Anne gibi hissedememek

Allah sağlık versin her şey düzelir cok haklısınız. Ben de kendime kızıyorum ama bu yetememe hissi beni bitiriyor. Ağlıyor kucagıma alıyorum sakinlemiyor hemen diyorum ki annesi bilmiyor beni ondan :KK43:
Ohooo oyle kucaga alininca hemen sakinlesen bebek var mi yapmayin lutfen oglum 6 ay gece gunduz agladi ufak oglum bak bu saat oldu kucakta volta atiyoruz koridorda
 
O kadar yanlış ki bu, benim de altı aylık bebeğim var benimki de ağlayası varsa bende dururken de ağlıyor. Hep emzirdim, inanki onunla alakası yok. Bazı bebekler annelerine ekstra ihtiyaç duyuyorlar hepsi o.
Gercekten mi ben hep biyerde ağlayınca panikleyip yerin dibine giriyorum. Annesi olsam susturmayı başarırdım kucagımda dünyayı unutur benle mutlu olurdu diyorum :KK43:
 
Yaa kıyamam size. Belli ki çok üzülmüşsünüz ama durum toparlayacaktır çünkü yeni odaklanabilmişsiniz bu duruma. Önceden kafanız başka şeylerle doluymuş. Stres maalesef her şeye engel. Ve doğum bile her şeyiyle müthiş bir olayken böyle düşünmeyin tabiki çocuğunuz sizi biliyor nasıl bilmesin. Daha 6 önce içinizdeydi sizle birdi. Düzelecektir bence sadece normalce yaşamaya bakın başka bir stres katmayın hayatınıza. İnşallah bir an önce toparlarsınız.
 
Kendine gel. Çok etkilemiş yaşadıkların seni. Her istediğimiz olsaydı neye mutluluk göz yaşı dökecektik. Yavrunu emziremiyorsan al kucağına içine çeke çeke kokla. Anne evlat bağını kur. Buda bir süreç. Geçeceğine inan. Kendini doldurma. Bugün geri gelmeyecek ve geçmiş e takılıp çocuğunun bugünlerini kaçırma üzülerek.
Sürekli konuşuyorum öpüyorum resimlerini cekiyorum cok haklısınız🙏🏻
 
Yaa kıyamam size. Belli ki çok üzülmüşsünüz ama durum toparlayacaktır çünkü yeni odaklanabilmişsiniz bu duruma. Önceden kafanız başka şeylerle doluymuş. Stres maalesef her şeye engel. Ve doğum bile her şeyiyle müthiş bir olayken böyle düşünmeyin tabiki çocuğunuz sizi biliyor nasıl bilmesin. Daha 6 önce içinizdeydi sizle birdi. Düzelecektir bence sadece normalce yaşamaya bakın başka bir stres katmayın hayatınıza. İnşallah bir an önce toparlarsınız.
Evet yeni sakinledim diyebilirim. Uzaklaşmak cok cok iyi geldi. Ultrason resimlerine, hamile hallerime bakıp kendimi anneliğe ikna etmeye calısıyorum. İnşallah toparlayacagım🙏🏻
 
Emzirmesini hatta kendi doğurmadığını çocuğa anne olan o kadar çok kadın varken sizin annelikle emzirmeyi bağdaştırmanıza şaşırdım. Sağlıklı bir psikolojide olmadığınızı düşünüyorum. Burda bizim söylememizle çözülecek bir sorun değil yaşadığınız acil psikolojik destek almanızı öneririm
Aslında eşimle de içimde affedemediğim şeyler var, buraya geldim annem yalnız yaşıyor içimde onu terk etmişim gibi bir his de var... bir cok duygusal çöküntü yaşadım. Destek almayı düşündüm hatta çift terapisi araştırdım ancak cok ücra bir yerdeyiz şuan icin hastaneye ulaşım bile lüks
 
Allah bağışladın en önemlisi sağlıkları🙏🏻 Haklısınız ben de neşeli pozitif bir annenin daha önemli oldugunu düsünüyorum. Bilmiyorum hala lohusalık depresyonunu mu atlatamadım, yaşadıklarım sinirlerimi yıprattı onun verdiği duygusuzluğu ve mutsuzluğu mu yaşıyorum. Nasıl aşarım beni 40ım cıkmadan kocamdan boşatmaya calısan insanlarla görüsürken bilmiyorum. Görüşmemeye calısıyorum ama yüzsüzce bişey olmamış gibi arıyorlar
Azcık sabır hepsi geçecek.
Ve tam bir anne gibi hissedeceksiniz.
Sizi olumsuz yapan herkesten uzak durun.
 
