Anneler akıl lütfen :(

mori_yel .!.:

Benim cocugum burnumda tütmüyormu sanıyorsun ariyana. ben günlerce iş yerinde kızarmıs gözlerle gezdim. Soranlara bir şey söyleyemedim. Neden işime gelsin cocugumdan ayrı kalmak. Cocugu evden cıkaran mecburen baba oluyor. Cocugu uykudan uyandırıp ben mi götürmeliyim anneme sabah ayazında. O zaman cocuga yazık etmiş olmayacakmıyız.Biz cocugumuzun rahatı için ugrasıp durduk. Ama baba getirip götürdügü için bir erkek ne kadar ilgilenebilirse okadar bakabildi cocuga. Kim ne derse desin ben cocugunu düşünen bir anneyim. Kararlarımız dogru ya da yanlıs, ben herseyi cocugum için yaptım. Yapamadıgım tek şey eşimin düşüncelerini değiştirip cocugun evde bakılması için bir bakıcı tutmak oldu...

Genişletmek için tıkla...

elbette cocugunuzu dusunursunuz oyuzden bu konuyu acmissiniz ama bu iste mantik duygu yani herturlu hata var.
bende sabah ayazinda cocuk cikartiyorum ve esim arabayla ise gittigi halde oglumu krese birakmiyor cunku ise baslama saati sabahin 6.30u.
babadan fedakarlik istemeyeceksiniz zaten ilk seneler annenin fedakarlik yapmasi kacinilmaz.
ben karda buzda sabahin korunde cocugumu kayakcilar gibi giydirip yola cikiyorum,ki Turkiye asla bu kadar soguk degildir eger erzurumda yasamiyorsaniz.
burda size fedakarlik yapmak dusuyor.
ya siz cikaricak gotureceksiniz cocugunuzu erkenden
ya da cekin resti gidin annenizde yatin ama cocugunuzdan ayri kalmayin.
bu boyle olmaz..olamaz.
bu cocugun iyiligini istemek degil bildiginiz kaderine terketmek.
tamam illa ki sevgiyle buyur anneanne babaanne ile,hatta sevgiye bogulur ama saglikli degil ki bu.
eminim ki anneanne babaanne diyordur ki burda cocuk cok mutlu..
eminim mutludur ama bikac sene sonra o yavru sizin yavrunuz olmayacak ve ilerde beni anneannem babaannem buyuttu annemi benimle ilgilenirken hatirlamiyorum diyecek.

mori_yel .!.:

Bu gece eşimle yine bu konuda kavga ettik. Olanların tüm sorumlusu olarak beni görüyor sizler gibi. O annesini babasını getirmiş ben hır gür çıkarmışım. Yasananlar benim yüzündenmiş. Bunun sonuçlarına katlancakmışım. Bunun sonucu bu olamaz. Bakıcı tutabiliriz çocugumdan ayrı kalmak istemiorm dedim ama yine bildiğini okuyor. Tartışıp sonuca baglamadan yine kapattı konuyu

Genişletmek için tıkla...

inadim inat yani..
gidin annenize orda kalin madem cozum kabul etmiyor.
bu nasil is bu nasil vicdansiz adam ben anlamadim gitti..

Benim kızımda 11 aylık asla ama asla iş vb gibi bir sebepten dolayı kızımla ayrı uyuyamam. işe başlamaya bile cesaret edemiyorum kaldı ki bakıcısı hazır ama olsun seneye başlarım şimdi sadece onu koklamak sevmek her anını görmek istiyorum. Ve hergun yeni bir şey öğreniyor çok şey kaçırıyorsunuz

Çocuğa şu anda güvenli bağlanmaması için ne gerekiyorsa yapıyorsunuz. Haftada bir evi değişiyor. Bakan insan değişiyor. Anneyi bir hafta görüyor, bir hafta görmüyor. Bebekler düzen ister, ben de küçüklüğümde annemi görmedim, ananeme göndermişler. Ve hala içten içe hissederim bunu. Oğlum bebekken baktıracak kimsem yok diye çalışmadım, küçükken hissettiklerim geldi aklıma, bırakmadım. Annemle de daha o zamandan bir şey eksik gelişti aramızda.

