Ailesi yüzünden ayrıldık :(

Sparrow3 .!.:

Yıl 2019. Birlikte yaşamak ne ya? Evleri köşk mü ki? 120 m2 evlerde iki aile yaşar mı? Tahminen gözleri eve getireceğiniz parada.

Genişletmek için tıkla...

Merilop .!.:

Bende onu düşünmedim değil. Ben lisans mezunuyum o lise. Bu konuları konuşmak çok doğru olmasa da aldığımız para ortada. Hem çalışacağım hem de evimde mutsuz olacağım.

Genişletmek için tıkla...

tubaa28 .!.:

Canım benim senin için çok aciyordur şimdi.Sonucta ne kadar emek vermişsin bu ilişkiye.Ama inan bana bunu kabul etseydin evlendiginin ilk ayı pişman olacaktın.Ortada aşk falan da kalmayacaktı.Ya ne demek bu devirde kayinvalideyle falan yaşamak.Bosver gitsin.Zor bulur o evlenecek kızı bu dusunceyle

Genişletmek için tıkla...

ilkbahar_15 .!.:

Mantıklı, ne istediğini bilen, doğru karar alıp bunu uygulayan insanlara hayranım.
Çok doğru bir karar vermişsiniz.
Ailelerin bazıları en küçük erkek çocuğunu kendilerine yaşlılık güvencesi olarak görüp, bunu küçüklüğünden itibaren o çocuğun kafasına işliyorlar. Her yönden kendilerine bağımlı yetiştiriyorlar. Duygu sömürüsü ile vicdanına oynuyorlar resmen.
Kendine ayrı ev kursa bile, bir şekilde yakasından düşmezlerdi.
Bunları çok gördüm. Hatta bizzat yaşadım.
Onun için kararınızdan dolayı asla üzülmeyin.
Allah sizinle el ele, aynı yöne bakabilen, hayırlı insanla karşılaştırsın sizi inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Merilop .!.:

Uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..

Genişletmek için tıkla...

Merilop .!.:

Uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..

Genişletmek için tıkla...

Merilop .!.:

Uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama hesabım yoktu. Açmaya karar verdim, yazmak istedim.
Neredeyse 1 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel gidiyordu. Yaza söz nişan düşünüyorduk. Benim yaşadığım şehirde yaşıyordu sonra işi dolayısıyla ailesinin yanına gitti ve biz çok fazla görüşememeye başladık. Hayal kurarken hep kendi evimizi düşünerek kurardık, sadece ikimize ait bir ev.. Ama geçen günlerde ailesinin evlenince onunla yaşamak istediğini söyledi ve benim düşüncemi sordu. Bu konuyu daha önce de konuşmuştuk ve ben kesinlikle kabul etmeyeceğimi söylemiştim. Kaldı ki annesi ve babası çok yaşlı değiller yardıma muhtaç değiller bu durumda bizim aynı evde yaşamamız gereksiz. Bir de babası biraz değişik bir adam çok sinirli ve eşini çocuklarını dövmüş zamanında. Ben çok mutlu bir ailede büyüdüm. Öyle bir ailede yapamayacağımı biliyorum. Evin en küçüğü abileri ablası evli ve büyük ihtimal diğer kardeşleri kendilerini kurtarmak için anne babayı buna bırakmak istediler. Birkaç gündür sürekli ne yapacağımızı konuşuyorduk ben hep seçenekler sundum, yakınlarda ev tutalım ama aynı ev olmaz gibi. Ama o annemle babamı ayrı evde mi oturtucam onlar kabul etse ben kabul etmem dedi. Hayallerimizi söyledim gerçekten o şekilde mutlu olabileceğimizi düşünüyor musun dedım. Bilmiyorum dedi. İnsanın her istediği olmazmış. Sonrasında kadınlar kulübüne baktım kv ve kp ile yaşayanlara. Belki dedim benim düşündüğüm kadar kötü değildir. Burada yazılanları okuyunca yapamayacağımı anladım. Çok üzülüyorum ama dün akşam bitirdim. Vaz mı geçiyorsun benden dedi, ya ondan vaz geçecektim ya da hayallerimden. Ben ondan vazgeçtim. Telefonda ağlayarak bitirdik. Çok üzülüyorum sabaha kadar uyuyamadım. Ama başka yapacak bir şey bulamadım. Çok seviyorum onun da sevdiğini biliyorum ama bazen tek başına sevgi yeterli olmuyormuş onu anladım. Ve o ailesini seçti. Kimseye anlatamadım, önce kendim inanmalıyım bittiğine. Bilmiyorum, ayrılmaktan başka seçenek bulamadım. Sizce doğru mu yaptım? Cevap verirseniz çok sevinirim..

Genişletmek için tıkla...