayı toplasın bi gün kadın çocuğa baksın, diğer gün tam tersi gibi. Kadın da çalışsa ve eve birlikte gelseler ev işi ve çocuk sorumluluğunu ortak almaları çok normal. Ama kadın evde, eşitlik bazen adaletsizlik oluyor
Çocuk gece boyu uyuyor. Dönüp konuyu okuyun bi zahmetEvet ben gece çocuğa eşinin baktığını görmemişim , öyle olunca dengeler değişiyor uykusuzluk çok zır , işe gidecek bi adama da bu yaptırılmaz haklısınız, arada çok dengesizlik var.
Böyle bakınca da konu sahibi haklı ahahah . Belki oturup bi iş bölümü yapmalısınız eşinize ne ağır geliyor bi konuşun , olmadı maddi sıkıntı varsa ,erkekler bu konuyu çok takıyor doğal olarak , napabilirizi konuşun. Yani bacım mesele kocandan geçiyor adam akıllı ciddi konuşmak lazım. Ne kadar üzüldüğünüzü bu işin böyle yürümeyeceğini vs anlatın bakalım ne olacak .Bebeğimin yanında yatıyorum. Uyanırsa uyanıyorum zaten duyuyorum yani 3 ayda gece max 4-5 kere uyanmıştır.
Yukarıda bir günde neler yaptığımı yazdım. Eşim yemek yemeyi çok sever doğum yaptığımdan beri hiç yemeği aksatmadım en kötü makarna yaptım yedik. Hamur işlerini saymıyorum bile. Yani özveride bulunan sadece eşim değil. Yeri geliyor 1 dk oturmadan günü kapatıyorum. Benim kastım her ne olursa olsun böyle mi anlaşmalıyız? Gerilerek kavgayla. Ben kimsenin yaptığı özveriyi küçümsemiyorum. Eşime elimden gelenin fazlasını yapıyorum ve her zaman övüyorum onu. Teşekkür ediyorum. Hatta evladın büyüdüğünde bu ilgini anlatacağım diyorum. Bir kaç kere resmi tatillerde bebeğimi aldım arkadaşıma gittim eşim evde istediğini yaptı, dinlendi. Ben hiç böyle bir şey yapamadım mesela.
3tür alintilaniyor mesajimDeğil. Çocuk sadece kadının gibi davranan erkekleri eleştirirken, bir kadın olarak bu yorumu nasıl yapabiliyosunuz ya? Anne de baba da aynı şekilde bakabilir çocuğa.
Ben konu sahibinin esi icin oyle yazdimYapsinlar
benim eşim de yapiyor is
Yorulup surat da asiyor
Ama benim umrumda olmuyor cunku bende yoruluyorum
Ama konu sahibinin umrunda, kocasinin gergin olmasi
Düzelir mi demişsiniz ama neden böyle olduğuna dair net bir şey yazmamışsınız yorumlayabileceğimiz. Böyle bakınca sadece çocuk bakmak istemiyor gibi duruyor. Ailevi problemleri var demişsiniz. Çok belirsiz. Ne diyelim, düzelir inşallah.Herkese Merhaba
Öncelikle biliyorum ki yalnız değilim bu konuda çünkü bir sürü konu açılmış ama yine de dertleşmek istedim.
Eşimle 6 yıllık evliyiz. 9.5 aylık bir bebeğimiz var. İsteyerek oldu çocuğumuz. Zor bir bebek değil ama tabii ilk çocuk olduğu için bir de yalnız büyüttüğümüz için acemiliğimiz var.
