- 3 Mayıs 2020
- 27
- 27
- 18
- 30
- Konu Sahibi Yesimkhrnn
- #1
Merhaba kızlar, şimdiden iyi bayramlar herkese.
Nerden başlasam bilemiyorum, ilk kez kendimi böyle bir ilişki içinde buldum. 28 yaşındayım, şimdiye dek çok flörtüm oldu, çoğu bir hafta anca sürmüştür, neredeyse hiçbiri ile ikinci buluşma olmadı. En son 19 yaşında bir sevgilim olmuştu, kötü bir şekilde aldatılmıştım. Anlayacağınız ilişki konusunda bahtsız bedeviyim, karşıma yatak peşinde, ikinci buluşmaya eve davet eden tiplerden başka kimse çıkmadı. Bunların arasında okumuş, kültürlü, ciddi ilişki istiyor gibi görünen insanlar çoktu.
İtiraf edeyim oldukça asosyal, sosyal fobi tedavisi görmüş biriyim, pek arkadaşım çevrem yok. Yalnız oğlu yalnızım.
Şu an on aylık bir ilişkim var. Sevgilim 34 yaşında, tanıştığımızda işi vardı, ama bırakmak zorunda kaldı. 7 aydır iş arıyor. Anneme bu yüzden ilişkimi söyleyemedim, ancak kendisi arabayla bizi takip etmiş. Ben de itiraf etmek zorunda kaldım, fakat öyle bir tepkiyle karşılaştım ki... Bu arada ben iyi bir bankanın genel müdürlüğünde uzmanım. Kendimi asla üstte görmüyorum. Ama annem çok sorun çıkardı. Senin işin iyi, araban var, şöyle iyisin yanına yakışmıyor vs.klasik laflar. İş bu, bulunur, benim de işim garanti değil diyorum. Kendisine hak veriyorum, annem baş tacım, ama bu kadar katı olması beni ilişkiden de soğutacak. Ben ilk defa sevilip seviyorum bu yaşımda, bırakmak istemiyorum. Yemin ediyorum size, o kadar duygusuz biriyim ki nasıl sevdim aşık oldum hiç bilmiyorum. Günübirlik kahve içip dağılmalar da beni oldukça yordu. Bundan sonra kimi severim kime isinirim ki.
Sevgilim iş konusunda çalışkandır, tehlikeli bir işte çalışıyordu ailesinin durumu iyi olmasına rağmen. İşten çıkarılmasa devam edecekti. Daha önce de zor işlerde çalışmış. O yüzden kendisine güveniyorum.
Zaten anneme issiz adamı alıp bakacak halim yok, o iş bulmadan kesinlikle istemiyoruz dedim. Israrla ayrıl, bula bula bunu mu buldun diyerek sevgilimi asagiliyor. Namus meselesi de işin içine girdi tabi. Ortalıkta onunla görünme, ben X kızını erkeklerle dolastiriyor dedirtmem vs. Aileler tanıştırinca daha iyi oluyor diyor, şaka yollu ee bul o zaman diyorum, kızım koca arıyor mu diyeceğim diyor.
Ve maalesef sevgilim de annemin bunları sorun ettiğini anladı. Herhangi bir soğuma yok ama haliyle yorulduk ve artık buluşmaya çekiniyoruz.
Evlilik meraklısı değilim, ama yalnızlık da Allah'a mahsus. İnsan yanında birini arıyor. Hele çevren, arkadaşın hatta kuzenin bile yoksa daha bir hassas oluyorsun. Kahve içip dertlesecegin birisi yoksa hayat çekilmiyor. Neyse uzatmayayim kızlar, ama lütfen yıkıcı yorumlar yapmayin zaten çok üzülüyorum ..
Nerden başlasam bilemiyorum, ilk kez kendimi böyle bir ilişki içinde buldum. 28 yaşındayım, şimdiye dek çok flörtüm oldu, çoğu bir hafta anca sürmüştür, neredeyse hiçbiri ile ikinci buluşma olmadı. En son 19 yaşında bir sevgilim olmuştu, kötü bir şekilde aldatılmıştım. Anlayacağınız ilişki konusunda bahtsız bedeviyim, karşıma yatak peşinde, ikinci buluşmaya eve davet eden tiplerden başka kimse çıkmadı. Bunların arasında okumuş, kültürlü, ciddi ilişki istiyor gibi görünen insanlar çoktu.
İtiraf edeyim oldukça asosyal, sosyal fobi tedavisi görmüş biriyim, pek arkadaşım çevrem yok. Yalnız oğlu yalnızım.
Şu an on aylık bir ilişkim var. Sevgilim 34 yaşında, tanıştığımızda işi vardı, ama bırakmak zorunda kaldı. 7 aydır iş arıyor. Anneme bu yüzden ilişkimi söyleyemedim, ancak kendisi arabayla bizi takip etmiş. Ben de itiraf etmek zorunda kaldım, fakat öyle bir tepkiyle karşılaştım ki... Bu arada ben iyi bir bankanın genel müdürlüğünde uzmanım. Kendimi asla üstte görmüyorum. Ama annem çok sorun çıkardı. Senin işin iyi, araban var, şöyle iyisin yanına yakışmıyor vs.klasik laflar. İş bu, bulunur, benim de işim garanti değil diyorum. Kendisine hak veriyorum, annem baş tacım, ama bu kadar katı olması beni ilişkiden de soğutacak. Ben ilk defa sevilip seviyorum bu yaşımda, bırakmak istemiyorum. Yemin ediyorum size, o kadar duygusuz biriyim ki nasıl sevdim aşık oldum hiç bilmiyorum. Günübirlik kahve içip dağılmalar da beni oldukça yordu. Bundan sonra kimi severim kime isinirim ki.
Sevgilim iş konusunda çalışkandır, tehlikeli bir işte çalışıyordu ailesinin durumu iyi olmasına rağmen. İşten çıkarılmasa devam edecekti. Daha önce de zor işlerde çalışmış. O yüzden kendisine güveniyorum.
Zaten anneme issiz adamı alıp bakacak halim yok, o iş bulmadan kesinlikle istemiyoruz dedim. Israrla ayrıl, bula bula bunu mu buldun diyerek sevgilimi asagiliyor. Namus meselesi de işin içine girdi tabi. Ortalıkta onunla görünme, ben X kızını erkeklerle dolastiriyor dedirtmem vs. Aileler tanıştırinca daha iyi oluyor diyor, şaka yollu ee bul o zaman diyorum, kızım koca arıyor mu diyeceğim diyor.
Ve maalesef sevgilim de annemin bunları sorun ettiğini anladı. Herhangi bir soğuma yok ama haliyle yorulduk ve artık buluşmaya çekiniyoruz.
Evlilik meraklısı değilim, ama yalnızlık da Allah'a mahsus. İnsan yanında birini arıyor. Hele çevren, arkadaşın hatta kuzenin bile yoksa daha bir hassas oluyorsun. Kahve içip dertlesecegin birisi yoksa hayat çekilmiyor. Neyse uzatmayayim kızlar, ama lütfen yıkıcı yorumlar yapmayin zaten çok üzülüyorum ..
