Bebek Kavgası

O kadar iyi anlıyorum ki sizi. Evli değilim ama evli olsam çocuk hakkında ben de aynen bunu düşünürdüm. Ki ben de istemiyorum anne olmak şu anki kafa yapımda. Yaşadığımız çevrenin, ortamın çok etkisi var bunda.
Benim çevremdeki çocuklu kadınlar hep mutsuz ve kendini unutmuş kimseler olduğu için ben de mi öyle olurum acaba diye istemiyorum.
Eşinizle bu çocuk konusunu daha önce konuşmuş muydunuz? İstemiyorum yada şu kadar zaman sonra istiyorum diye. Eğer istemediğinizi bilip evlendiyse bencillik yapmış olmuyorsunuz. Diğer türlü evet baba olmayı isteyebilir ama yine sizin hazır olmanızı beklemeli. Daha yaşlarını genç.
 
Bebek bakmak hic kolay degil once orda bir anlasalim 🤣 annelige karsi yetenekli dogmus kadinlar var. Evirip cevirip misler gibi 2 cocuga 3 cocuga bakabiliyorlar. Ben oyle olamadim. Beceriksiz bir anneyim, cok cok zorlaniyorum. Omrumun en zor , en yorucu aylarini geciriyorum. Ama bakinca iyiki olmus diyebiliyorum. Annelik kolay bir sey diyemem sana, eger icinde gizil bir annelik yetenegi yoksa ( bende yokmus mesela) cok zorlaniyorsun, ama gel kurtaralim seni bu durumdan deseler kabul etmezsin o zorlugun icinde debelenmeye devam edersin oyle ilginc bir sey 🤗
 
Güzel olan her şeyin zorluğu vardır.
Çalışmak, kendi ayaklarının üzerinde durmak güzel ama bir sürü zorluğu, sorumluluğu var.
Evlilik, güzel yanları olduğu kadar kısıtlayan, yorucu tarafları var.

Zorluğunu göze almazsak güzellikten de mahrum kalırız.
Bu da bir tercih elbette. Kimse size anne olmak istemediğiniz için baskı yapamaz.
Ama siz de bencillik ederek eşinizi babalık isteğinden mahrum bırakamazsınız.
Ancak bence evlenmeden önce bu konular net konuşulmalı.
Şimdi de duygular netleştirilmeli, oyalamak yerine gerekirse yolları ayırmalı diye düşünüyorum.


Ama böylesi iki uyumlu kişilik bir araya gelmiş, güzel bir aile olmuşken çocuk en çok size yakışmaz da kime yakışır? :)
Bir düşünsenize..

Bu anlaşmazlık yüzünden ayrılsanız yazık olurdu bence.

Valla ben 6 kardeş büyüdüm. Anneme baktığımda çok zaman ''Annelik de pek akıllı işi değil be. '' demişimdir. :)
Kendim de çocuk diye deliren bir tip değilim, severim ama rahatıma çok düşkün biriyim.
O kararsızlıkla peşine çok düşmedim. Yaş 34 daha yeni hamileyim işte..
Bana herkes çocuk olduğunda önceliklerin değişecek, bu sana yük gelmeyecek diyor.
Sağlıksız beslenen bir insanken şimdiden yediklerimi onun için düzenliyorum.
Sanırım haklılar..

Bence gezmeyi seven sosyal insan, çocukla da yolunu bulur.
Elbette daha çok düşünür, en başa onu koyar ama yine de yapar yapacağını.
Bu sizin elinizde
Yeterki içinizde o sosyal yaşam hevesi hep olsun.
 

Eklentiler

  • 20200411_113417.jpg
    20200411_113417.jpg
    108 KB · Görüntüleme: 38
Sağlıkla gelsin bebeğiniz. Ben de istiyorum ama geçmişten kurtulamıyorum şu sıralar
amin teşekkürler.
O zaman bencede destek alın aşarsınız bu sorunu. Okudugum kadariyla sevgi dolusunuz eşinizde sizde, iyi bir anne baba olursunuz.hersey gönlünüzce olsun😘
 
Senin sevgin bana değil bebek verme ihtimalime kısmı çok acı olmuş eşiniz açısından, inanılmaz kırıcı.. bu kadar bencil misiniz gerçekten? Kavgada sinirle anlık söylenmiş bir şey mi?
eşinizşn çocuk istemesine saygı gösterin en azından anlamaya çalışın. Siz istemediğiniz sürece tabii ki yapmak zorunda değilsiniz, çocuk ne olursa olsun daha çok annenindir diye düşünüyorum.. ama anlayın adamı, sonra ona göre ortak bir yol çizin derim.
iki çocuğum var, hayat da aşk da bitmiyor çocuklardan sonra.. daha eğlenceli, daha zor kesinlikle evet ama duygusal olarak çok daha doyurucu oluyor hayat..
 
