- 22 Mart 2023
- 352
- 25
- 58
-
- Konu Sahibi birannebirbebek46
- #141
Öyle bir imaj çizdiki ben annemle can ciğer dahi olsam eşim bugün boşansak bana destek çıkmayacağını bilir
Öyle bir imaj çizdiki ben annemle can ciğer dahi olsam eşim bugün boşansak bana destek çıkmayacağını bilirBence ful görüşmemezlik yapmayın erkeklere sahipsizmiş gibi görünmemek lazım. Bayramda seyranda ara sıra aranız iyiymiş gibi ara geç. Yazmışlar zaten bir şey beklemeyin ama ipleri de koparmayın dediğim gibi.
Bende anne olmanın sorumluluğunu tam kavradığınu düşünmüyorum. Buna rağmen sırf çocuk seviyorum diye 3 çocuk yapmış olmasına da kızıyorum.Siz çok sabırlı bi evlat geldiniz bana annenizde bi o kadar anne vasıflarından uzak gibi geldi .
Benim annem baskıcı kontrolcü ve cok eziyetli olmasına rağmen anne olan bi tarafı vardır mesela şefkat gibi affecilik gibi koruyup kollamak ,toparlamak gibi .
.
Yani anneniz konusunda haksız olduğunuz bir şey göremedim ben ama sabırlı olmak ,alttan almak vs öyle konuları ben çok bilmediğim için neyi nasıl yapmalıydınız bilemiyorum onlara yorum yapamıyorum .
Melsef ulkede kiz cocugunun da yeri yok bizde de .sizinki kadar olmasa da ayrimı net olarak ben de gordum bir aile de degil tum toplum. O küçük halime uzülüyorum. Tavsiyem bir terapi alın maddi imkan varsa. Annenizle ne yapacaksiniz fikrim yok.Kadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederim.
Böyle bencil birine yaranamazsiniz. Küçücük çocuguna kotuluk eden yetoşkine hic acimaz. Mesafe koyun zaten ama ruhunuzda derin yara acmış belli. Ben bu ara dogan cuceloglu vs dinliyorum . İnsanın çocuklugu ile barişık olması gerekiyor. Çocugunuzla birlikte kendinizi tamir edin ruhunuzu derim ben. Bu yük mutsuz eder sizi. Annenizin gami kederi yok belli ama sizi üzüyor bu durum ruhunuzda ic dunyanizda çozmeniz lazimBabam daha kötülerini yapmıştı sildim. Anneme düşkündüm ben hayatım yaranmaya çalışmakla geçti. zamanla kendinden uzaklaştırdı bu galiba sondu yazmaya kendimi anlatmaua hesap sormaya bile halim yok sanırım
Evet bir yorumda bende söyledim. İnsan fıtr annesini babasını sevmek üzerineymiş. Annesinde babasında suç bulmaz kendini suçlarmış. Ve bir süre sonra kendisini sevmezmiş. O kadar doğru ki bu bende böyle bir dönemden geçtim. Ne güzel olduğumu düşünür nede sevilmeye değer olduğumu düşünürdüm. Eşimle tanıştığımızda sevgisine de inanmamıştım. Şükür kendimle ve çekirdek ailemle sorunum yok. Annem abim babam hayatımda olmadığı zaman aslında bir sorun da yok ama içimde bi yer var keşkelerle doluBir yerde okumuştum doğarken ana babalarımızı sevmek üzerine programlandığımız için aksi bir durumda sistemimiz afallıyor, şaşırıyoruz kendimizi suçluyoruz nasıl sevemem diye. Bunu hızlıca farkedip kabullenmezsek hayatımız eriyor. Ama olmayınca olmuyor bazen zorlamamak lazım, dünyadan tek gidiyoruz çünkü.
Üniversite hayatım boyunca psikiyatrislere gidip ilaç kullandım. Artık ilaç kullanamam emziriyorum ve o kadar doktora gittim sadece ilaç iy geldi. Kullanmayacağım için de gitmiyorum. Anlatmak aslında anlaşılmak iyi geliyor eşimle akşamları konuşuruz birde buraya yazdım. Sağ olsun çok kişi anladı beniMelsef ulkede kiz cocugunun da yeri yok bizde de .sizinki kadar olmasa da ayrimı net olarak ben de gordum bir aile de degil tum toplum. O küçük halime uzülüyorum. Tavsiyem bir terapi alın maddi imkan varsa. Annenizle ne yapacaksiniz fikrim yok.
