Ailemi aklımdan çıkaramıyorum .

Bahsettiğiniz herkes yetişkin ve kendi hayatını yönetebilecek yaşta ve yalnız değiller. Size muhtaç da değiller, siz orada olsanız da değişen bir şey olmayacaktı. Düşünceleriniz mantıksız. Gidip terapi alın, sütten kesilmeniz lazım artık.
O kadar haklısın ki 😢
 
Evleneli bir buçuk sene oldu ilk geldiğim günden beri ailemi aklımdan çıkaramıyorum yani şöyle ne yaptılar ne ettiler bir dertleri olsa onlardan daha çok dertleniyorum sürekli onlar için birşey yapmak istiyorum. Dedem babaannem arasa acaba hastalandılar mı . Erkek kardeşim eşinden ayrıldı buna çok üzüldük. Sürekli aklımda bu şeyler dönüyor . Evlendim o ayrıldığı için ben mutlu bir gün geçirsem direk o geliyor aklıma üzülüyor ağlıyorum . Eşime duygulandım diyorum .uzun uzun yazsam çok şey var ama sanki kendi hayatımı yaşamıyor sürekli annem babam kardeşlerim babanne dedeyi düşünüyorum. Ne yapmam gerek aranızda ben gibi olan var mı yada herkes böyle ailesine bağlımı çevremde pek böyle göremiyorum
Allah kocaniza sabır versin. Tamam bir üzülürsün iki üzülürsün ama bu kadar dram da fazla. Aynı şeyi kocanız yapsa burda adamı topa tutmustuk.
 
Annem babam köyde oturuyor 15 20 günde anca görürüm babanne dedem kardeşim yakında onlar da haftada görüşüyorum . İşim yoğun biraz işten çık eve gel yemek vs
kış vakti pek kursdu vs imkan yok küçük ilçede yaşıyoruz
Dip dibesiniz yaaaaa, bu haliyle söylediğinizde daha da saçma oluyor. Ciddi bir terapiye ihtiyacınız var. Herkesin evi yeri yurdu belli, herkesi bir eve toplayıp başlarında mı bekleyeceksiniz. Düşünceleriniz hiç sağlıklı değil.
 
hepinizin cevabı çok kıymetli çok teşekkür ederim . Siz nasıl yapıyorsunuz Ailenizle ilgili birşey olunca o an yaşandı ve bitti mi diyorsunuz .
Öyle olmak zorunda, biz kimsenin vasisi değiliz. Babam 3 defa ölümden döndü, şu an yatalak, onkolojik takipleri var, doktor işleriyle ben ilgileniyorum bakımıyla kardeşim. Şu durumdayken bile ah ailem vah ailem demiyorum çünkü allahın takdirine karışamazsın, sürekli yas halinde de yaşayamazsın. Psikolojik açıdan da bu böyle olmak zorunda, herkesin kendi hayatı ve yaşayacakları var. Desteğini olacaksın ama onların dibinden de ayrılacaksın. Haaaa bu kadar düşkündün madem ne halt etmeye evlendin diye sorarlar adama
 
Öyle olmak zorunda, biz kimsenin vasisi değiliz. Babam 3 defa ölümden döndü, şu an yatalak, onkolojik takipleri var, doktor işleriyle ben ilgileniyorum bakımıyla kardeşim. Şu durumdayken bile ah ailem vah ailem demiyorum çünkü allahın takdirine karışamazsın, sürekli yas halinde de yaşayamazsın. Psikolojik açıdan da bu böyle olmak zorunda, herkesin kendi hayatı ve yaşayacakları var. Desteğini olacaksın ama onların dibinden de ayrılacaksın. Haaaa bu kadar düşkündün madem ne halt etmeye evlendin diye sorarlar adama
Evlendikten sonra da eskiden neşeli cıvıl cıvıl insanken bir anda sessizleştim süt dökmüş kediye döndüm . Evlenince farklı bir insana dönüştüm sanki . Oysa yine ben benim yani sadece o evden ayrıldım.
 
Öyle olmak zorunda, biz kimsenin vasisi değiliz. Babam 3 defa ölümden döndü, şu an yatalak, onkolojik takipleri var, doktor işleriyle ben ilgileniyorum bakımıyla kardeşim. Şu durumdayken bile ah ailem vah ailem demiyorum çünkü allahın takdirine karışamazsın, sürekli yas halinde de yaşayamazsın. Psikolojik açıdan da bu böyle olmak zorunda, herkesin kendi hayatı ve yaşayacakları var. Desteğini olacaksın ama onların dibinden de ayrılacaksın. Haaaa bu kadar düşkündün madem ne halt etmeye evlendin diye sorarlar adama
Çok geçmiş olsun
 
Evlendikten sonra da eskiden neşeli cıvıl cıvıl insanken bir anda sessizleştim süt dökmüş kediye döndüm . Evlenince farklı bir insana dönüştüm sanki . Oysa yine ben benim yani sadece o evden ayrıldım.
Bu durum hiç normal değil, terapi alın
 
İster istemez ediyorum işe girmeden önce daha kötüydüm her akşam masa da gözlerim dolar ağlardım eşim noldu ne yaptım Allah için söyle diyip kendini birşey arardı .ama ailemle ilgili olduğunu söylemez söyleyemiyorum da
Eşim sürekli böyle evde üzgün ağlamaklı dursa aklıma başka şeyler gelir, sevmeden mi evlendiniz? Nedir bu huzursuzluğun sebebi?
 
