Sen bu yaşadığın duruma cevap vermek zorunda değilsin çünkü senin bir suçun yok. İyi niyetli bile olsa böyle şeyler sormamaları gerekir çünkü seni üzer sadece böyle yorumlar. Annen madem sözlerini inkar ediyor dediğim gibi bir şey isteme, bekleme. Boşver gerçekten boşver.Anlam veremediğim nokta da bu zaten. Lafa gelince siz benim her şeyimsiniz şöyle böyle diyor ama her şey hep lafta kalıyor. Söz verince hayır ben öyle demedim diyor kendimi rezil gibi hissediyorum. Kendime anne baba kardeş olmayı çoktan öğrendim zaten. Ama mesela 5 yıllık evliliğimde eşimin ailesinin birbirine olan düşkünlüğünü birlik beraberliğini görünce biri zora düşse diğerinin sorgusuz sualsiz nasıl koştuğunu görünce bizimkiler tuhafıma gidiyor. Aynı şekilde onlar da benim ailemle olan ilişkimin neden böyle olduğunu insan çocuğuna nasıl ve neden böyle davranır diye sorduklarında verecek cevabımın olmamasını bazen yediremiyorum
Siz böyle ağzınızla bir şey demeden beklerseniz daha çok beklersiniz. Baya bildiğiniz payinizi kendiniz vermişsiniz notere gidip. İnsan notere giderken benim payım şu kadar, satıldığı gibi gönderin demez mi?Aşağıda yazdım. Uzaktayım diye bekledim nasıl olsa payımı verirler diye
Beklentiye girmek hakkınız. Mallar satılmış hep abiye gitmiş. Ben kavgayı daha erken çıkarırdım. Ama annenizin yaptığı bu adaletsizlik abinizden çıkacak ne yazık ki. Çevremde çok var böyle. O yenilen paralar hiç hayır getirmiyor.Daha önce de bir konu açmış annemin evli abimin sürekli borcunu ödemesini, evini abim için satmasını, babamdan kalan arabayı abimin satması, benim bunların hiçbirinden 1 tl bile almamam hakkında bir başlık açmıştım. En son dükkan satılmış paradan önce kendi ihtiyaçları kadarını alıp yine abimin borcunu ödeyip tabiri caizse paranın artığını bana gönderme nezaketinde bulunmuşlardı( dayanamayıp kavga çıkarmıştım artık çünkü) o dönem hamileydim ve gerçekten ihtiyacım vardı paraya. İkisi de bir kere bile bi ihtiyacın var mı demedi. Annemin kaynanamlara gelip eğer satış olursa bütün parayı kızıma vereceğim diye hava atmaya çalışmasıyla beraber satış olunca haliyle beklentiye girdim. Yoksa ben eşimle birlikte kendi yağında kavrulup giden biriyim. Sonucunda eşimin ailesine de rezil oldum. Çünkü annemin huyunu bildiğim için onu defalarca uyardım. Benim çocuğuma benim hakkım olan paradan takı yapma dedim. Sonuç tam da öyle oldu.
Benim hakkım olan diyorum çünkü ev satıldı abime araba satıldı abime başka şeyler oldu abime hep ona olunca artık bir yerde dur dedim. Dur dediğim için de kötü ben oldum.
Benim hakkım olan paranın içinden çocuğuma tam altın parası çekmiş ve almış bir de kolye.
Eşimin ailesinin ise yapmadığı kalmadı. Hamile kaldığında biz burdan taşıncaz dediler hamile kaldım dubleks evi bana bırakıp taşındılar. ( aynı apt oturuyorduk)
Doğumun üzerinden biraz zaman geçince annem gelecekti. Kendisi de dünürlerinin neler yaptığını çok iyi biliyor bununla gittiği her yerde övünüyor çok iyi insanlar vs diye.
Anne dedim senden hatıra hiçbir şeyim yok bana bir küçük hediye alır mısın. Meğer tatile gittiğinde küpe almış bujiteriden. O sırada görüntülü konuşurken kendine biriktirip aldığı altın bilekliği gösterdi.
