O tarz sığ yorum yapanları kaale almıyorum zaten. Ailem tarafından ne yapılması gerekiyordu ki şükredeyim bu durumuma. Sokağa atmaları mı gerekiyordu? Dediklerinizle beni açıklamışsınız. Doğurmasalardı o zaman... Anladığınız için teşekkür ederim.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Ailemi Sevmiyorum
- Konu Sahibi Novus
- Başlangıç Tarihi
- 25 Mart 2015
- 1.084
- 691
- 43
Bazen ben de ailemi hayatımın gidişatı yönünden yeterli yönlendirmediklerini düşünüp, onlara kızıyorum.
İstediğim bölümde beni de okutmadılar, istediğim yerde staj yaptırmadılar. Arkadaşlarım çok kaliteli şirketlerde çalışırken ben evde oturuyordum. Ortamları bozukmuş diye ki bu bölümde okumamı onlar istemişti.
Ben evlendikten sonra kendi düzeni kurdum. İstediğim bir işteyim, istediğim gibi gezip tozuyorum. İstediğim ülkeye gidiyorum.
Dil için Kanada'ya gitmek istediğimde babam beni göndermemişti ama kız kardeşim şuan erasmus için hazırlanıyor :))
Çok daha böyle örnekler var hayatımda ama bugüne şükür. Anne babama şükür ki HAYATTALAR.
Asla ama asla zamansız vefatlarını istemem bunun için de çok dua ederim.
Her şey bir gün düzelecek ama inan anne-baban arkandaysa tüm olumsuzluklara rağmen hayatta bundan güzel bir şey yok
İstediğim bölümde beni de okutmadılar, istediğim yerde staj yaptırmadılar. Arkadaşlarım çok kaliteli şirketlerde çalışırken ben evde oturuyordum. Ortamları bozukmuş diye ki bu bölümde okumamı onlar istemişti.
Ben evlendikten sonra kendi düzeni kurdum. İstediğim bir işteyim, istediğim gibi gezip tozuyorum. İstediğim ülkeye gidiyorum.
Dil için Kanada'ya gitmek istediğimde babam beni göndermemişti ama kız kardeşim şuan erasmus için hazırlanıyor :))
Çok daha böyle örnekler var hayatımda ama bugüne şükür. Anne babama şükür ki HAYATTALAR.
Asla ama asla zamansız vefatlarını istemem bunun için de çok dua ederim.
Her şey bir gün düzelecek ama inan anne-baban arkandaysa tüm olumsuzluklara rağmen hayatta bundan güzel bir şey yok
- 2 Temmuz 2013
- 16.466
- 12.868
- 498
Evet bu ülkede bu kızdan daha kötü durumda olanlarda var. Ne yani herkes kendinden çok düşüğü düşünüp hiç bişey yapmayıp verilene razı mı oluyor. Şu konuda yorum yapanların çoğu ailesinden az yada çok beklentide olup bir şeyler alan insanlar. Bende dahil. Erkek evlat bir şekilde tolere edilebilir ama bir kızın varsa ve sen elinde olmasına rağmen imkanlarını sunmuyorsan o çocuğu neden dünyaya getiripte psikolojisiyle oynuyorsun.
Yapmayacaktın madem neden sözler verdin. Belki başka bir ile gidip kendince yöntemler bulabilirdi
Sen burda kal şunları şunları yapıcaz diyip sonrada umursanmamak ne acı
Helede bunu yapan anne ve babansa
Ben seni haklı buldum konu sahibi arkadaşım
Seni kınayanlar dört dörtlük evlat olmuş sanki boşversene
Ana tema maddiyat gibi görünsede derdin kesinlikle bu değil
Her birey ailesi tarafından önemsenmek, evlat olduğunu hissetmek ister
Lütufmuş gibi sığındırmaz evine insan evladını
Hayat işte bir yandan doğurmadığı halde herşeyini verenler, diğer yandan kanından canından olanı umursamayanlar
Allah hepimizin yardımcısı olsun
Bence ne okudun bilmiyorum ama farklı bir ilde iş bulmaya çalış
Atan yada bilmiyorum
Yeni bir hayat kur kendine
Son 1,5 senem nasibimde varsa bende gidicem 24 yaşındayım
Bir yaştan sonra tahammül gücün sıfıra iniyor...
