Arkadaşlar merhaba içimi dökmeye geldim bu sefer biraz uzun olacak ama hiç arkadaşım yok içimi size döküyorum
3 Senelik vajinismus durumunu aştıktan sonra 2 sene bebek sahibi olmayı bekledim polikistik over hastasıydım düşük yaptım gitmediğim doktor kalmadı sonunda Allah nasip etti hamile kaldım kontorllere giderken bir gün kayınvalidem aradı gittiğim doktor çok yoğun bir doktordu saat akşam 9 du hastanedeydim eltine gideceğim beni bırakırmısın dedi hastanede olduğumu söyledim beklerim ben olsun dedi saat 10 da hastaneden çıktım kapıda bekliyordum yukarı gel yemek götürcez dedi yukarı çıktım börek ve çorba yapmıştı çorbayı aldım indim eltimlerin kapısına geldik hadi çıkart bunları yukarı dedi bana tamam dedim arabadan inip yukarı çıktım börek çok güzel kokmuştu hamileydim belki bize de 2 parça verir diye düşündüm içeri girdi hadi görüşürüz deyip kapıyı kapattı ne olduğumu bilemedim. Eşim ben aylık hamileyken tatile gitti tek kaldım 1 hafta ama beni arayıp bir şeye ihtiyacın varmı diye sormadı yine bir gün kontrole gidecektim beni aradı bende geliyim bebeği görmek istiyorum dedi sevindim tamam dedim onu almaya evlerinin önüne gittim 5 kiloluk bidonlarda su ile bekliyordu camı açıp onlar ne dedim eltinlerin suyu kesilmiş önce onlara suyu bırak sonra kontrole gidersin dedi hayır saatim geldi gidiyorum ben dedim anlamıştım beni kullanmak için çağırmıştı yine sonra neyse geliyim senle ordan çıkınca bırakırız hadi in ve suları koy arabaya dedi bende sinirlendim sen bagaja koy dedim gittik kontrole orda da yapacağını yaptı doktora normal doğum yaptırın ben öyle istiyorum dedi bütün moralim bozulmuştu ordan çıktık eltimlerin evinin önüne geldik gözümün içine bakıyordu suları taşımam için hiç oralı olmadım anne belim ağrıdı sen in çocuğu çağır o çıkarsın suları dedim bıraktım gittim. 9 aylık hamilelik maceram bebeğimin 38+3 de dünyaya gelmesiyle sona erdi. Bir bebeğim olsun çok istemiştim çok ağlayıp geceleri hep dua etmiştim ama doğumdan da aşırı korkuyordum doğuma 1 hafta kala dudaklarım uçukladı o kadar yani birde hamilelik döneminde şeker yükleme testi yaptım şeker çıkmıştı ve diyetle beslenmiştim sadece o günlerde eşimin ailesi benim ailem dikkate alma ye bebek zayıf olur diye söyleniyorlardı ama ben kararlıydım diyeti yapacaktım sonuçta bebeğin sağlığı her şeyden daha önemli. Eşimin ailesi sürekli bizi yemeğe çağırıyordu kaynana terörü o zaman başlamış ve saf ben anlamamıştım ne zaman gitsek benim diyetimin dışında olan her şey vardı her gittiğimizde eve aç dönüyordum hamileydim ve yiyemediğim şeyleri canım daha çok istiyordu oda bilerek ne seviyorsam yasaksa onu koyuyordu sofraya özellikle yaptığını düşünmüyordum taa ki beni arayıp yemeğe davet etti anne canım aşırı karpuz istiyor yiyemiyorum eğer evde varsa kesme olur mu biz olmadığımız bir zamanda yersiniz dedim akşam eşimle gittik sofrayı kurmuştu kayınvalidem sofrada kocaman bir tabak kıp kırmızı çekirdeksiz karpuz bütün odayı sarmıştı kokusu karpuzu görünce odaya gittim istemsiz ağladım ben kendimle nefsimle savaşırken o koyma dediğim halde koymuştu aslında bir iki parça yesem dünyanın sonu gelmezdi evet ama hamilelik hormonları daha önce yaşadığım düşükler vs aşırı korkuyordum bebeğime bir şey olacak diye yemedim o akşam orda onun niyetini de anlamıştım artık o günden sonra doğumuma 1 ay kalmıştı hiç gitmedim. Bebek karnımda eşinden ayrılmış normal doğum başlamıştı ben sezeryan istediğim için sezeryanla doğdu normal doğum olsa bebeğim eşinden ayrıldığı için nefessiz kalıp vefat edebilirmiş çok şükür kötü bir durum olmadan sezeryan ile doğdu bendeki enfeksiyon bebeğe geçmiş ve küveze almışlardı bebeğimi onun haricinde bağırsak şişmesi olmuş