Onu asla kıskanmıyorum yanlış anlaşılmasın. Ya da maddi bir beklentim asla yok. Ama ben olsam kendime alırken aklıma kızım da gelir gönlümden geçer en azından.
Neyse tamam dedi nasıl bişey istersin alırım tabi yaparım tabi hep lafta kalan şeyler. Bak dedim artık torunun var bir künye en azından alabilirsin kendi çabanla kendi paranla kendin düşünerek. (yani burda anlatmaya çalıştığım şey o aldıklarını zaten bana ait olan parayla yapmak zorunda olduğu için yaptı istedim ki kendi içinden geçsin yapsın kendi parasıyla)
Bu arada durumu öyle kötü değil iki maaşı var.
Geçen hafta ben dediğim için gidip bebeklere takılan künyelerden yaptırmış fotoğraf attı sağ olsun. Bir de diyo ben ki künyeyi aldım ben artık kış hazırlığı yapcam. Yani benden başka bişey isteme. Dün telefonda konuşurken künyesi de duruyor torunumun onu da getiricem dedi. Diğer sözler noldu dedim gülerek. Ne sözü dedi. Dedin ya kendin sen nasıl bişey istersin ne alayım dedin ya dedim. Dedi ki ben öyle bişey demedim, oğluna künye istedin aldım dedi. Şok oldum ben künye falan istemedim halbu ki. Herkese gelince herşeyi yapıp bana gelince hiçbir şekilde kılı kıpırdamıyor. Ama lafa gelince bana çok düşkün torununa çok düşkün...
Böyle anlatınca maddiyat için konuluyor gibi oluyor olabilirim ama inanın değil. Sadece düşünülmek istiyorum. Annemse herkesle işi bitene kadar konuşup görüşen biri.
Konuşmamayı görüşmemeyi de denedim. Ben cevap vermezsem eşimi arar, arama dersem mesaj atar, bağlantıyı hepten koparsam oturup ağlar beni her yerde anlatıp suçlu duruma getirir huyu böyle kendi hatasını asla kabul etmez. Bebeğim vefat ettiğinde 40 ı çıkmadan estetik ameliyatı olmaya gitti memlekete bir daha sıra alamıyormuş
5 yıllık evliyim memleketten evime gelirken düşünüp şunu da sizin için getirdim dediği hiçbişey yok. Kaldı ki evlenirken çay kaşığı bile almadılar. Eşim ve ailesi karşıladı herşeyi.
Abime gelince. Abim de ailenin bütün mal varlığını yiyip neden diye sorunca benle 7 ay konuşmamış birisi. Üstelik ben hamileyken, yoğun bakımda yatarken bile aramadı ne beni ne eşimi. Bebeğimin birisi vefat etti. Annem burdayken aradı, öyle geldi evimize başsağlığı için. Sonra bir lütufmuş gibi iznim yoktu ama günübirlik de olsa geldim dedi. Günler aylar geçti yeğeni için bir çorap dahi düşünüp almadı. Kendi eşi de Hamile. İsterdim ki kendi bebeğime alıyorken yeğenime de alayım güzel güzel şeyler. Bir kargoya bakar. Biz kimseden bişey beklemiyoruz kimse de bizden bişey beklemesin dedi. Kendi yeğeninin ne fotoğrafını ister merak edip ne de başka bişey. Arayıp goy goy yapıp kapatır. Üniversiteden çok sık görüşmediğim bir arkadaşım meyve fabrikasında çalışıyor. Bir sürü paketli meyve kurusu ve ortasına da minik bir gram altın koyup kargolamış geçen hafta mesela çok duygulandım. Yabancı bile düşünüyor kendi ailem neden böyle diye düşünmeden edemiyorum.
