- 25 Aralık 2018
- 1.672
- 5.749
- 35
-
- Konu Sahibi Cankiriklarim
- #21
Ohooo oyle kucaga alininca hemen sakinlesen bebek var mi yapmayin lutfen oglum 6 ay gece gunduz agladi ufak oglum bak bu saat oldu kucakta volta atiyoruz koridorda
Ohooo oyle kucaga alininca hemen sakinlesen bebek var mi yapmayin lutfen oglum 6 ay gece gunduz agladi ufak oglum bak bu saat oldu kucakta volta atiyoruz koridordaAllah sağlık versin her şey düzelir cok haklısınız. Ben de kendime kızıyorum ama bu yetememe hissi beni bitiriyor. Ağlıyor kucagıma alıyorum sakinlemiyor hemen diyorum ki annesi bilmiyor beni ondan
Gercekten mi ben hep biyerde ağlayınca panikleyip yerin dibine giriyorum. Annesi olsam susturmayı başarırdım kucagımda dünyayı unutur benle mutlu olurdu diyorumO kadar yanlış ki bu, benim de altı aylık bebeğim var benimki de ağlayası varsa bende dururken de ağlıyor. Hep emzirdim, inanki onunla alakası yok. Bazı bebekler annelerine ekstra ihtiyaç duyuyorlar hepsi o.
Sürekli konuşuyorum öpüyorum resimlerini cekiyorum cok haklısınızKendine gel. Çok etkilemiş yaşadıkların seni. Her istediğimiz olsaydı neye mutluluk göz yaşı dökecektik. Yavrunu emziremiyorsan al kucağına içine çeke çeke kokla. Anne evlat bağını kur. Buda bir süreç. Geçeceğine inan. Kendini doldurma. Bugün geri gelmeyecek ve geçmiş e takılıp çocuğunun bugünlerini kaçırma üzülerek.
Allah kolaylık versinOhooo oyle kucaga alininca hemen sakinlesen bebek var mi yapmayin lutfen oglum 6 ay gece gunduz agladi ufak oglum bak bu saat oldu kucakta volta atiyoruz koridorda
Evet yeni sakinledim diyebilirim. Uzaklaşmak cok cok iyi geldi. Ultrason resimlerine, hamile hallerime bakıp kendimi anneliğe ikna etmeye calısıyorum. İnşallah toparlayacagımYaa kıyamam size. Belli ki çok üzülmüşsünüz ama durum toparlayacaktır çünkü yeni odaklanabilmişsiniz bu duruma. Önceden kafanız başka şeylerle doluymuş. Stres maalesef her şeye engel. Ve doğum bile her şeyiyle müthiş bir olayken böyle düşünmeyin tabiki çocuğunuz sizi biliyor nasıl bilmesin. Daha 6 önce içinizdeydi sizle birdi. Düzelecektir bence sadece normalce yaşamaya bakın başka bir stres katmayın hayatınıza. İnşallah bir an önce toparlarsınız.
