Bi babayı sığdırmadınız evinize.
Kocamla olan sıkıntılarımı ve nefretimi çoğu bana denk gelen üyeler bilir.
Pandemi ortaları gözümde bin kat değerlendi adam.
Sebebi ise babam burada bir başına kalıyordu ve korona korkusu sebepli ne annem ne ablam dönmedi eve, şehir dışında ablamın evindelerdi.
Yaşlı, bir sürü hastalığı olan babam, laf dinlemeyip sokağa çıkıyordu.
Her gün korkuyla arıyordum ya açmazsa telefonu diye, o adam yalnız kalamayacak bir adam.
Yalvardık bize gelmedi, evlerimiz çok yakın.
2 ay bir başına kaldı elbet ilgilendik ve annemleri arayıp ‘ya bu eve dönersiniz ya da her şeyi bitiririm, siz orada ayrı aile olursunuz, adım attırmam buraya babama da bir şey olursa sorumlu tutarım mezarına gelmeyin’ dedim ve ağladım.
O an kocam olacak şahıs ‘sen niye üzülüyorsun, biz Allah ömür verdikçe babana bakarız, odamız var taşırız buraya mis gibi yaşarız, sıkma kendini bırak dönmesinler bir baban var başımızın tacı’ dedi.
Adam gözümde var ya kraldan çok daha değerlendi.
Boşanma kararım rafa kalktı bu olaydan sonra.
Baba çok hassas bir durum ya..