Başka çareniz yoksa kayınvalideyle kavga ederek hata etmişsiniz. Kreş yaşına gelene kadar idare edecektiniz.

mori_yel .!.:

Bu gece eşimle yine bu konuda kavga ettik. Olanların tüm sorumlusu olarak beni görüyor sizler gibi. O annesini babasını getirmiş ben hır gür çıkarmışım. Yasananlar benim yüzündenmiş. Bunun sonuçlarına katlancakmışım. Bunun sonucu bu olamaz. Bakıcı tutabiliriz çocugumdan ayrı kalmak istemiorm dedim ama yine bildiğini okuyor. Tartışıp sonuca baglamadan yine kapattı konuyu

Genişletmek için tıkla...

Eşiniz şu annemci erkeklerden biri herhalde.
Kendi annesi için çocuğunu harcıyor birincisi
Çocuğunuza hasret bırakarak, vicdan azabı çekmenizi sağlayarak sizi ailesine yaptıklarından dolayı cezalandırmak istiyor bu da ikincisi.

Mantık nerede?
Uçmuş gitmiş.

Kim zarar görüyor? Bir bebek ve bir anne.

Konu sahibi, derhal resti çekmelisiniz. Ucu evliliğinize dokunabilir diyeceğim ama zaten evlilik göremedim. Eşiniz hala "aile"sinin aslında kim olduğunun farkında değil.

Benim büyük kızıma da nnem bakıyordu bebekken ama ayaklanmaya başlayınca yetişemedi kadın. Bakıcı dedim eşime. Ne gerek var dedi, annen bakıyor ya işte dedi. Ama annem bakamıyordu, aklım kalıyordu, kadın kendi hayatını yaşayamıyordu. Ne yaptım? Bir şirkete gidip bakıcı buldum. Parasını da ben veririm dedim. Bulduğum bakıcıdan çok memnun kalmadım, 2 ay çalıştı, ayrıldı. Sonrakini bulmamda eşim yardımcı oldu, onun uzak bir tanıdığının kızını ayarladı.

Sen kararlı olursan eşin de bunu kabullenir. Şu an sen çok pasifsin. O çocuktan birincil olarak sorumlu olan sensin.

İlla da bakıcı demiyorum. Ama bebeğinizi sabah bırakın, akşam alın bari. Çocuk akşamları evinizde, sizinle beraber olsun.

Benim aklıma takılan cok önemli bisey var. 11 aylık bebeğiniz hala meme emıyor olmalıydı. Süt isini nasıl hallediyorsunuz. Sırf bu sebeple memeden ayirmamissinizdir insallah ( bu arada kınamak ya da size kötü soz söylemek degil amacım. Gercekten merak ettim ve üzüldüm )

Malesef sütüm olmadı benim. Doğumda hastanede basladık mamaya.

1- ücretsiz izne ayrılıp çocuğu kreş yaşına gelene kadar siz büyütürdünüz
2- işinizden ayrılabilirdiniz
3- bakıcı tutulabilirdi
Durduk yere karman çorman etmişsiniz her şeyi

ya aslında tam olarak neden bu duruma geldiniz
eşini ailesi ile

Çok saçma geldi. Çocuğa da size de yazık ediyor eşiniz. Ne yani anneleriniz olmasa çocuğa kim bakacaktı. Biz ailelerimizden farklı bir şehirde yaşıyoruz. Bakıcı bakıyor kızımıza. Çok da güzel bakıyor. Yada işten ayrilicaksiniz. Yok böyle devam edeceksiniz de aksamlari çocuğu eve getireceksiniz. Ben kızımdan ayrı kalamam yani.

damdan .!.:

Ilk sayfada yazdım ama arada kaynamış olabilir

Sabah Kv ya da anneni size getirin akşam da götürün

Onlar da hasta olmaz herhalde

Bir de onların evine gelene gidene müdahale edemezsin yine iş yapmalarına vs karışamazsın vs vs

Çocuk yürüdüğünde ev ona göre ayarlanmalı güvende hissetmeli

Genişletmek için tıkla...

