Anne gibi hissedememek

Eylul41213 .!.:
Allah sağlık versin her şey düzelir cok haklısınız. Ben de kendime kızıyorum ama bu yetememe hissi beni bitiriyor. Ağlıyor kucagıma alıyorum sakinlemiyor hemen diyorum ki annesi bilmiyor beni ondan :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Bende başlarda benzer bi hisse kapildim. Bebeğim çığlık çığlığa agliyodu inan ki duysan yenidogan demezsiniz. Ben ne yaptiysam sakinlestiremezdim. Eşimle annemin kucagina gidince birdenbire susuyodu. Sonra ben ağlamaya basliyodum annemi annesi biliyo heralde diye.
Şimdi iki aylık ilk ayimiz bu şekilde geçti. Şimdi de çok agliyo emziriyorum ama bende yine susmuyo. Hatta sanki bi bana nazi geciyo da bende o kadar agliyo gibi. Anladım ki bunun emzirmekle veya bizi annesi bilmekle kesinlikle alakası yok. Bebek bu herşeyi ağlayarak ifade ediyo. Hangi anne kucağına aldığı gibi susturabilmis.

Lütfen kendinize eziyet etmeyin. Sürekli olumlama yapın mesela mama verirken ben senin annenim seni en iyi dusunecek olan benim aramızdaki bag çok kuvvetli bunu kimse bozamaz vs. gibi şeyler söyleyebilirsiniz.
 
Plm123 .!.:
Canim esin falan mi bu cumleleri kuruyor sana. Annesi olsan sustururdun mu diyor. Yok oyle bir dunya. Bebegin ağlamasının anneliknile alakasi yok. Her bebek aglar az veya cok. Esin ağlamadan mi büyümüş. Sen milletin bebegine falan bakip her agladiginda anneligino sorgulama.
Sadece emzirmekle anne olunmuyor veya annelikten cikilmiyor emziremeyince. Toplumsal emziremeyen anne değildir olayini kafandan at. Insan kendi memesinden emzirince daha cok anne olmuyor. Mama ile ee beslense sen iyi bir annesin. Bebeginjn seni secmesi veya secmemesi diye birsey de yok. Ama sen psikolojok olarak cok yipranmissin. Cidden psikologa sadece kendini rahatlatmak adina git.
Karsindakiler bosanmanizo isteyecek kadar cok canavarmis resmen. Gorusmek zorundaysan dacmesafeli ol.
Genişletmek için tıkla...
Bana da benzer cümleler kuruldu kayinpederim niye aglatiyo çocuğu susturamiyo mu annesi gibi şeyler söylüyordu her agladığında veya sütün mü acı yetmiyo mu gibi..
Gerçekten insan ister istemez böyle bi dusunceye kapiliyo. En sonunda siz hiç çocuk buyutmediniz heralde ya da unutmusunuz bebek bu ağlar fln dedim şakayla karışık ondan sonra bisey demediler. Bizim en hassas zamanlarimiz çevrenin sözlerinden çok çabuk etkileniyoruz. Lütfen kulaklarinizi tikayin kim ne derse.
Yaşadıklarıniz çok yipratmis sizi. Toparlanmaya calisin. Bebeğinizle oynayin bol bol konuşun bu iyi gelecektir.
 
Kayınvalide gaz masajı yaparken iç kanama geçirdi kısmının şokunu atlatamadım yahu. Dehşet bir şey, geçmiş olsun, Allah size bağışlasın kuzucuğu. O kayınvalideyi ne yapardım bilmiyorum.

Çok kötü zamanlar yaşamışsınız, anne olmak başlı başına zaten gel-gitli bir durum. Hayatınızı kolaylaştıracaklarına, yaptıkları şeyler utanç verici. Hisleriniz bu yaşananlara mı bağlı bilemem ama bir de lohusa sendromu denen bir şey var ve aylarca sürebilen bir durum. Bir psikologa gitseniz, biraz hafiflersiniz. Ayrıca emziremedim, çocuğum beni annesi bilmiyor gibi düşünceleriniz o kadar saçma ki, siz de göreceksiniz. Bu çocuklar görebiliyor. =)) Annesinin yüzünü de tanıyor, kokusunu da biliyorlar. Evlatlarımızla aramızda bağ kurmanın tek yolu emzirmek değil. Kucağınıza alıp biberon verdiğinizde de kuruluyor o bağ, çünkü ihtiyaçlarını siz gideriyorsunuz. Ona söylediğiniz ninniler de, dokunuşlarınız da, masallarınız da, ileride oynayacağınız oyunlar da hep o bağı kurmaya yardımcı...
 
