Arkadaşlar ben işimi çocuğuma tercih etmedim. Hiç bir şey tabii çocuğumun yerini tutamaz. İşimle birlikte çocuğuma bakıcı baksın istedim, çocuğum evinde kalsın istedim. Ama eşim kendi kararını uyguladı beni dinlemedi. Benim annem bana gelebilecek durumda değil. Evde yaslı var. Babaanne ise eşiyle birlikte geldi. Sabah gelip akşam bıraksaydınız demişsiniz. Onu kabul etmezlerdi, ki ben bunu diyemezdim zaten. Gündüz bakın çocuğa akşam evinize gidin diye. Ailesiyle tartıştıktan sonra eşimle bu şekilde de anlaşmıştım aslında. Sabah gelsin akşam sen gelince gitsinler demişti. Kabul ettim ama onu da her nedenle bilmiorm yapmadılar. Şu an zaten bu konulardan dolayı eşimle de konuşmuyorum. Bazı arkadaşlar bu sizin işinize gelmiş diye haksızca eleştirmişler. İşime gelseydi keyfim yerinde nasılsa çocuğa bakılıyor der, bu konuyu bile açmazdım. İşten eve geliyorum ne çocuğumun Neşesine tanık oluyorum ne sesini duyuyorum. Hangi annenin işine gelir bu...