Gercekten mi ben hep biyerde ağlayınca panikleyip yerin dibine giriyorum. Annesi olsam susturmayı başarırdım kucagımda dünyayı unutur benle mutlu olurdu diyorum :KK43:
Bak bende de o bebeği susturmak zorundayım psikolojisi oluyo, tamamen yaradılışsal heralde. Ağlayınca kendimi onun ihtiyacını göremiyo gibi hissediyorum. Ama öyle değil. Bebek bu, vara yoğa anlayabilir, dili yok ki söylesin.
Bana da annelik hissi sonradan geldi, o yüzden anlıyorum seni, belki çevren tarafından manipüle edildiğin için böyle hissediyorsundur. Evet kendini dinle ama daha çok bebeğinle konuş bence. Normal günlük hayattan konuş, güzel duygularını konuş, bol bol öp okşa. Her gün Yürü ağacın altında otur toprakta otur. Ruhunun dinlenmeye ihtiyacı var.
 
İnanın sosyal medyada hele bütğn hamile ve doğum sayfaları emziremeyen ölsün der gibi paylaşımlar yapıyor. Ben daha çok şey gibi hissettim; sanki beni annesi istemedi, sanki ben ona yetmedim gibi.
O cahil cüheyla sayfaları biliyorum.
Ne çok ağladım ben o sayfadalar yazılanlar yüzünden.
Halbuki çokta iyi bir anne oldum.
Kendimi yargılamaktan vazgeçtim.
Çok şükür bebeklerim sağlıklı ve mutlular.

Bebeğine gayette yetiyorsun.
Öyle ki,kendini bile eleştiriyorsun.
Eksik değilsin.
O sevgiyle kucaklayıp sarıldığın kucağın,onun dünyası yetmez mi?
En güvenli yer annesinin kucağı.
Bunu ondan mahrum etmiyorsan eksik felan değilsin.

Seni üzen,enerjini düşüren sayfaları hayatından çıkarsan iyi edersin.
Üzerinden çok zaman geçti ama şuan o sayfalara girsem,vicdanım,anneliğim yerle bir olacak biliyorum.
 
Allah sağlık versin her şey düzelir cok haklısınız. Ben de kendime kızıyorum ama bu yetememe hissi beni bitiriyor. Ağlıyor kucagıma alıyorum sakinlemiyor hemen diyorum ki annesi bilmiyor beni ondan :KK43:
Hiç öyle birşey yok.
Mesela benim ilk bebeğim çok uysaldı kucağımda huzurla uyurdu.
1 kez bile emmedi. (Çok ufaktı. Gücü yoktu emmeye)
2. Bebeğim doğduğu ilk saniyeden daha şimdiye kadar (16 aylık) ağlıyor.
Herşeye ağlar. Uyurken bile ağlardı. Su içerken,yerken,oynarken herşey herşey. Üstelik 5 ay emzirdim.
Yani hiç sizlik bişey yok buna İnan 😌
 
Sen bebeğini çok seven bi anne olmasan emziremedim benle bağ kuramaz diye endişelenir miydin hiç? O anne kucağına gelip susan bebekler filmlerde olur. Bu sıpaların bütün kaprisi bize. 5 yaş oğulcum en çok bana ağlar hala. :) o bağ daha senin karnındayken kuruldu bile. Kimse de o bağı bozamaz. Yalnız böyle gereksiz endişelere kapılıp çocuğunla güzel günlerin keyfini kaçırma. Asıl o zaman pişman olursun en güzel günlerimizi üzülerek heba ettim diye. Bir sürü sorun yaşamışsın en kötüsü de bebeğinin sağlık sorunları. Onlara üzülürken adapte olamaman normal. Artık önüne bakmaya çalış. anneliğin keyfini çıkar.

Bu arada o yetememe hissi her daim oluyor. Ben hep eksiğim mesala. Mükemmel bi anne olamadım ama oğlumu seviyorum.
 