Eşim sürekli böyle evde üzgün ağlamaklı dursa aklıma başka şeyler gelir, sevmeden mi evlendiniz? Nedir bu huzursuzluğun sebebi?
Severek evlendik eşimle alakalı bir durum değil aslında . Tabi eşim tarafından bakılınca mutsuzluğun altında başka şeyler arayabilir .
 
Severek evlendik eşimle alakalı bir durum değil aslında . Tabi eşim tarafından bakılınca mutsuzluğun altında başka şeyler arayabilir .
İşte tam da bu yüzden terapi falan görmeyi deneyin, böyle giderse adamı da uzaklaştırırsınız kendinizden. Hepimiz ailemizi bırakıp kendi çekirdek ailelerimizi kurduk, hayatın kuralı bu.
 
Siz küçükken anneniz babanız birbirini ve çocukları değil babaanne dede amcaları bu kadar hayatın odasına koysa ne düşünürdünüz? Eşinizle cinsel hayatınız nasıl?
Eşim ilgili en öyle dert edeceğim bir sorun yaşamıyorum. Beni aileme itecek bir sorun daha doğrusu .belki de koydukları için böyledir . Babam annesinden babasından ayrılamadı . Hem anne babaya özlemle yaşadık . Annem babam köyde biz de ilçe de babanne dede ile .
 
ortada aileni dert edecek bir durum yokmuş,kardeşin ayrıldı ise evet üzülürsün ama adamın karşısına oturup oturup ağlanacak bir durum değil sonuçta onların hayatı senlik bir durum yok.
Ayrıca bu şekilde ailemi düşünecem diye ortalarda ruh gibi gezinirsen eşini kendinden uzaklaştırırsın,bir çeker iki çeker sabri tükenir.Bu melankolik tavırlar ile adamı mutsuz etmeye hakkın yok enerji sömürücü gibi.
eşim aynısını bana yapacak olsa madem benle ne diye evlendin otursaydın ananın evinde derim net.
Bi tanıdığımız abinin eşi de aynen böyleydi annem annem babam babam yok anne günü yok kardeş günü kadın bi gün gitti de ailesinin evine adam gelme artık demiş geri de gelmedi ortak hesabı boşaltıp araba almış kendine kadın zaten onun da hiç gelesi yokmuş.
Sizde biraz ailenizi bırakıp kendi yuvanıza sarılın bir buçuk sene olmuş gittiğin yol yol değil.
Düşünüp düşünüp napacaksın bi dertleri olsa haberi gelir elinden gelen bişey varsa yaparsın köyde insanlar durduğu yerde duruyor işte.
 
Hepimiz ailemizi severiz ama bu çekirdek ailemizi mutsuz ve huzursuz etmeyi haklı çıkarmaz.Sizin için iki seçenek var ya tedavi olur mantıklı düşünmeye başlarsınız ya da eşinize yol verir anamda anam , babamda babam demeyen sağlıklı bir evlilik yapmasına imkan tanır sizde ailenizin dizinin dibine gider oturursunuz.Erkek olsam çekmem .Eşim böyle davransa sevgim biter , boşanma yolları ararım......
 
Benim annem hasta bakimini kendi yapacak bir birey degil 10 senedir ve ben tek cocugum babam vefat etti 5senelik evliyim bizimle yasiyor
Annemin gecirdigi hastaliktan yataga bagli kalmasi babamin aniden kanserden vefat etmesi esime yuk olacagiz dusuncesiyle o kadar cok savastim ki panik atak hastasi oldum
En son destek almam gerektigini dusundum psikiyatriye gittim ve doktor bana "hayatini o kadar annene yonelik belirlemissin ki kendini esini evini unutacak hale gelmissin"dedi
Doktorun bana bu soyledigi nasil dank ettiyse artik herseyi annemi evimi esimi kendimi aksatmadan yapmaya basladim cunku gercekten esimle aramizdaki iletisim cok etkileniyordu
Maalesef ailemiz bagimiz kanimiz ama bir sure sonra onlardan ayri hayatimiz oldugunu da idrak etmemiz gerekiyor
Yoksa cok yipraniyoruz
 
Ailem sağolsunale bugune kadar beni üzmediler bir dediğim iki olmadı. Eşimde ilgileniyor çalışıyorm da ama aklımdan atamıyorum kendi hayatıma bakamıyorum sanki alanım o kadar darmış gibi geliyor . Sadece kendi ailem ve eşim varmış gibi çevremde . Arkadaşlarım var iş de çalıştıklarım akrabalarım ama dediğim çemberden çıkamıyorum
Aileyi sevmek, aileye bağlı olmakla bağımlı olmak çok farklı şeyler. Profesyonel destek almanız gerekiyor; insanları ve sevginizi doğru kodlamak adına.
 
