Evi sen mi tuttun? En son nişanlın ev bakmıyordu hiç. Acaba sorumluluğu çok mu üstüne alıyorsun. Tamamen ona bıraksan belki o da elini taşın altına koyar. Senin konunu özellikle hatırlıyorum. Bir üye evlilik için, oturacağınız ev için o da çabalamalı yoksa çabalamadığı eve kendini ait hissetmez demişti. O sözü düşündüm ve kendi hayatımda yaptığım şeyleri gözden geçirmeme neden oldu. Daha az sorumluluk almaya çalışıyorum şu an. Yoksa ben de senin gibiyim, anlayabiliyorum seni aşırı. Ha birdenbire değişmiyor hiçbir huy ama sen her şeyi üstüne aldıkça insanlar gittikçe tepene binecek. İnsiyatif almayı öğretmen lazım nişanlına. Tam nasıl olacak ben de bilmiyorum, o yüzden konunu ekstra takipteyimDüğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.
Bence sıkıntılar baştan çıkmış bile yani sonunu düşünemiyorum nolurBiz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?
Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.
Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?
Yıllardır evlenmek isteyen bir kuzenim var böyle hikayeler duyunca şey der: böylesiyle biz de evlenirdikBiz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?
Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.
Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?
Evi birlikte tuttuk. Özellikle evle ilgili işleri ona bıraktım bu konuyu açtıktan sonra. Gittim ailesine oturma odası takımı aldırdım ama masraf bitmediği için tartışmalar da bitmiyor. Daha az sorumluluk almak adına artık ben bir şey yapmayacağımı, zaten çoğu şeyi benim yaptığımı söyledim. Bu yüzden arabanı sat geri kalanı hallet dedim. Ben böyle diyince triplere girdi. Arabayı satıp evin geri kalan eşyalarını ben halledersem her şeyi ben yaptım diyeceğim senin gibi dedi. Yaparsa bile o kadar gönülsüz yapacak ki bu evlilikten hayır geleceğini sanmam.Evi sen mi tuttun? En son nişanlın ev bakmıyordu hiç. Acaba sorumluluğu çok mu üstüne alıyorsun. Tamamen ona bıraksan belki o da elini taşın altına koyar. Senin konunu özellikle hatırlıyorum. Bir üye evlilik için, oturacağınız ev için o da çabalamalı yoksa çabalamadığı eve kendini ait hissetmez demişti. O sözü düşündüm ve kendi hayatımda yaptığım şeyleri gözden geçirmeme neden oldu. Daha az sorumluluk almaya çalışıyorum şu an. Yoksa ben de senin gibiyim, anlayabiliyorum seni aşırı. Ha birdenbire değişmiyor hiçbir huy ama sen her şeyi üstüne aldıkça insanlar gittikçe tepene binecek. İnsiyatif almayı öğretmen lazım nişanlına. Tam nasıl olacak ben de bilmiyorum, o yüzden konunu ekstra takipteyim
Evlilik konusunda en iyi kararı sen verirsin. Direkt ayrıl şeklindeki yaklaşımı uygun bulmuyorum ve o şekilde de yazmıyorum şu an sana. İyi düşün tabiki analiz et. İçinde şüphe varsa ya da istemiyorsan hiçbir zaman geç değil zaten.Evi birlikte tuttuk. Özellikle evle ilgili işleri ona bıraktım bu konuyu açtıktan sonra. Gittim ailesine oturma odası takımı aldırdım ama masraf bitmediği için tartışmalar da bitmiyor. Daha az sorumluluk almak adına artık ben bir şey yapmayacağımı, zaten çoğu şeyi benim yaptığımı söyledim. Bu yüzden arabanı sat geri kalanı hallet dedim. Ben böyle diyince triplere girdi. Arabayı satıp evin geri kalan eşyalarını ben halledersem her şeyi ben yaptım diyeceğim senin gibi dedi. Yaparsa bile o kadar gönülsüz yapacak ki bu evlilikten hayır geleceğini sanmam.
Evet sanırım öyle. Bu açıdan bakmamıştım. Yine de yol göstermezsem kredi mredi çeker her şey dönüp dolaşıp yine bana girer gibi hissediyorum. Önceki mesajlarınızda da dediğiniz gibi bende de kontrolcülük var. Artık fikir belirtmeden her şeyi salacağım. Ekime kadar anladı anladı, anlamadı arabasıyla uyusun.Evlilik konusunda en iyi kararı sen verirsin. Direkt ayrıl şeklindeki yaklaşımı uygun bulmuyorum ve o şekilde de yazmıyorum şu an sana. İyi düşün tabiki analiz et. İçinde şüphe varsa ya da istemiyorsan hiçbir zaman geç değil zaten.
Ev konusunda iyi yapmışsın. Sadece demişsin ya artık sorumluluk almayacağım. İşte sen gerisini hallet vs. Ben de aynen böyle her şeyi söylüyorum ilişkimde. İşte ben artık yeni karar aldım şunu şunu yapmayacağım haberin olsun tarzında. Tabi söylemek yerine tavırla göstermek çok daha etkili oluyormuş. Erkek milleti laftan sözden anlamıyo ki. Söyleme boşver. Sen değiş ve o değiştiğini görsün.
Ya mesela sen neden ona yok arabanı sat geri kalanını hallet diyosun ki? Yine ona yol gösteriyosun aslında. Ve bu meseleye kafa da yoruyorsun yani o da anlıyor bunu. Şimdi sizin o eve eşya alınacak mecbur. Nişanlın umursamayıp sana bırakıyor ya, sen de tam aynısını yap. Bırak ne yaparsa yapsın. Düğüne kadar kendin de güzel canını sıkma başka şeylere odaklan. Eşyalar konusunda insiyatif onda olsun. Bakalım çözüm yolu ne olacak. Arabayı da satmak istemiyorsa satmasın boşver. Senin birikimini çözüm yolu olarak da görmesin ama. Bu konuda sınırını korumaya çalış.
Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.
Aşırı aşırı iyi anlıyorum. Bende de kontrolcülük var ve dediğiniz yol göstermezsem bana da sıkıntı olur düşüncesine girip her şeyi kendim halletmek daha güvenli gelmiştir hep. Ama bu şekilde devam etmiyor. Çok yorucu oluyor ya. Umarım bu konuda iyi öneriler çıkar da ben de nasiplenirim.Evet sanırım öyle. Bu açıdan bakmamıştım. Yine de yol göstermezsem kredi mredi çeker her şey dönüp dolaşıp yine bana girer gibi hissediyorum. Önceki mesajlarınızda da dediğiniz gibi bende de kontrolcülük var. Artık fikir belirtmeden her şeyi salacağım. Ekime kadar anladı anladı, anlamadı arabasıyla uyusun.
Aynen öyle kendini ateşe atma. Şu umursamaz aileyi bırak.Biz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?
Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.
Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?
Evet bunca şeyin arkasındaki gizli metin sanırım aslında evlenmek istememesi ve bunu kendine dahi itiraf edememesi. En iyisi bu noktada her şeyi bırakmak olacaktır iki taraf için de. Evi de ben düzersem sen ne işe yarayacaksın dedim diye kızdı ama gerçekler bunlar maalesef.Nisanliniz sorumluluk sahibi biri değil. Sizin ittirmeniz ile işler yürüyor. Arabasını satarsa ileride her gün başınıza kakacak. Sizin her şeyi tek başınıza halletmenizi bekliyor. Sanki siz tek başınıza evleniyorsunuz. Bence evlenirsiniz kesinlikle ama evin tüm yükü sizin sırtınızda olacağı kesin. Dışarıdan göründüğü kadarıyla siz evlenmeyi çok isteyen tarafsiniz, nisanliniz ise olsa iyi olur kafasında gibi. Zaten çok isteseydi planlamasını yapar en azından uğraştırdı. Paranıza gözünü dikmiş şimdiden. Beyaz eşyayı bile siz almışsınız. Bence damat tıraşını da siz ödersiniz. Kendinizi kıymetsiz yapmışsınız şimdiden.
Benim k.valide de evlenirken el gibiydi,evimde 1 çay kaşığı yok.herşeyi eşimle biz hatta fazlasını ben yaptım…kınam çok güzel bi yerde oldu kadın kendi yapıyormuş gibi kasıla kasıla gezdi…gelin mevlüdüme arkadaşlarını getirip büyük bi gururla evimi gezdirdi,herşeyi beraber yaptık dediİlla yakıcam başımı diyorsunuz. Daha durun o anası düğüne misafir gibi gelip, bi çeyrek takıp ertesi günden itibaren koşa koşa kaynanalık etmeye gelecek.
Ötede baksın kendine.Benim k.valide de evlenirken el gibiydi,evimde 1 çay kaşığı yok.herşeyi eşimle biz hatta fazlasını ben yaptım…kınam çok güzel bi yerde oldu kadın kendi yapıyormuş gibi kasıla kasıla gezdi…gelin mevlüdüme arkadaşlarını getirip büyük bi gururla evimi gezdirdi,herşeyi beraber yaptık dediçocuklar kendileri yaptı hiç duymadım şimdiye kadar bana bile üzerimize düşeni yaptık dedi utanmadan..gelip bi bilezik taktı yıllarca oğlan evlendirdik artık kendimize bakcaz dedi
Sırf son cümleniz yüzünden beğenmedim attım. Allah aşkına bu kadar mı çaresiz görüyorsunuz kendinizi de tek kurtuluş yolu ölüm gibi geliyor. Ne güzel size destek anneniz babanız da varmış. Ki aileniz arkanızda olmasa kendi kendinize yetebilirsiniz. Ne var bu adamda ya da herhangi bir adamda bu kadar vazgeçilemeyecek olan. Ya evlilik ya ölüm. Peki.Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.
arkadaslarinin yaninda oyle bir guzel bozardim ki bir daha yalan soylemezdiBenim k.valide de evlenirken el gibiydi,evimde 1 çay kaşığı yok.herşeyi eşimle biz hatta fazlasını ben yaptım…kınam çok güzel bi yerde oldu kadın kendi yapıyormuş gibi kasıla kasıla gezdi…gelin mevlüdüme arkadaşlarını getirip büyük bi gururla evimi gezdirdi,herşeyi beraber yaptık dediçocuklar kendileri yaptı hiç duymadım şimdiye kadar bana bile üzerimize düşeni yaptık dedi utanmadan..gelip bi bilezik taktı yıllarca oğlan evlendirdik artık kendimize bakcaz dedi
Ya ortam kalabalıktı yapamadım sonradan içime oturdu,15 sene geçti hala sinir oluyorumarkadaslarinin yaninda oyle bir guzel bozardim ki bir daha yalan soylemezdi
valla cok haklisiniz yapmadin tamam da niye yalan soyluyorsun .insan biraz utanir yalanindan koskoca kadinYa ortam kalabalıktı yapamadım sonradan içime oturdu,15 sene geçti hala sinir oluyorum
Walla kına da öyle bi geziyodu kivalla cok haklisiniz yapmadin tamam da niye yalan soyluyorsun .insan biraz utanir yalanindan koskoca kadin