- 19 Mayıs 2020
- 47.235
- 212.117
- 548
- Konu Sahibi aklimikaybettimhukumsuz
-
- #21
Ailelerden ayrı şehirde yaşamaya mı karar verdiniz?
Ailelerden ayrı şehirde yaşamaya mı karar verdiniz?Kendi ailesiyle bazı sıkıntılar yaşamış benden dolayı. o yönden mücadele verdğini söylüyor. çok şey yaptı yalan yok hakkını yiyemem. ancak bu mezuniyette tanışma konusunda da inanılmaz baskılara maruz kalmıştım kendisi tarafından. bir saat öncesinde bir konuşma geçti aramızda. zaman geçiyor yarın ne olacağını bilemeyiz ben bu evde hapis gibiyim (ailesiyle iyi anlaşamıyor) artık ben sınırıma ulaştım. belirli bir zamanda sonra yapılan evlilik zor olacak ( ben 24 kendisi 25 yaşında.) zaten biz evlendikten sonra kendimizi toparlayana kadar hayatımızı yaşayamayacağız falan diyor. hani daha fazla bu evlilik işi uzarsa ben dayanamam yokum demeye getiriyor sanki.
Geçmiş olsun ama babanız 10 sene daha hasta devam ederse 10 sene evlenmeyecek misiniz mesela ? Hayat planınız nedirne kadar güzel yazmışsınız. ancak babamın yanında olacak kimse yok benden başka evet uzak akrabalar var ancak mental olarak yanında olabilecek tek kişi yine benim. Eşi de olmadığından durum çokça zorlaşıyor. Mezuniyet zamanımda babamla tanıştırmak istediğimde babam çok fazla tepki verdi belki bizde yalış yaptık haklıydı. siz bana emrivaki yapıyorsunuza falan geldi konu. o günden sonra babam benimle konuştu onun olduğu şehirde sen iş bulamazsın işini yapamazsın ortak bir şehirde yaşayın yanımda da yaşayın demiyorum size dedi. güzel şeyler söyledi. ancak ben çekiniyorum. sizinde söylediğiniz gibi anksiyetem çok üst düzeyde babama bir şey olacak şu olacak bu olacak. yani bilmiyorum ne yapacağım. Erkek arkadaşm farklı bir şehirde yaşıyor. Bir kez babamın karşısına çıkıp kötü tepkiler aldığından bir kez daha çıksa ne olur kestiremiyorum.
merhaba. çok doğru şeyler yazmışsınız çok teşekkür ederim. bugün yine az önce bir tartışma yaşadık daha doğrusu kendisi içini döktü. kısaca diyor ki artık git babnla konuş bir şekilde bu işi hallet artık ben mental olarak çok yoruldum zarar görmeye başladım. bu durumdan sıkıldım. ha babanla konuşamayacaksan ya da ben babamı bırakamam edemem dersen de bana söyle bir karar ver. Akşamları sürekli görüntülü görüşüyoruz ancak ben aile evinde olduğumdan rahat konuşamadığım için yazıyorum kendisini dinliyorum bu durumdan da şikayetçi babamdan çok korktuğum için sesimi bile duyamadığını söylüyor belki haklı. Bugün görüntülü görüşmeye geldiğimde seni görünce daha çok başım ağrıyor çünkü benim hayatımdaki en büyük problem dert sensin dedi. Ya gerçekten artık bilmiyorum cidden. Bir yandan babamın kimsesi yok abimle küsler zaten annemle ayrılar bir tek ben varım onun için. Erkek arkadaşım evet haklı babama bağımlıyım belkide. Ama ne yapacağımı bilmiyorum. Son zamanlarda beni çok sıkıştırmaya başladı. 