- 10 Haziran 2010
- 84.676
- 355.213
-
- Konu Sahibi biryesilelma
- #61
Bu şartlarda çalışmam ve kesinlikle çocuğuma kreş yaşı gelene kadar kendim bakarım net.
Hay ağzınıza sağlık. İnsanın en yakınları da zor günde yardım etmeyecekse o yakınlar da bir gün zor gününde yardım beklemesin hiç. Gelin bana bakmıyor diye ortaya düşmesin.+1
Gayet mantıklı.
Kimseye minnet etmeyin, kv bugün bakar, yarın bin çeşit laf sayar "Ben baktım toruna hep" olur, o zaman daha bir sinir olursunuz.
Anlıyorum, kv bakmak zorunda değil falan fıstık ama, insanların zor zamanında, aile olmanın gereği de az fedakarlık yapmaktan geçiyor. Şu an böyle bir ihtiyaç var, kapısını açsa daha bi gönle işler. Bireysellik diye diye sanırım geniş aile olmanın manası yitti.
Her ne ise, arkadaşın önerisi gayet uygulanabilir bir öneri olmuş. Artı, kvnize torun konusunda, yardımlaşma konusunda bol bol laf sokar durur, benzer durumda da bu günleri hatırlatarak "Eh işim var" dersiniz, zamanı gelir nasılsa.
İlaveten, beklenti yapmamak kafa rahatlığı, bu kadar sinir olmaya değecek bir konu değil. İşte, diyoruz ya neticede kadın bakmak zorunda değil. İnsani olarak yardım etmek de vicdan işi. Onun da beklentisi olmaz canım, onun kendi gönlü ile ilintili bir şey.
Tam üstüne bastınız. Bizim kültürümüzden uzak tamamen Avrupai özenti içeren yorumlar.Bazı sırf eleştiri olsun diye yazanlar mı var bu forumda?
İsteğim ne biliyor musunuz?
KIZIMIN BÜYÜKANNE DEDE SEVGİSİYLE BÜYÜMESİNİ İSTİYORUM. Derdim kimseye yorgunluk vermek, inatla birilerine çocuk baktırmak değil. Görümcem var 27 yaşında bekar, kayınvalidemle aynı binada eşimin halası var. Bu kadar insan varken küçücük kız çocuğu yabancı kollarda büyümesin istiyorum. Nasıl derdimi anlatabilirim acaba? Annem kayınvalidene para teklif et o zaman kabul eder diyor. Kayınvalidemi iyi tanıyor annem. Bana bu çok çirkin geliyor. Ben kendimi zorlasam o teklifi cesaret edip yapsam, ya o kabul ederse.....ne kadar sağlıksız bir yapı!
Bir klasik algı;kız annesi yapmak zorunda,erkek annesi lütfederse..Kızlar herkese merhaba. 19 aylık kızım var ellerinizden öper. Çalışan anneyim. Çok yoğun ve yorucu işim var. Annemin tek çocuğuyum. Babam yok. Kızım doğduğundan beri annem yardımcı oluyor bakıyor hergün. Fakat annemin önemli bir rahatsızlığı çıktı. Eylül 14ünde ameliyat olacak. En az 3 gün yoğun bakım, en az 7 gün normal odada toplam 10 gün hastanede kalacak. Ameliyattan sonra da ağır kaldırması, iş yapması yasak. Tabi annemi bir heyecan sardı gün yaklaştıkça. Ameliyattan evvel biraz kafa dinlemek istiyor. Çocuk bakmak zor iş sonuçta. Yoruluyor da.
Biz.. yani biz derken annem ve ben hatta eşim de dahil olmak üzere kayınvalideme söylüyoruz. Bugün bakar mısın yarın bakar mısın..gibi günlük kısa programlar yapıyoruz. Kısa kısa bakıyor. Kendisi ev hanımı. Bütün gün sabahtan önce ev temizler, kocasıyla kahvesini içer, sitede arkadaşlarıyla 13:00-17:00 arası kesinnnn okey oynar. Akşam çıkar yemeğini yapar. Eşiyle oturur yer yatar, sabah kalkar. Bu arada kendisi genç. 55 yaşında ve çok sağlıklı maşallah. Bizim kıza bakacağı gün mutlaka bir iş uydurur. Ama bugün evde temizlik var, ama bugün misafirim var, ama bugün pazara çıkmam lazım... baktığı gün olunca da almaya gideriz sürekli dırdır. Evimin işi vardı da yetiştiremedim de baban da aç kaldı adamcağız da bir kahve içemedik çocuk hiç durmadı da. Ama benim annem de insan sonuçta onun da aynı ihtiyaçları var. Pazar, temizlik, dinlenmek, misafir gibi..
