- 19 Mayıs 2011
- 3.247
- 6.288
- 37
Ne yapsın aldırsın mı? bunu mu öneriyorsunuz? Allah merhamet versin.
yok ben bu konuda sizin kadar masum düşünemiyorum.
hasta bir çocuğum olacak dese doktor olsun ya yeterki olsun ben o 20 yaşına gelmeden ölcem ama olsun demem ben diyenide hiç bir türlü aklım almaz.
insanlar bazen kendi öz be öz çocuğuna bakarken deliriyor kim emanet edebilir hemde hasta bir çocuğu bir başkasına
düpedüz bencillik bu kadının yaptığı bence vicdan sahibi bir anne benden sonrası tufan diyerek çocuk yapmamalı.
bildiğin cahillik.
İşte bir sürü şey var düşünülmesi gereken. Ek olarak kimisi üvey annenin bu garip beklentisini yakınlık olarak yorumlamışlar da bence bildiğin sorumsuzluk. Birilerine güvenerek bir işin başına geçmekten başka bir şey değil. Benim anam beni başkasına güvenerek doğurmadıysa o da doğurmasın arkadaş! Çocuk bu ya, kedi mi? Az düşünün, az!Kesinlikle.
Evin icinde volta atan bir kaynana, ses etmeyen es...
Uvey anne, uvey kardes, simdi bir kardes daha.
Hem esinin ailesi, hem babasinin yeni ailesi, hem kendi ailesi, hepsini yutup kabullenmek bu kadar basit mi?
Ne kadar uzucu bir durum konu sahibinin yasadigi.
Bebek hastalikli ya da sakat dogacak ama ablalari var dogurayim bir sey olmaz diyen bir uvey anne..
Ben evladima bakarim diyecekse dogurmali o cocugu, boyle diyen bir kadinin cocuguna oz kardesim olsa da bakmam.
Annelikle alakasi yok ya, ben de anneyim ama uvey annesinin sacmaliklarini hakli cikarmiyor bu durum.İşte bir sürü şey var düşünülmesi gereken. Ek olarak kimisi üvey annenin bu garip beklentisini yakınlık olarak yorumlamışlar da bence bildiğin sorumsuzluk. Birilerine güvenerek bir işin başına geçmekten başka bir şey değil. Benim anam beni başkasına güvenerek doğurmadıysa o da doğurmasın arkadaş! Çocuk bu ya, kedi mi? Az düşünün, az!
Bir de sen anne misin deyip durmuşlar konu sahibine de zaten anne olmaya çabalıyordu, bilmiyorum tedavi boyutunda mı ama...
Yani konu sahibi çok doğru davranıyor, aferin falan da demiyorum zaten. Fakat kendince gerekçeleri var, bu olayı temellendiren şeyler var işin altında.Annelikle alakasi yok ya, ben de anneyim ama uvey annesinin sacmaliklarini hakli cikarmiyor bu durum.
Turk milletinde de bir huy var mubarek, her seyi annelik mertebesine yasla gitsin.
Adam cekip vursalar 'Ama annelikkk!!' diye cirpinacaklar yemin ederim.
Ergen bir çocuktan böyle bahsetmeniz, sizin de ergenliği henüz atlatamadığınızı düşündürdü bana.evet eşimde aynı şeyi söyledi kadında babanda sırf kızı kaynaşın diye getiriyor evet kız tam ergen mal mal davranıyor ama çocuk takılma sen falan diyor ama çayı kafasına geçiresim geliyor.
Genetik baglar beni ilgilendirmiyor vallahi, annemin karnindan dogmamis (babasi babam olmayan da) hicbir cocuk benim oz kardesim degildir, ataerkil toplumun dayatmasi bu baba ayniysa oz kardestir diye.Yani konu sahibi çok doğru davranıyor, aferin falan da demiyorum zaten. Fakat kendince gerekçeleri var, bu olayı temellendiren şeyler var işin altında.
