- 2 Ağustos 2023
- 32
- 8
- 29
Ablacım bakma ev falan.Bir tek sen mi evleniyorsun ? Bırak kendi çabalasın yapsın,yapana kadar bekle salla ya
Ablacım bakma ev falan.Bir tek sen mi evleniyorsun ? Bırak kendi çabalasın yapsın,yapana kadar bekle salla yaBiz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?
Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.
Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?
Hayir Bihruz Bey nisanlisiOnun en azından bu kadar borcu yoktur
Nişanlınız büyümemiş. Büyüsün de gelsin böyle olmaz....Konuştum babamla . Nişanlım genel olarak mülayim,anlayışlı ve tatlı biridir. O yüzden ailem seviyor ve güveniyor ona. Onun annesi babası ayrı ve babasıyla görüşmüyor. Annesi başkasıyla evli. Biraz kendi kendine büyümüş bir çocuk. Bu yüzden olsa gerek bizimkiler benimsedi ve sorumluluk hissetti sanırım. Zamanla her şey hallolur, biz arkanızdayız temalı konuşmalar yaptılar bana. Bu da ağırıma gidiyor maalesef. Nereye kadar arkamızda olabilir bu insanlar? Hatta niye arkamızda olsunlar? Bizim halledebilmemiz lazım her şeyi.
Son yazdığınız 4 cümleyi okuyun.tekrar okuyun.tekrar okuyun.Anne ve babanız yanılmaz onlarla konuşup bitirinBiz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?
Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.
Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?
Altını çizerek söylüyorum.İZMİR dedin.İzmir'de düğün mü yapıyoruz demezler.Once kendilerini düşünürler.Dugun zamanı arabaya para harcayan adam evlenince eve ekmek bile almaz.Bence ayrilmalisin.Sen mi erkeği gecindireceksin.Aile olmayı idrak edememiş.Babamin arabası son 1 ayda sanayiden çıkmadı.Ve arızası düzelmedigi halde 60 bin lira masrafi çıktı.Babama diyorum sat arabasız yapamaz ee yenisi nasıl olacak.Bunun kasası iyi diyor.İnan bir süre sonra insanın zoruna gidiyor.Biz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?
Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.
Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?
İyi ama sorumluluk sahibi değil. Onun sana demesi lazım.Su gün ev bakmaya gidelim diye.2 ay kalmış düğüne evi ne ara tutup temizleyecek siniz. düğüne 1 ay kala zor olur.Dugun telaşı zaten apayrı kuaföre randevu al.Ayakkabisi gelinligi vaktin olmayacak.Konuştum babamla . Nişanlım genel olarak mülayim,anlayışlı ve tatlı biridir. O yüzden ailem seviyor ve güveniyor ona. Onun annesi babası ayrı ve babasıyla görüşmüyor. Annesi başkasıyla evli. Biraz kendi kendine büyümüş bir çocuk. Bu yüzden olsa gerek bizimkiler benimsedi ve sorumluluk hissetti sanırım. Zamanla her şey hallolur, biz arkanızdayız temalı konuşmalar yaptılar bana. Bu da ağırıma gidiyor maalesef. Nereye kadar arkamızda olabilir bu insanlar? Hatta niye arkamızda olsunlar? Bizim halledebilmemiz lazım her şeyi.
Bence kadınlar olgun olduğu için erkek fazla küçük olmamali.Kisiye göre değişir ama.Olgunluk yok bu adamda.Kendini ziyan edersin.Ben 30 yaşındayım, o da 27 yaşında.
Sahibindenden ev bakıyor arada, henüz aksiyon almadı. Genel olarak ailelerimiz zıt kültürlerden ama bizim kafa yapımız aynı. Bu konuyu benim ailem asla dert etmiyor ama belli ki diğer tarafta sorun var.
Kızdığında da dicek ki, sen sattırdın, senin yüzünden oldu. Sadece araba satmakla olmaz ki bu iş bir ömür geçecek. Bi aklımı başına alsın bu oğlan yaDüğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.
Evet aynısını dedim. Suratı beş karış olacak. Sürekli canım sıkılıyor, keşke arabam olsa şöyle gezerdik böyle yapardık bir sürü laf. Bunları da dinlemek istemiyorum ama ben gece gündüz çalışıp, varımı yoğumu katarak biriktirdiklerimi neden onun dandiri arabası için feda edeyim?Kızdığında da dicek ki, sen sattırdın, senin yüzünden oldu. Sadece araba satmakla olmaz ki bu iş bir ömür geçecek. Bi aklımı başına alsın bu oğlan ya
İlla yakıcam başımı diyorsunuz. Daha durun o anası düğüne misafir gibi gelip, bi çeyrek takıp ertesi günden itibaren koşa koşa kaynanalık etmeye gelecek.Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.
Canımın içi, sen başkalarıyla kendini sürekli böyle kıyaslayacaksın haklı olarak. Neyim eksik duygusu ister istemez olacak. Eksiklik sende değil yanındakinde aslında.En çok da böyle şeyleri görünce üzülüyorum. Millete neler neler yapılıyor bizim erkek tarafı yalnızca iki küçük ev aleti ve kahve makinesi aldı. Geri kalan her şeyi ben yaptım. Beyaz eşyaları da ben aldım babaannemin evine koydum.
Dediğiniz gibi çabalayan kadınsa değersizleşiyor. Nasıl olsa o halleder gözüyle bakıyor ve daha da salıyor poposunu.
Ölmeyi istemek yerine ara vermeyi ya da bırakmayı düşünmek daha mantıklı.İc guduleriniz ne kadar tehlikeli bir yere gittiginizin sinyallerini veriyor,diri diri mezara girmek bu evlilik diye evren msj yolluyor ama siz de tık yok .Bu adamın evlenince sadece sex için , karnını doyurmak için yanınızda olacağı i kadar belli ki Evin tüm ama tüm yükü sizde olacak ,tüm masraflar borçlar sizin tarafınızdan karşılanacak adam ise ruh emici gibi evin içinde gezip duracak.....Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.
Fedakarlık karşılıklı olunca güzel. Biriktirdiklerinin bi kısmını babana vermen gerektiğini söyle. Sana mı güveniyor ay bunlar? Karşı tarafın bu pasifliğiyle sen sinir hastası olursun. Lütfen düğünü biraz askıya alın. Sağlam bir bahane üretin. Lütfen!Evet aynısını dedim. Suratı beş karış olacak. Sürekli canım sıkılıyor, keşke arabam olsa şöyle gezerdik böyle yapardık bir sürü laf. Bunları da dinlemek istemiyorum ama ben gece gündüz çalışıp, varımı yoğumu katarak biriktirdiklerimi neden onun dandiri arabası için feda edeyim?
Ölmek ayrılmaktan daha kolay sanırım. Ne iş yapıyor nişanlın?Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.