- 26 Haziran 2024
- 29
- -4
- 1
- Konu Sahibi aklimikaybettimhukumsuz
-
- #1
Sizi çok iyi anlıyorum. Benim annem ve babam birlikte ama ikiside hasta ve yaşları biraz büyük. Kardeşlerim var sağ olsunlar onlarda ilgilenirler ama en küçük ben olduğum için ve onlarla çok vakit geçirip her şeylerine koştuğum için bana çok bağımlılar. Bende onlara çok bağlıyım. Kıyamıyorum. Her gün defalarca arıyorum sürekli yanlarına gidiyorum bir şey olacak diye aklım sürekli onlarda. Bende 5-6 ay önce evlendim. Erkek arkadaşım çok ısrar etmişti ve bende ona bunu yapamayacağımı ailemi bırakamayacağımı anlatmıştım. O da çok üzülmüştü evlenmek istiyordum bende çok seviyordum eşimi. Hayallerimde ki erkekti resmen. Aileme konuyu açtım ve sizinle benzer tepkiler aldım. Bizi bırakacak mısın biz tek ne yapacağız gibi gibi. Ve vicdan yaptım evliliği yine erteleme fikri oluştu bende. Daha sonra eşim bi gün babamın karşısına çıkmış haberim yokken. Ve oturmuş konuşmuşlar saatlerce. Babam bu şekilde ısındı. Daha sonra annemle tanıştı konuştu. Hiç pes etmedi her gün gelip gitti bizimkilerin yanında sevgisini saygısını gösterdi. Hatta annemlerin sitesinden ev tuttu. O işteyken sabah beni bıraktı akşam geldi eve geçtik falan onları yavaşça alıştırdı. Şimdi bizimkiler onu benden çok seviyor. Eşimde onları çok seviyoraylar öncesinden açtığım bir konu vardı. Öncesini merak eden okuyabilir biraz uzun bir hikaye. Benim yaklaşık 3-4 yıllık bir ilişkim var ciddi güzel bir ilişki ancak uzak mesafe ilişkisi. Ben üniversitedeyken sürekli okuduğum şehre gelirdi ederdi ancak mezun olupta memleketime dönünce pek görüşemez olduk yalnızca bir kez geldi. Ben mezuniyetimde erkek arkadaşımın da ısrarlarıyla babam ve onu tanıştırmak istedim babama öncesinden onun da geleceğini söylememe rağmen hiç hoş durumlar yaşanmadı. hayatımın en ama en kötü günüydü açıkçası. o günden sonra erkek arkadaşımla da çok sıkıntılar yaşadık bu mevzu yüzünden ancak sonrasında aramızı düzelttik. Ve son zamanlarda erkek arkadaşımın bu babamla konuşmam için yaptığı baskılar tekrar başladı. evlenmek istiyor evet anlıyorum bende çok istiyorum ancak şöyle bir durum var ki benim annem ve babam küçüklüğümden beri ayrı. Ve ben babamla büyüdüm. Hep babamlaydım. Annemle de görüşürüm ama beni babam yetiştirdi diyebilirim. Ayrıca babamın ciddi bir hastalığı var. Kendisi kalp yetmezliği hastası. üniversitemin son iki ylında ve devamında çok fazla zayıfladı. çok uzun bir zaman geçmedi üzerinden hastaneye yatılırdı. bir abim var ama onunla görüşmüyoruz ne o arar sorar ne de biz. birbirimizden haberimiz yoktur yani. neyse ben babamla birlikte yaşıyorum anlayacağınız. yani ne demek istediğimi içinde bulunduğum durumu az çok anlamışsınızdır. çok büyük bir çıkmazdayım. Babama çok düşkünüm hastalığından dolayı da ekstra bir hassasiyetim mevcut. erkek arkadaşımda sürekli babamla konuşmamı, artık evlenmemizi istiyor. bende babam hastayken ona tekrar bu konuyu açamayacağımı söylüyorum. O da haklı kendince ama ben kendimi çok ama çok çıkmazda hissediyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.