akciğerinin biri küçük biri büyük doğmuştu kuvezde olduğu için kimse göremedi bebeği Kayınvalidem beni görmeye geldi bebeği getirsinler odaya bebeğe hurma vercem uysal olsun diye ağzına tükürcem dedi cinnet geçirecektim nerdeyse küvezde olduğu için üzülüp ağlıyordum ama bunları duyduktan sonra onun için oranın daha iyi olduğuna karar verdim hastaneye eli boş gelmişti ve darlamalar başladı sütün olmayacak sezeryan yaptın yarımsın artık ben normal doğurdum çocuklarım sağlıklı doğdu diye darlamaya başladı ben hastaneden çıktım bebeğim 2 hafta kaldı her 2 saatte bir emzirmeye gidiyordum. Hastaneden çıktığım günün ertesi aradı beni abinlerle size yemeğe gelicez dedi ben eşimi çok sevdiğim için üzülmemesi için hiç bir dediğine ters bir cevap vermiyordum Ankaradan halam gelmişti gelmesinler sen zaten ameliyatlısın diye ısrar etmesine rağmen gelsinler dedim yemekler yaptım sofra kurdum topladım şuan ben bile şaşırıyorum o halde nasıl yapabildim. Sonra bebeğim eve geldi ben üşütmüştüm hastaneye gidip gelmekten hiç halim yoktu öksürüyordum beni aradı çok hastayım yatıyorum dinlenicem dedim kapattık 10 dakika sonra kapı çaldı kapıyı açtım kayınvalidem bana dediki napıyon evde pijamaylamı geziyosun sen dedi bende kendimi tutamadım artık lohusalığun verdiği yetkiye dayanarak napacaktım gelinliklemi gezecektim dedim artık iyice anlamıştım benimle bir derdi vardı bebeğime örgü kıyafetler getirmiş hırka vs sevinmiştim poşeti açmadan poşeti açınca soğuk duş etkisi oldu bende hepsi kız bebek hırkası eteğiydi ve benim bebeğim erkek. Çok anlam veremedim annemle kız kardeşim bana bakmaya geldiler 40 ım çıkana kadar bebeğim kolik bir bebekti onlara siz gidin artık sorumluluk bilsin dediler. Kayınvalidem sürekli her gün geldi her gün bir laf sokup gitti senin yerinde olmak isteyen çok kişi var diyordu bir bebeğe bakamıyosan kendini adam sayma diyordu lohusaydım ve eşim üzülsün istemiyordum bebeğim kolik olduğu için çok zor uyutuyordum her gün uyuduğu saatte gelip zile basıyordu uyansın diye en sonunda bi akşam kayınbabam anneme evinize gidin artık dedi orda ipler koptu bende eltimin bebeğine 3 yaşına kadar annesi bakmıştı çalıştığı için bende bebeğimi anneme alıştırmaya çalışıyordum kayınbabam da öyle diyince cinnete geldim en son odama gidip bi annemi sığdıramadınız eltime kimse karışmadı benimle derdiniz ne diye bağırarak ağlamaya başladım eşim bu yaşadıklarımın hiç birini bilmiyordu bu hareketimden sonra herkes çıktı gitti eşim yanıma geldi ona anlattım hepsini ağlayarak o üzülmesin diye ses çıkarmadığımı cevap vermediğimi her şeyi anlattım bana dediki kimseyi dinleme sen ve bebeğimiz mutlu olun ben başka bir şey istemiyorum dedi senin istemediğin bir durum olursa söyle ben üzülcem diye düşünme içine atma benimle de paylaş dedi ama öyle olmuyor işte arkadaşlar 5 sene çektim şimdi de kayınavlidemden çekiyorum yapma dediğim her şeyi yapıyor bu gün geldi bebeğim 5 aylık ona çay içirmeye çalışıyor acilen işe başlayıp bebeğimide anneme bırakmam lazım diye düşünüyorum siz olsanız ne yapardınız ne olur fikir verin bana
ağustos ayında doğum iznine çıktım kasımda iznim bitti ve nisan ayına kadar ücretsiz izne çıktım patronum bebeğinin durumuna göre çalışıp çalışmayacağına karar veririz dedi eğer çıkmak istersem kıdem tazminatımı verecek ama çıkarsam eğer eminim eşimin annesi ile daha çok problem yaşayacağım ne yapsam bilmiyorum
o karpuz olayında mesela bir şey söylemediniz mi? Ben karpuz olmasın demiştim özellikle getirmişsiniz demedin mi? Ya da kız bebek eşyaları getirdiğinde benim çocuğum erkek de mi demediniz? NASIL DAYANDINIZ NASIL
bir laf var seni öyle bir yok sayarım ki kendini yoklarsin ben burada miyim diye... yoksayin