Eşimle çocuk öncesi iyi gittiğine inandığım bir evliliğimiz vardı. İşinden evine evinden işine gider gelir, ailesiyle sorunlarda benden yana olur, tartışsak da kısa sürede gönlümüzü alırdık birbirimizin. Ben annemi yıllar önce kaybettim babam yeniden evlendikten sonra bağımız giderek koptu. Yani bir kaç akrabam dışında pek kimsem yok. Eşimin akrabalarıyla (annesi hariç) aramız iyi görüşüyoruz. Neyse sadede geleyim;
Hamileliğim güzel geçti ilişkimiz açısından. Çok ilgiliydi eşim. Normal doğum yaptım doğum anı haricinde baştan sona yanımdaydı. Ailesi geldi 3 gün durup gitti. O zaman üzüldü ilgilenmedikleri için ben de onun üzülmesine üzüldüm. Yani o anlarda da sevgimiz ve şefkarimizde problem yoktu. Sonra zamanla bir şeyler değişmeye başladı. (Bebeğimize birlikte bakıyoruz. Gece eşim uyutuyor tüm gece uyuyor zaten bebeğim. Sabah da işe gidene kadar oynuyor falan. Evde olduğunda ben emziriyorum ve yemeğini hazırlıyorum geri kalan sorumlulukları eşimde.) Eşimde şefkat azaldı öfke ve gerginlik arttı. Sürekli gergin sürekli azarlama modunda. Herkese, herşeye öfkeli. Oturttum konuştum olmadı, şikayet ettim olmadı, küstüm olmadı, ağladığımı gördü olmadı, bebeğim stresimi anladı hırçınlaştı olmadı, kavga ettik olmadı. Ne yapacağımı şaşırdım. Başbaşa vakit geçireceğimiz zamanlar oluyor onlarda da ben yanaşmazsam asla elimi bile tutmuyor. Eskiden sarılırdık, öperdik ne bileyim en basiti birlikte gülerdik. Şimdi ben bir adım atmazsam asla ama asla bana iyilikle yaklaşmıyor. Bayramda da yaptı aynı şeyi. Ben kimsesiz hissettiğim için bayramlarda hassaslaşıyorum. Asla duygularımı anlamak ona göre davranmak istemiyor. Bir sürü hormonlarım değişti, şefkate çok ihtiyacım vardı ama beni resmen sevgisizliğe mahkum etti. Sevmiyormuş beni bence. Seven insan böyle yaklaşamaz sevdiğine. Ben de artık eskisi gibi katlanamıyorum yaşım 32. Çok zorluklar yaşadım. İlk evliliğimde şiddet gördüm zar zor boşandım. Şimdiki eşimle evlilik benim için çok büyük bir adımdı. Allah razı olsun asla lafını etmedi ilkinin ama bu sevgisizlik hissi beni mahvediyor. Ben de ona birşey hissedemiyorum böyle olunca.
Boşanmak istemiyorum çünkü ben kimsesiz kaldım, ailesizlik nedir bilirim. Bebeğim yaşasın istemiyorum.
En büyük hayalimdi güzel bir yuvamızın olması, aile olabilmek. Bunları biliyor herşeye şahit. Ona rağmen kendisine çeki düzen vermiyor. Ne yapmalı nasıl yaklaşmalı bilmiyorum. En büyük korkum sevgisiz bir evlilikti başıma mı geldi yoksa düzelir mi çocuğumuz büyüdükçe?
Şimdiden teşekkür ederim cevaplarınız için.
GÜNCELLEME: Hanımlar ben sanırım kendimi anlatamadım. Bir günde neler yaptığımı aşağıya yorum olarak yazdım. Hiç oturmadan gün geçirdiğim oluyor tek öğünle. Eşimin yaşı küçük değil 40 yaşında. Çocuk isterken enine boyuna düşündük. Ben de yoruluyorum ama eşime gerginlikle yaklaşmıyorum. Sorunlarımı tatlılıkla dile getirip çözmek istiyorum. Eşimin neden böyle olduğunu zaten biliyorum sormak istediğim şey geçer mi düzelir mi çünkü böyle bir eş değildi. Tecrübe edenlere bunu sordum. LÜTFEN erkek o’cular yorum yazarken bunu da düşünsün. Resmi tatillerde eşim dinlensin diye evde yalnız bırakıp çocuğumla arkadaşıma gittim bir kaç kere ama mesela ben evde 9.5 aydır hiç yalnız kalmadım hiç ayağımı uzatıp yatmadım anlatabiliyor muyum? Ona rağmen işleri tatlılıkla çözme taraftarıyım.