40 yas anne olmak :/

6 ay önce küvezde ki oğlumu kaybettim.psikologa gidiyorum , yaş korkusu bende de var. bununla ilğili psikologum çok yardımcı oluyor. ablamın en büyük kızı 23 yasında.diğeri 18 ve en küçüğünü 40 'da doğurdu hemde sürpriz oldu şu an okula başladı .iyikide doğmuş bıcırık neşe kaynagımız oldu:)
 
Öncelikle ben tercih etmem çünkü annem 44 yaşında kanser olup 51 yaşında vefat etti. Ailemde çok fazla kanser vakası/vefatı var bu sebeple kendi sağlığıma güvenmiyorum o yaşlarda yeniden anne olmak istemem ancak yaş bazında genel olarak aşırı geç olduğunu düşünmüyorum. Kendi fiziksel, biyolojik ve mental sağlığınıza , maddi durumunuza güveniyorsanız neden olmasın.
 
Anneanneler babannneler torun bakabiliyorsa kendi cocuklarina da bakar. Herkesin hayatı bir değil sana göre erken olan ona göre geç olur 25, de kendini bitik hisseden de var 40, da dinç hisseden de var.Ne kadar ömrü kaldığını da kimse bilemez erken yaşta anne baba olup öksüz yetim yada terkedilmis çocuklarla dolu yurtlar. O yüzden bu kişisel bir şey kendine güveniyorsan maddi imkan varsa kimseye sorma bile.
 
40 yaş günümüzde hiç geç değil.55-60 yaşında kendine bakan,sağlıklı beslenen insanlar gayet de fit görünüyor.Bu yaşlara da yaşlı demezsiniz artık.
Bizde kadınlar 30 dan sonra kendini saldığı için,bu tamamen bakış açısıyla alakalı.
"Yaşlı" kavramı çok daha ilerilere ötelendi, bizim çocukluğumuzdaki gibi değil.Her şey nasıl değiştiyse,bu da değişti.
İlkokulda annesi 40 li yaşlarda olan artık kötü hissetmiyor,çünkü sınıfın neredeyse yarısı aynı durumda olabiliyor :)
 
Ben de 36 yaşında anne oldum.Bebegim 1 yaşında.Ve sizin söylediklerinizi düşünüp üzülüyorum.İkinci çocuğu asla yapmam.Belki kızıma bile haksızlık yaptım.40 yaş nedir ki denmiş ama işin sonu öyle değil bence
 
Öyle düşünmeyin, üstteki arkadaşlara da katılıyorum bi yandan annemin zamanıyla şimdiki annelerin dönemi aynı değil. Daha bilinçliyiz her şeyden önce, en ufak bi konuda doktora gidebiliyoruz Allah korusun bi şey varsa erkenden çözüm şansı da sunuyor bu bize. O zamanlar o kadar rahat değilmiş tabii. Beraber çok mutlu seneleriniz olsun
 
Evet aslında söylemesi çok kolay ama 30 ların başında anne olan ben bile geç kaldığımı düşünüp üzülüyorum bazen.
Ama bu konuda bi genelleme yapmak da imkansız. Arkadaşın kuzeni 7 yaşındayken 33 yaşındaki babasını kaybetmiş mesela. Başka bir arkadaş doğduğunda annesi de babası da 40’ın çok üzerindeymiş, şuan o arkadaş 40 yaşında. Annesi de babası da hayatta ve kendilerine bakacak her işlerini yapacak kadar dinçler. Bu işler belli olmuyo.
 
Son düzenleme:
Anne olmasaydınız size cesaret verirdim ama bu duyguyu zaten tatmış olduğunuz için iyimser bakamıyorum. Üstünüze binen yük çok çok çok ağır olur benden söylemesi
 
Yarama tuz bastınız desem bende 3. Çocuk konusunda gel gitler yaşayan bi anneyim 2 kızım var çok şükür önümüzdeki yıl 35 olacağım büyük kızım 10 küçüğü 4 yaşında acısıyla tatlısıyla geçen bi evliliğim var çok vasat durumda değil evliliğim ama ben yorgun hissediyorum 3. Yü düşündüğümde sezaryen dikişinin acısı lohusa depresyonu emzimesi gece uyanması 2 yaş sendromu gereksiz ağlaması oyun oynamak istemesi okulu ödevi falan bi sürü sıkıntısı geliyor aklıma çocuk büyük sorumluluk sabrım ve tahammülüm zaten az yapamam bi çocuk daha bakamam gibi geliyor açıkçası itiraf etmeliyim ki belki erkek olur düşüncesi 3. çocuk fikrini kafama sokuyor yoksa hiç niyetim yok yanlış anlaşılmasın kızlarımı çok seviyorum 3. Kız olsa da başımın üstünde yeri var bilmiyorum velhasıl 35 sonrası için çocuk sahibi olmak çok gereksiz üstelik 2 çocuğumda varken ama fikir olarakta aklımı kurcalıyor
 