ne kadar güzel yazmışsınız. ancak babamın yanında olacak kimse yok benden başka evet uzak akrabalar var ancak mental olarak yanında olabilecek tek kişi yine benim. Eşi de olmadığından durum çokça zorlaşıyor. Mezuniyet zamanımda babamla tanıştırmak istediğimde babam çok fazla tepki verdi belki bizde yalış yaptık haklıydı. siz bana emrivaki yapıyorsunuza falan geldi konu. o günden sonra babam benimle konuştu onun olduğu şehirde sen iş bulamazsın işini yapamazsın ortak bir şehirde yaşayın yanımda da yaşayın demiyorum size dedi. güzel şeyler söyledi. ancak ben çekiniyorum. sizinde söylediğiniz gibi anksiyetem çok üst düzeyde babama bir şey olacak şu olacak bu olacak. yani bilmiyorum ne yapacağım. Erkek arkadaşm farklı bir şehirde yaşıyor. Bir kez babamın karşısına çıkıp kötü tepkiler aldığından bir kez daha çıksa ne olur kestiremiyorum.Sizi çok iyi anlıyorum. Benim annem ve babam birlikte ama ikiside hasta ve yaşları biraz büyük. Kardeşlerim var sağ olsunlar onlarda ilgilenirler ama en küçük ben olduğum için ve onlarla çok vakit geçirip her şeylerine koştuğum için bana çok bağımlılar. Bende onlara çok bağlıyım. Kıyamıyorum. Her gün defalarca arıyorum sürekli yanlarına gidiyorum bir şey olacak diye aklım sürekli onlarda. Bende 5-6 ay önce evlendim. Erkek arkadaşım çok ısrar etmişti ve bende ona bunu yapamayacağımı ailemi bırakamayacağımı anlatmıştım. O da çok üzülmüştü evlenmek istiyordum bende çok seviyordum eşimi. Hayallerimde ki erkekti resmen. Aileme konuyu açtım ve sizinle benzer tepkiler aldım. Bizi bırakacak mısın biz tek ne yapacağız gibi gibi. Ve vicdan yaptım evliliği yine erteleme fikri oluştu bende. Daha sonra eşim bi gün babamın karşısına çıkmış haberim yokken. Ve oturmuş konuşmuşlar saatlerce. Babam bu şekilde ısındı. Daha sonra annemle tanıştı konuştu. Hiç pes etmedi her gün gelip gitti bizimkilerin yanında sevgisini saygısını gösterdi. Hatta annemlerin sitesinden ev tuttu. O işteyken sabah beni bıraktı akşam geldi eve geçtik falan onları yavaşça alıştırdı. Şimdi bizimkiler onu benden çok seviyor. Eşimde onları çok seviyordüzen oluşturduk. Sık gitmiyoruz artık. Ama ben eskiden anksiyete sahibi olmuştum annem ve babam yüzünden. Eşimle evlenince bu düzeldi çünkü hep yanlarında değildim ve artık eskisi gibi hissetmemeye başlamıştım. Şimdi de her sorunlarında yanındayım ama kendi hayatımda var. Biraz vicdan azabı çekiyor insan ama sonra geçiyor zamanla.. sevgiliniz babanızla konuşsun benim fikrim. Yavaş yavaş alıştırmaya çalışın.