Eylul41213 .!.:
Allah sağlık versin her şey düzelir cok haklısınız. Ben de kendime kızıyorum ama bu yetememe hissi beni bitiriyor. Ağlıyor kucagıma alıyorum sakinlemiyor hemen diyorum ki annesi bilmiyor beni ondan :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Dün yaklasık 13 saat emzirmeme, mama hiç kullanmamamıza ragmen aglayan kucagıma alınca sakinlemeyen bi bebegim vardı

9 ay annesinin sesini duydu en cok onun kokusunu aldı nasıl bilmeyebilir annesi kim

Dogurdugum gibi banada hop zembille inmiş gibi analık yüklenmedi hala o emzirmek eşsiz bi duygu yüklemesi bana ugramadı mesela hatta bazen cok yorucu oldugu kısmı daha ağır basıyor

Yasadıklarınız evet kolay seyler değil ama üstünden zaman gecmiş uzaklasmıssınızda
Psikolojinizi siz mahvediyorsunuz fazla dramatik yasıyorsunuz

Bende biberona alıstırmaya calısıyorum arada babasıda mama versinde rahat edeyim diye
Hic anası kim sorgularmı diye düşünmedim mesela niye düşüneyim ben rahat edicem baktıgında

Bebeginiz iyi mi saglıklı mı buna odaklanın buna şükredin derim ne dertler var Rabbim yaşatmasın
 
Konuyla alakasız olacak ama iç kanama geçirdiği nasıl anlaşıldı? Bikac kez kayinpederim böyle masaj yaptı gorunce yapma fln dedim elinden aldım ki çocuğu çok da sakınan biri değilim sevdiririm normalde ama gerçekten sert bi masaj yapiyodu. bebeğim o günden beri aşırı huysuz sürekli agliyo siz yazinca aklıma geldi şimdi acaba böyle bisey olabilir mi. Gerçi iki gün önce oldu bu
 
Eylul41213 .!.:
6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Bak canım ilk cocukta tam 9 ay bende başkasınında alığ gitcek ler diye bekledim. Benim oğlumda emmedi ama ondan mı bilmem. Ama zamanla her şey oturdu. Kendine vakit tanı bazen böyle olabiliyormuş doktora gitmiştim bu yüzden. İnşallah kısa zamanda toparlarsın normale dönersiniz.
 
Ayni süreci normal doğum yapamadım diye yaşadım
30 saat sancı ardindan sezaryen doğum oldu.
Sütün gelmesi 4-5 gün sürdü
Oğlumun emmeyi öğrenmesi 10 gün.
Ilk 5 gün, kendimi odaya falan kapattım, doğuramadım, emziremiyorum, götürün çocuğu benden anne olmaz, başkasına verin diye.
O günün üzerinden yaklaşık 4.5 yıl geçti.
Şimdi 3 çocuk annesiyim :)
Geçiyor merak etmeyin
Biz evde 5. Gun yalnız kaldık eşimle.
Ondan sonra rayına oturdu
Eşim sağolsun, biraz şefkatli, biraz tatlı sert çekip çevirdi beni. 10. Gun epey arınmıştım kötü düşüncelerden. Tamamen geçmesi 2 -3 Ay sürdü
Zannediyoruz ki çocuk doğar doğmaz içimizden sevgi fışkıracak. Kucağımıza alınca yüzüne bakınca duygulanacaksiniz vs.
Olmuyor öyle
Emek verdikçe anne oldum.
Siz de Yolunuzu bulacaksınız.
 
Yaşadıklarınız sizi çok üzmüş anne olmak için adapte olamamışsınız ki çok normal. Ben de annelik hissini 7-8aydan sonra hissetmeye başladım. Emziriyorum ama bu zamanı buldu. Bilemiyorum zaten doğdu yabancı gibi bakıyorum çocuğa üç aylık oldu sanki biri getirmiş eve koymuş gibi hissediyordum. 6 aylıkken komşu çocuğu gibiydi :) şakası bir yana ben de yeni yeni bir şeylerin farkına vardım. Üzülmeyin. Bir de emzirememek dünyanın sonu değil ki siz elinizden geleni yapmışsınız önemli olan bu bence. Aslında anne olduğumuzun farkındayız ama hani böyle yüceleştirmiyoruz diye böyle hissediyorsunuz. Takılmayın bence.
 
