Ben bunu deyince tepki alıyorum ama niyetim kimseye belli bi yaştan sonra çocuk yapmayın demek değil onu baştan belirteyim. Kendi deneyimimi söylüyorum sadece Sağlığın hangi yaşta gideceği de belli değil tabii ki onu da biliyorum ama her yaşın bi getirisi illaki var. Ben 30 yaşıma girmek üzereyim annem 70'e girmek üzere. 70 yaşı bazıları hayatının baharı gibi geçirirken birçoğu da hastalıklarla geçiriyor, annem ikinci kısımda. Ben özellikle son senelerimin büyük bir kısmını anneme bi şey olursa ne yaparım diye geçirdim. Çocuğumu/torununu göremeyecek, ben annelikte tökezlediğimde arayacak kimsem olmayacak. Belki babamı erken kaybetmemin de etkisi vardır annemin hastalığıyla beraber. O yüzden ben bu yaş farkını negatif yaşayanlardan biriyim. Çocukluğumda öyle kuşak farklılığı falan olmadı. 20'sinde çocuk doğurmuş annelerle benim annem yan yana gelince bana "babaannen mi?" diyenler oldu tabii ama bunları takan biri olmadım hiç. Benle oynadı etti gençlikte enerjisi vardı yani o konuda da sıkıntı yaşamadım.
Düşününce ben 30'um, çocuk düşünsem, çalışsam, olsa falan zaten 35'i buluyor, o da sorun yaşamazsak. Ha 35 ha 40 bu mantıkla, kendimi yeterli görüyorum çocuk için, ben yaparım ama dediğim gibi ben 50'lerinin sonunda yaşlanmaya başlamış bir annenin çocuğuyum, belki sizlerin hiçbiri çocuğuyla aynı deneyimleri yaşamaz, umarım da yaşamaz tabii ama yine de madalyonun diğer bi yüzünü de anlatmak istedim.