Aynen evliliğimiz bitmek üzereydi ev ev üstüne olmuyor herşeyiniz batıyor el kızı olarak goruluyorsunBen de sevgimin bitmesinden korktum. Aşk bir yere kadar mantıklı düşünmek lazım galiba.
Mesafeliyiz artık iki ayda bir belki bı çaylarını içip çıkıyoruz sizin hakkınızda da hayırlısı olsun sakın kabul etmeyin psikolojiniz alt üst olur benim eşim bile şimdiki aklım olsa seni ailemle yüz göz etmezdim diyoHer şey çok daha güzel farklı olabilecekken insanlar işleri neden zorlaştırırlar ki.. Umarım o kötü günleri atlatır daha mutlu olursunuz
Evet. Hep çalışıp hem sıkıntı çekeceksin.Bende onu düşünmedim değil. Ben lisans mezunuyum o lise. Bu konuları konuşmak çok doğru olmasa da aldığımız para ortada. Hem çalışacağım hem de evimde mutsuz olacağım.
Evet canım, evlenenler öyle yapıyor ya hani??. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi
Doğru yapmışsın . KV ile içiçe yaşayan biri olarak ve eşini seven biri olarak zamanında bu kadınla aynı apartmanı bile kabul edip evlendigime pişmanım bütün iyi niyetimi burnumdan getirdiUzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..
iyi yapmışsınız sadece sevgiyle her şey olmuyorUzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..
Ah ah sorma bizde ayrı eve iniyorduk benim ailemin isteği üzerine kayınvalidemle oturuyorum kayinvalde kayınpeder isterse melek olsun ama aynı evin içinde olmuyor yatıp kalkmak sorun rahat oturmak bile sorun istedikleri kadar iyi olsunlar diken üstündesin ve kayinvalde çok zeki olup oğluna duygusaldan giriyosa bittiğinin sebebidirUzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..