Yapmayacaktın madem neden sözler verdin. Belki başka bir ile gidip kendince yöntemler bulabilirdi
Sen burda kal şunları şunları yapıcaz diyip sonrada umursanmamak ne acı
Helede bunu yapan anne ve babansa
Ben seni haklı buldum konu sahibi arkadaşım
Seni kınayanlar dört dörtlük evlat olmuş sanki boşversene
Ana tema maddiyat gibi görünsede derdin kesinlikle bu değil
Her birey ailesi tarafından önemsenmek, evlat olduğunu hissetmek ister
Lütufmuş gibi sığındırmaz evine insan evladını
Hayat işte bir yandan doğurmadığı halde herşeyini verenler, diğer yandan kanından canından olanı umursamayanlar
Allah hepimizin yardımcısı olsun
Bence ne okudun bilmiyorum ama farklı bir ilde iş bulmaya çalış
Atan yada bilmiyorum
Yeni bir hayat kur kendine
Son 1,5 senem nasibimde varsa bende gidicem 24 yaşındayım
Bir yaştan sonra tahammül gücün sıfıra iniyor...
Ortada onların şekillendirdiği bir hayat var. Kazanıldığı halde gidilemeyen bir üniversite var. Mezun olunca çalıştım çok iyi bir iş değildi vasattı bana göre. Seyahati de bol bir işti. Ama onda bile huzur vermediler. Mesela o gün için x şehrine gidiyorduk ve işyerimi arayıp oraya gidip gitmediğimi kontrol ediyorlardı(Herhalde evden kaçma amaçlı iş gezim olduğunu zannediyorlardı.) İşimi sevmiyordum ve bu saçmalıklarına dayanamadım. Ben bu kadar yapabiliyorum bulduğum iş bu, siz bulun o zaman dedim bıraktım işi de. (Ki babam oğlu gibi sevdiği kuzeni için ne işler ayarladı. Benim için kılını kıpırdatmıyor. Hep sen yapamazsın edemezsin lafları duydum. Pes ettim. Her şeye çok geç kalmış hissediyorum kendimi.
Evlenmek de istemiyorum pek. Sizin adınıza sevindim, daha da mutlu olursunuz umarım. Ama kendimde ben sevmediğim iş için yıllarca çalışma gücü bulamıyorum. Ölümü tercih ederim. Umarım bir gün her şey düzelir ama anne babamın hayatta olup olmamasını çok görmüyorum şuan. Kızgınım onlara. Beni istemediğim bir hayata getirdikleri için.
Kötü bir mesleğim yok yani belki birçok kişinin hayali ama istediğim yerde okusaydım her şey daha farklı olurdu. Mühendisliği teknik üniversitede okumakla herhangi bir üniversitede okumanın çok farkı var bana göre. Buna sığınmıyorum ama hep içimde ukte kaldı işte... İş olanakları da ona göre şekilleniyor tabi...
Yeni bir hayat kurmak için çok zayıf hissediyorum kendimi. Bir yerden başlamam gerek ama o kadar odaklandım ki bu duruma, acizliğime. Hazırcılık değil içimdeki ama içimden zerre çaba göstermek gelmiyor hiçbir şey için. Teşekkür ederim yorumunuz için. Siz hala okuyor musunuz?
- 7 Temmuz 2011
- 7.335
- 14.155
- 298
Hayır bir de bu kızın saydıklarını ailesi değil de kocası yapsaydı ya da ne bileyim eşinin ailesi yapsaydı 30 sayfa demediklerine bırakmazlardı. Ne yani öz aile olunca ne oluyor ki? Hepsi melek mi yani? Üfff azıcık uyanın gözünüzü açın. Öz olunca bir şey olduğu falan yok, sadece yaptıkları canını daha fazla yakar o kadar.