Kendi eşi ise ne hamileliğimde ne doğumumda ne bebeğimin vefatında 1 kere bile aramadı. Gelin görümce diyeceksiniz. Yeminle en son düğünde gördüm. Abartmıyorum. Aramızda bişey mi geçti hayır bişey mi dedim hayır. Ben zaten uzakta oturuyorum 10 saat mesafedeyim. Düğün hazırlığında gittim üzerime ne düşüyorsa fazlasıyla yaptım. Gittiğimde bi hoşgeldin'i bile çok görüp gelmedi. Düğünde salonda görüştük en son. Neden böyle yapıyor diye abime sorunca onun huyu böyle dedi sadece.
Kendi doğumumda bana eşimin ailesi eşim teyzeleri bir kaç arkadaşım da çiçek vs gönderdiler sorun o değil.
Şimdi abimin en yakın arkadaşının eşi doğum yaptı. Ailecek 4ü görüşürler hep. Az önce hikayelere bakarken gördüm. Çok güzel bir çiçek ve not göndermişler. Daha bi kaç ay önce ben de doğum yaptım. Kendi ailen tarafından hiç düşünülmemek önemsenmemek o kadar zoruma gidiyor ki. Üstlerinde eşimin ailesinin ve eşimin iyi insanlar olmasının rahatlığı var sanırım. Kendimi gerçekten kimsesiz hissediyorum. Eşim seni umursamıyorlar farkında değil misin diyor. Farkındayım, ama bunu mesela eşimden duymak da kötü. Her zaman hep destek oldu bu konuda. Her anlamda ondan başka kimse yoktu yanımda. Yine de insan ailesinin arkasında olmasını istiyor.
Eşimle bişey yaşasam Allah korusun, gidecek yerim ailemin evi değil. Çünkü beni hep geçimsiz bildiler hep hakkımı aradığım, kendimi ezdirmemeye çalıştığım için..
Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Herkese gelince ince düşünceler davranışlar bana gelince hiç aklımıza gelmedi diyorlar.
Bir de rica ediyorum sen hep beklenti içindesin vs yazacak olanlar kendini yormasınlar kimseye anlatmadığım için buraya yazdım içimi döküp. Beklentim yok düşünülmek istiyorum sadece. Düşünülmek bişey alıp satarak olmuyor sadece onu da biliyorum. Ama maneviyat da yok.
Herkese çok eğleniyormuş gibi görünmeyi çok sever, her ortamda çılgınmış gibi davranır ki herkes ona gülsün. İnsanları sürekli güldürmek zorunda gibi davranır maskot gibi. Annemin bir ortama girdiğinde ona saygı duyulmasını isterdim bir büyük geldi diye. Ama maalesef bu hep bu yolu seçti. Anneliğin sadece hergün arayıp napıyosunuz demek olmadığını anlasın isterdim. Yani bunu görev edinmiş kendine sadece o kadar. Ki halimizi sormuş olmak için sorar sadece kötüyüm desem bişey yapmaz geçer vs der. Mesela kaynanamla yaşadığım bir sorunu anlatsam hahahah diye kahkaha atar amaan geçer boşver der. Daha önce yaşandı. Bir kız çocuğunun annesiyle dertleşememesi çok kötü.
Mal mülk vs daha önce satıldığı için hediye altın mecbur istedim. Yani onu vermediniz bari bunu alın yapın gibiHediye altın vs. açık açık talep etmişsiniz ama kendi hakkınız olan mal için ağzınızı açmadan feragat etmişsiniz
Çok kapsamlı bir cevap çok haklısınız teşekkür ederim. Ve evet ailesine bişey anlatmıyorum elbette her şey yolunda gibi davranıyorum.Sizi çok iyi anlıyorum benzer şeyleri yaşadım ailem bana verilen üstelik çok büyük masraf ve emek ettiğim birşeyi binbir hile ile elimden aldı ve bunu yaparken kardeşimi kullandılar. Çok uzun süre etkisinden çıkamadım. Naçizane tavsiyem abimiz ile görüşmeyin. Bu sizin aleyhinize olur. Anneniz ile de mesafeli bir iliskiniz olsun . Anne ile tüm bağları koparmak benim için uzun vadede çok yıpratıcı olacaktı. Ne yaparsalar yapsınlar anne ve babamı seviyorum ve o bağı atamıyorum her ne kadar çok kırılsam da . Etrafı çok önemsemeyin ve ailenizle ilgili hiç bir konuyu eş ailesi ile paylaşmayın. Bu sızın yarın vir gün karşınıza çıkar illa ki. Sorduklarında gecistirin ve bir sorun yokmuş gibi davranın. Eşiniz ve bebeginize odaklanın. Bu zamanlarınız bir daha gelmeyecek. Geçen bir yazı okumuştum o benim tüm düşüncelerimi değiştirdi. Kendi kök ailesi ile sorunlarını cozememis kişiler kendi çocukları ile yeni bir kök aile sorunu ortaya koymaya mahkumdur diye. Annenizi bu hali ile kabullenin. Beklenti içine girmeyin. Birşey talep etmeyin. Kendinizden de birşey vermeyin.
