Aynı kaygılarla ben de cocuk yapmadim. Onun icin pek de bu konuda konusmam hani cocugu yok kiskaniyor ondan laf ediyor demesinler diye. Oysa Rabbim her isteyene evlat versin insaallah insanlar bol bol cocuk yapsın fakat aynen dediginiz gibi benim cevremde de; evlendim vakti gecmeden hemen hamile kalayim ama bu arada da hic biseyden geri kalmayayım nasilsa aile buyükleri bakar düsuncesi var.
Valla aynen cocuklar buyüklerden birinin evinde kaliyor, aman simdi uyuyordur uyandirmayayim, hava soğuk dısarı çikarmayayim falan gibi nedenlerle aksam almaya bile gitmiyorlar hafta sonu turistik gezi yapar gibi evlatlarıni sevmeye gidiyorlar. Tabii bi de AVM ye goturup biraz oyuncak, çikolata falan alinca sorun da çikmiyor.
Yani ben ailenin onemini biliyorum çunku belli bir yastan sonra ailem olmadan bu hayata tutundum ki ben ergenlik yasindaydim bunlar oldugunda. Fakat bir bireyin ruhsal gelisimi, hayattaki saglamliğı, özguveni, kendine değer vermesi aildeden alinacak ve ozellikle de anne ve babadan alinacak ilgi ve sevgiyle mümkün oluyor. Bunları baskalarımdan almak ya da sonradan olusturmaya çalismak cok zor.
Zaten bildigimiz seyleri soyledim ama inanın bu durumu ben de dusunup, uzulüyorum. Toplumdaki pek cok sorunlu kisinin bu sıkintilarinin nedeni aileden yeterince alamadikları ilgiye dayaniyor ve bununla mucadele etmek de bir omur süruyor.
Dilerim hersey gonlunuze göre olur, evlatlarınizı saglıkla, mutlulukla buyutüceginiz gunler yakındır insaallah
Öyle olmuyor işte. bebeğim benim kucağımdayken haftada bir gün iki üç saat anca gördüğü birine gitmek isteyince içim paramparça oluyor Allah düşmanıma yaşatmasın çok kötü bir his. beni sevmiyor istemiyor diye düşünüyorum. elimde olmuyor içselleştirmemek..Ya arkadaslarimin bebekleri beni cok sever. Gorunce kucagimdan inmezler, bazen arkamdan aglarlar. Bu annelerini sevmedikleri anlamina gelmez ve anneleri de cocuklarini benden kiskanmaz. Hatta evden calisan arkadasim, ara ara yogun olunca beni cagirir, bu cocuk senin yaninda duruyor, gel de ben biraz calisayim der. Oz teyzesini senin kadar sevmiyor der.
Yani konu sahibi mesele tamamen senin kendine guvenmemenden kaynaklaniyor. Herkesin cocugu komsuyu, akrabayi seviyor, oynuyor, eve degisik biri geliyor, ilgilerini cekiyor. Bunda bu kadar içsellestirecek bir sey yok.
Öyle olmuyor işte. bebeğim benim kucağımdayken haftada bir gün iki üç saat anca gördüğü birine gitmek isteyince içim paramparça oluyor Allah düşmanıma yaşatmasın çok kötü bir his. beni sevmiyor istemiyor diye düşünüyorum. elimde olmuyor içselleştirmemek..
aşmaya çalisman lazim cunku hem kendini uzuyorsun hem de fazla normal bir his degil seninki, buyuterek yasiyorsun.Öyle olmuyor işte. bebeğim benim kucağımdayken haftada bir gün iki üç saat anca gördüğü birine gitmek isteyince içim paramparça oluyor Allah düşmanıma yaşatmasın çok kötü bir his. beni sevmiyor istemiyor diye düşünüyorum. elimde olmuyor içselleştirmemek..
sevdir o zaman sen de
bebeğinle nitelikli zaman geçir.
aynı mantıkla babasını da sevmemesi lazım
erkekler akşamdan akşama görüyor
emzirmiyor altını değiştirmiyor vs.
bu durumda babayı da mı sevmiyor?