Sizi çok iyi anlıyorum. Benim annem ve babam birlikte ama ikiside hasta ve yaşları biraz büyük. Kardeşlerim var sağ olsunlar onlarda ilgilenirler ama en küçük ben olduğum için ve onlarla çok vakit geçirip her şeylerine koştuğum için bana çok bağımlılar. Bende onlara çok bağlıyım. Kıyamıyorum. Her gün defalarca arıyorum sürekli yanlarına gidiyorum bir şey olacak diye aklım sürekli onlarda. Bende 5-6 ay önce evlendim. Erkek arkadaşım çok ısrar etmişti ve bende ona bunu yapamayacağımı ailemi bırakamayacağımı anlatmıştım. O da çok üzülmüştü evlenmek istiyordum bende çok seviyordum eşimi. Hayallerimde ki erkekti resmen. Aileme konuyu açtım ve sizinle benzer tepkiler aldım. Bizi bırakacak mısın biz tek ne yapacağız gibi gibi. Ve vicdan yaptım evliliği yine erteleme fikri oluştu bende. Daha sonra eşim bi gün babamın karşısına çıkmış haberim yokken. Ve oturmuş konuşmuşlar saatlerce. Babam bu şekilde ısındı. Daha sonra annemle tanıştı konuştu. Hiç pes etmedi her gün gelip gitti bizimkilerin yanında sevgisini saygısını gösterdi. Hatta annemlerin sitesinden ev tuttu. O işteyken sabah beni bıraktı akşam geldi eve geçtik falan onları yavaşça alıştırdı. Şimdi bizimkiler onu benden çok seviyor. Eşimde onları çok seviyordüzen oluşturduk. Sık gitmiyoruz artık. Ama ben eskiden anksiyete sahibi olmuştum annem ve babam yüzünden. Eşimle evlenince bu düzeldi çünkü hep yanlarında değildim ve artık eskisi gibi hissetmemeye başlamıştım. Şimdi de her sorunlarında yanındayım ama kendi hayatımda var. Biraz vicdan azabı çekiyor insan ama sonra geçiyor zamanla.. sevgiliniz babanızla konuşsun benim fikrim. Yavaş yavaş alıştırmaya çalışın.
Sevgiliniz sizin şehrinize yerleşemez mi?ne kadar güzel yazmışsınız. ancak babamın yanında olacak kimse yok benden başka evet uzak akrabalar var ancak mental olarak yanında olabilecek tek kişi yine benim. Eşi de olmadığından durum çokça zorlaşıyor. Mezuniyet zamanımda babamla tanıştırmak istediğimde babam çok fazla tepki verdi belki bizde yalış yaptık haklıydı. siz bana emrivaki yapıyorsunuza falan geldi konu. o günden sonra babam benimle konuştu onun olduğu şehirde sen iş bulamazsın işini yapamazsın ortak bir şehirde yaşayın yanımda da yaşayın demiyorum size dedi. güzel şeyler söyledi. ancak ben çekiniyorum. sizinde söylediğiniz gibi anksiyetem çok üst düzeyde babama bir şey olacak şu olacak bu olacak. yani bilmiyorum ne yapacağım. Erkek arkadaşm farklı bir şehirde yaşıyor. Bir kez babamın karşısına çıkıp kötü tepkiler aldığından bir kez daha çıksa ne olur kestiremiyorum.
bir ara yerleşebileceğini söylemişti. ama bilmiyorum. Ben çalışıyordum işten çıktım onun işleri pek iyi değil şu an gelebileceğini söylüyor ama gerçekten gelebilecek mi bilmiyorum.Sevgiliniz sizin şehrinize yerleşemez mi?
Çok teşekkürlerBen niye bu kadar yumuşadım?
Zarafetle verilen hoş bir mücadele.
Okumak bana keyif verdi.
Eğer gelebilirse babanıza yakın bir yerde yaşayabileceğinizi onu yalnız bırakmayacağınızı ama kendi hayatınıza da devam etmek istediğini sabırla anlatmanızı öneriyorum sizi seviyorsa partneriniz göze alıp gelebilir belki de.bir ara yerleşebileceğini söylemişti. ama bilmiyorum. Ben çalışıyordum işten çıktım onun işleri pek iyi değil şu an gelebileceğini söylüyor ama gerçekten gelebilecek mi bilmiyorum.
kendi ailesiyle bazı sıkıntılar yaşamış benden dolayı. o yönden mücadele verdğini söylüyor. çok şey yaptı yalan yok hakkını yiyemem. ancak bu mezuniyette tanışma konusunda da inanılmaz baskılara maruz kalmıştım kendisi tarafından. bir saat öncesinde bir konuşma geçti aramızda. zaman geçiyor yarın ne olacağını bilemeyiz ben bu evde hapis gibiyim (ailesiyle iyi anlaşamıyor) artık ben sınırıma ulaştım. belirli bir zamanda sonra yapılan evlilik zor olacak ( ben 24 kendisi 25 yaşında.) zaten biz evlendikten sonra kendimizi toparlayana kadar hayatımızı yaşayamayacağız falan diyor. hani daha fazla bu evlilik işi uzarsa ben dayanamam yokum demeye getiriyor sanki.Seven adam, tercih edilecek adam gereken fedakarliklari yapar, icide sizin uzulmenize asla el vermez.. ha eger sizin uzuldugunuzu gore gore olurunu aramak.yerine baski yaparsa bence o adam tercih etmeye degecek biri mi yoksa hata mi iyice bir dusunmek lazim.