Dün kayınvalideme dedim ki.. anne bugün kıza sen bakar mısın? Annemin de arife günü biraz evi toparlaması lazımmış, hem alışverişe de çıkmamız lazım kadının evinde birşey yok bayram önümüz dedim. Aaa kızım bizde de temizlik var bugün bakamam dedi. O an resmen durdum durdum ama resmen gözlerimden kan fışkırdı sinirimden. Hiçbirşey demedim ama içimde bomba patladı sanki. Gözlerimin beyazına resmen kan oturmuş.
Bu sabah bayram için gittik evine. Ya dün de hiç elimiz iş görmedi. Oturduk biz de bugüne bıraktık temizliği kahvaltıdan sonra ortalığı silip süpürücez demesiyle benim ağlamam bir oldu. Dayanamıyorum ya resmen haksızlık yapıyor. Oradan konu konuya bağlandı bütün düşündüklerimi söyledim bayram günü. Kayınpederim de konuya girdi tabi öyle ortada konuşulunca. Bütün kelimelerin sonunda dedim ki... Yarından itibaren en az 3 ay annem iyi olana kadar bu bebeye bakar mısınız ben bunun cevabını duymak ve gelecek programımı yapmak iatiyorum dedim. Kayınvalidem dedi ki: kız bende olunca ben hiç evimin işini yapamıyorum, benim de bir evim var, ben kıza bakarım ev işleri için de bana yardımcı kadın tutarsanız bakarım dedi ;(
Bu nasıl annelik? Nasıl babaannelik? Üstelik ilk ve tek torunları. Lafa gelince çok seviyorlar ama bakıma gelince yoklar.
Bu arada, biz eşimle işten döndüğümüzde diğer şanslı çiftler gibi annemizde kayınvalidemizde pişmiş yemek yiyemiyoruz. Bizi düşünen yok o konuda. Annem zaten yapmıyor yapamıyor, kayınvalidemin de öyle bir destek olma düşüncesi yok. O yorgunlukla çocuğu kucakla eve gel, o arada evde yemek pişir veya dünden kalanı ısıt derken akşam yemeklerimizde de doğru dürüst yemek yiyemiyoruz. Yani diyeceğim o ki..kayınvalidem öyle akşamları bizi yemeğe de çağırmaz. Anca haftasonu davet havasında görümcem kaynım da geldiğinde sofralar kurar çağırır.
İşi bırakacağımı söyledim sabah. Çok bozuldular. Hem işi bırakma, hem çocuğa annem baksın, hem herkesin yüzü gülsün olmuyor.
Biz İlçede yaşıyoruz. Oturduğumuz yerde kreş bakımevi vs var ama 3 yaş altı almıyorlar. Şehire göndermem gerekiyor. İmkansız tabi. Eve bakıcı gelse diyorum..henüz kızım konuşmaya başlamadan yabancı birine emanet etmek bana çok korkutucu geliyor. Lütfen bakıcıya evladını teslim eden anneler kırılmasın. Bizzat onlardan görüş bekliyorum. Kızıma ufak bir kötülük yapılsa bana söyleyemez bile. Belki 6 ay sonra herşey daha rahat olur.
Birçoğunuzun diyeceği gibi, benim de aynı fikirde olduğum gibi..herkes torun çocuk bakmak zorunda değil. Ama burada büyük bir haksızlık yapılıyor..
ne yapacağımı şaşırdım. Annemin ameliyat ve iyileşme sürecinde kayınvalideme bırakıp evine de temizlik işlerine yardımcı kadın tutmalı mıyım? Bu konuda kayvalideme güvenemiyorum. Heran benim işim çıktı bu hafta yokum falan deme ihtimali çok yüksek. Daha önce çok defa yaptı. Kadın tutsam bile işten izin al gel diyebilir bana. Yoksa evde bakıcı mı? Yoksa annem bizim evimize yerleşse, kızım gene anneannesiyle kalsa, eve de hem ev işi hem bakım işi yapacak bir kadın mı alsam? Tabi bunların hepsi para demek. Bir de bu bütçeyi ayarlamak var. Hem çok üzülüyorum, hem çok kızıyorum. Bana bir akıl verin ben ne yapayım?