O planların tutmamasını en iyi bilenlerden biriyim sanirım. Yani biz de ne planlar yaptik adim adim ince ince hesapladik da hareket ettik ama hayatin getirdikleri herseyi tepe taklak etti.Bende aynı kaygılarla bi süre bekleyip hah şartlar uygun artık bebek yapabilirim deyip hamile kaldım. Ama malesef bi anda her şey değişebiliyor ve insan istemediği şeyleri yapmak zorunda kalabiliyor.. İnşallah aynı şey başınıza gelmez ve planladığınız, istediğiniz gibi anne olursunuz.
aşmaya çalisman lazim cunku hem kendini uzuyorsun hem de fazla normal bir his degil seninki, buyuterek yasiyorsun.
Dedigim gibi herkesin cocugu bu sekilde. Arkadasim benden kiskansa daha dokunmam o cocuga. Ben sevip evime donuyorum. Merak etmeyin yani herkes iki dakka sevip evine donuyor. Cocuk sizin cocugunuz, kimse alip kendi evine goturmuyor.
Yani sevmiyor mu beni diyorsunuzevdeyken ilgileniyorum tüm bakımını yapıyorum, oyun oynuyorum.
Hayır gerçekten o anki tepkisini görseniz böyle demezdiniz. Kvdemin kucağına verip o sözü söylediğimde bana bakip daha cok ağlamaya başlamıştı ancak kucagima alınca sakinlesip uyuyakalmisti.
Çocuğunuz kayınvalidenize karşı bir sevgi besliyor. Ve onunla olmak istiyor. Neden bunu güç savaşı haline getiriyorsunuz, o daha bir bebek. Ve emin olun sizi çok seviyor. Bebeklerde amaç sonuç ilişkisi yoktur. Biraz daha büyük olsa belki evet onu bıraktığınız için size küstü diyebiliriz ama 7-8 aylık bir bebekten bahsediyoruz.
Evimize biri geldiğinde biz bile annemizi, eşimizi, çocuğumuzu bırakıp onunla ilgileniyoruz veya çocuğu birine bırakıp vakit geçirmek istiyoruz. Bu çocuğu veya diğer saydığım kişileri sevmediğimiz anlamına mı geliyor.
Lütfen çocuk gibi düşünmeyin. Siz yetişkin bir insansınız.
Bebeğinizin, annesinin siz olduğunun elbette farkında. Onunla özel şeyler paylaşın. Sadece ikinizin yaptığı bir aktivite oluşturun. Bol bol ilgi gösterin.
Çocuğun başka kişilere gösterdiği ilgiliye de lütfen müdahale etmeyin.
Ayrıca bir daha senin annen olmayacağım ne demek. Kaç yaşında olursa olsun hiçbir çocuğa karşı böyle bir yaklaşım kabul edilemez. İçim parçalandı resmen.
Bu konuda yazılmış kitapları okuyun, kendinize bu yönde bir ufuk açın. Boşu boşuna hem kendinizi hem bebeğinizi üzüyorsunuz.
3.5-4 aylık bebeğe yaptığınız tavır saçmaymış evet. 7.5 aylık da daha çok küçük.. Emziriyor musunuz?
Yalnız şu var ki bazı bebekler çok sosyal oluyorlar o nedenle eve farklı biri gelince o kişi daha çok ilgilerini çeker onu takip ederler.
Eğer bebeğe sürekli anneniz değil kv bakmış olsaydı da anneniz gelince yapacaktı eminim..
1 buçuk yaşında bebeğim var ben de 4 buçuk aylık işe başladım kv bakıyor onu da çok seviyor ama anne baba her zaman daha farklıdır.
Henüz çok küçük. Mesela 9 ay bebeklerin farkındalık ayıdır. Özellikle o ayda bazı şeyleri daha farklı görürler değiştiğini farkedersin. O aya kadar ve ondan sonra kendi daha fazla zaman ayırmak için şartlarını zorla.
Zamanla düzelir. Siz anlayamayacak bir bebeğe saçmasapan trip atmayın, kızmayın, bağırmayın yeter..
niye sevmesin canım
çocuğa kötü davranmıyosan tabiki seviyodur
bebeğe öyle ben senin annen olmuycam gibi laflar etmeyin bence
Sakın anlayacağı çağa geldiğinde annen olmayacağım gibi bir cümle kurmayın. Her bebek annesini bilir ve sever.
Yaptığı da çok normal seni her gün görüyor ama kvden yeni bir insan. Onun ses tonu mimikleri incelemek hoşuna gidiyordur. İşten gelince üstünüzü bile çıkarmadan ona sarılın bi 10 dakika mıncırmalı kocaman sevgi gösterili oyunlar oynayın. Ve sürekli konuşun şarkı söyleyin neşeli olun. Bebekler duyguları sünger gibi emer. Siz rahat olursanız o da daha kolay adapte olur.
