Ozaman bayramdan bayrama aramak yeterli demek ki. Yada akliniza acaba şuan ne yapıyor diye geldiğinde. Karar sizin hayat sizin. Eşinize ve çocuğunuza odaklanın kendi ailenizle vakit geçirin gecmişi unutamazsiniz ama bir şekilde hayat devam ediyor en güzel şekilde yaşamaya çalışınAslında bayramda aramıştım. Ve konuşmadı kısa sert cevap verdiği için bende uzatmadım bayramını kutlayıp kapamıştım. Nasılsın bile demedi mesela.
HaklısınızOzaman bayramdan bayrama aramak yeterli demek ki. Yada akliniza acaba şuan ne yapıyor diye geldiğinde. Karar sizin hayat sizin. Eşinize ve çocuğunuza odaklanın kendi ailenizle vakit geçirin gecmişi unutamazsiniz ama bir şekilde hayat devam ediyor en güzel şekilde yaşamaya çalışın
Ben evliliğimde de ailemle de mutlu olamadım. Mutluluğu kimsede aramamak gerekiyor sanırım.Aslında ana babası kötü olanlar evlenceği insanı istemeden aynı seyleri yaşatacak birimi seçiyormuş. Ben eşimle tanıştığımda üniversitedeydim ve sevgisi abartı geliyordu inanmıyordum. Kimse kimseyi bu kadar sevemez sen takıntılısın derdim. Şimdi konuşup güleriz bunları. Ve diyorum ne kadar psikolojim bozukmuş sevgiyi me kadar tanımıyormuşum. Kv oğluna senim bıyığına kurban olurum der mesela benim çok hoşuma gidyor sevgisini böyle göstermesi. Ve eşimde ondan öğrenmiş oda çok der kurban olurım sana diye. Anneme bunu anlatmıştım ben birtek allaha kurban olurum demişti bak şimdi hatırladım hey allahım
Allah bi yerden alıyor bi yerden veriyor diyorlar bilmiyorum ama inşallah evliliğinizde hep mutlu olursunuz
Aslında sevgiyi birinde aramamak gerekiyor kendimizi sevmeliyiz hatamız içimizdeki sevgi boşluğunu yanlış insanlarla doldurmaya çalışmak bu anne de olabilir babada eşte.Ben evliliğimde de ailemle de mutlu olamadım. Mutluluğu kimsede aramamak gerekiyor sanırım.
Yo tersi olacak diye bir şey yok, benim annem ve babam iyiydi, eşim de iyi.Ana, babası çok iyi olanlar da bir türlü doğru dürüst koca bulamıyor.evet bu şekilde de düşünmek gerek.konudaki hayırsız aile mağdurlarının hep çok hayırlı eşleri olmuş.neredeyse ben isyan edeceğim anam, babam çok iyi diye
Olay abimin masayı toplaması değil onlar evin evladı ben hizmetçisi muamelesi görmem. Kendimi hep evlatlık hissettim. Ayrım sadece burda da değil birçok mevzuda ve yazıda sadece aklıma gelenlerden bazılarını yazdım. Annemin para konusunda tutumlu olmasını anlarım benden beklentisini vs vs ama ayrımcılık yapmasını kabullenemem bana sürekli değersiz hissettirmesini en ufak mevzuda beni silebilceği gerçeğini kabul edemem.Tamamını okudum. Anneden çekmiş birisi olarak ben yazdıklarında şunu hissettim fazla detaycı ve aşırı takip eden birisin bence, erkek kardeşinin masayı toplamamasına yıllar geçmiş hâlâ kin besliyorsun. Allah aşkına şurda sor kaç kişinin abisi erkek kardeşi masa topluyor? Fazla beklentilere girmişsin. Bence annen kötü birisi diyemeyiz ama cahil birisi. Cahil demek eğitim almak değil. Öyle görmüş öyle biliyor belli ki çok mantıklı akıllı bi kadın değil. Anlattıklarında aşırı derecede kötü şeyler yok bence. Anneni olduğu gibi kabul et ve öyle davran bak o zaman sende daha mutlu olacaksın.
Üniversite hayatım boyunca psikiyatriste gittim ve ilaç kullandım. Ama eşim o ilaçları kullanmamı istemiyor ve suan emzirdiğim içinde ilaç içemem. Psikologların da bir faydasını görmedim. olay anlatıp anlaşılmak ise ki, öyle. buraya yazma amacım o.1. terapi al
2. geçmişi artıl bir kenara bırak, önüne bak
3. görüşme yada iletişimi azalt
4. gün gelip sana ihtiyacı oldugunda (kesin olur, sorumsuz yetiştirdiği oğlu tabi ki ona bakmıcak) ona gereken cevabı ver. anne diye iyi davranılmayı haketmiyor.