Denedim neler neler denedim. Doktor zaten direk mama demişti ama ben emzirme danışmanı görsün istedim. Böyle koynumda uyumak istiyorum korkuyorum bişey olur diye. Beni tanısın ayırt etsin başkalarında huzursuzlansın beni istesin istiyorum olmuyor. Uyumlu mutlu pozitif bir bebek cok sükür. Ama işte acaba diyorum beni annesi bilmiyor mu. Sonucta baba da mama veriyor. Ananesi de cok verdi mama. Benim ne özelliğim var ki diyorum. Yanlış duygular. Lohusalık depresyonudur belki dedim ama yok gecmiyor
Ona sarılın her zaman hemde inanın kokunuzdan sesinizin tonundan bile annesi olduğunuzu bilecektir bebekler inanılmaz akıllı anne olmak sadece emzirmek değil onunla koyun koyuna olmaktan kaçınmayın Allah’ın izniyle bir şey olmaz 🤲🏻
 
Kotu seyler yasadiginiz icin psikolojiniz bozulmuatur emzirememek bukadar seye neden olmamali yani siz emzirmeyi her zaman cok guzel bir sey saniyorsunuz heralde ama oyle degil ve digerlerinin dedigi gibi emzirme olayini cok abartmayin agrisi aizisi yarasi isirmasi goguslerin tikanmasi okadar cok derdi varki hicte oyle gulluk gulistanlik birsey degil. Bende goguslerim acidikca oglumdan soguyordum mesela anne olmak cok zor geliyordu bana. Gecti o gunler ama siz bunu emzirmeye baglamayi birakin he cocugun uzerinede cok dusmeyin sevmek illaki asiri pimpirikli olmak degildir.
 
6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.
Canim emmemesinden degil de kaynanan travma yaratmus. Allah korumus yavrunu ic kanama gecirtecek kadar ne masajiymis bu. Yazik yavriya Allah size vagislanis.Malesef ilk dogumlarda insanin canina okuyorlar. Mama da emse kuzen bebegi g8bi de gelse bakimini aksatma ve sık sık saril bebegine. Su an kac aylik yavrun. Anne demeye baslayinca kuzenin bebegi gibi hissetmezsin korkma. Esin ile aran nasil oldu. Kendi annen ile nasilsiniz. Telefonda bile olsa destek olsun annen.
Ben de ilk bebekte acaba sevmiyor muyum diye kendime sordugumu hatirliyorum. Ama dedgin gibi insanin alip icine sokasi geliyor. Su an sadecd mama ile besleniyorsa da uzulme. Benim ilk bebek te mama ile beslendi dolup tasan sutlerim 1 gecede kesilince mamaya mecbir kaldim. Cok uzulmustum o dönem. Simdi 2. Bebekte o kadar rahatim ki. Keske ilk bebekte de simdiki aklim olsaydi da o kadar stres yasamasaydim.
 
Gercekten mi ben hep biyerde ağlayınca panikleyip yerin dibine giriyorum. Annesi olsam susturmayı başarırdım kucagımda dünyayı unutur benle mutlu olurdu diyorum :KK43:
Canim esin falan mi bu cumleleri kuruyor sana. Annesi olsan sustururdun mu diyor. Yok oyle bir dunya. Bebegin ağlamasının anneliknile alakasi yok. Her bebek aglar az veya cok. Esin ağlamadan mi büyümüş. Sen milletin bebegine falan bakip her agladiginda anneligino sorgulama.
Sadece emzirmekle anne olunmuyor veya annelikten cikilmiyor emziremeyince. Toplumsal emziremeyen anne değildir olayini kafandan at. Insan kendi memesinden emzirince daha cok anne olmuyor. Mama ile ee beslense sen iyi bir annesin. Bebeginjn seni secmesi veya secmemesi diye birsey de yok. Ama sen psikolojok olarak cok yipranmissin. Cidden psikologa sadece kendini rahatlatmak adina git.
Karsindakiler bosanmanizo isteyecek kadar cok canavarmis resmen. Gorusmek zorundaysan dacmesafeli ol.
 
Allah kolaylık versin🤗 ne bileyim sanırım kendimi eksik gördüğümden kuruyorum
Hayir sen eksik degil fazlasin. Bebegi olamayan o kadar cok insan var ki. Sen sanslisin ki bebegin olmuş zamanla o eksiklik duygun da azalir. Seni fazla ezmisler ki boyle dusunjyorsun.
Oyle bebegi kucagina alinca dunyalar falan senin olamayabiliyor. Mesela basim cok siddetli agridiginda gozum bebek falan gormuyor. Uykusuzsam cok sinirli oluyorum. Sabah esimi zorla kaldirip gece sagdigim sutu sen ver ben uyuyacagim da diyebiliyorum. Ama bunlari ilk bebekte yapamadim. Esim de anlayissizdi biz de bosanmanin esiginden donmustuk ilk bebekte. 2. Bebekte adam baba olabildi cunku annesini sokmadim yanıma yoreme. Ve 8 yilin arsindan birseyleri gorebildi.
Benim bebek de agliyor. Benim ki de ilk hafta mama aldi. Kendine yuklenme sen iyi bir annesin.
 
