Bayramda gitmemek benim ecelim olur. Eşim gelme ben seni zorla götüremem diyor ama kavgada zaten bayramda gelmedin demek için. Ablaları da iyice mahveder beni.
Neden bu kadar korkuyorsunuz?
Sürekli beni gebertirler,mahvederler yazmışsınız.Onlar kim ki sizi mahvediyor.
Size psikolojik baskı uygulanmış bence, yapmadığınız şeylerden vicdan azabı çektirilip ileride yapacağınız şeyler konusunda cesaretini kırmışlar.
Bir kere babası kanserden ölmüş,ecel bu yani,Allah verdiği canı almış,sizinle ne alaka?
Ki siz kırgınlığınıza rağmen yine hizmet etmişsiniz.
Eşiniz sizi destekleyen ailenizi benimsememişken,siz yuvanıza huzursuzluk veren insanlara anam diye ölecek değilsiniz ya.
Bir erkek evladı annesi olarak kendimle beraber tüm atalara akıl fikir diliyorum, insan hiçbir emek vermediği, üzerine zehir akıttığı kimseden neyin beklentisine ne hakla girer ya?
Ben hep diyorum eşime,ben senin ailene capcanlı bir fidan gibi geldim,onlar bırak bana bir bardak su vermeyi üzerime toprak attılar.Şimdi kimse benden meyve beklemesin.
Değer veren değer görür.
Eşin hatırı için tolere edilecek bazı vakitler vardır,lakin görümcenizin bile sizi gebertme olasılığı olmamalı ya,lütfen bu ruh halinden kurtulun.
Ve nacizane annenizle konuşun, eşinize ve onun ailesine karşı fazla verici, yumuşak olmasın.Anneler günü yemeğine gidip hesabı ödemek ne alaka,tıpkı benim anneciğim gibi.Ama inanın gerek yok, kıymette bilinmez.
Annenizi siz mutlu edin,ilgilenin,ne kendinizi ne ailenizi ezdirmeyin.
Sanırım çalışıyorsunuz,ailen destek,çocuğun yok şu an.
İnan güçlü bir durumdasın.
Herkes haddini bilsin,kimsenin peşinden koşmayın kesinlikle.