Erkek evlat sevdasini omrum boyunca anlamadim. Annemin erkek kardesi yok 7 kiz kardesler. Erkek doguramiyo die anneannem kiz olarak dogdular diye annemler cok eziyet cekmis dedemden akrabalardan vs. O yuzden bana dogum yaptiginda burukmus annem. Ilk.cocugum ben. Sonra oglunu dogurdu. 9 ay boyunca oglum olsun nasil olursa olsun dedi. Oglum olsun da kafami bile yarsa raziyim dedi. Dogurdu oglunu. Yillarca ben evin kucuk annesi besleme lamia gibiydim. Annem cook hastaydi cunku. Evin yukune ekstra kabus gibi bi kardesim vardi. Erkek oldugu icin simartilan hergun sabah 5ten aksam 6 lara kadar hastanede olduklari icin benim basetmem beklenilen bi oglan. Evi bile yakti. Velhasil ben devlette okudum o kolejlerde. Ben okumak icin sehir disina gonderilmedim o ozel yurtlarda tek kisilik odalarda kendi sectigi sehirde okudu. Donunce babanin isinin basina oturtuldu altina araba cebine para kondu. Ben eve aksam 5 ten sonra giremiyorum tabi oyle bi azap var bana. Ben evlendim coluk cocuga karistim. Ogullari evlendi muptela bi kizla uyusturucuya basladi.para yetistiremedi torbaciliga basladi. Yakalandi hapse girdi cikti smdi kendi evlerinde uyurken kapilarini kilitleyip yatiyo annem babam gece kalkip zarar vermesin onlara diye. Bi evladin.gozunden yas akitarak kayirdigin evlattan hayir gorebilir misin? Kendi evlatlarima sarildikca bende ne eksikti diye dusunmekten kendimi alamiyorum ben. Digerinden daha az sevilmek icin kiz olmam yeterli olabilir mi? Ustelik bendn 21 yil sonra bi kiz daha dogurdu annem. O zamana kadar erkek cocuguna duskun diye kendimi avutmustum. E kucuk kizlarina da cok duskunler simdi. Onlarda olup bende olmayan ne olabilir diye sormadan edemiyo insan kendine. Bazen dusunuyorum cocuklarimdan hangisini daha cok seviyorum acaba diye. Ben buna cevap veremiyorum. Ayiramiyorum cunku. Ama yapabilen var iste napcaksin.Kadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederim.
Sizi o kadar iyi anlıyorum ve üzülüyorum ki. Çünkü yaşadığınız ve hissettiğinizin aynılarını yıllarca yaşadım ve hissettim. Bende hala demeden edemiyorum bende ne yoktu neden sevinmedim diye. Benim abim de kolejde okudu ben hiç özel okul görmedim hayatımda. Abim yüzme dersine giderken ben beden dersinde tost yerdim. Üstelik okulu özel diye çok aktivitesi var diye ayrı ve güzel şeyleri vardı. Hiç unutmam bir spor çantası vardı rengarenk yüzme dersine giderken alırdı onu. Çok beğenirdim bende istedim olmadı. Bana evlenirken 20 bin bütçe ayırdım naparsan yap dedi ki yatak odasına yetmedi. Abim araba alırken 10 bin verdi kredi kartını verdi 3 sene kullandı. Ne zaman abimle tartışsam kavga etsem hiç beni dinlemezdi abim olayo anlatır ben anlatmak istediğimde sus seni biliyorum ben derdi.Erkek evlat sevdasini omrum boyunca anlamadim. Annemin erkek kardesi yok 7 kiz kardesler. Erkek doguramiyo die anneannem kiz olarak dogdular diye annemler cok eziyet cekmis dedemden akrabalardan vs. O yuzden bana dogum yaptiginda burukmus annem. Ilk.cocugum ben. Sonra oglunu dogurdu. 9 ay boyunca oglum olsun nasil olursa olsun dedi. Oglum olsun da kafami bile yarsa raziyim dedi. Dogurdu oglunu. Yillarca ben evin kucuk annesi besleme lamia gibiydim. Annem cook hastaydi cunku. Evin yukune ekstra kabus gibi bi kardesim vardi. Erkek oldugu icin simartilan hergun sabah 5ten aksam 6 lara kadar hastanede olduklari icin benim basetmem beklenilen bi oglan. Evi bile yakti. Velhasil ben devlette okudum o kolejlerde. Ben okumak icin sehir disina gonderilmedim o ozel yurtlarda tek kisilik odalarda kendi sectigi sehirde okudu. Donunce babanin isinin basina oturtuldu altina araba cebine para kondu. Ben eve aksam 5 ten sonra giremiyorum tabi oyle bi azap var bana. Ben evlendim coluk cocuga karistim. Ogullari evlendi muptela bi kizla uyusturucuya basladi.para yetistiremedi torbaciliga basladi. Yakalandi hapse girdi cikti smdi kendi evlerinde uyurken kapilarini kilitleyip yatiyo annem babam gece kalkip zarar vermesin onlara diye. Bi evladin.gozunden yas akitarak kayirdigin evlattan hayir gorebilir misin? Kendi evlatlarima sarildikca bende ne eksikti diye dusunmekten kendimi alamiyorum ben. Digerinden daha az sevilmek icin kiz olmam yeterli olabilir mi? Ustelik bendn 21 yil sonra bi kiz daha dogurdu annem. O zamana kadar erkek cocuguna duskun diye kendimi avutmustum. E kucuk kizlarina da cok duskunler simdi. Onlarda olup bende olmayan ne olabilir diye sormadan edemiyo insan kendine. Bazen dusunuyorum cocuklarimdan hangisini daha cok seviyorum acaba diye. Ben buna cevap veremiyorum. Ayiramiyorum cunku. Ama yapabilen var iste napcaksin.
