Eğer çok yoksa cidden o da sıkıntı oluyor tabi. Mesela benimde yakınımin çocuklarının aralarında 18 ay kız cidden mahvoldu yani buyutene kadar. Ama kendi açımdan 3-4-5 ideal gibi geliyor bana. Tabiki hepsinin farklı zorlukları oluyor buda kaçınılmaz.Ablamınkilerin yaşları yakın kaba tabirle kedi köpek gibiler
1.si tartışma aramıyorum böyle şeylere ihtiyaç duymuyorum hele ki forum gibi bi yerde tanımadığım bi insanla böyle bir münakaşaya girmeye hiç ama hiç ihtiyacım yok, sizin varsa orasını bilemem. Büyük büyük konuşmanız ve karar mercii gibi davranmanız beni rahatsız etti bu kadar.... 2.si işinize gelmiyor demişsiniz burda yaşça sizden büyük ve anne olmak için çabalayan tüm kadınlara söylemiş oluyorsunuz bunu sadece bana değil. Kaldı ki kimse sizden onay alacak ya da o yaşlarda çocuk sahip olup olmama kararını sizin ellerinize bırakacak değil.Konuşma tarzımdan hoşlanmamanızın sebebi tarzı yani ifade ediş biçimden ziyade söylediklerimin "işinize gelmemiş" olmasından kaynaklıdır. Üye soru sormuş cevap verdim. Beğenip beğenmemenizin bir önemi yok. Bu benim fikrim beğenmiyorsanız geçer gidersiniz. Tartışma arıyorsanız basit tartışmalarla ilgilenmiyorum.
Ama bana hakaret ettiğiniz için kendimle ilgili şu açıklamayı yapacak ve daha ne derseniz deyin umursamayacağım. Çocukluğumdan beri aile hayali kuran ve bu yıl bu hayali yine geride bırakmış HER YERDE VE HERKESİN ÇOCUKLARINI SEVEN biri olarak hatta bu sebepten öğretmenlik mesleğini seçen biri olarak diyorum ki "BELLİ BİR YAŞTAN SONRA 40 45 50 55 60" bencilliktir. Benim çocuğum yok o yüzden yapabilirim diyen bir kişi bencildir. Çocuk büyütürsünüz besin ve güvenlik ihtiyacını giderirsiniz. Çocuk ergenliğe girdiğinde kadın 55 çocuk 15 yaşında olacak sizce ona ayak uydurabilecek misiniz? Çağ değişiyor her yıl hayatımız tamamen değişiyor ki siz o yaşta artık şuanki siz olmayacaksınız emin misiniz çocuğunuza ayak uydurabileceğinize destek olabileceğinize? Sizin hastalıklarınız ortaya çıktığında çocuk üniversiteye gidecek onun ihtiyaçlarınızla 60 yaşında ilgilenebilecek misiniz? Çocuk evlilik hayali kurduğunda yaklaşık 70 yaşında olacaksınız onun dertlerine ortak olup yardımcı olabilecek misiniz? Sanmıyorum. Siz ona destek olmayacaksınız o size destek olmak zorunda olacak. Yani siz benim enerjim var benim çocuk bakmaya gücüm yetiyor diyorsunuz çocuğunuz enerjisinin çocuğunu sizin için harcamak zorunda kalacak kendisine harcaması gerekirken.
Bencillik olarak gördüğüm başka bir konu da illa kişinin kendi doğurduğunu çocuğu olarak görmesi. Ben evlensem de evlenmesem de bir çocuk evlat edinecektim. Beş yıla kadar düzenimi oturtayım bunu yapacağım. Size de tavsiye ederim. Doğacak çocuk siz erkenden bu dünyadan göçtüğünüz için hep eksik kalacak ama bir yetimi evladınız sayarsanız onun hayatını kurtarabilirsiniz. Evet şunu dediğinizi duyuyorum o nedenle cevap olsun çoğu ebeveyn erken yaşta vefat etmiyor. 40 yaşında anne olunursa ise çocuğun ailesini gençken kaybedeceği kesin.
Aynı annemi anlattınız çok duygulandımBen bunu deyince tepki alıyorum ama niyetim kimseye belli bi yaştan sonra çocuk yapmayın demek değil onu baştan belirteyim. Kendi deneyimimi söylüyorum sadece Sağlığın hangi yaşta gideceği de belli değil tabii ki onu da biliyorum ama her yaşın bi getirisi illaki var. Ben 30 yaşıma girmek üzereyim annem 70'e girmek üzere. 70 yaşı bazıları hayatının baharı gibi geçirirken birçoğu da hastalıklarla geçiriyor, annem ikinci kısımda. Ben özellikle son senelerimin büyük bir kısmını anneme bi şey olursa ne yaparım diye geçirdim. Çocuğumu/torununu göremeyecek, ben annelikte tökezlediğimde arayacak kimsem olmayacak. Belki babamı erken kaybetmemin de etkisi vardır annemin hastalığıyla beraber. O yüzden ben bu yaş farkını negatif yaşayanlardan biriyim. Çocukluğumda öyle kuşak farklılığı falan olmadı. 20'sinde çocuk doğurmuş annelerle benim annem yan yana gelince bana "babaannen mi?" diyenler oldu tabii ama bunları takan biri olmadım hiç. Benle oynadı etti gençlikte enerjisi vardı yani o konuda da sıkıntı yaşamadım.
