Babam öldü ve ben hiç üzülmedim

kubradididi .!.:

Evet büyütmek derken maddi olarak yani mecburen zaten kendisi de söylüyor ben üstüme düşeni yaptım diye yani bir evlat gibi değil de yetime bakar gibi işte öyle düşünün

Genişletmek için tıkla...

kubradididi .!.:

babama pankreas kanseri olduğu dönemlerde imza attırıp o daireleri çocuklarına bölüştürdü yani o dairelerde benim hakkım da yok çünkü imza ile babamın feragat etmesi sağlanmış bir şekilde ben bir şey istemiyorum da zaten ben sadece huzurlu mutlu olmak istiyorum eşimle ama bazen düşünüyorum da acaba ben kötü bir insan mıyım insan düşmanı bile ölse üzülmez mi kendimi sorguluyorum bazen ve kendimi suçlu hissediyorum kötü biri miyim diye sorguluyorum cikarci biri miyim evet bana babalık yapmamış olabilir ama ne de olsa senin baban diyen insanlar da var mesela senin baban öyle konuşma öyle söyleme diyen insanlar da var elimden geleni yaptım maddi manevi bana göstermediği sevgiyi ona göstermeye çalıştım ah ya herkesin bir sınavı var hayat o kadar zor ki…

Genişletmek için tıkla...

Başınız sağ olsun, babanızın ölümü sonrası hiçbir şey hissetmemenizi yadırgamadım, bir şey hissetmeniz için aranızda ebeveyn-evlat arasında olması gereken sevgi, şefkat duyguları olması gerekir, babanızdan hiç görmediğiniz bu duyguları ölünce ona hissetmeniz pek de mümkün değil

Duygusuz dedenize gelince babanıza imzalattığı feragatname babanızı bağlayıcıydı sizi değil, şu an babanızın feragat ettiği miras hakkı alt soyu olan size geçti, buna ilahi adalet mi diyelim ne diyelim bilemedim ama bu bilgi aklınızın bir köşesinde kalsın, dedenizin vefatı halinde dede üzerine olan tüm malvarlığında mirasçısınız, malların hepsini resmi yollardan diğer çocukların üzerine yaptıysa da dedenizin ölümü halinde Muris Muvazaası davası açabiliyorsunuz, bu davanın zaman aşımı olmadığından miras bırakanın vefatından sonra dilediğiniz zaman açabiliyorsunuz.

Oldu ki amcalarınız halalarınız babanızın kardeşleri kimlerse artık, öldüklerinde çocukları yoksa yeğen olarak siz de mirasçıları oluyorsunuz.

kubradididi .!.:

Arkadaşlar merhabalar kendimi yadırgadığım çok garip bir durum yaşıyorum anlam veremiyorum 2019 yılında annemi kaybettim ve hayatım resmen tepetaklak oldu resmen yüzlerce yaş yaşlandım ve kendimi berbat hissettim onu ne zaman düşünsem hatırlasam kalbim acıyor hala dün gibi annemi çok seviyordum onunla çok iyi anlaşıyorduk fakat birkaç ay önce babamı kaybettim ve en ufak bir his bile yaşamadım en ufak bir acı duygusu köklerinden ailenden birini kaybetmişsin insan üzülmez mi ben üzülmedim babamın bana yaşattığı en ufak bir baba duygusu bile yok maddi olarak da manevi olarak da yani zaten annem öldükten bir ay sonra babam evlendi Kardeşimle beni dedem okuttu babamın üzerimizde hiçbir hakkı yoktur ve ben annem öldükten üç yıl sonra evlendimvesaire dedemin maddi durumu iyidir dedem babam için bakıcı tutmuştu fakat bana eşim dedi ki babanın parasını biz verelim bakıcıyı biz ödeyelim çünkü o senin baban yarın bir gün vefat ederse hiçbir şey yapmadım demeni istemiyorum dedi ve eşimin desteğiyle bakıcı parasını biz ödedik hatta sonrasında babam vefat edince bakıcı dedeme benim çok kötü bir kız olduğumu falan dedikodusunu yapmış kendisi dedemle evlenmek istiyordu mirası için vs neyse onlar derin konular hatta babam öldüğü zaman dedem ve bakıcısı babamın emekli maaşını çekmeye çalıştılar suçmuş normalde sonrasında babam vefat ettiği için bakıcıya para vermeyi kestiğim için bakıcı bana gıcık oldu ve benden nefret etti ve hep dedikodumu yapıyor uzun lafın kısası benim hiçbir şey hissetmiyor olmam normal mi insan babası öldüğü için insan üzülür ağlar ne bileyim ben içi acır bir şey olur yani ben en ufak bir duygu bile hissetmiyorum köklerimden birini babamı kaybettim ve canım hiç yanmıyor hatta dedem ölünce de acı duygusu hissedeceğimi düşünmüyorum çünkü babam ölür ölmez neden parasını çekiyor ki o paraya ihtiyacı yok 15 tane dairesi var zaten babama pankreas kanseri olduğu dönemlerde imza attırıp o daireleri çocuklarına bölüştürdü yani o dairelerde benim hakkım da yok çünkü imza ile babamın feragat etmesi sağlanmış bir şekilde ben bir şey istemiyorum da zaten ben sadece huzurlu mutlu olmak istiyorum eşimle ama bazen düşünüyorum da acaba ben kötü bir insan mıyım insan düşmanı bile ölse üzülmez mi kendimi sorguluyorum bazen ve kendimi suçlu hissediyorum kötü biri miyim diye sorguluyorum cikarci biri miyim evet bana babalık yapmamış olabilir ama ne de olsa senin baban diyen insanlar da var mesela senin baban öyle konuşma öyle söyleme diyen insanlar da var elimden geleni yaptım maddi manevi bana göstermediği sevgiyi ona göstermeye çalıştım ah ya herkesin bir sınavı var hayat o kadar zor ki…