Evleneli bir buçuk sene oldu ilk geldiğim günden beri ailemi aklımdan çıkaramıyorum yani şöyle ne yaptılar ne ettiler bir dertleri olsa onlardan daha çok dertleniyorum sürekli onlar için birşey yapmak istiyorum. Dedem babaannem arasa acaba hastalandılar mı . Erkek kardeşim eşinden ayrıldı buna çok üzüldük. Sürekli aklımda bu şeyler dönüyor . Evlendim o ayrıldığı için ben mutlu bir gün geçirsem direk o geliyor aklıma üzülüyor ağlıyorum . Eşime duygulandım diyorum .uzun uzun yazsam çok şey var ama sanki kendi hayatımı yaşamıyor sürekli annem babam kardeşlerim babanne dedeyi düşünüyorum. Ne yapmam gerek aranızda ben gibi olan var mı yada herkes böyle ailesine bağlımı çevremde pek böyle göremiyorum
Herkesin kaderi hayatı aynı olamaz , mutluyken mutluluğu tadacaksın üzgünken dozunda üzüleceksin hayat bu. Hastalıkta var ölümde va mutluluk var stress var varda var bacım normal değil ve eşine yansıtıyosan bu daha kötü. Hayatı iyi yönden bakmıyorsun ,Kardeşin belki kötü birinden kurtuldu? Mesela yani dedenlere babaanenlere gelirsek yaşlıdır hastalanabilir insanız insan hastalanır vaktı dolunca göçer yalan dünyadan. En doğalı ölümdür sadece kimse düşünmüyo görmezden geliyor.. eşin senin ruh halını anladığında senden soğur mutsuz olduğunu düşünücek adam gerçekten çok yanlış yapıyorsun. Evlatlık görevini yap ara sor ziyaret et ağlama nedir yas mı tutuyosun ? Kimse ölmeden koydun herkesi mezara resmen
 
kızlar o kadar çok haklısınız ki hepiniz inanın bunları kendime söyleyemiyordum aynaya baktığım da ne için yaşadığımı anlamlandıramıyorum . Dediğiniz gibi dünya da neler var neler . Belkide annemin mutsuzluğu bana yansıyor annem sürekli kardeşimle eşinin ayrılığından dolayı yüzümüz gülmedi işte çocuk ne zaman evlenecek diğer kardeşim ne zaman evlenecek senin çocuğun daha olmadı bizim yaşımız geçiyor bi torun göremedik gelin bulamadık kardeşimin biri 29 diğeri 27 yaşında . Annem konuştuğum da işte biri hakkında konuşuldun işte torunun dan bahsetti gelininden bahsetti . Mesala arkadaşım dan bahsedelim olsun onun da çocukları var en büyük zenginliği öyle sürekli ailede eksik görülen şeyler söyleniyor . Artık bunlara karşı verecek cevap bulamıyorum hayırlısı nasip ne diyeceğimi bilmiyorum
 
Evleneli bir buçuk sene oldu ilk geldiğim günden beri ailemi aklımdan çıkaramıyorum yani şöyle ne yaptılar ne ettiler bir dertleri olsa onlardan daha çok dertleniyorum sürekli onlar için birşey yapmak istiyorum. Dedem babaannem arasa acaba hastalandılar mı . Erkek kardeşim eşinden ayrıldı buna çok üzüldük. Sürekli aklımda bu şeyler dönüyor . Evlendim o ayrıldığı için ben mutlu bir gün geçirsem direk o geliyor aklıma üzülüyor ağlıyorum . Eşime duygulandım diyorum .uzun uzun yazsam çok şey var ama sanki kendi hayatımı yaşamıyor sürekli annem babam kardeşlerim babanne dedeyi düşünüyorum. Ne yapmam gerek aranızda ben gibi olan var mı yada herkes böyle ailesine bağlımı çevremde pek böyle göremiyorum
Bağlı değil bağımlısınız, bu sağlıklı bir kafa yapısı değil, ben de gurbettiyim sizin gibi düşünsem şuanda kanser olmam lazımdı dertlerden, ailemde yok yok o derece sıkıntılar var ama gece gündüz oturup çözemeyeceğim şeyler için kendimi kahredemem, eşiniz için de bu durum can sıkıcı, her anınızı bu şekilde sabote ederseniz eşiniz sizden soğur ve bıkar ki haklı da bence , acilen psikolojik yardım alın bu asla normal değil, bireyselleşmeniz lazım...
 
X