Ben olsam ben de böyle olurdum diyorum sadece. Böyle tepki vermek berbat biri olduğu anlamına gelmiyor. Sadece morali bozuk, sağlıklı düşünemiyor işte. Doğruya doğru valla, 23 yaşındayım babam geç evlendiği için biraz da yaşlı benim. Şu yaşta kardeşin olacak deseler travmalardan travma beğenirim, net! Öz kardeşim olacak bir de düşünsene.
Biliyorum, konunu hatırladım senin. En nihayetinde annenle aran düzeldi ama.Genetik baglar beni ilgilendirmiyor vallahi, annemin karnindan dogmamis (babasi babam olmayan da) hicbir cocuk benim oz kardesim degildir, ataerkil toplumun dayatmasi bu baba ayniysa oz kardestir diye.
Kendi kendine boyle tepkiler verip sinirini atsin, sonra babasiyla arasini duzeltsin taraftariyim ben.
Uvey aile bireylerinin hayatimiza dahil olmasini yutkunup gulumseyerek karsilamak cok zor.
Benim annem hamile, ben travmalardan travma begendim cinnet gecirdim diyebilirim.
Ben de hamileyim, e nolacak simdi diye..
Konuları kafanızda çok evirip çevirip büyütmemeye bakın. Sizin babanızı kıskanmanız çok normal, sonuçta eşiyle vakit geçirebilir, hem ne güzel bunu kabul etme olgunluğuna da sahipsiniz, diğer meselelere çok takılmayın, dediğiniz gibi ergenlik çağında en sorunlu döneminde annesi evlenmiş bir kız da söz konusu. Hepinize zor. Bence babanız ve yeni eşi her şeyi herkesin içine sindirerek yapmaya çalışıyor, haliyle de en küçük çocuğun üzerine daha çok titriyorlar. Sizin küçük bir kardeşiniz olsaydı babanızın yanında ona da aynı ekstra özeni gösterirlerdi eminim.daha önce bahsetmiştim babam yeniden evlendi ve bir bebek bekliyorlar..
kadın henüz tayin aldıramadığı için 2-3 ay daha ayrı yaşayacaklar. kadın benim yaşadığım şehir arası 1 saat.
babam 2 haftada 1 geliyor buraya bazen bana hiç uğramıyor bazen de bi kahve içip kalkıyor.
en son geldiğinde aradım 2 gece kalıyorsan 1 gecesini bende geçir madem eşin neyse ama o kızla (eşinin kızı ) görüşmek zorunda değilim demiştim tamam demişti ama..
c.tesi günü aradı beni ben o tarafa geliyorum pazar günü piknik yapalım hep beraber dedi. bende hep beraber piknik yapmak istemiyorum sen bu akdam gel bende kal yarında tüm günü eşinle geçirirsin dedim. kem küm etti sonra akşam 8-9 gibi beni aradı müsaitsen sana kahveye gelcez dedi ertesi gün tatil nasılsa tamam gelin dedim.
geldiler 2 saat falan oturup gittiler. yarın da pikniğe gidelim dedi babam bakarız yorgunum falan dedim eşim de babama isterseniz bizim bahçede yakalım pazar dışarısı çok kalabalık olur dedi konu öyle kapandı.
pazar günü kardeşimde bendeydi babam geldi bize kardeşimi aldı gelin burada yakalım ateşi çıkmayın dışarı diye ısrar ettik babam da yok şu kız göl kenarı bi yer istiyormuş illa dedi ( kız eşinin kızı istediği bişey olmadığında ağlıyor sürekli henüz liseli ) küçük aslında kızılacak gibi değil ama ben onun yaşında böyle gerizekalı gibi davranmadığım için kızın hareketleri bana yapmacık geliyor. ayrıca eşinin göbeğide çıkmış iyice.. neyse of.
babamlar gitti. ben de üzgünüm haliyle eşim istersen öğren nereye gittiklerini bizde gidelim dedi yok onlarla olmak istemiyorum. biz başbaşa gidelim bi yere dedim küçük bir sepet hazırladım eşimle gittik balık tutmaya.
babam tam 2 saat sonra aradı beni kızım biz oturacak bir yer bulamadık size gelelim mi bahçede yakarız dedi.