6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.

Bence siz gayet iyi bi annesiniz. O olay sizi öyle etkilemiş ondandır. Geçmiş olsun inşallah sorunu yoktur bebeğin. Bir de fotodaki gibi yüz üstü uyutmanın akciğer gelişimini olumsuz etkilediğini duymuştum bilginiz olsun.
 
Ne kadar baskı kurulmuş üstünde
Herkes emzirmek zorunda değil bu çok normal
Bebeğin babasında da huzur buluyorsa ne güzel çok şanslısın ilerde şükredersin kimsede durmaması çok yorucu yıpratıcı oluyor.başkasında da durması senin onu doğurduğun gerçeğin değiştirmiyor sen onun annesinin yine bebeğinle başbaşa kaldıkça daha çok adapte olacaksın şimdi kış da geliyor doğu da dışarı da çıkılmıyor pek kışın oh sıcacık evinde bebeğinle oyunlar oynayıp birbirinize alışacaksınız sonra eşin işten gelecek huzurun tadını çıkaracaksın beybisin yaramazlık yapacak azıcık çıldıracakasın filan filan. Yani hepsi geçecek
 
6 ay oldu bebeğimi kucağıma alalı, büyük emeklerle gözyaşlarıyla tüp bebekle ve 9 ay kendime iğne vurarak sahip oldum gözümün ışığına. Ama emmedi daha doğrusu hastanede kayınvalidemle annem kavga etti cocuk bakımı konusunda, sonra eşimle annem. Sonra eve geldik kayınvalidem herşeye karıştı. Bu arada doktor sarılık dedi mama verin dedi mama verdikce annelik duygum eridi. En son sarılığı 1 ay sürünce(emiyor sanıyordum beslenememiş) emzirme danışmanı tuttum. Cene ve damak bozuklugundan ememediğini söyledi. Bu esnada kayınvalidem cocuga gaz masajı yaptı cocuk ic kanama gecirdi(raporu elimde kaburgası karaciğerini cizmiş) bunun üzerine ben suclar gibi konustum onu. Kayınpederim gelip üstüme yürüdü. Eşim sessizce karışmadı ben de kovdum. Gitti ve 5 gün gelmedi sonrasında ailesinin boşa baskılarına ragmen barıstık bebeğim daha 50 günlüktü. Benim sütüm göğüslerimden taşıyordu ama sagıp verince yeterli gelmiyordu. Bu arada biberon ememiyor kaşıkla veriyoruz. Sonra eşim ailesinden uzaklaşmak icin tayin istedi şuan en doğudayız. Eşimle toparladık aileyle mesafe koyabildik. Ama ben evladıma anne gibi hissedemiyorum. Sanki bi kuzen cocugu teyze cocugu günü gelince alıp gidicek gibi. Cok seviyorum aklım cıkıyor onun icin mesela yedirince 1 saat uyanık bekliyorum aman kusar boğazına gider duymam uyurken diye ama benim evladım gibi sahiplenemiyorum. Emzirememek travma yarattı. Ya da yaşadıklarım travmaydı bilmiyorum.
Yorumları okumadım ins linc tayfa gelmemistir.
Ben kendim kötü lohusalık gecirdim sanıyordum🙈
Bu neymis ya,cocugum kvde yüzünden ic kanama gecirse kvdeyi baska bi ülkye sürdürürm herhlde😏
Yasadıklarınız kolay değil ama emzirmemeyle baglantısını kuramadım
2 aydır emen bebegim 1 haftadır meme reddi yasıyor😔
Sagıp veriyorum hic böyle hissetmedim.
Sizinki lohusa bunalımı olabilir,yasadıklarınız kolay değil.
Profesyonel yardım almaya calısın,dogudaymıssınız.
Online destekler var artık,orda bulamazsanız.
Allah yardımcınız olsun🙏🏻
 
X