Hic ugrasma kv bak falan diye bakici bul annenin yaninda baksinKızlar herkese merhaba. 19 aylık kızım var ellerinizden öper. Çalışan anneyim. Çok yoğun ve yorucu işim var. Annemin tek çocuğuyum. Babam yok. Kızım doğduğundan beri annem yardımcı oluyor bakıyor hergün. Fakat annemin önemli bir rahatsızlığı çıktı. Eylül 14ünde ameliyat olacak. En az 3 gün yoğun bakım, en az 7 gün normal odada toplam 10 gün hastanede kalacak. Ameliyattan sonra da ağır kaldırması, iş yapması yasak. Tabi annemi bir heyecan sardı gün yaklaştıkça. Ameliyattan evvel biraz kafa dinlemek istiyor. Çocuk bakmak zor iş sonuçta. Yoruluyor da.
Biz.. yani biz derken annem ve ben hatta eşim de dahil olmak üzere kayınvalideme söylüyoruz. Bugün bakar mısın yarın bakar mısın..gibi günlük kısa programlar yapıyoruz. Kısa kısa bakıyor. Kendisi ev hanımı. Bütün gün sabahtan önce ev temizler, kocasıyla kahvesini içer, sitede arkadaşlarıyla 13:00-17:00 arası kesinnnn okey oynar. Akşam çıkar yemeğini yapar. Eşiyle oturur yer yatar, sabah kalkar. Bu arada kendisi genç. 55 yaşında ve çok sağlıklı maşallah. Bizim kıza bakacağı gün mutlaka bir iş uydurur. Ama bugün evde temizlik var, ama bugün misafirim var, ama bugün pazara çıkmam lazım... baktığı gün olunca da almaya gideriz sürekli dırdır. Evimin işi vardı da yetiştiremedim de baban da aç kaldı adamcağız da bir kahve içemedik çocuk hiç durmadı da. Ama benim annem de insan sonuçta onun da aynı ihtiyaçları var. Pazar, temizlik, dinlenmek, misafir gibi..
Dün kayınvalideme dedim ki.. anne bugün kıza sen bakar mısın? Annemin de arife günü biraz evi toparlaması lazımmış, hem alışverişe de çıkmamız lazım kadının evinde birşey yok bayram önümüz dedim. Aaa kızım bizde de temizlik var bugün bakamam dedi. O an resmen durdum durdum ama resmen gözlerimden kan fışkırdı sinirimden. Hiçbirşey demedim ama içimde bomba patladı sanki. Gözlerimin beyazına resmen kan oturmuş.
Bu sabah bayram için gittik evine. Ya dün de hiç elimiz iş görmedi. Oturduk biz de bugüne bıraktık temizliği kahvaltıdan sonra ortalığı silip süpürücez demesiyle benim ağlamam bir oldu. Dayanamıyorum ya resmen haksızlık yapıyor. Oradan konu konuya bağlandı bütün düşündüklerimi söyledim bayram günü. Kayınpederim de konuya girdi tabi öyle ortada konuşulunca. Bütün kelimelerin sonunda dedim ki... Yarından itibaren en az 3 ay annem iyi olana kadar bu bebeye bakar mısınız ben bunun cevabını duymak ve gelecek programımı yapmak iatiyorum dedim. Kayınvalidem dedi ki: kız bende olunca ben hiç evimin işini yapamıyorum, benim de bir evim var, ben kıza bakarım ev işleri için de bana yardımcı kadın tutarsanız bakarım dedi ;(
Bu nasıl annelik? Nasıl babaannelik? Üstelik ilk ve tek torunları. Lafa gelince çok seviyorlar ama bakıma gelince yoklar.