3 ay önce işimden de ayrıldım bu yüzden sürekli evdeyim zaten benimde psikolojim sıkıntılı. Henüz işim yok gücüm yok. ya artık cümleyi bile toparlayamıyorum. Yalnızca şunu sormak istiyorum. yaklaşık 3-4 yıllık bir ilişki bizimki. mezun olurken de çok baskı yaptı neredeyse her şeyi bırakıp onun yaşadığı şehire gidip onunla evlenecektim o derece manipüle oldum. Artık çok uzadı babanla konuş bu işi çöz diyor. Haklı mı? ben mi hata yapıyorum yanlış yapıyorum? onu oyalıyor muyum? yani anlayamıyorum. çok doluyum bir çıkış yolu bulamıyorum her şeyden kaçmak istyiorum. babamla bu konuyu konuşmak istemiyorum erkek arkadaşımla evet evlenmek istiyorum ancak bu tavırları görünce çok üzülüyorum. biraz karışık oldu muhtemelen kafamda işte en z bu kadar karışık. Bu arada babasıyla çalışmaya tekrar geri döndü şu an işine gidip geliyor. Ailesi onun için altın biriktiriyor annesi ev için eşyalar falan almış. Bunları da görünce çok baskı altında hissediyorum.ben babasını dinlemeyip evlenen ve çok doğru karar vermiş bir ablan olarak yazıyorum(bunu söylüyorum çünkü ne yaşadığını bildiğimi bil)
sakın evlenme. sakın. bu iş sadece doğru insanla yapılır ablacım, seçtiğin kişinin yanlış insan olduğunu biz görebiliyoruz lütfen sen evlendikten sonra görme. acaba’ların kalsın, evlenseydik ne olurdu’larla yaşa ama başka şehre gidip bin pişman olmak insanı kötü şeylere sürükler.
neden yanlış kişi olduğuna dair yorum yapmayacağım, burda anlattığın bir iki cümleyle konuşmuyorum genel çerçeveyi görüyorum. verdiğin örnekleri söyleyen herkese vereceğin “ama aslında şöyle”li bir savunman olacaktır.
evlilik, yanyana gelebileceğiniz birlikte nefes alabileceğiniz günleri özlemle kovaladığınız insanla yapılır. ama nasıl özlem? şimdi diyeceksin ki biz de özlüyoruz… doğru insanla tanıştığında ne dediğimi o zaman anlayacaksın. evlilik sadece kavuşma özlemi olmalıdır.
evlilik böyle yapılmaz, bu çocukla da evlenilmez bu arada, isterse doğru insan olsun, evlilik yapacak haddi yok onun. önce kendi hayatını kuracak kapasitede olacaksın, bu hala anasının kuzusu evin ergeni. başını yakarsın.
hadi hayırlı işler.
bende babamı bırakamıyorum. o izin verse dahi evlenemem gibi geliyor. yalnız kalacak kendini yalnız hissedecek üzülecek. tek başına kalacak... ama hayatımda durma noktasına geldi yaşıtlarım ailelerinden farklı şehirde çalışıp kendilerine bir hayat kurabiliyorken onların böyle sorumlulukları yokken ben böyle bir sorumluluklayım. sadece sorumluluk olarak görmüyorum yanlış anlalışmasın babamdan da kopamıyorum onu çok seviyorum. ne yapıcam gerçekten bilmiyorum. kimseyi de belirsizlikle bırakamam buna da hakkım yok biliyorum. ama korkuyorum. her iki ihtimalden de babamı bırakmaktan da erkek arkadaşımla evlenmeyip onu kaybetmekten de. her iki durumda da çok pişman olma ihtimalim var..Ben duygusal bir insanim babamı birakamazdim sanırım.Madem işi gücü hersyi yerinde neden sizi bu kadar sıkıstırıyor?Bence sizinde kafanizda sorularınız var bu ilişkiye dair.karar verecek olan sizsiniz ayrıca çok baskı yaptı onun yaşadığı şehre gidecektim demişsiniz oturun ve düşünün siz ne yapmak istiyorsunuz?fazla ısrarcı bir insan ve zamanla bu sizi çok yorar.