Genişletmek için tıkla...

kubradididi .!.:

Arkadaşlar merhabalar kendimi yadırgadığım çok garip bir durum yaşıyorum anlam veremiyorum 2019 yılında annemi kaybettim ve hayatım resmen tepetaklak oldu resmen yüzlerce yaş yaşlandım ve kendimi berbat hissettim onu ne zaman düşünsem hatırlasam kalbim acıyor hala dün gibi annemi çok seviyordum onunla çok iyi anlaşıyorduk fakat birkaç ay önce babamı kaybettim ve en ufak bir his bile yaşamadım en ufak bir acı duygusu köklerinden ailenden birini kaybetmişsin insan üzülmez mi ben üzülmedim babamın bana yaşattığı en ufak bir baba duygusu bile yok maddi olarak da manevi olarak da yani zaten annem öldükten bir ay sonra babam evlendi Kardeşimle beni dedem okuttu babamın üzerimizde hiçbir hakkı yoktur ve ben annem öldükten üç yıl sonra evlendimvesaire dedemin maddi durumu iyidir dedem babam için bakıcı tutmuştu fakat bana eşim dedi ki babanın parasını biz verelim bakıcıyı biz ödeyelim çünkü o senin baban yarın bir gün vefat ederse hiçbir şey yapmadım demeni istemiyorum dedi ve eşimin desteğiyle bakıcı parasını biz ödedik hatta sonrasında babam vefat edince bakıcı dedeme benim çok kötü bir kız olduğumu falan dedikodusunu yapmış kendisi dedemle evlenmek istiyordu mirası için vs neyse onlar derin konular hatta babam öldüğü zaman dedem ve bakıcısı babamın emekli maaşını çekmeye çalıştılar suçmuş normalde sonrasında babam vefat ettiği için bakıcıya para vermeyi kestiğim için bakıcı bana gıcık oldu ve benden nefret etti ve hep dedikodumu yapıyor uzun lafın kısası benim hiçbir şey hissetmiyor olmam normal mi insan babası öldüğü için insan üzülür ağlar ne bileyim ben içi acır bir şey olur yani ben en ufak bir duygu bile hissetmiyorum köklerimden birini babamı kaybettim ve canım hiç yanmıyor hatta dedem ölünce de acı duygusu hissedeceğimi düşünmüyorum çünkü babam ölür ölmez neden parasını çekiyor ki o paraya ihtiyacı yok 15 tane dairesi var zaten babama pankreas kanseri olduğu dönemlerde imza attırıp o daireleri çocuklarına bölüştürdü yani o dairelerde benim hakkım da yok çünkü imza ile babamın feragat etmesi sağlanmış bir şekilde ben bir şey istemiyorum da zaten ben sadece huzurlu mutlu olmak istiyorum eşimle ama bazen düşünüyorum da acaba ben kötü bir insan mıyım insan düşmanı bile ölse üzülmez mi kendimi sorguluyorum bazen ve kendimi suçlu hissediyorum kötü biri miyim diye sorguluyorum cikarci biri miyim evet bana babalık yapmamış olabilir ama ne de olsa senin baban diyen insanlar da var mesela senin baban öyle konuşma öyle söyleme diyen insanlar da var elimden geleni yaptım maddi manevi bana göstermediği sevgiyi ona göstermeye çalıştım ah ya herkesin bir sınavı var hayat o kadar zor ki…

Genişletmek için tıkla...

migrenimsi .!.:

ne olursa olsun babandır diye diye tepemize çıkarttılar
ben de olsam babalık yapmayan babaya üzülmem, bu vicdandan dinden örften bişeylerden girip insanlıktan çıkıp ne olursa olsun babadır atadır diyenlere de hadi ordan diyorum
üzülmediğiniz için sorgulayıp durmayın

benim eniştelerim öldü peş peşe (teyze, hala vs. eşleri)
ay hepsi birbirinden leş adamlardı, aman herkesler de bi üzgün bi ağlayış, bi sızlayış

ya hakketen baba olanlar, iyi insan olanlar ölse de üzülseniz, konuşsanız tamam anlıyacam madem öyle herkese üzülcekseniz yırtılcaksanız herkes için iyi konuşacaksanız ne anlamı kaldı iyi olmanın? farkı ne oldu?

tamam baba ile enişte aynı deil elbette ama iyi insan olmayana üzülemiyorum ben ölünce, kaldı ki eniştemin bana iyi olma zorunluluğu yok. babamın var ama.

daire para vs. işlerini girmiyorum
duygusal olarak bakıyorum
üzülmüyorsanız üzülmeyi hak etmiyordur, Allah sorsun hesabını da.

Genişletmek için tıkla...