Kızım 1.5 yaşında. Bende tam o günlerin hayalini kurarken süprizm bir şekilde hamile kaldım. Kızımın şükürler olsun ağlaması huysuzluğu hiç olmadı, ama uyku problemi doğduğundan beri vardı, ne yaptıysam düzene koyamadım. Sabahtan akşama, akşamdan sabaha ayaktayım, uykusuzluk psikolojimi alt üst etti, eşimle beraber huni takıp geziyoruz. Dinlendiriyor beni, o da olmasa tam anlamıyla kafayı yerdim... Rahata geçeceğim günler artık sadece hayallerimde kaldı......
Kızım 2,5 yaşında. ben de her yaşın farklı zorluğu gar diyenlerden olacağım fakat bu gerçekten sizin beklentinizle alakalı. Şimdi bakıyorum, aslında daha önceki zamanlarda yaptığımdan farklı bir şey yapmıyorum ama biraz daha fazla kendime vakit ayırma isteğim benim zorlanmama sebep oluyor. Halbuki ilk aylar tam zamanlı ilgilenirken bu kadar zorlanmamıştım çünkü kendime vakit ayırma düşüncem yoktu, sadece bebeğime odaklanmıştım. Şimdi ise artık spor da yapmak, hobilerime de vakit ayırma isteğim mental olarak zorlanmama sebep oluyor. Sizin de anladığım kadarıyla bekarlık zamanı özlemleriniz bu zorlanmaya sebep veriyor. Bence bebeğiniz uyuduğu zamanlarda kendinize, ilgi duyduğunuz aşanlara vakit ayırırsanız daha rahat hissedersinizMerhaba hanımlar, benim 7 aylık bir bebeğim var. Zamanın bir an önce geçmesini ve sağlıkla büyümesini istiyorum. Zamanla anneliğin kolaylaştığını düşündüğüm için. Bekarkenki gibi rahat günlerime geri dönemem tabiki ama.Sizler bebekleriniz kaç yaşına gelince rahat etmeye başladınız, eski günlerinize döndünüz? Kimisi diyorki 2 yaşından sonra rahat ettim. Kimi diyor 4 yaş. Kimisi de okula başlayınca. Hiç rahat edemedim diyenler de var tabi.Çocuk bakmanın en azından fiziksel yorgunluğu ne zaman son bulur
Bu soruyu anneme sorduğumda eniştem direkt cevap vermişti “hiçbir zaman rahatlayamayacaksın bak annene 30 yaşındasın ama hala seninle ve senin bebeğinle ilgileniyor artık rahatlığı unut” diye.. işin duygusal yorgunluğu bir yana ilk çocukta 3 yaşında kreşe başlayınca nispeten rahatlamıştım benMerhaba hanımlar, benim 7 aylık bir bebeğim var. Zamanın bir an önce geçmesini ve sağlıkla büyümesini istiyorum. Zamanla anneliğin kolaylaştığını düşündüğüm için. Bekarkenki gibi rahat günlerime geri dönemem tabiki ama.Sizler bebekleriniz kaç yaşına gelince rahat etmeye başladınız, eski günlerinize döndünüz? Kimisi diyorki 2 yaşından sonra rahat ettim. Kimi diyor 4 yaş. Kimisi de okula başlayınca. Hiç rahat edemedim diyenler de var tabi.Çocuk bakmanın en azından fiziksel yorgunluğu ne zaman son bulur
Yaa rahatsız ediyorum ama tek başınıza mı büyüttünüz benimkilerin arası da 21 ay olacak ben birazcık tırsmış durumdayım da kendime güvenmiyorum4 yaşında okula başlayınca rahatladım en çokbenim için en zor dönem 15-24 aylık dönemdi. İkizlerim var benim. İkizi üçüzü dördüzü olanı düşünüp şükredin tadını çıkartın tek bebeğin. Ben doya doya kucağımda tutamadım mesela haksızlık olacak diğerine diye
Yaa ben de çok özlüyorum o günleri. Ama çok zordu tabii ki. Hatta daha yeni doğum yaptığım sıralarda çok ama çok gazlı bir bebek olduğu için çok ağlıyordu. Ben de tektim ve dayanamadım ben de ağlamaya başladım.İlk 1 yıl bir daha geri gelmeyecek. Lütfen tadını çıkarın
Tek büyüttüm ama eşim çok yardımcı oldu akşamları. Gece ben uyanık kaldığım için o işten gelince bakıyordu ben uyuyordum 3 saat falan. Bir arkadaşımın 14 ay var araları o da tek büyüttü. Eş önemli yoksa biri olsa da faydası olmuyorYaa rahatsız ediyorum ama tek başınıza mı büyüttünüz benimkilerin arası da 21 ay olacak ben birazcık tırsmış durumdayım da kendime güvenmiyorum
Yaa ben de çok özlüyorum o günleri. Ama çok zordu tabii ki. Hatta daha yeni doğum yaptığım sıralarda çok ama çok gazlı bir bebek olduğu için çok ağlıyordu. Ben de tektim ve dayanamadım ben de ağlamaya başladım.