bunca yıl sanki onu kandırmışım onu oyalamışım gibi hissediyorum. babamla tekrar konuşamadığım için suçlu ve korkakmışım gibi. Normal olan ne olursa olsun yanımda olup ne kadar sürerse sürsün bekleyip bir çözüm bulması ve beni desteklemesi mi olurdu yoksa söylediklerinde haklı mı ? sanırım gerçekten bende emin değilim. evlenip evlenmemek konusunda. korkuyorum biraz. bazı huylarından. evlenince pişman olmaktan, evlenmesem de onu kaybedip pişman olmaktan korkuyorum.sevgililikle ne yaşıyorsanız, evlendiğinizde de farklı konularda aynı şeyleri yaşayacaksınız ve babandan uzak savunmasız bir şekilde belki de diğer aile de dahil olacak şekilde. yanlış düşünebilirsin hatalı sen olabilirsin. onun da haklılık payları olabilir çizmek istediği yolda. önemli olan kendi hayatın ve senin ne hissettiğin. baskı altında ve kötü hissettiriyorsa senin için yanlış bir durum demektir bu kadar basit. manipüle ediliyor ısrar ediliyor sınırına giriliyor gibi iğrenç hissettiriyorsa hepsi oluyor demektir. ki söylediklerin zaten olduğunu gösteriyor. herkes kendi hayatından sorumlu. biricik ve en kıymetli olan kendi hayatın ve kararlarınla şekillendireceğin kaderindir.
ne kadar sürerse sürsün bekleyip mi?bunca yıl sanki onu kandırmışım onu oyalamışım gibi hissediyorum. babamla tekrar konuşamadığım için suçlu ve korkakmışım gibi. Normal olan ne olursa olsun yanımda olup ne kadar sürerse sürsün bekleyip bir çözüm bulması ve beni desteklemesi mi olurdu yoksa söylediklerinde haklı mı ? sanırım gerçekten bende emin değilim. evlenip evlenmemek konusunda. korkuyorum biraz. bazı huylarından. evlenince pişman olmaktan, evlenmesem de onu kaybedip pişman olmaktan korkuyorum.
benim sanırım iyice psikolojim bozuldu. babamı ve onun hissettiklerini düşünmeden edemiyorum. resmen kendi hayatımı düşünemez hale geldim. kafamdan atamıyorum. bunu nasıl aşacağım onu da bilemiyorum. erkek arkadaşımda haklı tabii. ancak babama konuyu bir türlü açamıyorum. o cesareti bulamıyorum. arada da anne gibi ya da farklı yardımcı olacak biri olmayınca her şey daha da zor oluyor. sanki evlenmek istemek çok ayıp bir şeymiş gibi. ne bileyim iyice saçmalıyorum.ne kadar sürerse sürsün bekleyip mi?
15 sene daha yaşarsa babanız diyelim, siz 15 sene babanızla birlikte mi yaşayacaksınız? Allah uzun ömür versin de babanızın vefatını mı bekleyeceksiniz, öyle şey mi olur? ortada belli bir süre belli bir şey yok ki neyi bekleyecek?
siz 4 sene mi okudunuz üniversite? okurken babanızdan ayrı değil miydiniz evden mi gidip geldiniz? daha yeni mezunsunuz geçen seneye kadar babanız tek yaşayabiliyordu da şimdi ne oldu?
şimdi sizin işiniz yok -doğru mu?
birikim vs var mı?
bu çocuk da ailesiyle yaşıyor, onlarla iş yapıyor, iyi kazanıyor mu?
önceki konudaki y.dışı filan olayları tümden hayal oldu sanırım?
dürüst olayım
20-25 yaş arası 4-5 sene uzaktan ilişki götüren bir erkeğin "e artık evlenelim biz neyi bekliyoruz" demesi normal
kaç sene daha uzaktan ilişki yaşayacaksınız?
görüntülü bile konuşamıyorsunuz? zaten gelip gidemiyor.
e nasıl ilişki bu? 5 sene bir de uzaktan ilişki yaşayınca -kusura bakmayın- ya evlenilir ya ayrınılır artık çünkü işin şeysi çıkar. ya evleniyoruz diye bir yola girilir, ha nişan ev dizme vs. biraz daha zaman geçer, ya da olmuyor denir ayrılınır. genelde bu böyledir.
ama
çocuk ev geçindirecek kadar kazanıyor mu?
siz o kadar seviyor musunuz? güveniyor musunuz? evlenilecek biri midir ?
siz ne istiyorsunuz?
hepsi muallak.
