Anne olmak

Bence hiçbir zaman öyle bir rahatlık yok.
Fiziksel yorgunluk dersen en zoru bence 0 2 yaş arası.
Ama her yaşta ayrı zorluğu oluyor.
Benim en korktuğum da ergenlik.
En azindan şimdi söz dinliyolar, bebekler yada çocuklar.
Ama o zaman bir sorun olsa küçük çocuk gibi söz de dinletemezsin.
Bu günlerin zorluğuna razıyım vallahi büyüdüklerinde kolay olsun yeter ki.
 
Allah kolaylık versin

Bence şuan en zorlu dönemlerdesiniz.
2 yaşından sonra fiziksel açıdan kolaylaşır işiniz diye umuyorum. En azından gece uykuları artar, siz daha rahat uyursunuz, dinlenirsiniz.
Uykusuz kalmak anneyi en çok yoran şey diye tahmin ediyorum.
 
kardespayi .!.:
ikizlerim 3 yasinda .level atlayarak olaylar devam ediyor .su yasta rahatlarsin denince insanlarim agzina kurekle vurasim geliyor artik
Genişletmek için tıkla...

15 aylık ikiz annesi olarak üzüldüm şuan… ben 2,5’tan sonra rahatlarım diye şartlamıştım kendimi
 
gece uykusu uzadığında bir tık rahatlıyorsun. Gece sende iyi uyuyunca gündüz dinç oluyorsun, öğlenleri uyu bebeğinle beraber
 
Bu durum öyle ne zaman rahata ereceğim beklentisiyle yaklaşılacak bir durum değil bence. Sonuçta o bir canlı ve büyümeye gelişmeye devam ederken daima ona rehber olmak durumundasınız.
Fiziksel yorgunluk olarak konular farklılaşsa da tempo devam edecektir bence ilkokul bitesiye kadar en azından.
Ne zaman rahata ererim diye beklemek yerine mevcut durumda kendinize alan açmaya çalışın kendiniz için de yaşayın ki adanmışlık durumundan çıkarak rahata ermeyi beklemeden de hayatı yaşayabildiğinizi görün.
 
Benim için ilk 3 aydı. Gazıydı, beslenmesiydi, uykuya geçememesiydi inanılmaz zorlanıyorum. 10. Ayda azı dişleri çıkmaya başladı. O da çok zorladı. Sabah 7’de uyuduğumu biliyorum.
Annelik delilik! Kendinden vazgeçiyorsun. Zar zor uyuttuğum bebeği, bir an önce uyansın da seveyim diye bekliyorsun bu seferde
 
Ben yurumeye baslayinca rahat ettim. Ev işlerine onuda dahil ediyorum 11 ayliktan beri. Camasir asarken uzatiyor, camasir cirpiyor, oyuncaklarini topluyor, bulasik makinesinde kaşıkları tek tek bana uzatiyor bende yerleştiriyorum. Tabi bir yandan da dagitiyor :) eger ev islerine bir sekilde "toplasin ya da dagitsin farketmez", onuda dahil ederseniz cok rahat edersiniz. Bir sepet camasir yerle bir oluyor ama en azindan oyalanmis oluyor
 
2 yaş sendromundan bildiriyorum
Lokasyon ağlama krizleri .
Uyumama gece ağlayarak uyanma ve gün boyu herşeye ağlama ikisi kıyasıya kapışır.
Kelime dağarcığı ilerledikçe iletişimimiz arttı ona şükür diyorum
 
Ben bu yorumları çok yapıcı bulmuyorum ya maalesef. Aynı şeye benziyor 'daha yürümedi gör bak yürüyünce ne zorluk olacak,daha konuşmadı gör bak konuşunca neler olacak, yok şimdi iyi günlerin sen bide ayaklandigi zaman gör, daha büyümedi bak büyüyünce ne zorluk olacak hep böyle kalsın isteyeceksin' gibi.. bu yazdiklariniz evet olabilecek şeyler tabiki biseye asılıp çekebilirler tabiki kosabilirler vs. Çocuk bunlar.. Bence şuan bebeğini büyüten anneye böyle yazmamak gerek nacizane fikrim.. Bu yorumlarin şuan bebeğini büyüten bir anneye yararı yok maalesefm Banada hep böyle diyolardi ama öyle olmadı onlar büyüdükçe hep rahatladım.
Bende iki çocuk annesi olarak cevap vereyim evet her dönemin zorlukları var ama geçiyor mu geçiyor yani.. Ama en zoru ne dersen 0-3 ay derim. Büyüdükce fiziksel olarak zorluk bitiyor, uykusuzluk bitiyor ama yerini başka şeyler alıyor.
 
