Psikolojik destek alıyorum. Hem terapi alıyorum hem ilaç kullanıyorum. Bu aralar benim de anksiyetem çok yüksek. Keyifsiz günler geçiriyorum. O yoğun panik anlarında ben ilk olarak duyu organlarımı kullanarak içinde bulunduğun âna dönmeye çalışıyorum. Çevremde bulunan üç şeye dokunuyorum, üç şeyi kokluyorum, üç sesi dinliyorum gibi. O elinin ayağına dolaştığı durumdan kurtulmamı sağlıyor en azından. Daha sonra beni kaygılandıran düşünceye alternatif düşünceler sunuyorum ben. Ha bu her zaman işe yaramıyor, naparsam yapayım tatmin olmuyorum kaygım azalmıyor. Bu sefer i zihnimde oynayıp duran kaygı verici düşüncelere "Sen biraz git sigara, çay falan iç gel bunları sonra konuşuruz," diyorum işime devam ediyorum. Biraz cismanileştirdim ben o yüksek anksiyeteli iç sesimi, hatta onu hayal ettiğim şekile bir insan gibi ördüm. Masamda duruyor. Bu çalışmalar için onu kullanıyorum. O yüksek anksiyeteli iç sesin de aslında benim iyiliğimi istediğini ama yöntemlerinin yanlış olduğunu hep aklımda tutuyorum. Ona ve dolayısıyla kendime daha şefkatli olmayı öğretmeye çalışıyorum. Bazen yukarıda anlattığım çalışmalar hiç işe yaramayabiliyor o zaman müzik dinliyorum, sevdiğim birileriyle konuşuyorum, buraya girip ana sayfada profil mesajlarında birileriyle konuşup kafa dağıtıyorum. Bu şekilde. Bu aralar ben de çok yorgunum ama iyi olmayı umutla bekliyor ve bunun için elimden geleni yapmaya çalışıyorum.