Eylul41213 .!.:
6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
ben anne değilim malesef sizin kadar o bu duyguları yorumlayamam.. ama bende anne olmak için aylardır uğraşıyorum rabbim istiene nasip etsin.. yaşadıklarınız çok zor.. biz yavrularımızı gözümüzden sakınırken annelerimizin bile bir hareketi gözümüze batabiliyor.. zor zamanlar geçirmişsiniz.. ama bakın sizde diyorsunuz ne zorluklarla evladınızı kucağınıza almışsınız... yavrusunu hiç emziremeyenler var.. sütü hiç olmayanlar.. veya hiç evlat sahibi olmayanlar? beterin beteri var.. lütfen kendinizi toparlayın.. gerekirse bir psikolağa gidin.. o yavrucağın en çok sizin iyi kalbinize ihtiyacı var
 
Uzamış lohusa depresyonunuz var sanırım mutlaka bi psikolog ya da psikiyatriste görünün.

3 aylık kızım var instagramda forumlarda abartılı annelik tanımlarınnı okuyunca midem bulanıyo :63:

Bebeğimi emziriyorum ama bende de ağlayıp durmadığı zamanlar oluyor. Hatta dün akşam baya ağladı kucağımda geldi babası aldı onun kucağında bana gülüyo nanik yapıyo resmen :rolleyes: Ayrıca sabahtan beri bana surat asıp durmuştu çok az gülmüştü görüntülü aramıştı annemler orda agular gülücükler falan. Ama asla kendimi ay acaba beni sevmiyo mu diye doldurmadım. Ne olursa olsun ben onun annesiyim o da benim kızım hiçbir şey bu gerçeğin önüne geçemez :anne:
 
Sutum gelsin diye pompayla çeke çeke yara etmistim gogsumu. Simdiki aklim olsa ona ugrasacagim vakti bebegimle daha guzel gecirmeye harcardim. Sizi de cok iyi anliyorum benim de bebegin kan uyusmazligindan sarilik oldu daha evimize yeni getirmistik sonra hastaneye goturduk kuvezde kaldi onu orda terk etmisim hissi yuzunden depresyona girdim uzun sure cikamadim. Sonra genzine mama kacti öldu sandik neler neler ya film gibi gecti gozumden. Bebeginiz biraz daha buyuyup derdini anlatacak hale geldiginde ve biseyleri karsilikli paylasabildiginizde baginiz daha da guclenecek o zman annelik hislerinizi daha iyi anlayacaksiniz
 
benim yengemin 2 çocuğu var
ikisini de bi kez olsun emziremedi
doğduklarından beri mamayla büyüdüler
anne sütü değmedi ağızlarına
sütü gelmedi az geldi vs
gayette ana gibi ana
bu psikolojiye girmenize gerek yok
 
Hic emziremedim cnku emmedi smdi 10yasinda yasitlarinin 2 kati sarilik da olmadi gozumden de sakinmadim misafirden falan filan herkes bir olmaz tabi emzirme olayini abartmissinz emmiyosa napacan yani cocuk oguruyordu memeyi alinca yedigini de cikariyordu bzde hep cay kasigyla sagip sagip vrrdik 🤔 2 ay bu sekilde yedi maalesef zar zor oda bineronda almadi . Nice ememeyen terkedilmis cocuklara haksizlik ne yazik ki bu duygular. Sakinan goze cop batar hrr zaman Neyse cok gecmis olsun diger yasadiklariniza grlince katlanilacak gb degil onun tramvasi diyr dusunuyorum lohusa halinizlr yinr iyi dayanmissinz da esinizin yuzune bakiyosunuz yine allah yardimcinz olsun utanmistr umarim esiniz de sizi o halde yuz ustu biraktigi icin umarim bir omur pismanligi devam eder
 
Sayfaları okumadım eminim gerekli her şey yazılmıştır da ben de şunu hatırlatmak isterim ki çoook eskiden mama olmadığı yıllarda süt annelik diye bir kurum varmış. Yani çeşitli sebeplerden emzirememek dünya tarihiyle yaşıt bile olabilir. Verin mamayı doysun yavrucak, sağlıkla büyütün
 
Eylul41213 .!.:
6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Çok sinir oluyorum doğumdan sonra yaşananlara çok zoe şeyler yaşamışınız bence çok şükür ki hepsinden uzağa gitmişsiniz.
 