bende biz evde değiliz balık tutmaya geldik dedim hani yorgundunuz dedi bende çıktık baba işte dinleniyoruz göl kenarındayız istiyorsanız buraya gelin dedim yok tamam dedi. sonra kardeşim mesaj attı bana babam çok bozuldu onu eve davet etmedin diye dedi bende o küçük ucubenin keyfine göre hareket edemem bakın işinize dedim.
sonra bi piknik alanı bulup oturmuşlar babam aradı biz şuradayız gelmek isterseniz diye bende yok buradan eve geçeriz dedim.peki tamam dedi konu kapandı. bütün günüm mafoldu.
kadınla evlendi diye her aktiviteyi beraber yapmak zorunda değiller kaldı ki bana her geldiğinde 1 saat yalnız gelip otursa kalan her günü kadınla geçirse ben yine bişey demem artık karısı oldu. ama o kızın her anımızda yanımızda olmasına tahammül edemiyorum.
kardeşim sen babamı sevmiyorsun hiç özlememişsin özlesen pikniğe gelirdin falan dedi bende babamı gayette özlüyorum bi gece oturduk o bana yetti falan dedim ama içim de hiç rahat değil. babam kırıldı bana biliyorum ama bende kırgınım ona. kadın kızını 2-3 saatliğine babasına bırakabilir ama bırakmıyor onu da geçtim babama kızlarına git 2 saat otur gel diyebilir onuda yapmıyor e biz ilk başta gelin bize dedim gelmediler sonra yer bulamayınca mecburiyetten bana gelinmesinede uyuz oldum kabul etmedim eve.
babamı çok seviyorum ama çok arada kaldım şimdi arıcam ne diyeyim dışardan bir göz akıl verin bana. üzmek istemiyorum onu ama haksız mıyım sizce?
bakın emin olabilirsiniz aynı şeyi bende yaparım doğururum fakat belli bir yaştan sonra bu ihtimalin yçok çok yüksek olduğunu bildiğim halde üstelik bakamayacak durumdaysam çocuk yapmam insan biraz kendini sorgular düşünür benden sonra bu çocuğa kim bakacak diye.
herkeste şevkat duygusu yok olsa bile kim bakabilir ya bir çocuğa annesi gibi kim sabırla onu eğitebilir.
bir çok kişi kendini kandırıyor bu konuda emin olun.
ben kendi çocuğuma baktığım gibi bakamam.
Ben gerçekten bir yanlış görmüyorum burada. En doğal hakkı doğurmak. Ablaları var demek bir tesellidir onlara ama emin olun onlar yarın öbür gün öleceklerini düşünseler böyle demezler. Planlar yaşayacakmış gibi yapılır. Ben 34 yaşındayım, çocuğum yok, düşünmüyorum da ama kırkında hamile kalsam da doğurma hakkına sahibim, çevremdeki pek çok kadın böyle, kırk beş yaşında dördüncü çoğunu doğuran tanıdığım var, kimse de bir hastalığı yokken durduk yere ölür kalırsam ne olur demez ki, ben bakarım ona der. On - on beş yıl mı değiştiriyor durumları burada.kadın 40-42 yaşında falan.
evet tüm testler yapıldı babam istemiyor çünkü maddi durumları hasta bir çocuğu eğitip güzel imkanlar sunacak kadar iyi durumda değil.
kadında ölsek bile ablaları var diyor. ben kendi anneme bile güvenemem ya bakmazsa ya çocuk ortada kalırsa derim.
evet anne değilim ama sağlıklı çouk büyütmek bile bu kadar zorken hasta bir çocuk dünyaya getirmek zor.
kimin ne kadar yaşayacağı belli olmaz denmiş sizce ben salak mıyım bilmiyor muyum bu ihtimali.
tabiki belli değil ama bir göz göre yapılan bir hata vardır bir de yanlışlıkla.
cok bile görüsmüssün cnm allah kimseyi böyle sınamasın ben babamla bırak görüsmeyi kapısının önünde gecmezdim allah korusun annemden sonra baska bi kadın olcak bide onla yatıcak cocuk olucakkk ayyyy kan davaları nasıl cıkıyo valla böyle cıkıyooodaha önce bahsetmiştim babam yeniden evlendi ve bir bebek bekliyorlar..