Eşim istiyor

Oğlum istiyor

Da

Siz ne istiyorsunuz bence kilit nokta bu.. En azından benim hayatımda böyle
 
Bence sizi yoran, üçüncü çocukta ilkine olan sabrinizin kalmamasinin sebebi evliligin bitmek bilmez sorumluluğu, geçim derdi, gelecek kaygisi, önceki iki cocugun sizi çooook yormuş olmasi olabilir. Belki de 28de evlenip 30da tek bir cocuk dogursaydiniz siz de hala sabırlı, enerjisi yerinde bir insan olacaktiniz. Ben mesela 32 yaşındayım, bekarım, boş beleş - iş, aşk , arkadaş, tatil, kamp, uçak vs düzleminde neredeyse sıfır sorumluluk yaşıyorum. Hala sabirli, neşesi bol, enerjisi yüksek biriyim. Hiç de üşenmem, kolay kolay yorulmam.


Bir de bence şu var yirmiler insanın en enerjik, en boş beleş, kendi şeyinin keyfinde yaşayacağı yılları. Açıkçası ben de yirmilerde peşpeşe doguranlari garip karşılıyorum. Eksilenecegim belli ama bu benim fikrim. Neredeyse tüm arkadaşlarım anne, haddinden fazla gözlem yapma imkanım oldu. Çocuğu olan bir anda teyze oluyor. Bu hem fiziksel olarak böyle (zayiflansa bile kalinlasan bel, büyüyen ayak numarası, şişip inip diriliği kaçan meme vs o genç kızlığı götürüyor. Ha kadın manken gibidir, çocuğu bırakıp spor yapma, memeleri kaldirma imkani vardır vs,onlar tekrar çıtir olabilir. Benim ortahalli çevremde yok sadece), hem de uykusuz geceler, sendromlar sıçramalar, stres, kaygı, sonsuz endişe hali yüzlere bir yorgunluk getiriyor.
Yani bir bebek anneye nereden baksan +5 sene ekliyor. Kocasıyla mutsuz olan, tek başına annelik yapan, yardım imkanı olmayan ve mutsuz olan anneler için bu rakam daha da fazla.
Elbet neredeyse hepimiz bir gün bu strese gönüllü olarak gireceğiz ama bunu hayatın ennn keyifli çağı olan yirmilerde girmek bence hiç hoş değil ya
Kirkin da kendi içinde sıkıntıları var.
O yüzden en iyisi 30larda anne olmak
Tabii herkesin kendi hayat çizgisi kendisine özeldir.

Böyle zamanlar için şu yaziyi çok seviyorum;
Nefes alıyorsanız, hiçbir şey için geç kalmış değilsiniz!
New York, California'dan üç saat ileride ancak bu California'yı yavaş yapmaz.
Kimi 22 yaşında mezun olur ama sağlam bir iş bulmak için beş sene bekler.
Kimi 25 yaşında CEO olup 50 yaşında ölürken kimi 50 yaşında CEO olur ve 90'ı görür.
Kimi evlenir kimi ise bekar kalır.
Obama 55 yaşında emekli oldu Trump ise 70 yaşında görevine başladı.
Bütün dünyadaki herkes 'kendi zamanına' göre yaşar.
Etraftaki bazı insanlar senden bir adım ileride gözükebilir, bazıları ise senin gerinde gözükebilir.
Ancak herkes kendi yarışında, kendi zamanında.
Onlara kıskançlık da besleme taklit de etme.
Onlar kendi zamanında sen kendi zamanında yaşayacaksın.
Hayat harekete geçmek için doğru zamanı beklemektir.
Yani sakin ol.
Geç kalmadın.
Erken de değil.
Tam zamanında yaşıyorsun
 
Bana göre de 40 yaş fazla bir yaş anne ve çocuk arasındaki baglilikta ileriyide düşünmek lazım. Yukarıda çok güzel ornekler verilmiş.
 
Annem gec anne olanlardan. Yasitlarim anneleriyle citi piti gezerken ben universite hayatim boyunca olagan yaslilik sorunlariyla ugrastim bana sorulsa istemezdim
 
Çoğu yazıda haklısın yengeç fakat çocuk sahibi olmak bebeklikleri ile sınırlı değil cocuk büyüdükce anne/baba arasındaki kuşak çatısmasi kaçınılmaz oluyor. 40+ yaşta bebeklik cocukluk döneminde cok cok iyi bakilsa dahi ergenlik cagina yetisilemiyor dünya o kadar hizli ki, bugün ortaokul cocuklarinin dilini anlamak bile güç, dünyalari farkli. Mesela ben annemle arkadas gibiyken kardesimle bambaska dünyalarin insani başka kafalardalar kaldi ki enerjik her şeye kosturan bir anne olmasina ragmen.
Bilimsel pencereden bakarsan 35+ yaş risktir 40+da risk artar, kadin ruhu 20yim dese bile fiziği tas gibide olsa biyolojik saati sürekli işler.
Teyzelesme konusu kilit
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…