Kendi kendimi alıntıladım

Neden anneleri getirip götürmüyorsunuz

Onların ev işleri kalır vs diye mi

Çocuk hasta olmasın diye orda kalsın mantıksız

Eşin sen gitmeden kalkıp annesini getirecek sen o girerken çıkacaksın akşam da tam tersi

Bunu yapan çok kişi var

Böylelikle de çocuğun evi olacak şimdi yok sizin eve nerede ise uğramıyor zira

Yanlış anlamayın ama ne olursa olsun kadıncağız kendi evini barkını hiçbir mecburiyeti olmamasına karşın sırf torun sevgisinden bırakmış ve size yerleşmiş . Bu belli yaştaki insanlar için zor bir durum.
Sizde dişinizi sıkıp yaza kadar bekleseydiniz. Biraz alttan alsaydınız. Yazında onlar evlerine dönerdi,siz de çocuğu sabah bırak akşam al yapardınız.
Bu kadar işi boşanmaya getirecek ne vardı anlamadım? Sizin evinizde kayınvalide yerine anneniz kalsaydı yine mi aynı tepkiyi verirdiniz merak ettim?
Bu arada bende oğlum 6 aylık olduktan beri çalışıyorum ve benimde oğluma anneanne ağırlıklı ve babaanneyle dönüşümlü bakıyorlar sağolsunlar. Sizinle paralel durumlardayız yani.

mori_yel .!.:

Merhaba sevgili anneler,
Ben bebegim 6 aylık olana kadar kendim baktım. 6 aylıkken işe dönmek zorunda kaldım. İşe başlayana kadar bebege kimin bakacagı konusunu hiç düşünmemiştim. İlk baslarda bir hafta annemde bir hafta babaannede kaldı kızım. Kaldıgı zamanlar cocugu getir götür yapmayalım diye anaannede ve babaannede kaldı kızım. Biz iş çıkısı gifip kızımızı görüp yatma saatinde eve dönüyorduk. Sonrasında bize zor oluyor diye babaanne ve dede bizim evimize gelmeye karar verdiler. Ben de onayladım. Ama birlikte yasadıkca sıkıntı yasadık. Kayınvalide ve kayınpederle aynı evde cocuk yüzünden mecbur kalmıstık yasamaya ki öncesinde de eşimin ailesiyle bir çok kez sorun yaşamıştım. Birlikte yasamaya basladıktan sonra kayınvalidem eve cok karısmaya basladı. Benim düzensizliğime laf ediyordu. Benim evimde benim evimi yönetmek, bizi yönetmek istedi. Herkes çalışıyor, herkesin evi tertipli düzenli, bir sen çalışıp cocuk bakmıyorsunlara kadar bi sürü laf oldu. Eşim işten geldiğinde babasıyla bir odada ben kayınvalidem ve kızım bir odada takılıyorduk. Eşime göre sorun olmayan bu durum bana zamanla batmaya basladı ve bir gün cok büyük bir kavga ettik. Ben de ailemi cagırdım. İşi boşanalıma kadar da getirdim. Kavgga sonrasında onlar evlerine döndüler. Benim ailem de eşimin ailesi de aynı şehirlerdeyiz. Eşim bakıcı istemiyor. Kızımızın cok küçük oldugunu bakıcıya teslim edemeyeceğini zamanı oldugunu söylüyor ve onu ikna edemiyorum. Şu an ki çözümümüz ise yine babaanne ve anaanne de haftalık olarak kalıyor. Ama ben babannedeyken cocugumu bir hafta boyunca göremiyorum ve bu beni kahrediyor. Onlarla da şuan hiç bir iletişimim yok. Şuan eşim kızımın yanında ailesiyle birlikte ve ben 11 aylık kızıma hasret evde tek basımayım. Ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum.Eşim beni caresiz bıraktı. Siz olsanız ne yapardınız ?