En çok bu yüzden beğendim sanırım.Yelkenleri rüzgara göre ayarlayabilen, ve bunu nezaketle yapabilen insanların tavrınıZamansa zaman beklerim ama yerimde saymak bana göre değil adım atmalıyım demişti. Beni zora sokmadan durumu bu hale getirdi.
ben babamla konuşmaya da çekiniyorum açıkçası. farkındayım bende de büyük hatalar sıkıntılar var. öncesinde bu konuyla ilgili çok kötü şeyler yaşandığından babam üzülür canı sıkılır diye korkuyorum, vereceği tepkiden çekiniyorum bilemiyorum.Eğer gelebilirse babanıza yakın bir yerde yaşayabileceğinizi onu yalnız bırakmayacağınızı ama kendi hayatınıza da devam etmek istediğini sabırla anlatmanızı öneriyorum sizi seviyorsa partneriniz göze alıp gelebilir belki de.
Çok naziksiniz!En çok bu yüzden beğendim sanırım.Yelkenleri rüzgara göre ayarlayabilen, ve bunu nezaketle yapabilen insanların tavrını
beğeniyorum ve takdir ediyorum.
Mutluluklar dilerim.
Çok teşekkür ediyorum, kolaylıklar hepimizle olsunKonu sahibi size verebileceğim
bir tavsiyem yok malesef.
Umarım hakkınızda hayırlısı
kolaylıkla, güzellikle olsun.
Evlilige hazirda degilmis maddi olarakta.. asil fedakarligi sizden bekliyor ustune ustluk. Birde boyle tehditvari konusmasi.. bu adam size ancak pismanlik olur gibi geldi bana. Hal ve hareketleri hic olgun, normal bir erkek gibi gelmiyor kulaga.kendi ailesiyle bazı sıkıntılar yaşamış benden dolayı. o yönden mücadele verdğini söylüyor. çok şey yaptı yalan yok hakkını yiyemem. ancak bu mezuniyette tanışma konusunda da inanılmaz baskılara maruz kalmıştım kendisi tarafından. bir saat öncesinde bir konuşma geçti aramızda. zaman geçiyor yarın ne olacağını bilemeyiz ben bu evde hapis gibiyim (ailesiyle iyi anlaşamıyor) artık ben sınırıma ulaştım. belirli bir zamanda sonra yapılan evlilik zor olacak ( ben 24 kendisi 25 yaşında.) zaten biz evlendikten sonra kendimizi toparlayana kadar hayatımızı yaşayamayacağız falan diyor. hani daha fazla bu evlilik işi uzarsa ben dayanamam yokum demeye getiriyor sanki.