o sizin olduğunuz şehre gelebilir, babanıza yakın bir ev tutabilir ve siz de bir işe girip geçinip gidebilirsiniz
yok o ben aile işimden ayrılamam zaten burada kazandığım parayı orada kazanamam diyorsa siz gidebilirsiniz, ona güveniyorsanız gerçekten ? babanız da gelip yine yakın bir yer bile tutabilir.
kandırmış oyalamış diye bişey yok, o size mezun olur olmaz gel dedi gitmediniz, normaldi gayet, daha hiç iş tecrübeniz yoktu, çok gençtiniz. sudan çıkmış balıkğa dönerdiniz. kaldı ki hala bile emin değilsiniz evlenmk istediğinizden.
üstelik insanlar nişan atıyor, evliler boşanıyor, kimse birbirine %100 söz veremez ömür boyu birlikteyiz diye, o kafadan çıkın. ama yani bi adım atmak için de artık bir karara varın babanızla da sevgilizle de oturun konuşun, çocuk bu konuda haklı bence, ne olacaksa da olsun.
Ikına sıkıla da olsa söyle kurtul. Söylerken kendini çok rahatsız hissedersin ama söyledikten sonra babanın tepkisi ne olursa olsun rahatlamış olursun.benim sanırım iyice psikolojim bozuldu. babamı ve onun hissettiklerini düşünmeden edemiyorum. resmen kendi hayatımı düşünemez hale geldim. kafamdan atamıyorum. bunu nasıl aşacağım onu da bilemiyorum. erkek arkadaşımda haklı tabii. ancak babama konuyu bir türlü açamıyorum. o cesareti bulamıyorum. arada da anne gibi ya da farklı yardımcı olacak biri olmayınca her şey daha da zor oluyor. sanki evlenmek istemek çok ayıp bir şeymiş gibi. ne bileyim iyice saçmalıyorum.
Eski konunu da okudum, İki cümlenden biri “erkek arkadaşım da haklı”benim sanırım iyice psikolojim bozuldu. babamı ve onun hissettiklerini düşünmeden edemiyorum. resmen kendi hayatımı düşünemez hale geldim. kafamdan atamıyorum. bunu nasıl aşacağım onu da bilemiyorum. erkek arkadaşımda haklı tabii. ancak babama konuyu bir türlü açamıyorum. o cesareti bulamıyorum. arada da anne gibi ya da farklı yardımcı olacak biri olmayınca her şey daha da zor oluyor. sanki evlenmek istemek çok ayıp bir şeymiş gibi. ne bileyim iyice saçmalıyorum.
Hiç de haklı değil. Sevgililiğinizi tekrar gözden geçirin. Koyun can derdinde. Ayrıca babanız sevmediyse vardır bir bildiği bence evlenmeyinaylar öncesinden açtığım bir konu vardı. Öncesini merak eden okuyabilir biraz uzun bir hikaye. Benim yaklaşık 3-4 yıllık bir ilişkim var ciddi güzel bir ilişki ancak uzak mesafe ilişkisi. Ben üniversitedeyken sürekli okuduğum şehre gelirdi ederdi ancak mezun olupta memleketime dönünce pek görüşemez olduk yalnızca bir kez geldi. Ben mezuniyetimde erkek arkadaşımın da ısrarlarıyla babam ve onu tanıştırmak istedim babama öncesinden onun da geleceğini söylememe rağmen hiç hoş durumlar yaşanmadı. hayatımın en ama en kötü günüydü açıkçası. o günden sonra erkek arkadaşımla da çok sıkıntılar yaşadık bu mevzu yüzünden ancak sonrasında aramızı düzelttik. Ve son zamanlarda erkek arkadaşımın bu babamla konuşmam için yaptığı baskılar tekrar başladı. evlenmek istiyor evet anlıyorum bende çok istiyorum ancak şöyle bir durum var ki benim annem ve babam küçüklüğümden beri ayrı. Ve ben babamla büyüdüm. Hep babamlaydım. Annemle de görüşürüm ama beni babam yetiştirdi diyebilirim. Ayrıca babamın ciddi bir hastalığı var. Kendisi kalp yetmezliği hastası. üniversitemin son iki ylında ve devamında çok fazla zayıfladı. çok uzun bir zaman geçmedi üzerinden hastaneye yatılırdı. bir abim var ama onunla görüşmüyoruz ne o arar sorar ne de biz. birbirimizden haberimiz yoktur yani. neyse ben babamla birlikte yaşıyorum anlayacağınız. yani ne demek istediğimi içinde bulunduğum durumu az çok anlamışsınızdır. çok büyük bir çıkmazdayım. Babama çok düşkünüm hastalığından dolayı da ekstra bir hassasiyetim mevcut. erkek arkadaşımda sürekli babamla konuşmamı, artık evlenmemizi istiyor. bende babam hastayken ona tekrar bu konuyu açamayacağımı söylüyorum. O da haklı kendince ama ben kendimi çok ama çok çıkmazda hissediyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim. Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın.