Bu dünya pembe bir dünya değil ya, öz kızına neler yapan babalar anneler var açın biraz gazete okuyun pay biçin de öyle yorum yapın. Pehh bir de çıkıp kötü evlat diyor, ne cürretle yargılıyorsa artık onu da bilmiyorum.
Insanlar da bi cins ha! Adam parası varken kiracisinin bile dediklerini yapmış çocuğunun dediğini yapmamış yani ona "değer" vermemiş. Arkadaş burada fakirdik de vermedi diye mi şikayet ediyor?
Kişilik bozukluğunun ailedeki bi bireyden kaynaklandığını düşünüyorum. Tedavi imkanin varsa yaşin çok genç geçen yillara üzülmek yerine önündeki uzun yilllara bak.
Kişilik bozukluğunun ailedeki bi bireyden kaynaklandığını düşünüyorum. Tedavi imkanin varsa yaşin çok genç geçen yillara üzülmek yerine önündeki uzun yilllara bak.
Zorla yakalarına yapıştım sandılar sanırım
Söz verilmeyen bir şeyleri istemiyorum sonuçta. Bu arada kişilik bozukluğunun ben de aileden kaynaklandığını düşünüyorum, araştırdığımda da öyle karşılaştım zaten. Beni böyle yaptıkları için zaten onlara karşı hissizleştim diyorum. :/Yazını okuyunca bizim ev sahibinin kızı geldi aklıma. Kızın adı X olsun, X'in anne ve babası (babası bizim ev sahibimizin kardeşi oluyor aslında ama ben adama ev sahibi deyip geçiyorum şimdilik ve ben de bu durumu adam bizim hemen üstümüzde oturduğu için biliyorum) yıllar önce ayrılmış, anne başkasıyla evlenmiş, baba zaten alkolik ve kumarbaz, bütün malını mülkünü falan kaybetmiş. X 2 yıllık okudu, 23-24 yaşında falan ve şu an çalışmıyor. Annesiyle yaşıyor ama üvey babasıyla sorunları var. Üvey babasının oğlu X ile evlenmek istiyor falan, X kabul etmeyince oğlan bunu ayağından vuruyor. X de babasının evine sığınıyor, babasıyla 3 gün iyiyse 5 gün kötü. Sürekli bi şikayet durumu var X'de. O da senin gibi ailesini sorumlu tutuyor bütün sıkıntıları için ama şöyle de bişey var ki; X gidip bir işte çalışıp kendisine küçük de olsa ayrı bir hayat kurabilir aslında. X babasının yanında mutsuz, annesinin yanında da mutsuz ama çalışmamakta da ısrarcı, iyi kötü bir üniversite bitirmiş ve diploması evde yatıyor. X ile senin durumun her ne kadar farklı da olsa ortak bir noktanız var: durumu değiştirmek için birşey yapmak ya da yapmamak. Anne babamızı biz seçemiyoruz, onların da hayırlısı ve hayırsızı var. Sadece şikayet etmek sana bişey kazandırmaz, yerinde sayar durursun. Çalış, kendi paranı kazan ve ayrı bir eve çık madem mutlu değilsin. Kim haklı kim haksız olaylarına değinmiyorum bile çünkü ben sonucu umursarım. Bu ülkede sevmediği bir okuldan mezun olan ilk ve tek insan sen değilsin, seve seve okuyup mezun olanların bile içinde var işini sevmeme durumu.
Bu arada söylemeyi unuttum, ne mezunusun bilmiyorum ama memur olmayı düşünmez misin? Bölümünle alakalı ya da normal düz memur? Atanırsan ailenden de uzaklaşmış olursun hem de kendi ayaklarının üzerinde durabilirsin. İşin, maaşın hazır olur. 2000 civarı sanırım maaşları var, tamam ne uzalır ne de kısalırsın ama en azından başlangıç için gayet iyi bence. Var benim öyle arkadaşlarım, yaşadığı şehirden ayrılmak için, ailesinden ayrılmak için memur olup atanmak isteyen.