Genişletmek için tıkla...

valla dünyayı onume serseler hıçbır maas kızımı 1 hafta görmememe sebep olamaz...ne münasebet...çare bulamıyorsanız cıkın ısten .evladınızdan kıymetlımı....okurkende cok sınırlendım bu duruma nasıl mudahele etmıyorsunuz nasıl evladınızı görmeden dayanıyorsunuz anlamadım

mori_yel .!.:

Annemin evi yakın ama cocugu getir götürde hasta ettik. Ben işe giderken cocugum uyuyor. Uyanmasın diye babası benden sonra cıktıgı için o getirip götürüyordu. Ama cocuk soğuklarda getir götürle hasta oldu. Bunun için annemde de mecburen kalıyor. Annemin durumu da bizde gelip bakmaya müsait değil, mecburen bırakıyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Bende her sabah işe gidiyorum. Oğlum 14 aylık. Benimle bir uyanır her sabah giydirirım anneme bırakırım. Güzelce sarıp sarmalar aksam yine aynı şekilde alıp gelirim. Benimkidee hasta oluyor ama alışkın olsun hem bünyesi kuvvetlendirir diyorum. Sizde oyle yapin esinizi de gerekirse oyle getirip gotururken yardim etmesi icin zorlayin. Annesi olan çocuklar annesiz büyümemelı. Çocuğu kendi duzeninize biraz olsun alıştırın. O çocuk orda siz orda çok hata yapıyorsunuz. Sonra çok üzülürsunuz.

Eşiniz çözüm yolu bulmuyor bakıcı istemiyorsa çalışmayın kendiniz bakın 2-3 sene sonra işe dönün ne farkeder ki ? Bırakın bütün yükü eşinize bakayım ne oluyor

mori_yel .!.:

Benim cocugum burnumda tütmüyormu sanıyorsun ariyana. ben günlerce iş yerinde kızarmıs gözlerle gezdim. Soranlara bir şey söyleyemedim. Neden işime gelsin cocugumdan ayrı kalmak. Cocugu evden cıkaran mecburen baba oluyor. Cocugu uykudan uyandırıp ben mi götürmeliyim anneme sabah ayazında. O zaman cocuga yazık etmiş olmayacakmıyız.Biz cocugumuzun rahatı için ugrasıp durduk. Ama baba getirip götürdügü için bir erkek ne kadar ilgilenebilirse okadar bakabildi cocuga. Kim ne derse desin ben cocugunu düşünen bir anneyim. Kararlarımız dogru ya da yanlıs, ben herseyi cocugum için yaptım. Yapamadıgım tek şey eşimin düşüncelerini değiştirip cocugun evde bakılması için bir bakıcı tutmak oldu...

Genişletmek için tıkla...

Kangurular var birtane alın sabah kızıni ona oturtün. Sarıp sarmalayın. Annenize sabah ayazinda götürün. Çocuğun şimdi rahatını düşünmeyın.o başkasının yanında sıcacık otursa ne olcak. Annesiz babasız. Çok güçlü olmanız lazım cooook

Henüz ise başlamadım ama biz kendimizce söyle dusunduk. Bir taksiyle anlasicaz. K.V yi getirip götürecek. Bakıcı parasini taksiye vericez yani. Bunu düşünebilirsiniz belki

Hepimiz cocuk buyutuyoruz. Herkesin ailesi de yaninda degil. Bir sekilde buyutuyorUz cocuklarimizi ama sizin yonteminizi secen birini hic gormedim.
Bu zorunluluk olamaz, oyle istediginiz icin bunu yasiyorsunuz.
Aileleriniz olmasaydi ne yapacaktiniz bir de onu dusunun?
Cok buyuk hata yapiyorsunuz, kisisel hirslarinizin bedelini cocugunuza cektiriyorsunuz.