Görüşme bence madem böyleler niye iletişimi kesmiyorsun?
Ben de doğum yaptım varlıklı bir ailem var. Ama annem bana hiçbir hediye getirmedi. Sana bir hediye almış ve sana bir para ayırmış. O varlığın içinde erkek kardeşlerinden başka kimsenin hakkı yok. Bir gram altın bile vermedi bana. Bebeğime de benim bebeklik kunyemi getirdi. Aramak konusunda da ben annemi aramasam hayatta beni aramaz. Keşke beni arayıp soran bir annem olsaydı. Hepimiz ne yaraliyiz değil mi? 30 yaşındayım aylık 70k gelirim var kimseye ihtiyacım yok ama bazen o kadar dokunuyor ki bazı şeyler. Verilip verilmemesi değil, hiç değer görememek ne kötü.Daha önce de bir konu açmış annemin evli abimin sürekli borcunu ödemesini, evini abim için satmasını, babamdan kalan arabayı abimin satması, benim bunların hiçbirinden 1 tl bile almamam hakkında bir başlık açmıştım. En son dükkan satılmış paradan önce kendi ihtiyaçları kadarını alıp yine abimin borcunu ödeyip tabiri caizse paranın artığını bana gönderme nezaketinde bulunmuşlardı( dayanamayıp kavga çıkarmıştım artık çünkü) o dönem hamileydim ve gerçekten ihtiyacım vardı paraya. İkisi de bir kere bile bi ihtiyacın var mı demedi. Annemin kaynanamlara gelip eğer satış olursa bütün parayı kızıma vereceğim diye hava atmaya çalışmasıyla beraber satış olunca haliyle beklentiye girdim. Yoksa ben eşimle birlikte kendi yağında kavrulup giden biriyim. Sonucunda eşimin ailesine de rezil oldum. Çünkü annemin huyunu bildiğim için onu defalarca uyardım. Benim çocuğuma benim hakkım olan paradan takı yapma dedim. Sonuç tam da öyle oldu.
Benim hakkım olan diyorum çünkü ev satıldı abime araba satıldı abime başka şeyler oldu abime hep ona olunca artık bir yerde dur dedim. Dur dediğim için de kötü ben oldum.
Benim hakkım olan paranın içinden çocuğuma tam altın parası çekmiş ve almış bir de kolye.
Eşimin ailesinin ise yapmadığı kalmadı. Hamile kaldığında biz burdan taşıncaz dediler hamile kaldım dubleks evi bana bırakıp taşındılar. ( aynı apt oturuyorduk)
Doğumun üzerinden biraz zaman geçince annem gelecekti. Kendisi de dünürlerinin neler yaptığını çok iyi biliyor bununla gittiği her yerde övünüyor çok iyi insanlar vs diye.
Anne dedim senden hatıra hiçbir şeyim yok bana bir küçük hediye alır mısın. Meğer tatile gittiğinde küpe almış bujiteriden. O sırada görüntülü konuşurken kendine biriktirip aldığı altın bilekliği gösterdi.
Onu asla kıskanmıyorum yanlış anlaşılmasın. Ya da maddi bir beklentim asla yok. Ama ben olsam kendime alırken aklıma kızım da gelir gönlümden geçer en azından.