Aslında eşimle de içimde affedemediğim şeyler var, buraya geldim annem yalnız yaşıyor içimde onu terk etmişim gibi bir his de var... bir cok duygusal çöküntü yaşadım. Destek almayı düşündüm hatta çift terapisi araştırdım ancak cok ücra bir yerdeyiz şuan icin hastaneye ulaşım bile lüksEmzirmesini hatta kendi doğurmadığını çocuğa anne olan o kadar çok kadın varken sizin annelikle emzirmeyi bağdaştırmanıza şaşırdım. Sağlıklı bir psikolojide olmadığınızı düşünüyorum. Burda bizim söylememizle çözülecek bir sorun değil yaşadığınız acil psikolojik destek almanızı öneririm
Azcık sabır hepsi geçecek.Allah bağışladın en önemlisi sağlıklarıHaklısınız ben de neşeli pozitif bir annenin daha önemli oldugunu düsünüyorum. Bilmiyorum hala lohusalık depresyonunu mu atlatamadım, yaşadıklarım sinirlerimi yıprattı onun verdiği duygusuzluğu ve mutsuzluğu mu yaşıyorum. Nasıl aşarım beni 40ım cıkmadan kocamdan boşatmaya calısan insanlarla görüsürken bilmiyorum. Görüşmemeye calısıyorum ama yüzsüzce bişey olmamış gibi arıyorlar
Bak bende de o bebeği susturmak zorundayım psikolojisi oluyo, tamamen yaradılışsal heralde. Ağlayınca kendimi onun ihtiyacını göremiyo gibi hissediyorum. Ama öyle değil. Bebek bu, vara yoğa anlayabilir, dili yok ki söylesin.Gercekten mi ben hep biyerde ağlayınca panikleyip yerin dibine giriyorum. Annesi olsam susturmayı başarırdım kucagımda dünyayı unutur benle mutlu olurdu diyorum
O cahil cüheyla sayfaları biliyorum.İnanın sosyal medyada hele bütğn hamile ve doğum sayfaları emziremeyen ölsün der gibi paylaşımlar yapıyor. Ben daha çok şey gibi hissettim; sanki beni annesi istemedi, sanki ben ona yetmedim gibi.
Hiç öyle birşey yok.Allah sağlık versin her şey düzelir cok haklısınız. Ben de kendime kızıyorum ama bu yetememe hissi beni bitiriyor. Ağlıyor kucagıma alıyorum sakinlemiyor hemen diyorum ki annesi bilmiyor beni ondan
Ona sarılın her zaman hemde inanın kokunuzdan sesinizin tonundan bile annesi olduğunuzu bilecektir bebekler inanılmaz akıllı anne olmak sadece emzirmek değil onunla koyun koyuna olmaktan kaçınmayın Allah’ın izniyle bir şey olmazDenedim neler neler denedim. Doktor zaten direk mama demişti ama ben emzirme danışmanı görsün istedim. Böyle koynumda uyumak istiyorum korkuyorum bişey olur diye. Beni tanısın ayırt etsin başkalarında huzursuzlansın beni istesin istiyorum olmuyor. Uyumlu mutlu pozitif bir bebek cok sükür. Ama işte acaba diyorum beni annesi bilmiyor mu. Sonucta baba da mama veriyor. Ananesi de cok verdi mama. Benim ne özelliğim var ki diyorum. Yanlış duygular. Lohusalık depresyonudur belki dedim ama yok gecmiyor
Canim emmemesinden degil de kaynanan travma yaratmus. Allah korumus yavrunu ic kanama gecirtecek kadar ne masajiymis bu. Yazik yavriya Allah size vagislanis.Malesef ilk dogumlarda insanin canina okuyorlar. Mama da emse kuzen bebegi g8bi de gelse bakimini aksatma ve sık sık saril bebegine. Su an kac aylik yavrun. Anne demeye baslayinca kuzenin bebegi gibi hissetmezsin korkma. Esin ile aran nasil oldu. Kendi annen ile nasilsiniz. Telefonda bile olsa destek olsun annen.6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.
Canim esin falan mi bu cumleleri kuruyor sana. Annesi olsan sustururdun mu diyor. Yok oyle bir dunya. Bebegin ağlamasının anneliknile alakasi yok. Her bebek aglar az veya cok. Esin ağlamadan mi büyümüş. Sen milletin bebegine falan bakip her agladiginda anneligino sorgulama.Gercekten mi ben hep biyerde ağlayınca panikleyip yerin dibine giriyorum. Annesi olsam susturmayı başarırdım kucagımda dünyayı unutur benle mutlu olurdu diyorum
Hayir sen eksik degil fazlasin. Bebegi olamayan o kadar cok insan var ki. Sen sanslisin ki bebegin olmuş zamanla o eksiklik duygun da azalir. Seni fazla ezmisler ki boyle dusunjyorsun.Allah kolaylık versinne bileyim sanırım kendimi eksik gördüğümden kuruyorum
6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.
Yorumları okumadım ins linc tayfa gelmemistir.6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.