Yan komşu duymuş, geldi. O derece düşünün yani.Bir yandan o günlere özlem duyuyorum bir yandan da ne zormuş diyorum. Boşuna demiyorlar anne olmak delilik diye
Yerini başka şeyler alıyor derken ne mesela. Somut olarak örnek verebilir misiniz.Şu an uykusuzluktan yorgunluktan daha zorlayıcı ne vardır diye düşünüyorum. Pek bişey gelmiyor aklıma. Hastalık harici tabi.Ben bu yorumları çok yapıcı bulmuyorum ya maalesef. Aynı şeye benziyor 'daha yürümedi gör bak yürüyünce ne zorluk olacak,daha konuşmadı gör bak konuşunca neler olacak, yok şimdi iyi günlerin sen bide ayaklandigi zaman gör, daha büyümedi bak büyüyünce ne zorluk olacak hep böyle kalsın isteyeceksin' gibi.. bu yazdiklariniz evet olabilecek şeyler tabiki biseye asılıp çekebilirler tabiki kosabilirler vs. Çocuk bunlar.. Bence şuan bebeğini büyüten anneye böyle yazmamak gerek nacizane fikrim.. Bu yorumlarin şuan bebeğini büyüten bir anneye yararı yok maalesefm Banada hep böyle diyolardi ama öyle olmadı onlar büyüdükçe hep rahatladım.
Bende iki çocuk annesi olarak cevap vereyim evet her dönemin zorlukları var ama geçiyor mu geçiyor yani.. Ama en zoru ne dersen 0-3 ay derim. Büyüdükce fiziksel olarak zorluk bitiyor, uykusuzluk bitiyor ama yerini başka şeyler alıyor.
Ben daha hamileyim ama hameligi ogrendigimden beri hayatim degişti. Kanama dusuk tehlikesi, erken dogum tehlikesi. Yatak rejimi, surekli benle ilgilenmeye gelen anne kv, evin bir perşembe pazari gibi kalabalik olmasi falan derken daha dpgurmadan hayatim degişti. Eşimle yalniz kalan, surekli yuruyusler yapan, gezmelere giden, evde kanapede film izleyen, kafamiza gore yaşayan biriydik. Ama şimdi ozel bir konu bile konuşamiyoruz yan odadan duyuluyor duye. bir ara o kadar bunaldik ki 2 haftalik herkesi gonderdik kendimiz kalalim diye. Yani bu degişimlere alişmamiz gerekicek galiba. Hayat hep ayni tempoda akmiyor. Şikayetci olmuyorum. Bebegim iyi olsun da sıkıntılı zamanlar da geçer tabi. Siz bebeginizle surekli disari çikmaya çalişin. Hem gece rahat uyur hem siz gezmiş olursunuz. Kendinizi evle şartlandirmayin. Merak rtmeyin çok çabuk buyuyorlar.Merhaba hanımlar, benim 7 aylık bir bebeğim var. Zamanın bir an önce geçmesini ve sağlıkla büyümesini istiyorum. Zamanla anneliğin kolaylaştığını düşündüğüm için. Bekarkenki gibi rahat günlerime geri dönemem tabiki ama.Sizler bebekleriniz kaç yaşına gelince rahat etmeye başladınız, eski günlerinize döndünüz? Kimisi diyorki 2 yaşından sonra rahat ettim. Kimi diyor 4 yaş. Kimisi de okula başlayınca. Hiç rahat edemedim diyenler de var tabi.Çocuk bakmanın en azından fiziksel yorgunluğu ne zaman son bulur
Yerini başka şeyler alıyor derken ne mesela. Somut olarak örnek verebilir misiniz.Şu an uykusuzluktan yorgunluktan daha zorlayıcı ne vardır diye düşünüyorum. Pek bişey gelmiyor aklıma. Hastalık harici tabi.
Sizin durum pek normal gelmedi bana.Ben daha hamileyim ama hameligi ogrendigimden beri hayatim degişti. Kanama dusuk tehlikesi, erken dogum tehlikesi. Yatak rejimi, surekli benle ilgilenmeye gelen anne kv, evin bir perşembe pazari gibi kalabalik olmasi falan derken daha dpgurmadan hayatim degişti. Eşimle yalniz kalan, surekli yuruyusler yapan, gezmelere giden, evde kanapede film izleyen, kafamiza gore yaşayan biriydik. Ama şimdi ozel bir konu bile konuşamiyoruz yan odadan duyuluyor duye. bir ara o kadar bunaldik ki 2 haftalik herkesi gonderdik kendimiz kalalim diye. Yani bu degişimlere alişmamiz gerekicek galiba. Hayat hep ayni tempoda akmiyor. Şikayetci olmuyorum. Bebegim iyi olsun da sıkıntılı zamanlar da geçer tabi. Siz bebeginizle surekli disari çikmaya çalişin. Hem gece rahat uyur hem siz gezmiş olursunuz. Kendinizi evle şartlandirmayin. Merak rtmeyin çok çabuk buyuyorlar.