Maşallah size en azından bir kaynaktan beslenmeniz cok güzelEvet bir yorumda bende söyledim. İnsan fıtr annesini babasını sevmek üzerineymiş. Annesinde babasında suç bulmaz kendini suçlarmış. Ve bir süre sonra kendisini sevmezmiş. O kadar doğru ki bu bende böyle bir dönemden geçtim. Ne güzel olduğumu düşünür nede sevilmeye değer olduğumu düşünürdüm. Eşimle tanıştığımızda sevgisine de inanmamıştım. Şükür kendimle ve çekirdek ailemle sorunum yok. Annem abim babam hayatımda olmadığı zaman aslında bir sorun da yok ama içimde bi yer var keşkelerle dolu
Bilemiyorum. Eşimle aram kötü olsa ailem iyi olsa boşanır yanlarına dönerdim diye düşünüyorum. Ama bu sekilde olduğunda boşansam hayatta yapayalnız kalırım maddi manevi boşluğa düşerim biliyorum. Şükür ama gerçekten allah bana o yönden olumsuzluk vermemiş.Maşallah size en azından bir kaynaktan beslenmeniz cok güzeleğer ana babanızla iyi eşinizle kötü olsaydınız inanın hayat cehennem ötesi olurdu. Boşverin, halinize şükredip devam etmek daha hayırlı. En azından size sataşmıyorlarmış. Mesafe koymak isteyip koyamayan cok kişi var
Seninkinin altına eklenebilecek benzer bir hikayem var ama yazmayacağım. Ne hissettiğini çok çok iyi anlayanlardanım. Aralara yazdıklarını okumadım gelişme olduysa bilmiyorum, kusuruma bakma. Yokluğunda mutluysan bırak öyle kalsın, ayağının altında cennet olan anne bunlar değil bence, yaşamayanın anlayabileceği şeyler değil bunlar. Eleştirenleri görmezden gelKadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederim.
Teşekkür ederm. Zaten en iyi yaşayan anlar. Bu konuda herkes anlamış fakat ilk açtığım konu altına gelen yorumları okusanız ban yedim sinirden düşünün. Annem doktor diyr bunları yaptığına inanmadım ben diyen oldu. Aslında bu konuda da böyle yorumlar alırım tekrar ban yer hesabımı sildiririm sanmıştım. Sağ olsun empati yapan çok oldu anlaşılmak iyi geliyor insanaSeninkinin altına eklenebilecek benzer bir hikayem var ama yazmayacağım. Ne hissettiğini çok çok iyi anlayanlardanım. Aralara yazdıklarını okumadım gelişme olduysa bilmiyorum, kusuruma bakma. Yokluğunda mutluysan bırak öyle kalsın, ayağının altında cennet olan anne bunlar değil bence, yaşamayanın anlayabileceği şeyler değil bunlar. Eleştirenleri görmezden gel
Meslek zihniyeti değiştirmiyor, halt etmiş onlarTeşekkür ederm. Zaten en iyi yaşayan anlar. Bu konuda herkes anlamış fakat ilk açtığım konu altına gelen yorumları okusanız ban yedim sinirden düşünün. Annem doktor diyr bunları yaptığına inanmadım ben diyen oldu. Aslında bu konuda da böyle yorumlar alırım tekrar ban yer hesabımı sildiririm sanmıştım. Sağ olsun empati yapan çok oldu anlaşılmak iyi geliyor insana
Kadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederi
Herkesin bir kırılma noktası var. Seninki gerçekleşmiş. Benimki 35 yaşında oldu. Dürüst olayım yara asla kapanmıyor ama beklentin zamanla sıfırlanıyor.Üniversite hayatım boyunca psikiyatriste gittim ve ilaç kullandım. Ama eşim o ilaçları kullanmamı istemiyor ve suan emzirdiğim içinde ilaç içemem. Psikologların da bir faydasını görmedim. olay anlatıp anlaşılmak ise ki, öyle. buraya yazma amacım o.
