- 26 Temmuz 2010
- 1.629
- 986
- 248
Artık eski eşimle ilgili konu açmaktan bıktım usandım! Ama bu kez çok farklı. Anlatayım....
Yaklaşık 6 yıl süren evliliğimi 4 ay kadar önce bitirdim, boşandık. 4 yaşında bir oğlum var ve ailemle yaşıyorum. Eski eşim oğlumla konuşmak için ben işten eve döndüğümde arar, telefonu direk oğluma veririm konuşurlar. Dün akşam iş çıkışı arkadaşlarımla görüştüm. Ben dışardayken aradı oğlumu istedi, dışarda olduğumu, eve gidince arayıp onları konuşturacağımı söyledim. Kaçta döneceğimi sordu "11'e doğru dönerim" dedim. Bir süre ortamı dinleyip "tamam" dedi ve kapattı. 2 dk.geçmedi ki tekrar aradı. "Ben elden düşme bir telefon alıp sana vereyim, sen o telefonu evde bırak ki ben istediğim zaman oğlumla konuşabileyim. Sen de istediğin gibi gez toz, gece bile gitme eve" diye zırvaladı ters ters. Gayri ihtiyari, bunun çok iyi bir fikir olduğunu, en kısa zamanda bunu uygulamamız gerektiğini söyledim ben de. Yüzüme kapattı!
Saat 11 olmadan eve geldim. Daha apartmandan girerken aradı yine ve "kapıdayım, bekle şimdi geldim, merdivenleri çıkıyorum çağırayım oğlumu konuşun" dedim. Bağırıp çağırmaya başladı. Ben ne biçim anneymişim, bu saate kadar nerede "sürtüyormuşum", ne biçim bir kadınmışım, saydı da saydı. Öyle sakince karşıladım ki, çünkü artık yoruldum onunla tartışmaktan, kendimi anlatmaya çalışmaktan. Bu defa beni tehdit etmeye başladı. Sakinliğim onu çıldırttı sanırım. Evlenmeden önce bakire değildim ve bunu ona dürüstçe söylemiştim daha ilişkimizin başında. Çok mu zordu kandırmak? Bu ülkede 400 TL.'ye bekaret satın alabiliyorsunuz. Ama ben işin vicdani yükünü düşündüğümden dolayı bunu tercih etmeden, dürüst olmayı seçtim. Bunun da bedeli varmış demek, ne kadar yazık! 6 yıllık evliliğim boyunca bana bu konuda tek laf etmemiş bu adam müsvettesi, şimdi beni bu gerçeği aileme anlatmakla tehdit ediyor. 6 yıl boyunca benim tek bir yanlışımı, tek bir ahlaksızlığımı, güven konusunda bir an bile problem yaşadığını görmemiş olmasına rağmen. Üstelik kendisinin onlarca yalan söylemesine, sorumsuzluklarına ve büyük bir ihanet yaşatmasına rağmen! Yüzsüzce yargılıyor beni! "Tamam gel ne istiyorsan anlat, umurumda bile değil" dedim yine sakince. Bu kez de bana "ne o sen alkol mü aldın da bu kadar sakinsin" diye sordu. "Hayır, sadece artık seni kaale almıyor, önemsemiyorum, canın ne istiyorsa onu yap" dedim. Ama korkmuyor da değilim. Ne yaparım öyle bir durumda bilmiyorum. Düşünmek bile istemiyorum!!!
Daha bitmedi! Ardından bana söylediği şey ise şu : "Ben yarın oğlumu ordan alıyorum ve o artık benimle kalıyor. Ben kendi istediğim gibi büyüteceğim. Senin gibi anne olmaz olsun. Yarın hazırla eşyalarını gelip alacağım" dedi. Ona da tamam dedim. Çünkü oğlumun onunla kalacağına inanmıyorum. Daha doğrusu inanmak istemiyorum. Ama bu konuda zıtlaşsaydım, bunu sürekli bana karşı kullanacak, en ufak şeyde bununla da tehdit edecekti. Oğlumun bir kaç eşyasını hazırladım, "eğer seninle kalırsa diğerlerini de veririm" dedim ama içim kan ağlıyor. Oğlum bana, dedesine, anneannesine ve dayılarına çok düşkündür. Evde herkes, bütün ailem oğluma resmen tapıyor. Buna güvenerek şu an bir kumar oynuyorum. Doğduğundan beri oğlumdan bir gece bile ayrı yatmadım. Bu gece nasıl geçecek bilmiyorum ve çok korkuyorum. Hem aileme geçmişte yaşadığım olayı anlatmasından, hem oğlumun orada kalmasından!!!
Ne önerirsiniz? Bu durumda ne yapılmalı şimdi? Allah'tan başka kimse bana efendi olamaz, efendilik taslayamaz, buna izin vermem. Beni köleleştirmeye çalışıyor ve boşanmış olmamıza rağmen hala kocam sanıyor kendini bu hadsiz!!! Korktuğumu asla belli etmem, hiç adetim değildir. Hele bu kadar onur ve şeref yoksunu bir "adam" müsvettesine karşı. Ama çaresiz kaldım. Benim için dua eder misiniz???