O kadar iyi anlıyorum ki sizi. Evli değilim ama evli olsam çocuk hakkında ben de aynen bunu düşünürdüm. Ki ben de istemiyorum anne olmak şu anki kafa yapımda. Yaşadığımız çevrenin, ortamın çok etkisi var bunda.
Benim çevremdeki çocuklu kadınlar hep mutsuz ve kendini unutmuş kimseler olduğu için ben de mi öyle olurum acaba diye istemiyorum.
Eşinizle bu çocuk konusunu daha önce konuşmuş muydunuz? İstemiyorum yada şu kadar zaman sonra istiyorum diye. Eğer istemediğinizi bilip evlendiyse bencillik yapmış olmuyorsunuz. Diğer türlü evet baba olmayı isteyebilir ama yine sizin hazır olmanızı beklemeli. Daha yaşlarını genç.
Konuşmadık daha önce. İlk iki yıl da bebeğin lafı bile olmadı. Ama daha sonra eşim çok istemeye başladı. O zaman konuştuk da, ben bebekleri çok sevdiğimi ve istediğimi ama annem gibi olup çocuğu mutsuz etmek istemediğimi söyledim. O bana inandığını ve böyle olmayacağını söyledi hep. Biliyorum böyle düşünmek saçma ama kötüydü be benim çocukluğum ergenliğim. Hani insan niye çocuğundan meyve ve yemek saklar ki. Başka çocuklarla karşılaştırıldım, kimse duygularımı önemsemedi, asla takdir görmedim. Çok çok kontrolcüydü annem. Öyle çok fiziksel şiddet görmedim, tek tük dayak yemişimdir. Ama çok ağır konuşurdu ya. Gereksiz biçimde ağır konuşurdu. Hâlâ bazen hatırlayınca çok canım acır ki öyle her şeye alınan prenses tipli bir kadın değilim​
 
amin teşekkürler.
O zaman bencede destek alın aşarsınız bu sorunu. Okudugum kadariyla sevgi dolusunuz eşinizde sizde, iyi bir anne baba olursunuz.hersey gönlünüzce olsun😘
Teşekkür ederim. Umarım bir gün her şey düzelir ve ben burada bebeğe kaç tane zıbın lazım falan diye konu açarım
 
O
Senin sevgin bana değil bebek verme ihtimalime kısmı çok acı olmuş eşiniz açısından, inanılmaz kırıcı.. bu kadar bencil misiniz gerçekten? Kavgada sinirle anlık söylenmiş bir şey mi?
eşinizşn çocuk istemesine saygı gösterin en azından anlamaya çalışın. Siz istemediğiniz sürece tabii ki yapmak zorunda değilsiniz, çocuk ne olursa olsun daha çok annenindir diye düşünüyorum.. ama anlayın adamı, sonra ona göre ortak bir yol çizin derim.
iki çocuğum var, hayat da aşk da bitmiyor çocuklardan sonra.. daha eğlenceli, daha zor kesinlikle evet ama duygusal olarak çok daha doyurucu oluyor hayat..
Sinirle söyledim o an ve o kadar pişmanım ki😞
 