Görüşmüyoruz suan. İnat ettim hatasını anlayana kadar o yazana kadar yazmıcam. Zaten suan konuşsak bile eskisi gibi olurmuyuz. Sanmıyorum. Eskiden iyiymiydik olmak istemiydim bilmiyorum. Dediğim gibi eşim ve bebeğimle güzel bir hayatım var ama bir yanım ve aklım orda yanlış mı yapıyorum düşüncesi annedir düşüncesi sonra yaşdıklarımın aklıma gelmesi… baba neysede anne ile ara kötü olduğu zaman insan içinde bir şeyleri yitiriyor benimde adını koyamadığım birşey. Ben eskiden anneme çok düşkündüm herşeye rağmen. Yıprattı
İçime oturdu her kelimenErkek evlat sevdasini omrum boyunca anlamadim. Annemin erkek kardesi yok 7 kiz kardesler. Erkek doguramiyo die anneannem kiz olarak dogdular diye annemler cok eziyet cekmis dedemden akrabalardan vs. O yuzden bana dogum yaptiginda burukmus annem. Ilk.cocugum ben. Sonra oglunu dogurdu. 9 ay boyunca oglum olsun nasil olursa olsun dedi. Oglum olsun da kafami bile yarsa raziyim dedi. Dogurdu oglunu. Yillarca ben evin kucuk annesi besleme lamia gibiydim. Annem cook hastaydi cunku. Evin yukune ekstra kabus gibi bi kardesim vardi. Erkek oldugu icin simartilan hergun sabah 5ten aksam 6 lara kadar hastanede olduklari icin benim basetmem beklenilen bi oglan. Evi bile yakti. Velhasil ben devlette okudum o kolejlerde. Ben okumak icin sehir disina gonderilmedim o ozel yurtlarda tek kisilik odalarda kendi sectigi sehirde okudu. Donunce babanin isinin basina oturtuldu altina araba cebine para kondu. Ben eve aksam 5 ten sonra giremiyorum tabi oyle bi azap var bana. Ben evlendim coluk cocuga karistim. Ogullari evlendi muptela bi kizla uyusturucuya basladi.para yetistiremedi torbaciliga basladi. Yakalandi hapse girdi cikti smdi kendi evlerinde uyurken kapilarini kilitleyip yatiyo annem babam gece kalkip zarar vermesin onlara diye. Bi evladin.gozunden yas akitarak kayirdigin evlattan hayir gorebilir misin? Kendi evlatlarima sarildikca bende ne eksikti diye dusunmekten kendimi alamiyorum ben. Digerinden daha az sevilmek icin kiz olmam yeterli olabilir mi? Ustelik bendn 21 yil sonra bi kiz daha dogurdu annem. O zamana kadar erkek cocuguna duskun diye kendimi avutmustum. E kucuk kizlarina da cok duskunler simdi. Onlarda olup bende olmayan ne olabilir diye sormadan edemiyo insan kendine. Bazen dusunuyorum cocuklarimdan hangisini daha cok seviyorum acaba diye. Ben buna cevap veremiyorum. Ayiramiyorum cunku. Ama yapabilen var iste napcaksin.
Böyle yapa yapa bütün beklentilerini sıfırlayacak. Her seferinde biraz daha soğuyacaksın ve görmen gerektiğinde bile ayakların geri geri gidecek. Buz gibi olacaksın. Ben senden bir level ilerideyim, hissettiklerini biliyorumSizi o kadar iyi anlıyorum ve üzülüyorum ki. Çünkü yaşadığınız ve hissettiğinizin aynılarını yıllarca yaşadım ve hissettim. Bende hala demeden edemiyorum bende ne yoktu neden sevinmedim diye. Benim abim de kolejde okudu ben hiç özel okul görmedim hayatımda. Abim yüzme dersine giderken ben beden dersinde tost yerdim. Üstelik okulu özel diye çok aktivitesi var diye ayrı ve güzel şeyleri vardı. Hiç unutmam bir spor çantası vardı rengarenk yüzme dersine giderken alırdı onu. Çok beğenirdim bende istedim olmadı. Bana evlenirken 20 bin bütçe ayırdım naparsan yap dedi ki yatak odasına yetmedi. Abim araba alırken 10 bin verdi kredi kartını verdi 3 sene kullandı. Ne zaman abimle tartışsam kavga etsem hiç beni dinlemezdi abim olayo anlatır ben anlatmak istediğimde sus seni biliyorum ben derdi.
Benimde 10 sene sonra bir kardeşim oldu dediğin gibi bana yapılan haksızlığın hiçbirini görmedi. Ben 5 ten sonra eve girmezken kardeşşm 9 da giriyor eve. Ben kulağımı deldirdim diye ağzıma sıçan annem dövme yaptırsın diye krdeşime para veriyor. Marka kıyafetler alıyor iphone 14 alınıyor. Ben ikinci el giyerdim hemde üniversitede . Ne para verir ne çalışmama izin verirdi. Üstelik sende olduğu gibi erkek olsun diye diretmemişler üstelik kız olsjn çok istemiş annem. Bu yüzden ben kız olmak suçum diyemedim. Mantıklı bir sebeb bulamadım.