- 23 Mart 2015
- 5.714
- 12.030
- 248
Benim de küçükken sıkıntılarım oldu.Durumumuz çok iyi değildi ama sizinki kadar.Annem mesela ablamla bana hiç kıyafet almazdı günlerce aynı şeyi giydiğimi bilirim ya da günlerce hatta aylarca beslenmeme sadece peynir ekmek koyduğunu bilirim.Ben ortanca çocuk olduğum için sanki hep bi arada kaynadım gibi hissettim.Sanki annem beni daha az seviyor gibi ben gereksizmişim gibi hissettim.Ablamdan sonra ben erkek olsaymışım başka çocuk yapmazlarmış böyle demişti annem mesela 3 çocuğun fazla olduğundan bahsederken.Benden sonra bi de erkek kardeşim olmuş.
Küçükken annem açık açık ablamla beni kıyaslardı insanlardan onay beklerdi işte ablası daha güzel değil mi diye.Yani bunun gibi bi sürü şey anlatsam 40 sayfa olur.Ama ben annemden nefret etmiyorum bi dönem çok ettim evet.Sonra bunları tamamen cahilliğinden yaptığının farkına vardım.Özünde iyi bi insan olduğunu fark ettim.O da öyle yetişmiş vizyonu o kadar ona da böyle aşılanmış evlat sevgisi yapılacak bir şey yok.
Aile sevgisi, desteği özgüven kazanmada sosyal ilişkilerde vs. çok önemli evet ama ben kendi başıma bunları kazanmaya geliştirmeye çalıştım hep.Bence artık geçmişi sorgulamayı bırakın evde de kötü kızı oynamayı bırakın bence.İçinizden gelmiyorsa tamam yapmayın onlara bişeyler ama kötü de davranmayın bence.İnsanlar bazen en yakınındakileri göremezler nasıl olsa hep elimin altında diye.Onların cahilliğine verin ve bi an önce yolunuzu çizin.
Asla yeniden okumak için yaşlı değilsiniz ben de 22 yaşında başladım üniv.ye.Bence yeniden okumalısınız istediğiniz yerde istediğiniz şehirde part time da çalışabilirsiniz ayrıca.Ömür boyu sevmediğiniz işi yapmaktan iyidir.Ayrıca geç yaşta okumak çok daha iyidir her şeyin daha bi farkında olursunuz.
Çok uzattım ama kısaca evet kötü bi geçmiş hiç geçmeyebilir ama yine de dünyayla barışın derim ben.Bi laf var çok severim:SEN AĞAÇ DEĞİLSİN YERİNDEN MEMNUN DEĞİLSEN HAREKET ET diye.
Bir de son olarak eğer izlemediyseniz 'Girl,interrupted' adlı filmi mutlaka ama mutlaka izleyin.Sizin hastalığınızla ilgili izleyin ve bu hastalık aşılır mı aşılamaz mı bi görün derim ben :)
Küçükken annem açık açık ablamla beni kıyaslardı insanlardan onay beklerdi işte ablası daha güzel değil mi diye.Yani bunun gibi bi sürü şey anlatsam 40 sayfa olur.Ama ben annemden nefret etmiyorum bi dönem çok ettim evet.Sonra bunları tamamen cahilliğinden yaptığının farkına vardım.Özünde iyi bi insan olduğunu fark ettim.O da öyle yetişmiş vizyonu o kadar ona da böyle aşılanmış evlat sevgisi yapılacak bir şey yok.
Aile sevgisi, desteği özgüven kazanmada sosyal ilişkilerde vs. çok önemli evet ama ben kendi başıma bunları kazanmaya geliştirmeye çalıştım hep.Bence artık geçmişi sorgulamayı bırakın evde de kötü kızı oynamayı bırakın bence.İçinizden gelmiyorsa tamam yapmayın onlara bişeyler ama kötü de davranmayın bence.İnsanlar bazen en yakınındakileri göremezler nasıl olsa hep elimin altında diye.Onların cahilliğine verin ve bi an önce yolunuzu çizin.