Son düzenleme:
20 aylık oğlum var daha yolun başındayım ama fiziksel olarak hep yorgunum bir insanın tüm bakımı sana ait sonuçta. Hem kendine hem bebeğe yetemiyorsun yardım alamıyorsan. Ama kendi fikrimce fiziksel yorgunluğum kendi kendine yemek yediği ve tuvaleti halledince geçecek diyorum öyle umut ediyorum bunun dışında bence genel yorgunluk halimiz hiç geçmeyecek çünkü bir insan yetiştiriyoruz, ben onun hem karnını hem ruhunu doyurmaya çalışan, hayatta şu an için tek güvendiği insanım ve onun güvenini boşa çıkarmamak için sürekli ve sürekli uğraş halindeyim. Bu insanı mental olarak yoruyor, kaygılandırıyor. Acaba daha iyisini yapabilir miyim, olabilir mi diye düşünmek. Ama günün sonunda mutluyum çünkü düşünsene bir insan inşaa ediyoruz iyisiyle kötüsüyle. Ve yaşadığımız an bir daha geri gelmeyecek. Bu sebeple mental yorgunluğa kafamı takmıyorum annelik ancak biz bu dünyadan göçüp gidince bitecek bir mesai. Bu döngü hiç bitmesin diyorum artık kendime o yüzden bu arada aynı kalamıyorsun, imkansız. Eski sen ile vedalaş ve yeni sen’i kabul et.

Her çocuk doğduğunda bir anne de doğuyor bu çok doğru bir sözmüş yaşayınca anladım. Sen de yeniden doğdun, bebeğinle beraber yeniden büyü
 
Penguhan .!.:
O da zor. Uykuya dalamıyorum. Ev işleri bir yandan.
Genişletmek için tıkla...
Bırak ev işlerini ciddi söylüyorum uzunca bir süre bırak. Yapabildigin kadar olsun herşey. Evim mükemmel olsun diye kendini ekstra yorma şuan. Bebeğinle mutlu olmaya bak boş vaktinde dinlenmeye bak. Ben bebeklik zamanlarında çocuklarımla beraber hep yattım hiç pişman değilim. Dinlenip daha dinç kalkıp güne devam ediyordum.. İşler yapabildigim kadar şeklinde ilerledi bir süre veya eşimin yaptığı kadar gibi...
 
+1
Ustelik yuruyunce daha rahat oluyor. En azindan artik kucaga almiyorsun. Benim kiz kilosundan dolayi tam anlamiyla yurumeye geç basladi, emeklemiyordu da. kucagimda 10 kilo cocukla pertim cikiyordu. Yurumeye baslayinca pesinden kendisi geliyor. Arada tabi agliyor, dusuyor, dinlemiyor, ariza veriyor.
 
Benim büyük kızda tüm gün peşimde. Benle beraber ev işi yapıyor 15 dk bitecek iş 45 dk bitiyor. Astığım çamaşırları yerlerde sürüklüyor. Hijyen sıfır Bizden ne görüyorsa ona özeniyorlar. Elinde toz bezi güya toz alıyor. Ama yürümeye başlayalıdan beri 1 dk boş bırakmaya gelmiyor. Her an patlamaya hazır bomba gibi çok tehlike saçıyor.
 
Kesinlikle öyle benim kızımda oğlumda hep kucagimdalardi ne kadar zorlanıyordum. Dediğiniz gibi kiloda vardı kaç kez bileğim incindi zordu küçükken. E gazıydı sebepsiz aglamasiydi derken küçüklük zamanları daha zor. Yürüyünce merakları oluyor biseyler keşfetmeye başlıyorlar o kol omuz bir rahatlıyor yani kucaktan inince. Zamanla konuşmaya da başladılar mi tadından yenmez oluyor önceki zamanlara göre. He zor mu tabiki zor. Ama ilk zamanki fiziksel zorluklarla kıyaslayamam şu zamanımı. Kızım 2.5 yaşında kendisini çok güzel ifade ediyor ağrıyan yerini falan bile hemen söylüyor ona göre çaresine bakıyorum. Bebekken ağlasa çaresiz kalıyor insan acaba neresi diye mesela.. Büyuk olan erkek o da 6 yaşında anaokuluna gidiyor. Sabah onu bırakıp sonra kizkiza zaman geciriyoruz şuan çok rahatım çok şükür darısı sana panda
 

Benimde boyle, isler uzadikca uzuyor :) yinede beni zorlamiyor. Emekleyemedigi zamanlar benim icin cok daha zordu. Gelmek istiyor gelemiyor, camasir sepeti kucagim gidiyorum pesime agliyor, dönüp onu alana kadar kiyamet kopuyordu. Saglikli olsunlar da yorgunluk geçiyor:)
 

Cocuk bakmak bence her donem zor, bu yuzden korkutmayi dogru bulmuyorum. Hamileyken herkes kotu dogum anilarini anlatmaya basliyor, doguruyorsun devam ediyorlar, cok can sıkıcı.
Banada yürüyünce görürsün dediler vallahi rahat ettim. Su an 15 aylik, 13.5kg kendi kendine hareket etmesi bana lüks geliyor iletisim kurdukca, taklit ettikce, derdini anlattikca mental olarak daha rahat oluyosun dediginiz gibi. Caresizlik hissi geçiyor. Allah saglikli, uzun omurler versin çocuklarımıza
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
  • Kilitli
Evlilik, Doğum, Yaşadıklarım
4 5 6
Yorumlar
114
Görüntüleme
3K
bafelis
P
Anne Olduğuma Çok Pişmanım
30 31 32
Yorumlar
634
Görüntüleme
27K
heft
Z
Toplanın Mucizemi Anlatıyorum
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
3K
payedar
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
5K
sadesadece
S
D
Eskişehir yunus Emre devlet hastanesi tüp bebek merkezi
Yorumlar
1
Görüntüleme
485
emhc
E
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…