Neyse tamam dedi nasıl bişey istersin alırım tabi yaparım tabi hep lafta kalan şeyler. Bak dedim artık torunun var bir künye en azından alabilirsin kendi çabanla kendi paranla kendin düşünerek. (yani burda anlatmaya çalıştığım şey o aldıklarını zaten bana ait olan parayla yapmak zorunda olduğu için yaptı istedim ki kendi içinden geçsin yapsın kendi parasıyla)
Bu arada durumu öyle kötü değil iki maaşı var.
Geçen hafta ben dediğim için gidip bebeklere takılan künyelerden yaptırmış fotoğraf attı sağ olsun. Bir de diyo ben ki künyeyi aldım ben artık kış hazırlığı yapcam. Yani benden başka bişey isteme. Dün telefonda konuşurken künyesi de duruyor torunumun onu da getiricem dedi. Diğer sözler noldu dedim gülerek. Ne sözü dedi. Dedin ya kendin sen nasıl bişey istersin ne alayım dedin ya dedim. Dedi ki ben öyle bişey demedim, oğluna künye istedin aldım dedi. Şok oldum ben künye falan istemedim halbu ki. Herkese gelince herşeyi yapıp bana gelince hiçbir şekilde kılı kıpırdamıyor. Ama lafa gelince bana çok düşkün torununa çok düşkün...
Böyle anlatınca maddiyat için konuluyor gibi oluyor olabilirim ama inanın değil. Sadece düşünülmek istiyorum. Annemse herkesle işi bitene kadar konuşup görüşen biri.
Konuşmamayı görüşmemeyi de denedim. Ben cevap vermezsem eşimi arar, arama dersem mesaj atar, bağlantıyı hepten koparsam oturup ağlar beni her yerde anlatıp suçlu duruma getirir huyu böyle kendi hatasını asla kabul etmez. Bebeğim vefat ettiğinde 40 ı çıkmadan estetik ameliyatı olmaya gitti memlekete bir daha sıra alamıyormuş
5 yıllık evliyim memleketten evime gelirken düşünüp şunu da sizin için getirdim dediği hiçbişey yok. Kaldı ki evlenirken çay kaşığı bile almadılar. Eşim ve ailesi karşıladı herşeyi.
Abime gelince. Abim de ailenin bütün mal varlığını yiyip neden diye sorunca benle 7 ay konuşmamış birisi. Üstelik ben hamileyken, yoğun bakımda yatarken bile aramadı ne beni ne eşimi. Bebeğimin birisi vefat etti. Annem burdayken aradı, öyle geldi evimize başsağlığı için. Sonra bir lütufmuş gibi iznim yoktu ama günübirlik de olsa geldim dedi. Günler aylar geçti yeğeni için bir çorap dahi düşünüp almadı. Kendi eşi de Hamile. İsterdim ki kendi bebeğime alıyorken yeğenime de alayım güzel güzel şeyler. Bir kargoya bakar. Biz kimseden bişey beklemiyoruz kimse de bizden bişey beklemesin dedi. Kendi yeğeninin ne fotoğrafını ister merak edip ne de başka bişey. Arayıp goy goy yapıp kapatır. Üniversiteden çok sık görüşmediğim bir arkadaşım meyve fabrikasında çalışıyor. Bir sürü paketli meyve kurusu ve ortasına da minik bir gram altın koyup kargolamış geçen hafta mesela çok duygulandım. Yabancı bile düşünüyor kendi ailem neden böyle diye düşünmeden edemiyorum.
Kendi eşi ise ne hamileliğimde ne doğumumda ne bebeğimin vefatında 1 kere bile aramadı. Gelin görümce diyeceksiniz. Yeminle en son düğünde gördüm. Abartmıyorum. Aramızda bişey mi geçti hayır bişey mi dedim hayır. Ben zaten uzakta oturuyorum 10 saat mesafedeyim. Düğün hazırlığında gittim üzerime ne düşüyorsa fazlasıyla yaptım. Gittiğimde bi hoşgeldin'i bile çok görüp gelmedi. Düğünde salonda görüştük en son. Neden böyle yapıyor diye abime sorunca onun huyu böyle dedi sadece.