Konu sahibinin sevgilisi gibi eski sevgilim de evlilik konusunda çok ısrarcıydı. O da benzer şekilde ailesiyle yaşıyordu ve ailesinin işini yapıyordu. Ailesi de ona harçlık veriyordu.21 yaşında benzer mücadelelerle severek evlenmiş biri olarak bunları söylüyorum. Ben belki şanslıydım pişman olmadım ama evlilik sürecinde ailemin söylediklerinin dışına hiç çıkmadım, eşime de onların dediği olmadan olmaz dedim ki az bile söylemişim. Şimdi olsa daha da taviz vermezdim beni isteyen adam her türlü fedakarlığı göze almak zorunda olmalı mücadeleyse mücadele etmeli, etmiyorsa herkes kendi yoluna. Siz yerleri değiştirmişsiniz bu resti o çekiyor sana
bunca yıl sanki onu kandırmışım onu oyalamışım gibi hissediyorum. babamla tekrar konuşamadığım için suçlu ve korkakmışım gibi. Normal olan ne olursa olsun yanımda olup ne kadar sürerse sürsün bekleyip bir çözüm bulması ve beni desteklemesi mi olurdu yoksa söylediklerinde haklı mı ? sanırım gerçekten bende emin değilim. evlenip evlenmemek konusunda. korkuyorum biraz. bazı huylarından. evlenince pişman olmaktan, evlenmesem de onu kaybedip pişman olmaktan korkuyorum.
zaten önceki konudan da biliyorsunuz, bir kez babamla bu konuyu konuştum hatta mezuniyetimde kendisini erkek arkadaşımla tanıştırdım. Ancak sıkıntılı durumlar yaşandı neredeyse hiç konuşmadılar ve hiç güzel ayrılmadılar. Hal böyle olunca biz babamla memlekete döndük o gece ve bir hafta kadar babamla konuşmadık. sonrasında beni karşısına aldı ve hani erkek arkadaşımın olduğu şehre gitmemi desteklemediğini söyledi. Ancak ilişkimiz açısından çok ters konuşmadı. Yalnızca kültür farkı olduğunu ve ileride sorun yaşayabileceğimizi söyledi. Dertleştik bir nevi o gün. Sonrasında da hiç konusu açılmadı bu durumun.Ikına sıkıla da olsa söyle kurtul. Söylerken kendini çok rahatsız hissedersin ama söyledikten sonra babanın tepkisi ne olursa olsun rahatlamış olursun.
Ailesinin destek vereceğini söylüyor. Evlenince düğünde takılanlar vs. onlarla bir hayat kurabileceğimizi söylüyor. Babamın yaşadığı şehri de erkek arkadaşım kabul etmiyor senin ailenden de benim ailemden de uzak olalım diyor.Siz işten çıkmışsınız, erkek arkadaşınızın işleri iyi degil, ailesiyle arası kötü onlardan destek de görmeyecek muhtemelen. Nasıl evlenip de bir hayat kuracaksınız birlikte? Öyle boş baskı yapmayla olmaz bu işler. En başında şartlarınız uygun değil zaten. İkincisi sizin yerinizde olsam iş imkanı da varsa babamın yaşadığı şehir ya da yakınlarında olacak ya da yaşayacağım şekilde bir evlilik yapardım. Ama böyle baskıyla önünü, arkasını düşünmeden değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?