4 aylik bebeğe ben senin annen olmayacağım istemiyorum git diye aglattiniz mi cidden. Hem de k.validenizin yanında yaptınız bunu.
ilk ve son defaydı o ondan sonra kesinlikle benzer bir şey tekrarlanmadı tekrarlanmaz da. o zamanlar ben de lohusa psikolojisindeydim. Şu an ssla bebeğime sesimi dahi yükseltmiyorum zaten o şekilde davrandığım için çok pişman oldum.3,5-4 aylık bebeğe annen olmayacağım mı dediniz, bebeğiniz konu içeriğinden ziyade o anki sinirli halinizden korkup ağlamıştır. yapmayın lütfen gerçekten bebeğinize zarar verirsiniz. bu kadar erken işe başlamış olmanız, suçluluk duygusu yaşatıyor belki size. benimde 2 yaşında kızım var 6 aylıkken başladım işe. iş dönüşü annem özledim fln demiyor. hatta ilk etapta hiç yüz vermiyor ama ben üstüne düştükçe yumuşuyor. küçücük kalbinden neler geçiyor bilemem. ama ilgi bekliyor benden kuzum. annemden eve geçerken ağlıyor hatta kalalım diye. beni az sevdiği için yapmıyor, şuan zaten her şeye karşı modunda. benzer şeyleri herkes yaşıyor. sağlıklı ilişki için sizin iyi olmanız şart. lütfen el kadar bebeğin sevgisini ilgisini sorgulamayın. o sevmeyi sizden öğrenecek. bırakın başkalarını da sevsin, babanneyi seviyor, anneme bayılıyor bunlar bebeğiniz için ne kadar güzel. seven, sevilen bebek mutlu olur.
Benim çevremde de aynı şekilde insanlar var çok üzüyor beni bu durum.Çocuk sahibi olmanın amacı yok sadece olması gerekiyormuş ve olmuş gibi.ne oyun oynuyorlar çocuklarıyla ne temel ihtiyaçlarını karşılıyorlar.Hatta şunu bile duydum pazartesi bırakıp cuma anneden çocuk alan insanlar var.
ben 3 yıldır evliyim çocuğum yok.çok korkuyorum ona gerekli ilgiyi gösteremezsem yanlış bilgiler verirsem yanlış yolu öğretirsem diye.Daha çocuğum olmadan eşimle konuştum hiçbir koşulda 3 yıl çalışmayacağım diye gerekli birikimimi yapıyorum şuan beni idare edecek.
Dört aylık bebekte sevgi mefhumu yoktur, ihtiyaç mefhumu vardır. Güven ve bağlılık dahil olmak üzere tüm ihtiyaçlarını anne karşılar. Ancak altı yedi aydan sonra tanıma ve yabancılık başlar. Yani stres yapıp kendinizi üzmeyin. Ayrıca evlat sevgisi karşılıklı değildir ki. Neden öyle saçma bir cümle kullandınız anlamadım.Merhaba 7.5 aylik bebegim var. Bebegimin kırkı çıkmadan ise başlamak zorunda kaldım. Bebeğime annem bakti. Bazen dönem dönem uzun sureli evde olduğum zamanlar oldu o zaman ben baktım. Bu aralar ben çok ilgilenemiyorum daha cok annem ilgileniyor ama yine de elimden geldikçe yavrumu yikiyorum, mamasini yediriyorum, seviyorum, oyunlar oynuyorum. Konu su ki bu süreçte kvdem sadece haftada bir sevmeye geldi ancak bebegim o ne zaman gelse onun kucağına gitmek istiyor ne annemi ne beni istiyor. Hatta bi defasında ben kucagima alınca çığlıklar atmaya başladı kvdemin kucağına gitmek için öne atıldı. Çok üzüldüm ve sinirlendim ben de seni istemiyorum annen olmuycam git dediğimde de çok aglamisti ve bana gelmek istemisti bu olay olduğunda 3.5 - 4 aylik ti. Sonra pişman oldum hemen kucagima alıp sarildim sakinlestirdim. yaptığım çok yanlıştı biliyorum. Ondan sonraki süreçte yine hep kvdem her geldiginde onu ister benim suratıma bakmaz. kucagima alsam gozu hep onda. Sanırım iyi bir anne değilim ve oglum beni sevmiyorcok uzuluyorumm.
Sanırım aramızda güvenli baglanma denen şey de oluşmadı