Kendi doğumumda bana eşimin ailesi eşim teyzeleri bir kaç arkadaşım da çiçek vs gönderdiler sorun o değil.
Şimdi abimin en yakın arkadaşının eşi doğum yaptı. Ailecek 4ü görüşürler hep. Az önce hikayelere bakarken gördüm. Çok güzel bir çiçek ve not göndermişler. Daha bi kaç ay önce ben de doğum yaptım. Kendi ailen tarafından hiç düşünülmemek önemsenmemek o kadar zoruma gidiyor ki. Üstlerinde eşimin ailesinin ve eşimin iyi insanlar olmasının rahatlığı var sanırım. Kendimi gerçekten kimsesiz hissediyorum. Eşim seni umursamıyorlar farkında değil misin diyor. Farkındayım, ama bunu mesela eşimden duymak da kötü. Her zaman hep destek oldu bu konuda. Her anlamda ondan başka kimse yoktu yanımda. Yine de insan ailesinin arkasında olmasını istiyor.
Eşimle bişey yaşasam Allah korusun, gidecek yerim ailemin evi değil. Çünkü beni hep geçimsiz bildiler hep hakkımı aradığım, kendimi ezdirmemeye çalıştığım için..
Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Herkese gelince ince düşünceler davranışlar bana gelince hiç aklımıza gelmedi diyorlar.
Bir de rica ediyorum sen hep beklenti içindesin vs yazacak olanlar kendini yormasınlar kimseye anlatmadığım için buraya yazdım içimi döküp. Beklentim yok düşünülmek istiyorum sadece. Düşünülmek bişey alıp satarak olmuyor sadece onu da biliyorum. Ama maneviyat da yok.
Herkese çok eğleniyormuş gibi görünmeyi çok sever, her ortamda çılgınmış gibi davranır ki herkes ona gülsün. İnsanları sürekli güldürmek zorunda gibi davranır maskot gibi. Annemin bir ortama girdiğinde ona saygı duyulmasını isterdim bir büyük geldi diye. Ama maalesef bu hep bu yolu seçti. Anneliğin sadece hergün arayıp napıyosunuz demek olmadığını anlasın isterdim. Yani bunu görev edinmiş kendine sadece o kadar. Ki halimizi sormuş olmak için sorar sadece kötüyüm desem bişey yapmaz geçer vs der. Mesela kaynanamla yaşadığım bir sorunu anlatsam hahahah diye kahkaha atar amaan geçer boşver der. Daha önce yaşandı. Bir kız çocuğunun annesiyle dertleşememesi çok kötü.
Bana aldığı hediyeyi benim paramla aldı. Benim param diyorum çünkü bütün parayı erkek kardeşime verdi hep bugüne kadar. Ben artık yeter deyince kötü oldum. Sesim çıkmuyorken iyiydim. Konu para ya da hediye değil düşünülmek. En yakının tarafından. Yapılan şeylerin adet yerini bulsun diye değil de içten gelerek yapılması önemli olan. Bunu hissettirmek. Bazen geçmiyor bazı şeyler unutulmuyor. 28 yaşındayım sadece onun için çabaladım böyle karşılık görmemeliydim diyorum hep. Çok iyi anlıyorum sizi..Ben de doğum yaptım varlıklı bir ailem var. Ama annem bana hiçbir hediye getirmedi. Sana bir hediye almış ve sana bir para ayırmış. O varlığın içinde erkek kardeşlerinden başka kimsenin hakkı yok. Bir gram altın bile vermedi bana. Bebeğime de benim bebeklik kunyemi getirdi. Aramak konusunda da ben annemi aramasam hayatta beni aramaz. Keşke beni arayıp soran bir annem olsaydı. Hepimiz ne yaraliyiz değil mi? 30 yaşındayım aylık 70k gelirim var kimseye ihtiyacım yok ama bazen o kadar dokunuyor ki bazı şeyler. Verilip verilmemesi değil, hiç değer görememek ne kötü.