Merhaba herkese. Eşimle bebek sahibi olmakla ilgili kavga ettik. 4 yıldır evliyiz, ilk kez böyle kavga ettik. Bugüne kadar ne birbirimize bağırdık ne de yatağa küs girdik. Bu sefer kötü...
Ben 29 yaşındayım, doktora yapıyorum, az kaldı bitmesine. Sahne sanatları alanında öğretim görevlisiyim. Tiyatrocuyum yani :) İşimi seviyorum. Eşim doktorayı bitirdi, yaylı çalgılar anasanat dalında öğretim görevlisi. O 32 yaşında. Evliliğimizin 2.yılından beri bebek sahibi olmak istiyor. Ben istemiyorum, daha doğrusu kararsızım. Bazen çok duygusal ya da çok bunalmış, yalnız hissettiğim zamanlarda deli gibi istiyorum. Ama o an geçince eski halime dönüyorum. Bebek istemememin belli başlı nedenleri var. Burada da yazılıyor, çok sorunlu çocukluk geçirmiş olanlar var çok sıkıntılı anne babalarla. Benimki öyle değil, görece rahat bir çocukluk da sayılabilir. Ama ruhum doymadı işte. Anne babam çok tahammülsüz insanlardı. Beni pek dinlemezlerdi. Başarılı olduğumda takdir edilmez sürekli başkalarıyla karşılaştırılırdım. Annem sık sık bana küserdi, evdeki bazı yiyecekleri benden saklardı. Üzgün olduğumda teselli edilmezdim, falan. Anne babama hiç yakınlık hissedemedim, hâlâ da öyle. Sonra eşimle tanıştım, aşık olduk, ilk kez çok sevildiğimi hissettim.
Ama her şeyden sonra artık anne olmak bana tahammülsüz, mutsuz olmak gibi gelmeye başladı. Hani sürekli bana muhtaç olan bir canlı var ve ben onun hem bedensel hem de zihinsel ve ruhsal gelişimini desteklemek zorundayım. Hayatım eskisi gibi olmayacak, mutsuz olacağım, annem gibi olacağım. Eşimle birbirimize ayırdığımız vakit ve ilgi çok azalacak. Şimdi mesela her yaz başka bir ülke görüyoruz, yazın evimizin bahçesine çadır kurup kamp yapıyoruz. Film maratonu yapıyoruz, beraber yemek yapıyoruz. Bebek olunca hiçbiri olmayacak. Ben de annem olacağım. Mutsuz olacağız.
Dün tekrar eşimle bunun için tartıştık. "Seni sevdiğimin farkında değil misin? Neden bebekle seni aynı anda sevemeyeyim?" Sonra ben sorunun bu olmadığını söyledim. Tartıştık. Sesler yükselmeye başladı. Baba olmaya hakkı olduğunu söyledi. "Kurtul artık şu saçma düşünceden sen annen değilsin ben baban değilim. Kariyeri bahane etme doktoran bitti bitecek!" dedi. Bencillik ettiğimi bile söyledi. "Demek senin aşkın bana değil sana bebek verme ihtimalime!" dedim. Bir anda yüzü düştü. Özür dilerim, deyip gitti. Onu ilk kez böyle gördüm. Tanıdığım naif adam bu değildi. Sonra gece boyu salonda karanlıkta oturdu. Ben de bahçede oturdum. Sonra orada uyuyakalmışım. Uyandığımda yatağımdaydım. Eşim kahvaltı hazırlıyordu. Gülümseyerek günaydın, dedi. Portakal suyu isteyip istemediğimi sordu falan. Ama bir gerginlik vardı dünden kalma aramızda. Kendimi çok kötü hissediyorum. Gerçekten bencil biri miyim ben diye düşünmekten bunaldım. Şimdi bir de bebek konusunu milyonuncu kez yeniden düşüneceğim. Canım sıkkın yani. Sizce gerçekten bencil biri miyim?

"Bi gülüşü yeter"ciler gelecek şimdi..😜😜

Ben başka tarafa takıldım ; içerikte gereksiz ayrıntilar verme nedeniniz nedir acaba?

Gülümseyerek uyandirmıs portakal suyu sormuş filan..

Musmutlu hayatınızi soslu sekilde anlatmaya çalısıyor olabilirsiniz ama biraz çiğ kalmış
 
Eşin çok iyi biri kıymetini bil yazdıklarından çıkardığım kadarıyla .Ve bencede en doğal hakkı baba olmak .Nereye kadar gezip eğlenip birbirinize vakit ayıracaksınız. Bir süre sonra eminim eksiklik hissedeceksiniz. Yazık herkes bebek sahibi olmak için ne çabalar sarfediyor..Bence çok güzel bir anne olacaksınız. Altın top evlat gerçekten. 5 aylık oğlum var şu zor günlerde bizi öyle diri tutuyorki...
 
"Bi gülüşü yeter"ciler gelecek şimdi..😜😜

Ben başka tarafa takıldım ; içerikte gereksiz ayrıntilar verme nedeniniz nedir acaba?

Gülümseyerek uyandirmıs portakal suyu sormuş filan..