Asla yeniden okumak için yaşlı değilsiniz ben de 22 yaşında başladım üniv.ye.Bence yeniden okumalısınız istediğiniz yerde istediğiniz şehirde part time da çalışabilirsiniz ayrıca.Ömür boyu sevmediğiniz işi yapmaktan iyidir.Ayrıca geç yaşta okumak çok daha iyidir her şeyin daha bi farkında olursunuz.
Çok uzattım ama kısaca evet kötü bi geçmiş hiç geçmeyebilir ama yine de dünyayla barışın derim ben.Bi laf var çok severim:SEN AĞAÇ DEĞİLSİN YERİNDEN MEMNUN DEĞİLSEN HAREKET ET diye.
Bir de son olarak eğer izlemediyseniz 'Girl,interrupted' adlı filmi mutlaka ama mutlaka izleyin.Sizin hastalığınızla ilgili izleyin ve bu hastalık aşılır mı aşılamaz mı bi görün derim ben :)
- 8 Kasım 2013
- 487
- 389
- 73
- 34
Ailesiyle sorun yasamayan kimse tanimiyorum, bunlardan buyuk sorunlari olanlara bakarsak senin dedigine gore hepsinde kisilik bozuklugu olmali. Etrafimizda saglam kafasi olan kimse kalmamis demektir.
Yalnis dusunuyorsun, su saydigin hicbirseyde hata gormedim ben
- 15 Eylül 2015
- 3.242
- 5.175
- 73
Ya şuraya yazmayayım yazmayayım diyorum da tutamayacağım kendimi.
Kimse kusura bakmasın da ''Yok seni bu yaşa getirmiş, yok seni okutmuş etmiş utan kendinden bik bik'' tarzı konuşmalar eskidi artık.
Bir çocuk büyütmek anne babanın fedakarlığı değil SORUMLULUĞUDUR. Evet efendim gayet de mecburdur, okutacak da yedirecek de giydirecek de içirecek de. Yok öyle doğurup doğurup sokağa atmak, YAPMAK ZORUNDA OLDUĞUNU FEDAKARLIKMIŞ GİBİ GÖSTERMEK !
Elinde 10 lira para bile kalsa o anne önce çocuğunun gönlünü yapacak. Üç kuruşluk oyuncağı parası olduğu halde esirgeyen anneye anne demem ben. Sırf şehir dışına para vermemek için kızın hayallerine, emeklerine mal oldularsa eğer, burada suçlu onlardır.
Çocuğa fiziksel şiddet gösterip her şeyine karışıp it gibi azarlamakla anne olunmaz. Bunları göz ardı ediyorsunuz da kız sitem edince ''Ben bir sorun göremedim, abartma'' diye kendi anneliğinizi paklıyorsunuz. Asıl siz utanın bence.
Gel sen çocuğun psikolojisini boz, itip kak, paranı esirge, sonra kıymet bilmeyen evlat olsun. Yok ya güzel mi ananız? HER ŞEY AİLEDE BAŞLAR !
Eğer anlattıkların gerçekten doğruysa, gitme tabii hastaneye falan esirgedikleri paralarıyla baktırsınlar kendilerine.
Kimse kusura bakmasın da ''Yok seni bu yaşa getirmiş, yok seni okutmuş etmiş utan kendinden bik bik'' tarzı konuşmalar eskidi artık.
Bir çocuk büyütmek anne babanın fedakarlığı değil SORUMLULUĞUDUR. Evet efendim gayet de mecburdur, okutacak da yedirecek de giydirecek de içirecek de. Yok öyle doğurup doğurup sokağa atmak, YAPMAK ZORUNDA OLDUĞUNU FEDAKARLIKMIŞ GİBİ GÖSTERMEK !
Elinde 10 lira para bile kalsa o anne önce çocuğunun gönlünü yapacak. Üç kuruşluk oyuncağı parası olduğu halde esirgeyen anneye anne demem ben. Sırf şehir dışına para vermemek için kızın hayallerine, emeklerine mal oldularsa eğer, burada suçlu onlardır.