Yengec anasi .!.:
Hiç üzülme mamayla büyütüyorum diye
Ilk cocugum 13 yaşında mamayla büyüdü
Ikinci cocugum 2.5 yaşında hâlâ emziriyorum keşke mamayla büyüseydi diyorum bazen

Çocugunu da bu kadar problemin ortasinda sevmiyor gibi hissetmen normal.hersey düzelir zamanla
Genişletmek için tıkla...
Bende mamaya başlarda öcü gibi bakıyordum çocuk aglayıp mama ver dicekler diye ödüm kopuyodu .Şimdi düşününce saçmalıkmış diyorum lohusalıktan olabilir :)
 
Eylul41213 .!.:
Denedim neler neler denedim. Doktor zaten direk mama demişti ama ben emzirme danışmanı görsün istedim. Böyle koynumda uyumak istiyorum korkuyorum bişey olur diye. Beni tanısın ayırt etsin başkalarında huzursuzlansın beni istesin istiyorum olmuyor. Uyumlu mutlu pozitif bir bebek cok sükür. Ama işte acaba diyorum beni annesi bilmiyor mu. Sonucta baba da mama veriyor. Ananesi de cok verdi mama. Benim ne özelliğim var ki diyorum. Yanlış duygular. Lohusalık depresyonudur belki dedim ama yok gecmiyor
Genişletmek için tıkla...
ilk çocuğum 2 aylıkken çalışmaya dönmek zorunda kaldım. teyze anane baktı. 10 ay emebildi ama akşamları ve oğlen. Yani anne sütü çok az aldı. 2 teyze bi anane bi dede bir de ben hepimiz herşeyini yaptık. Siz annesiniz ne yaparsanız yapın sizi bilecek sizi tanıyacak.
O televizyonlarda sosyal medyada bebeği görür görmez annemmmm omrümmm bilmem ne diye salya sümük ağlayanlar hepimizin gördüğü üzere kameraya oynamak başka bir şey değil. Doğar doğmaz aşık olmuyorsunuz yani. Zamanla oluyor herşey.Tabiki seviyorsunuz saç teline zarar gelse dünyayı yıkarsınız ama hık diye annemmm moduna girmiyorsunuz. Hatta oğlumdan sonra kızıma kızım demek o kadar garip gelmişti ki bebek bebeğim derdim dil bile hemen adapte olamıyor. Yaşadıklarınızı kolay değil. Emzirmeyen i bırakın doğurmayanlar bile misler gibi anne oluyor siz de misler gibi anne siniz. Biraz kendinizi bırakın.
 
Bende oğlumu doğurduğumda çok zor zamanlar geçirdim daha hastane odasında bebeğin beşiğini yatağımın ilerisine itip duruyordum görmek istemiyordum üstüne çok gazlı bi bebek oldu 3 ay hastanelerde kaldık doktorlar bile şaşırıyordu bu nasıl gaz böyle bişi hayatımızda görmedik diye o yüzden iyice soğudum o dönem annelikten emziriyordum üstelik ona rağmen istemedim bebeği yani emzirmek çokda bağlamıyor. Yani kısacası ağır bir depresyondaydım çocuk doktoru bile farkettiki eşimi uyarmış hiç iyi görünmüyo bi doktora gösterin eşinizi diye. Sonuç o dönemler geçti şimdi o kadar seviyorumki oğlumu tarifsiz oda bana çok düşkün yani emzirmeyle alakalı bir durum yok siz zor zamanlar geçirmişsiniz. Bu günlerinizin tadını çıkarın giden günler geri gelmiyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Çocugunun eşiyle aldığı karara saygi duymayan bir anne
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
3K
KIR PAPATYASII
K
A
Evlat ayrımı yapan anne ve aile içi toksiklikler üzerine
3 4 5
Yorumlar
86
Görüntüleme
7K
Freya85
Freya85
E
Kayınvalidemin yaptığı iftira
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
5K
Rowena Ravenclaw
R
H
Annem bizi evine yatıya istemiyor
6 7 8
Yorumlar
151
Görüntüleme
7K
perdono pero no olvido
perdono pero no olvido
Mavidensonra
Lohusalık ve Kaynana terörü (fikrinize ihtiyacım var) biraz uzun hakkınızı helal edin 😔
2 3 4
Yorumlar
67
Görüntüleme
13K
ceo1
ceo1
X