Musmutlu hayatınızi soslu sekilde anlatmaya çalısıyor olabilirsiniz ama biraz çiğ kalmış
Ya aslında anlatmaya çalıştığım biraz şu an yaşadığım suçluluk duygusuydu. Hani o dün olanlara rağmen şimdi böyle davranıyor ve ben iyice suçlu hissediyorum. Ayrıca bir de hani bu durum falan bana normal gelmiyor, böyle olmaması gerekir diye düşünüyorum, bunu belirtmek için yazmıştım. Böyle muhteşem bir yaşam tablosu çizme çabası gibi görünmüş olmasına çok üzüldüm. Asla kendi hayatını süsleyip püsleyip insanların gözüne sokmak isteyecek bir buldumcuk olmadım. Sileyim o kısmı en iyisi
 
Bir yanım istiyor, ama endişelerim var.
Maddi durumunuz iyiyse yardımcı alırsınız eve çocuk konusunda ev konusunda rahatlık olur,anneligi tatmanizi isterdim dünyalara değişmez iki kızım var tek başıma büyüttüm desem yeridir eşim çok yardimci olmazdı cocuklarimsiz bı hayat düşünemiyorum,Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli hayırlı evlatlar versin
 
Eşin çok iyi biri kıymetini bil yazdıklarından çıkardığım kadarıyla .Ve bencede en doğal hakkı baba olmak .Nereye kadar gezip eğlenip birbirinize vakit ayıracaksınız. Bir süre sonra eminim eksiklik hissedeceksiniz. Yazık herkes bebek sahibi olmak için ne çabalar sarfediyor..Bence çok güzel bir anne olacaksınız. Altın top evlat gerçekten. 5 aylık oğlum var şu zor günlerde bizi öyle diri tutuyorki...
Allah bağışlasın, biz de iyi oluruz inşallah
 
Maddi durumunuz iyiyse yardımcı alırsınız eve çocuk konusunda ev konusunda rahatlık olur,anneligi tatmanizi isterdim dünyalara değişmez iki kızım var tek başıma büyüttüm desem yeridir eşim çok yardimci olmazdı cocuklarimsiz bı hayat düşünemiyorum,Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli hayırlı evlatlar versin
Sağlıkla büyüsünler, teşekkür ederim
 
Ya aslında anlatmaya çalıştığım biraz şu an yaşadığım suçluluk duygusuydu. Hani o dün olanlara rağmen şimdi böyle davranıyor ve ben iyice suçlu hissediyorum. Ayrıca bir de hani bu durum falan bana normal gelmiyor, böyle olmaması gerekir diye düşünüyorum, bunu belirtmek için yazmıştım. Böyle muhteşem bir yaşam tablosu çizme çabası gibi görünmüş olmasına çok üzüldüm. Asla kendi hayatını süsleyip püsleyip insanların gözüne sokmak isteyecek bir buldumcuk olmadım. Sileyim o kısmı en iyisi
Valla sil arkdaşim, kahvaltıda eşi portakal suyu hazırlayan kadınlara alışık değiliz , aklımıza takılıyor kusura bakma😜😜😜
 
Biraz bizim çocuğu yetiştirme şeklimize mi bağlı yani? Daha rahat ve komplekssiz olursak çocuk da öyle olur ve hayat devam eder?
Hepimiz için geçerli ki bu. Yetiştirme şeklimiz tabiki önemli. Her yeni nesil bir öncekinden daha iyi duruma gelir. Tabi bu bizim elimizde kendimizi nasıl geliştirirsek evladımız da geliştirir yetiştirir iz. Etrafta önemli ama ilk eğitim aile de başlar. Ama sizin de evlat istemeniz gerekir gerçekten istemiyorsanız denemeyin hiç.
 
Hâlâ ergen gibi her yıl tüm seriyi bir kere okuyup maraton şeklinde tüm seriyi izliyorum 🙈
Yani?
Biz anne olduk diye ruhumuz mu öldü, zevklerimiz mi değişti?
Çocuklarımın oyuncaklarıyla ilk ben oynarım, parkta sallanma kavgası yaparız🤣

Sizin algılarınız karışmış, ciddiyim.
Çocuk istemeyebilirsiniz ama bunu sağlam temele oturtup eşinize öyle sunmak zorundasınız.
Atladığınız nokta sizin anne olmayı istememek hakkınız ise, eşinizin baba olmayı istemek sonuna kadar hakkı.
 
X