Bu arada, biz eşimle işten döndüğümüzde diğer şanslı çiftler gibi annemizde kayınvalidemizde pişmiş yemek yiyemiyoruz. Bizi düşünen yok o konuda. Annem zaten yapmıyor yapamıyor, kayınvalidemin de öyle bir destek olma düşüncesi yok. O yorgunlukla çocuğu kucakla eve gel, o arada evde yemek pişir veya dünden kalanı ısıt derken akşam yemeklerimizde de doğru dürüst yemek yiyemiyoruz. Yani diyeceğim o ki..kayınvalidem öyle akşamları bizi yemeğe de çağırmaz. Anca haftasonu davet havasında görümcem kaynım da geldiğinde sofralar kurar çağırır.
İşi bırakacağımı söyledim sabah. Çok bozuldular. Hem işi bırakma, hem çocuğa annem baksın, hem herkesin yüzü gülsün olmuyor.
Biz İlçede yaşıyoruz. Oturduğumuz yerde kreş bakımevi vs var ama 3 yaş altı almıyorlar. Şehire göndermem gerekiyor. İmkansız tabi. Eve bakıcı gelse diyorum..henüz kızım konuşmaya başlamadan yabancı birine emanet etmek bana çok korkutucu geliyor. Lütfen bakıcıya evladını teslim eden anneler kırılmasın. Bizzat onlardan görüş bekliyorum. Kızıma ufak bir kötülük yapılsa bana söyleyemez bile. Belki 6 ay sonra herşey daha rahat olur.
Birçoğunuzun diyeceği gibi, benim de aynı fikirde olduğum gibi..herkes torun çocuk bakmak zorunda değil. Ama burada büyük bir haksızlık yapılıyor..
ne yapacağımı şaşırdım. Annemin ameliyat ve iyileşme sürecinde kayınvalideme bırakıp evine de temizlik işlerine yardımcı kadın tutmalı mıyım? Bu konuda kayvalideme güvenemiyorum. Heran benim işim çıktı bu hafta yokum falan deme ihtimali çok yüksek. Daha önce çok defa yaptı. Kadın tutsam bile işten izin al gel diyebilir bana. Yoksa evde bakıcı mı? Yoksa annem bizim evimize yerleşse, kızım gene anneannesiyle kalsa, eve de hem ev işi hem bakım işi yapacak bir kadın mı alsam? Tabi bunların hepsi para demek. Bir de bu bütçeyi ayarlamak var. Hem çok üzülüyorum, hem çok kızıyorum. Bana bir akıl verin ben ne yapayım?
tabiki değillerKızlar herkese merhaba. 19 aylık kızım var ellerinizden öper. Çalışan anneyim. Çok yoğun ve yorucu işim var. Annemin tek çocuğuyum. Babam yok. Kızım doğduğundan beri annem yardımcı oluyor bakıyor hergün. Fakat annemin önemli bir rahatsızlığı çıktı. Eylül 14ünde ameliyat olacak. En az 3 gün yoğun bakım, en az 7 gün normal odada toplam 10 gün hastanede kalacak. Ameliyattan sonra da ağır kaldırması, iş yapması yasak. Tabi annemi bir heyecan sardı gün yaklaştıkça. Ameliyattan evvel biraz kafa dinlemek istiyor. Çocuk bakmak zor iş sonuçta. Yoruluyor da.
Biz.. yani biz derken annem ve ben hatta eşim de dahil olmak üzere kayınvalideme söylüyoruz. Bugün bakar mısın yarın bakar mısın..gibi günlük kısa programlar yapıyoruz. Kısa kısa bakıyor. Kendisi ev hanımı. Bütün gün sabahtan önce ev temizler, kocasıyla kahvesini içer, sitede arkadaşlarıyla 13:00-17:00 arası kesinnnn okey oynar. Akşam çıkar yemeğini yapar. Eşiyle oturur yer yatar, sabah kalkar. Bu arada kendisi genç. 55 yaşında ve çok sağlıklı maşallah. Bizim kıza bakacağı gün mutlaka bir iş uydurur. Ama bugün evde temizlik var, ama bugün misafirim var, ama bugün pazara çıkmam lazım... baktığı gün olunca da almaya gideriz sürekli dırdır. Evimin işi vardı da yetiştiremedim de baban da aç kaldı adamcağız da bir kahve içemedik çocuk hiç durmadı da. Ama benim annem de insan sonuçta onun da aynı ihtiyaçları var. Pazar, temizlik, dinlenmek, misafir gibi..