Dün gece okuduğumdan beri etkisindeyim sabah oldu dayanamadım yazıyorum.
Niyetim sizi kırmak kınamak değil ama yazacaklarım sizi üzebilir.
Anladığım kadarıyla öncelik sıralamanızı yanlış yapmışsınız çocuğunuzu ikinci plana itmişsiniz 11 aylık bebek tamamen anneye muhtaçtır. Yemesi içmesi uyuması temizliği sevgisi şefkati anne tarafından karşılanmalı. Olaki çok ihtiyacınız var ve çalışmanız gerekiyor o zaman sizle beraber tek bir kişinin ilgilenmesi gerek. Ya siz anneanneye gidin orda kalın yada anneanne size gelip kalsın yada sabah bırakın akşam alın. Bu mümkün değilse sadece babanne baksın ve sizkan kusup kızılcık şerbeti içtim diyerek kv ile aranızı iyi tutacaksınız.
Anladığım kadarıyla eşinize güvenmiyorsunuz . Güvenmediğiniz ve çocuk konusunda bu kadar yaşadığınız insandan 2. Çocuğu yapmayı da düşünmeyeceksiniz zaten çalışmayada mecbursunuz. Şu anda varınız yoğunuz tek bu bebeğiniz gibi görünüyor .ve onu anneanne babanne sizin kurallarınızdan düzeninizden uzak kendi bildikleri gibi kendi verdikleri terbiyeyle büyütüyor. Siz büyüdüğünü göremiyorsunuz bile. Muhtemelen ilk kelimesinde yanında olamayacaksınız. Konuşmaya başlayıp da kendini büyütenlerin cümlelerini kurmaya başlayınca nasıl iletişim kuracaksınız. Bence bir düşünün ve kararlarınızda önceliği çocuğunuza verin.
Bu kış oğlum iki kez gezmekten hastalandı ve doktorumuzun dediği olsun gezdirin hastalanırsa bix onu iyileştiririz yeterki sosyalleşsin oldu. Sizin durumunuzdada olsun hastalansın ama sabah bırakın akşam alın yeterki gece sizle uyusun olurdu.
Ha bu arada hariçten gazel okumuyorum benimde 3 yaşında ve 8 aylık iki oğlum var eşimin fazla geliri olmayan ama oldukça saygın ve kutsal bir mesleği var ve ben 3 yıldır çalışmıyorum çocuklarıma bakabilmek için ve ben eczacıyım
Yaptığımız birikimlerden adıma hiçbirşeyim yok kenarda ayırdığım hiçbişeyim yok eşime güveniyorum ama hayatın bize ne getireceğini de bilemeyiz. Ama ben yinede paradansa çocuklarımın annesiyle büyümesini tercih ettim mükemmel bir annemiyim hayır tabiki değilim . Ama elimden geleni yapmaya çalışıyorum

Arkadaşlar ben işimi çocuğuma tercih etmedim. Hiç bir şey tabii çocuğumun yerini tutamaz. İşimle birlikte çocuğuma bakıcı baksın istedim, çocuğum evinde kalsın istedim. Ama eşim kendi kararını uyguladı beni dinlemedi. Benim annem bana gelebilecek durumda değil. Evde yaslı var. Babaanne ise eşiyle birlikte geldi. Sabah gelip akşam bıraksaydınız demişsiniz. Onu kabul etmezlerdi, ki ben bunu diyemezdim zaten. Gündüz bakın çocuğa akşam evinize gidin diye. Ailesiyle tartıştıktan sonra eşimle bu şekilde de anlaşmıştım aslında. Sabah gelsin akşam sen gelince gitsinler demişti. Kabul ettim ama onu da her nedenle bilmiorm yapmadılar. Şu an zaten bu konulardan dolayı eşimle de konuşmuyorum. Bazı arkadaşlar bu sizin işinize gelmiş diye haksızca eleştirmişler. İşime gelseydi keyfim yerinde nasılsa çocuğa bakılıyor der, bu konuyu bile açmazdım. İşten eve geliyorum ne çocuğumun Neşesine tanık oluyorum ne sesini duyuyorum. Hangi annenin işine gelir bu...