Çocuğa fiziksel şiddet gösterip her şeyine karışıp it gibi azarlamakla anne olunmaz. Bunları göz ardı ediyorsunuz da kız sitem edince ''Ben bir sorun göremedim, abartma'' diye kendi anneliğinizi paklıyorsunuz. Asıl siz utanın bence.
Gel sen çocuğun psikolojisini boz, itip kak, paranı esirge, sonra kıymet bilmeyen evlat olsun. Yok ya güzel mi ananız? HER ŞEY AİLEDE BAŞLAR !
Eğer anlattıkların gerçekten doğruysa, gitme tabii hastaneye falan esirgedikleri paralarıyla baktırsınlar kendilerine.
- 21 Ağustos 2013
- 4.702
- 5.091
- 158
- 39
Zorla yakalarına yapıştım sandılar sanırım
Söz verilmeyen bir şeyleri istemiyorum sonuçta. Bu arada kişilik bozukluğunun ben de aileden kaynaklandığını düşünüyorum, araştırdığımda da öyle karşılaştım zaten. Beni böyle yaptıkları için zaten onlara karşı hissizleştim diyorum. :/Teşekkür ederim akıl verdiğiniz için :) Yok memurluk düşünmüyorum bu bölümü okuyup memur olmam doğru olmaz. Ayrı eve çıkmak güzel de aile desteği olmadan o da zor değil mi? Şuan bir çok şehirde bir kızın kalabileceği yerdeki evler 800-1000 lira en az. Ne bileyim bunun faturaları var. Eve eşya alınacak falan. Tabi kişisel bakım kıyafet vs lazım sonuçta çalışırken ne bileyim eve çıkmak istiyorum ama maaş yetersizliği korkutuyor beni. Anca öğrenci evi gibi bir kaç kişi kalıcaz. Öyle de tanıdığım yok eve çıkabileceğim, yanına gidebileceğim falan. Ben mi abartıyorum acaba?
Kendim için bişey yapma gücüm kalmadı. İş hayatım yok şuan ki sevmiyorum demiştim. Aşk hayatım öyle keza. Aile zaten... Yani her şey kötü gidiyor bana göre içimden bir şey yapmak gelmiyor. Geç kalmış hissediyorum kendimi.
Son düzenleme:
Yoo değiller. Bir kere konuşmaya çalışmıştım ben çocukken bile böyle yapmıştınız diye. Babam dalga geçmişti dediğimle. Bir oyuncak yüzünden mi böyle yapıyorsun yani biz bu kadar yetiştirebiliyoruz demişti. Çok daha fazla canım yandığı için ben konuşmuyorum artık bu konuyu. Sadece hiçbir şey yapmıyorsunuz diye sürekli evi terketmelerim var. O zaman arayıp yalvarıyorlar eve dönene kadar sapık gibi. Ama eve geldiğimde her şey yine aynı. Tutulan sözler hiç yerine getirilmedi.
O filmi biliyorum ama izlemedim. Açıkçası hastalığı pek keşfetmek istemiyorum. Okuduğumda belirtilerini her şey çok uyuyordu benimle. İyice kendimi orda yazılanlara uydururum diye araştırmayı da bırakmıştım.
Bu arada babam da benim erkek olmamı istiyormuş. Ama bebekken çocukken severdi beni. Çok düşkün sana der herkes ama evin içinde öyle değil işte.
Ben annemin babamın cahilliğine veremiyorum. Cahiller bence evet ama her şeyin de farkındalar. Geçen gün genç bir tanıdığımız vefat etti. Başsağlığına gittiğinde her şeyimiz evlatlarımız için neden yaşıyoruz ki diyor.. Ama kendisi uygulamıyor. Kendisini düşünüyor hep. Of anne baba olmak çok zor. Ben kesinlikle anne olup -ola ki- evladımı istemediği bir hayatta çaresiz bırakmak istemiyorum.
Teşekkür ederim desteğiniz için.