kadın henüz tayin aldıramadığı için 2-3 ay daha ayrı yaşayacaklar. kadın benim yaşadığım şehir arası 1 saat.
babam 2 haftada 1 geliyor buraya bazen bana hiç uğramıyor bazen de bi kahve içip kalkıyor.
en son geldiğinde aradım 2 gece kalıyorsan 1 gecesini bende geçir madem eşin neyse ama o kızla (eşinin kızı ) görüşmek zorunda değilim demiştim tamam demişti ama..
c.tesi günü aradı beni ben o tarafa geliyorum pazar günü piknik yapalım hep beraber dedi. bende hep beraber piknik yapmak istemiyorum sen bu akdam gel bende kal yarında tüm günü eşinle geçirirsin dedim. kem küm etti sonra akşam 8-9 gibi beni aradı müsaitsen sana kahveye gelcez dedi ertesi gün tatil nasılsa tamam gelin dedim.
geldiler 2 saat falan oturup gittiler. yarın da pikniğe gidelim dedi babam bakarız yorgunum falan dedim eşim de babama isterseniz bizim bahçede yakalım pazar dışarısı çok kalabalık olur dedi konu öyle kapandı.
pazar günü kardeşimde bendeydi babam geldi bize kardeşimi aldı gelin burada yakalım ateşi çıkmayın dışarı diye ısrar ettik babam da yok şu kız göl kenarı bi yer istiyormuş illa dedi ( kız eşinin kızı istediği bişey olmadığında ağlıyor sürekli henüz liseli ) küçük aslında kızılacak gibi değil ama ben onun yaşında böyle gerizekalı gibi davranmadığım için kızın hareketleri bana yapmacık geliyor. ayrıca eşinin göbeğide çıkmış iyice.. neyse of.
babamlar gitti. ben de üzgünüm haliyle eşim istersen öğren nereye gittiklerini bizde gidelim dedi yok onlarla olmak istemiyorum. biz başbaşa gidelim bi yere dedim küçük bir sepet hazırladım eşimle gittik balık tutmaya.
babam tam 2 saat sonra aradı beni kızım biz oturacak bir yer bulamadık size gelelim mi bahçede yakarız dedi.
bende biz evde değiliz balık tutmaya geldik dedim hani yorgundunuz dedi bende çıktık baba işte dinleniyoruz göl kenarındayız istiyorsanız buraya gelin dedim yok tamam dedi. sonra kardeşim mesaj attı bana babam çok bozuldu onu eve davet etmedin diye dedi bende o küçük ucubenin keyfine göre hareket edemem bakın işinize dedim.
sonra bi piknik alanı bulup oturmuşlar babam aradı biz şuradayız gelmek isterseniz diye bende yok buradan eve geçeriz dedim.peki tamam dedi konu kapandı. bütün günüm mafoldu.
kadınla evlendi diye her aktiviteyi beraber yapmak zorunda değiller kaldı ki bana her geldiğinde 1 saat yalnız gelip otursa kalan her günü kadınla geçirse ben yine bişey demem artık karısı oldu. ama o kızın her anımızda yanımızda olmasına tahammül edemiyorum.
kardeşim sen babamı sevmiyorsun hiç özlememişsin özlesen pikniğe gelirdin falan dedi bende babamı gayette özlüyorum bi gece oturduk o bana yetti falan dedim ama içim de hiç rahat değil. babam kırıldı bana biliyorum ama bende kırgınım ona. kadın kızını 2-3 saatliğine babasına bırakabilir ama bırakmıyor onu da geçtim babama kızlarına git 2 saat otur gel diyebilir onuda yapmıyor e biz ilk başta gelin bize dedim gelmediler sonra yer bulamayınca mecburiyetten bana gelinmesinede uyuz oldum kabul etmedim eve.
babamı çok seviyorum ama çok arada kaldım şimdi arıcam ne diyeyim dışardan bir göz akıl verin bana. üzmek istemiyorum onu ama haksız mıyım sizce?