Git gide alışıyorjm yokluğunaHepsini okudum. Empati yapıyorum.. Asla görüşmezdim. Yani ılımlı hali ayda yılda bir görüşmek olurdu ki ona da lüzum yok. Sizin anneniz kötülükte master yapmış. Bir insanın hayatını mahvetmiş. Psikolojisiyle oynamış. Üvey anne bu kadar yapmazdı. Hiç üzülmeyin.. Aramayında, bence bir eksiklik hissetmezsiniz.
Siz çok sabırlı bi evlat geldiniz bana annenizde bi o kadar anne vasıflarından uzak gibi geldi .Kadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederim.
Sevilen evladim torunu sevilir malesef. Kiymetsizden kiymetli ciktigi nerde gorulmus. Ben cozumu kendime deger vererek buldum. Bana en kiymetl benim. Benim degerimi benden baska kim belirleyebilir?Sizi o kadar iyi anlıyorum ve üzülüyorum ki. Çünkü yaşadığınız ve hissettiğinizin aynılarını yıllarca yaşadım ve hissettim. Bende hala demeden edemiyorum bende ne yoktu neden sevinmedim diye. Benim abim de kolejde okudu ben hiç özel okul görmedim hayatımda. Abim yüzme dersine giderken ben beden dersinde tost yerdim. Üstelik okulu özel diye çok aktivitesi var diye ayrı ve güzel şeyleri vardı. Hiç unutmam bir spor çantası vardı rengarenk yüzme dersine giderken alırdı onu. Çok beğenirdim bende istedim olmadı. Bana evlenirken 20 bin bütçe ayırdım naparsan yap dedi ki yatak odasına yetmedi. Abim araba alırken 10 bin verdi kredi kartını verdi 3 sene kullandı. Ne zaman abimle tartışsam kavga etsem hiç beni dinlemezdi abim olayo anlatır ben anlatmak istediğimde sus seni biliyorum ben derdi.
Benimde 10 sene sonra bir kardeşim oldu dediğin gibi bana yapılan haksızlığın hiçbirini görmedi. Ben 5 ten sonra eve girmezken kardeşşm 9 da giriyor eve. Ben kulağımı deldirdim diye ağzıma sıçan annem dövme yaptırsın diye krdeşime para veriyor. Marka kıyafetler alıyor iphone 14 alınıyor. Ben ikinci el giyerdim hemde üniversitede . Ne para verir ne çalışmama izin verirdi. Üstelik sende olduğu gibi erkek olsun diye diretmemişler üstelik kız olsjn çok istemiş annem. Bu yüzden ben kız olmak suçum diyemedim. Mantıklı bir sebeb bulamadım.
Kardeşim geldi bugün sordum ne diyor benim hakkımda diye. Kendini haklı çıkarcak saçma seyler demiş. Ben onlara 1-1.5 saat uzaklıkta başka şehirdeyim kız kardeşimi otobüsle yollama sne getir dedim abime oda meşgulum dedi anneme söylemiş bide ayağına mı götürcez demiş. Sanki benim için yolluyor kendi kızı. Ben otobüste kız ne olur ne olmaz gelmesin diye demiştim. Yoksa terminalden almak benim için 7 dk lık iş. Oğlum da onun işk torunu ben kardeşimden foto istemiştir diye düşündüm çünkü çocuğum yokken çok istiyordu anane olmak. Hiç dememiş gidince bana fotoğraf at diye. Buna da sinilendim oğlumuda sevmiyor bide torun evlattan çok sevilir denir
Doğru beni sevmeyen çocuğumumı sevcek ama işte evlenmeden önce torun torun diye geziyorduSevilen evladim torunu sevilir malesef. Kiymetsizden kiymetli ciktigi nerde gorulmus. Ben cozumu kendime deger vererek buldum. Bana en kiymetl benim. Benim degerimi benden baska kim belirleyebilir?
Bende psikolojik destek alması gerektiğini düşünüyorum. Teşekkür ederim sabrım kalmadı sanırım artıkAnneniz muhtemelen hasta, narsist. Allah kalbinize sabır versin elbet size bu muamelesinin bedelini ödeyecektir