Dün kayınvalideme dedim ki.. anne bugün kıza sen bakar mısın? Annemin de arife günü biraz evi toparlaması lazımmış, hem alışverişe de çıkmamız lazım kadının evinde birşey yok bayram önümüz dedim. Aaa kızım bizde de temizlik var bugün bakamam dedi. O an resmen durdum durdum ama resmen gözlerimden kan fışkırdı sinirimden. Hiçbirşey demedim ama içimde bomba patladı sanki. Gözlerimin beyazına resmen kan oturmuş.
Bu sabah bayram için gittik evine. Ya dün de hiç elimiz iş görmedi. Oturduk biz de bugüne bıraktık temizliği kahvaltıdan sonra ortalığı silip süpürücez demesiyle benim ağlamam bir oldu. Dayanamıyorum ya resmen haksızlık yapıyor. Oradan konu konuya bağlandı bütün düşündüklerimi söyledim bayram günü. Kayınpederim de konuya girdi tabi öyle ortada konuşulunca. Bütün kelimelerin sonunda dedim ki... Yarından itibaren en az 3 ay annem iyi olana kadar bu bebeye bakar mısınız ben bunun cevabını duymak ve gelecek programımı yapmak iatiyorum dedim. Kayınvalidem dedi ki: kız bende olunca ben hiç evimin işini yapamıyorum, benim de bir evim var, ben kıza bakarım ev işleri için de bana yardımcı kadın tutarsanız bakarım dedi ;(
Bu nasıl annelik? Nasıl babaannelik? Üstelik ilk ve tek torunları. Lafa gelince çok seviyorlar ama bakıma gelince yoklar.
Bu arada, biz eşimle işten döndüğümüzde diğer şanslı çiftler gibi annemizde kayınvalidemizde pişmiş yemek yiyemiyoruz. Bizi düşünen yok o konuda. Annem zaten yapmıyor yapamıyor, kayınvalidemin de öyle bir destek olma düşüncesi yok. O yorgunlukla çocuğu kucakla eve gel, o arada evde yemek pişir veya dünden kalanı ısıt derken akşam yemeklerimizde de doğru dürüst yemek yiyemiyoruz. Yani diyeceğim o ki..kayınvalidem öyle akşamları bizi yemeğe de çağırmaz. Anca haftasonu davet havasında görümcem kaynım da geldiğinde sofralar kurar çağırır.
İşi bırakacağımı söyledim sabah. Çok bozuldular. Hem işi bırakma, hem çocuğa annem baksın, hem herkesin yüzü gülsün olmuyor.
Biz İlçede yaşıyoruz. Oturduğumuz yerde kreş bakımevi vs var ama 3 yaş altı almıyorlar. Şehire göndermem gerekiyor. İmkansız tabi. Eve bakıcı gelse diyorum..henüz kızım konuşmaya başlamadan yabancı birine emanet etmek bana çok korkutucu geliyor. Lütfen bakıcıya evladını teslim eden anneler kırılmasın. Bizzat onlardan görüş bekliyorum. Kızıma ufak bir kötülük yapılsa bana söyleyemez bile. Belki 6 ay sonra herşey daha rahat olur.
Birçoğunuzun diyeceği gibi, benim de aynı fikirde olduğum gibi..herkes torun çocuk bakmak zorunda değil. Ama burada büyük bir haksızlık yapılıyor..
ne yapacağımı şaşırdım. Annemin ameliyat ve iyileşme sürecinde kayınvalideme bırakıp evine de temizlik işlerine yardımcı kadın tutmalı mıyım? Bu konuda kayvalideme güvenemiyorum. Heran benim işim çıktı bu hafta yokum falan deme ihtimali çok yüksek. Daha önce çok defa yaptı. Kadın tutsam bile işten izin al gel diyebilir bana. Yoksa evde bakıcı mı? Yoksa annem bizim evimize yerleşse, kızım gene anneannesiyle kalsa, eve de hem ev işi hem bakım işi yapacak bir kadın mı alsam? Tabi bunların hepsi para demek. Bir de bu bütçeyi ayarlamak var. Hem çok üzülüyorum, hem çok kızıyorum. Bana bir akıl verin ben ne yapayım?