Ne anlamda?Sizin durum pek normal gelmedi bana.
Farklı şehirde mi aileler niye kalıyorlar sizdeNe anlamda?
Düşük tehlikesi geçiren çok tanıdığım oldu. Öyle aylarca evine anneler, kayınvalideler yatıya gelip, eş ile sohbeti bile kısıtlayacak duruma gelmedi kimse gördüğüm. Birden öyle okuyunca şaşırdım , kusura bakmayın.Ne anlamda?
Farklı şehirde mi aileler niye kalıyorlar sizde
Kızlar ama bu tehlikeye ve ailelerin musaitligine göre degisiyor. Her düşük tehlikesi aynı ölçüde de olmuyor mesela kimisinin durumu çok riskli oluyor. Benim iki hamileligimde de yoğun kanama vardı neredeyse her gün 5 ay boyunca. O dönemde annem, kız kardeşim başka şehirden baya kaldılar bana bakmak için çünkü WC ve yemek yemek dışında ayağa kalkmam yasaktı. Banyoyu bile 10 günde 1 falan izin veriyordu doktor. Yada ikincisinde erken doğum riskim vardı 34. Haftadan itibaren kız kardeşim doğuma kadar yanımda kaldı 1 aydan fazla. Son zamanlarda kv de geldi yine başka şehirden ki 2. Hamileligimde de kanamam vardı en başında yine kız kardeşim kaldı baya.Düşük tehlikesi geçiren çok tanıdığım oldu. Öyle aylarca evine anneler, kayınvalideler yatıya gelip, eş ile sohbeti bile kısıtlayacak duruma gelmedi kimse gördüğüm. Birden öyle okuyunca şaşırdım , kusura bakmayın.
Yerini alan şeyler genelde endişeler veya onların o minik kalbinin üzülmesine üzülmek gibi şeyler benim kastım. 6 yıllık annelik tecrubemle şuan bu aşamadayim ben. O kadar hassaslar ki en ufak biseye çok uzulebiliyorlar veya arkadaşlarıyla aralarındaki problemler gibi.. Şuan bizde yerini bunlar aldı mesela ama bunlar hayat içinde olabilecek şeyler.. Zaman geçtikce şekil değiştiren bir durum bu ama hiç bitmez.. Bak ben 31 yaşındayım ama hala annemin benimle ilgili endişeleri üzüntüleri oluyor.. Böyle şeyler. Yoksa fiziksel anlamda değil.Yerini başka şeyler alıyor derken ne mesela. Somut olarak örnek verebilir misiniz.Şu an uykusuzluktan yorgunluktan daha zorlayıcı ne vardır diye düşünüyorum. Pek bişey gelmiyor aklıma. Hastalık harici tabi.
Ilk 3 ay adet gibi kanamalarim oldu ve hematomum vardi keseden buyuk. Yatak rejimi verildi. Rahim agzi yetmezligim yuzunden daha once erken dogum oykum var. 3 ay sonra da duwuk erken dogum riskim oldu. Bu hamilelikte serklaj yapildi. Ve yine yatak rejimi verildi. Eşim akşam geliyor. Sabahin 7de çikiyor. Yani cok yorgun oluyor bana yardim etmesi zor ev işlerinde. Kayinvalidem evet uzakta kaliyor o yuzden gelince aylarla kaliyor bana gore. Annemler cok yakinda. Annem çalişan bir kadin. O yuzden kayinvalidem daha çok bakiyor bana. Aslinda yardim için gelseler de bazen çok bunaliyorum. Annem oldugunda yemegimi yapar 3 gunluk kucuk tencerelere koyar ben kendim isitirim. Babam gelip eşim gelene kadar benle kalir. Ama işte kayinpederim direniyor kayinvaliden kalicak hiç yalniz kalmiycaksin diye. Beni dusunerek soyluyorlar ama bedenime hizmet olurken ruhsal olarak çokuyorum( daha 1.5 ay once depresyon atlattimDüşük tehlikesi geçiren çok tanıdığım oldu. Öyle aylarca evine anneler, kayınvalideler yatıya gelip, eş ile sohbeti bile kısıtlayacak duruma gelmedi kimse gördüğüm. Birden öyle okuyunca şaşırdım , kusura bakmayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?