Kardeşim geldi bugün sordum ne diyor benim hakkımda diye. Kendini haklı çıkarcak saçma seyler demiş. Ben onlara 1-1.5 saat uzaklıkta başka şehirdeyim kız kardeşimi otobüsle yollama sne getir dedim abime oda meşgulum dedi anneme söylemiş bide ayağına mı götürcez demiş. Sanki benim için yolluyor kendi kızı. Ben otobüste kız ne olur ne olmaz gelmesin diye demiştim. Yoksa terminalden almak benim için 7 dk lık iş. Oğlum da onun işk torunu ben kardeşimden foto istemiştir diye düşündüm çünkü çocuğum yokken çok istiyordu anane olmak. Hiç dememiş gidince bana fotoğraf at diye. Buna da sinilendim oğlumuda sevmiyor bide torun evlattan çok sevilir denir
Seni yerimİçime oturdu her kelimen
Ağladım yazısını görünce gözlerm doldu. Her satırı ağlayarak yazdım bende. Üzülüyorum kendime neler yaşamışım diyorum buraya yazamadığım daha neler var. İnsan çocukluğuna dönmek ister özler ben hatırlamak dahi istemiyorum.Ben niyeyse abinizle olan ilişkinizi merak ettim. Bu arada bende tamamen bağı koparmamanızı düşünüyorum arada sırada arayıp yabancı gibi belki de hal hatır sorup kapatmalısınız telefonu. Belki bi süre sonra o arar.. bilemiyorum. Duygusal bi dönemime denk geldi yazdıklarınıza ağladım, Allah yardımcınız olsun
Sıkıntılı anne baba masum iki çocuğun ruhunu örselemiş aslında. İşin özeti bu.Ağladım yazısını görünce gözlerm doldu. Her satırı ağlayarak yazdım bende. Üzülüyorum kendime neler yaşamışım diyorum buraya yazamadığım daha neler var. İnsan çocukluğuna dönmek ister özler ben hatırlamak dahi istemiyorum.
Abime abiliği başına birşey gelirse yani biri tarafından birşey, onu dövmek olduğu ve krdeşin abiye hizmet etmesi gerektiği şeklinde öğrettiler. Ondan iki yabancı gibiyiz. Nadiren arar konuşuruz. Anneme babama karşıda mesafelidir. Aslında ona da sorsak kendince çok şey anlatır. Babamdan az dayak yemedi.
Çok üzüldüm yaşadığınıza. Benimde ananem beni hiç sevmedi. Serefsizin büyüyüğü derdi sürekli. Ama ben ona hep karşılığını verdim hakaret ettim annem ne bana nede annesine bişey diyemedi. Karşılığını verdim dedim ama bu 24-25 yaşımda anca çocukken veya lise de bişey diyemezdim kızardı. Teyzemler de istediği gibi davrandı isterse odaya kapattı ceza verdi isterse abime oyuncak bana tualet kağıdı verip dalga da geçti. Ama annem sizinki gibi sessiz kaldı hepsine. Ben büyüyene kadar. Teyzeminde ananeminde ağzına sıçtım. Annemle arasını bozdum. Küfürlü konuşuyorum kusura bakmayın çünkü en iyi böyle anlatılıyor onlar.Annemle de sorunlarımız var ama asıl anneannem bana çocukluğumda çok eziyet ederdi. Dayım 10 yaşında çocukken ölmüş abimi onun yerine koyar, uyurken benim başımdaki yastığı çeker abimin sırtına koyardı duvardan soğuk çeker diye.
Aslında farklı şehirlerde olduğumuz için çok sık görüşmezdik arayıp ağlardı bazrn özledim diye gidince de su içmem bile batar zindan ederdi.
Son gidişimde benim oğlum öleceğine sen ölseydin diye feryatlar etti bir daha da ölene kadar evine adım atmadım.
Annem annesine karşı hep sessiz kaldı yaşlı o duyma aman kafayı çok takıyosun kırk yılın başı görüyosun diyip kestirip atardı.
Bunları yazma sebebim şu evet insan annesinden göreceği bi gram sevgiyi arıyor ama lütfen siz bu arayış için çocuğunuzu kurban etmeyin. Çünkü belli ki ona karşı da bir düşkünlüğü yok. Siz mesafe koymadıkça bu tavırları ona da yapmasın, ben anneannemin yaptıklarını değil ama annemin buna izin vermesini ömrüm boyunca unutmayacağım
Haklısınız şimdiden soğudum aslında. Kardeşim bana geldi birkaç gündür burda. Git biraz bebek seversin demiş. Bu bile soğuttu. Mezun oldum evlen evlen diyip gezdi anane olmak istiyordu. Oldu ve simdi ne bir fotoğraf istemek ne görmek istemek yok. Bire kardeşime bebek seversin demiş. Yiğen fikan dahi değil çocuğumun tek özelliği bebek olmakmış o kadar umrunda değilmiş dedim. Bide ben 15 yaşında kız otobüsle gelmesin sen bırak dedim abime ayağına mı götürcez demiş. İnsan kendi kızını düşünür bari. Benim için terminale gitmek 5 dk bunuda biliyor.Herkesin bir kırılma noktası var. Seninki gerçekleşmiş. Benimki 35 yaşında oldu. Dürüst olayım yara asla kapanmıyor ama beklentin zamanla sıfırlanıyor.
Böyle yapa yapa bütün beklentilerini sıfırlayacak. Her seferinde biraz daha soğuyacaksın ve görmen gerektiğinde bile ayakların geri geri gidecek. Buz gibi olacaksın. Ben senden bir level ilerideyim, hissettiklerini biliyorum