Yaklaşık 6 yıl süren evliliğimi 4 ay kadar önce bitirdim, boşandık. 4 yaşında bir oğlum var ve ailemle yaşıyorum. Eski eşim oğlumla konuşmak için ben işten eve döndüğümde arar, telefonu direk oğluma veririm konuşurlar. Dün akşam iş çıkışı arkadaşlarımla görüştüm. Ben dışardayken aradı oğlumu istedi, dışarda olduğumu, eve gidince arayıp onları konuşturacağımı söyledim. Kaçta döneceğimi sordu "11'e doğru dönerim" dedim. Bir süre ortamı dinleyip "tamam" dedi ve kapattı. 2 dk.geçmedi ki tekrar aradı. "Ben elden düşme bir telefon alıp sana vereyim, sen o telefonu evde bırak ki ben istediğim zaman oğlumla konuşabileyim. Sen de istediğin gibi gez toz, gece bile gitme eve" diye zırvaladı ters ters. Gayri ihtiyari, bunun çok iyi bir fikir olduğunu, en kısa zamanda bunu uygulamamız gerektiğini söyledim ben de. Yüzüme kapattı!
Saat 11 olmadan eve geldim. Daha apartmandan girerken aradı yine ve "kapıdayım, bekle şimdi geldim, merdivenleri çıkıyorum çağırayım oğlumu konuşun" dedim. Bağırıp çağırmaya başladı. Ben ne biçim anneymişim, bu saate kadar nerede "sürtüyormuşum", ne biçim bir kadınmışım, saydı da saydı. Öyle sakince karşıladım ki, çünkü artık yoruldum onunla tartışmaktan, kendimi anlatmaya çalışmaktan. Bu defa beni tehdit etmeye başladı. Sakinliğim onu çıldırttı sanırım. Evlenmeden önce bakire değildim ve bunu ona dürüstçe söylemiştim daha ilişkimizin başında. Çok mu zordu kandırmak? Bu ülkede 400 TL.'ye bekaret satın alabiliyorsunuz. Ama ben işin vicdani yükünü düşündüğümden dolayı bunu tercih etmeden, dürüst olmayı seçtim. Bunun da bedeli varmış demek, ne kadar yazık! 6 yıllık evliliğim boyunca bana bu konuda tek laf etmemiş bu adam müsvettesi, şimdi beni bu gerçeği aileme anlatmakla tehdit ediyor. 6 yıl boyunca benim tek bir yanlışımı, tek bir ahlaksızlığımı, güven konusunda bir an bile problem yaşadığını görmemiş olmasına rağmen. Üstelik kendisinin onlarca yalan söylemesine, sorumsuzluklarına ve büyük bir ihanet yaşatmasına rağmen! Yüzsüzce yargılıyor beni! "Tamam gel ne istiyorsan anlat, umurumda bile değil" dedim yine sakince. Bu kez de bana "ne o sen alkol mü aldın da bu kadar sakinsin" diye sordu. "Hayır, sadece artık seni kaale almıyor, önemsemiyorum, canın ne istiyorsa onu yap" dedim. Ama korkmuyor da değilim. Ne yaparım öyle bir durumda bilmiyorum. Düşünmek bile istemiyorum!!!
Daha bitmedi! Ardından bana söylediği şey ise şu : "Ben yarın oğlumu ordan alıyorum ve o artık benimle kalıyor. Ben kendi istediğim gibi büyüteceğim. Senin gibi anne olmaz olsun. Yarın hazırla eşyalarını gelip alacağım" dedi. Ona da tamam dedim. Çünkü oğlumun onunla kalacağına inanmıyorum. Daha doğrusu inanmak istemiyorum. Ama bu konuda zıtlaşsaydım, bunu sürekli bana karşı kullanacak, en ufak şeyde bununla da tehdit edecekti. Oğlumun bir kaç eşyasını hazırladım, "eğer seninle kalırsa diğerlerini de veririm" dedim ama içim kan ağlıyor. Oğlum bana, dedesine, anneannesine ve dayılarına çok düşkündür. Evde herkes, bütün ailem oğluma resmen tapıyor. Buna güvenerek şu an bir kumar oynuyorum. Doğduğundan beri oğlumdan bir gece bile ayrı yatmadım. Bu gece nasıl geçecek bilmiyorum ve çok korkuyorum. Hem aileme geçmişte yaşadığım olayı anlatmasından, hem oğlumun orada kalmasından!!!
Ne önerirsiniz? Bu durumda ne yapılmalı şimdi? Allah'tan başka kimse bana efendi olamaz, efendilik taslayamaz, buna izin vermem. Beni köleleştirmeye çalışıyor ve boşanmış olmamıza rağmen hala kocam sanıyor kendini bu hadsiz!!! Korktuğumu asla belli etmem, hiç adetim değildir. Hele bu kadar onur ve şeref yoksunu bir "adam" müsvettesine karşı. Ama çaresiz kaldım. Benim için dua eder misiniz???