Muhtemelen en deneyimli annelerden biriyim.
Öncelikle, çocuğunuzun yaptıklarına bu kadar anlam yüklemeyin.
Benimkiler de anneanneden gelmek istemezlerdi. Günlerce ağladığımı bilirim. Ne tezgahlarla eve getirmeye çalışırdım ama nafile.
Dönüp dolaşıp gene kanatlarınızın altına geliyorlar.
Çocuk yahu bunlar hele sizinki daha bebek. Bırakın ne yapıyorsa yapsın. Kime gitmek istiyorsa gitsin.
Ayrıca bebeğiniz kayınvalidenize değil de annenize gitseydi sanırım bu kadar dert olmazdı size.
Çocukları biraz özgür bırakalım en iyisi.
Bağırma olayına gelince, merak etmeyin sizi anladığından değil sesinizin tonundan korkmuştur çocuk o yüzden bu tür bir tavır sergilemiştir. "annem beni sevmiyor bir daha annem olmayacak eyvah" modunda olamaz zaten el kadar bebe.
Buradaki maddi manevi olayına hiç girmek istemiyorum. İsteyen oturur evinde büyütür isteyen çalışır bakıcıda, anne-kaynana vs. büyütür. Kişilerin tercihidir bu.
Kimse bu konuda ahkam kesmesin. 32 yıldır çalışıyorum, hiç bir arkadaşımın çocuğu annesini "beni bıraktın çalıştın maneviyatımı eksik verdin" diyerek anneden uzaklaşmadı.
İyi bir ebeveyn iseniz sorun yok. Güvenli bağlanamadım, yok halatla güvenli bağlandım yoksa zincirle mi bağlansaydım olayına kafanızı takmayın.
Bebeğinizle bu günlerin tadını çıkarın olsun bitsin. Şu güzelim günleri neden kendinize zehir ediyorsunuz ki.