Eğer evlenip farklı bir şehire taşınacaksanız bende endişeli olurdum sanki. Özellikle sağlık durumunda.aylar öncesinden açtığım bir konu vardı. Öncesini merak eden okuyabilir biraz uzun bir hikaye. Benim yaklaşık 3-4 yıllık bir ilişkim var ciddi güzel bir ilişki ancak uzak mesafe ilişkisi. Ben üniversitedeyken sürekli okuduğum şehre gelirdi ederdi ancak mezun olupta memleketime dönünce pek görüşemez olduk yalnızca bir kez geldi. Ben mezuniyetimde erkek arkadaşımın da ısrarlarıyla babam ve onu tanıştırmak istedim babama öncesinden onun da geleceğini söylememe rağmen hiç hoş durumlar yaşanmadı. hayatımın en ama en kötü günüydü açıkçası. o günden sonra erkek arkadaşımla da çok sıkıntılar yaşadık bu mevzu yüzünden ancak sonrasında aramızı düzelttik. Ve son zamanlarda erkek arkadaşımın bu babamla konuşmam için yaptığı baskılar tekrar başladı. evlenmek istiyor evet anlıyorum bende çok istiyorum ancak şöyle bir durum var ki benim annem ve babam küçüklüğümden beri ayrı. Ve ben babamla büyüdüm. Hep babamlaydım. Annemle de görüşürüm ama beni babam yetiştirdi diyebilirim. Ayrıca babamın ciddi bir hastalığı var. Kendisi kalp yetmezliği hastası. üniversitemin son iki ylında ve devamında çok fazla zayıfladı. çok uzun bir zaman geçmedi üzerinden hastaneye yatılırdı. bir abim var ama onunla görüşmüyoruz ne o arar sorar ne de biz. birbirimizden haberimiz yoktur yani. neyse ben babamla birlikte yaşıyorum anlayacağınız. yani ne demek istediğimi içinde bulunduğum durumu az çok anlamışsınızdır. çok büyük bir çıkmazdayım. Babama çok düşkünüm hastalığından dolayı da ekstra bir hassasiyetim mevcut. erkek arkadaşımda sürekli babamla konuşmamı, artık evlenmemizi istiyor. bende babam hastayken ona tekrar bu konuyu açamayacağımı söylüyorum. O da haklı kendince ama ben kendimi çok ama çok çıkmazda hissediyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.
Bunu söyleyen kadınlara evliliği kurtuluş olarak görme,bu niyetle evleniyorsan daha kötü olabilir diyoruz.Sevgilinizin evlenme ısrarının altında yatan asıl neden bu olabilir mi?Evden kurtulmak istiyor ve sizi çare olarak görüyor gibi geldiben bu evde hapis gibiyim (ailesiyle iyi anlaşamıyor) artık ben sınırıma ulaştım.
Yaşlarınız daha genç, siz babanızdan dolayı tamamen rahat bir zihinle evlenemeyeceksiniz, ki çok normal.aylar öncesinden açtığım bir konu vardı. Öncesini merak eden okuyabilir biraz uzun bir hikaye. Benim yaklaşık 3-4 yıllık bir ilişkim var ciddi güzel bir ilişki ancak uzak mesafe ilişkisi. Ben üniversitedeyken sürekli okuduğum şehre gelirdi ederdi ancak mezun olupta memleketime dönünce pek görüşemez olduk yalnızca bir kez geldi. Ben mezuniyetimde erkek arkadaşımın da ısrarlarıyla babam ve onu tanıştırmak istedim babama öncesinden onun da geleceğini söylememe rağmen hiç hoş durumlar yaşanmadı. hayatımın en ama en kötü günüydü açıkçası. o günden sonra erkek arkadaşımla da çok sıkıntılar yaşadık bu mevzu yüzünden ancak sonrasında aramızı düzelttik. Ve son zamanlarda erkek arkadaşımın bu babamla konuşmam için yaptığı baskılar tekrar başladı. evlenmek istiyor evet anlıyorum bende çok istiyorum ancak şöyle bir durum var ki benim annem ve babam küçüklüğümden beri ayrı. Ve ben babamla büyüdüm. Hep babamlaydım. Annemle de görüşürüm ama beni babam yetiştirdi diyebilirim. Ayrıca babamın ciddi bir hastalığı var. Kendisi kalp yetmezliği hastası. üniversitemin son iki ylında ve devamında çok fazla zayıfladı. çok uzun bir zaman geçmedi üzerinden hastaneye yatılırdı. bir abim var ama onunla görüşmüyoruz ne o arar sorar ne de biz. birbirimizden haberimiz yoktur yani. neyse ben babamla birlikte yaşıyorum anlayacağınız. yani ne demek istediğimi içinde bulunduğum durumu az çok anlamışsınızdır. çok büyük bir çıkmazdayım. Babama çok düşkünüm hastalığından dolayı da ekstra bir hassasiyetim mevcut. erkek arkadaşımda sürekli babamla konuşmamı, artık evlenmemizi istiyor. bende babam hastayken ona tekrar bu konuyu açamayacağımı söylüyorum. O da haklı kendince ama ben kendimi çok ama çok çıkmazda hissediyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?