Düşününce ben 30'um, çocuk düşünsem, çalışsam, olsa falan zaten 35'i buluyor, o da sorun yaşamazsak. Ha 35 ha 40 bu mantıkla, kendimi yeterli görüyorum çocuk için, ben yaparım ama dediğim gibi ben 50'lerinin sonunda yaşlanmaya başlamış bir annenin çocuğuyum, belki sizlerin hiçbiri çocuğuyla aynı deneyimleri yaşamaz, umarım da yaşamaz tabii ama yine de madalyonun diğer bi yüzünü de anlatmak istedim.
Allah uzun ömürler versin annelerimize. Yaş kaç olursa olsun hep ihtiyacımız var. Annem 70 olmasına, annesini sadece 6-7 yaşına kadar görmesine rağmen hala ağrısı olduğunda "anne" diye sızlanırAynı annemi anlattınız çok duygulandım
Aynı şeyleri yaşayıp aynı şeyleri hissetmek boğazıma yumru oturttu.
Allah sağlıklarını almadan huzurlu uzun ömürler versin annelerimize
Annem benim içinde her şeyim herkesten önce gelir benim için çok zorluklarla büyüttü bizi.
Bi beğenmedimi kendine yediremeyip anne forumundaki yorumuma beğenmedim atmaya mı geldin? Zavallısın1.si tartışma aramıyorum böyle şeylere ihtiyaç duymuyorum hele ki forum gibi bi yerde tanımadığım bi insanla böyle bir münakaşaya girmeye hiç ama hiç ihtiyacım yok, sizin varsa orasını bilemem. Büyük büyük konuşmanız ve karar mercii gibi davranmanız beni rahatsız etti bu kadar.... 2.si işinize gelmiyor demişsiniz burda yaşça sizden büyük ve anne olmak için çabalayan tüm kadınlara söylemiş oluyorsunuz bunu sadece bana değil. Kaldı ki kimse sizden onay alacak ya da o yaşlarda çocuk sahip olup olmama kararını sizin ellerinize bırakacak değil.
Size kısmen katıldığım şey ve işin gerçeği evet herkes en verimli en genç yaşında anne olmak ister. İnsanın bir yılı bir diğer yılına benzemiyor. Daha yorgun daha yılgın olabiliyor insan. Ama hayat herkes için planladığı gibi gitmeyebilir. Sorunlu bir evlilik geçirmiş ve kendini hazır hissetmemiş olabilirsin, 2. evliliğin olabilir , sağlık sorunların olabilir, yıllarca çabalamış ama sebepsiz çocuk sahibi olamamış olabilirsin ya da hiçbiri...Mesela benim 2. evliliğim. İlk evliliğimde oldukça şiddet gördüm, 2 senenin sonunda ayrıldım. Tekrar birine güvenebilmem yıllarımı aldı. Tamı tamına 10 yıl sonra evlendim tekrar..Bu 10 yılda büyüdüm, kendimi tanıdım, insanlara güven kazanmayı öğrendim...Asıl kötü bir evlilikten bilinçsizce çocuk dünyaya getirseydim o bencillik olmaz mıydı? Bi annede bi babada perperişan etmez miydik?.38 yaşın çok da geç bir yaş olduğunu düşünmüyorum. Şu an kendimi en mutlu hissettiğim ve en olgun gördüğüm yaşındayım. İmkanlarımız da var..70 yaşını görür müyüm görmez miyim bilemem. Ama siz yaşça küçüklerin o yaşları göreceğinin garantisi mi var? Özet olarak bırakın da insanlar bu kararları kendileri alsınlar kimseye akıl vermek kimseye düşmez. Çocuk sahibi olmak mı istiyor olsun, istemiyor mu olmasın...Ben sizin kararınıza da saygı duyuyorum ama lütfen siz de diğer insanlara saygı duyun..Daha da uzatmak istemiyorum ,cevaplamayın lütfen..İyi günler
Ah yazık bunun peşine mi düştün, zavallı olan sensin ki hala beğenmedim atıyorsun :)))Bi beğenmedimi kendine yediremeyip anne forumundaki yorumuma beğenmedim atmaya mı geldin? Zavallısın
Bi beğenmedimi kendine yediremeyip anne forumundaki yorumuma beğenmedim atmaya mı geldin? Zavallısın
Ah yazık bunun peşine mi düştün, zavallı olan sensin ki hala beğenmedim atıyorsun :)))
Onlardan çocuk yapmayarak iyi yapmışsınız. Hayır evlilik geçirmedim aynı sizin gibi kötü1.si tartışma aramıyorum böyle şeylere ihtiyaç duymuyorum hele ki forum gibi bi yerde tanımadığım bi insanla böyle bir münakaşaya girmeye hiç ama hiç ihtiyacım yok, sizin varsa orasını bilemem. Büyük büyük konuşmanız ve karar mercii gibi davranmanız beni rahatsız etti bu kadar.... 2.si işinize gelmiyor demişsiniz burda yaşça sizden büyük ve anne olmak için çabalayan tüm kadınlara söylemiş oluyorsunuz bunu sadece bana değil. Kaldı ki kimse sizden onay alacak ya da o yaşlarda çocuk sahip olup olmama kararını sizin ellerinize bırakacak değil.
Size kısmen katıldığım şey ve işin gerçeği evet herkes en verimli en genç yaşında anne olmak ister. İnsanın bir yılı bir diğer yılına benzemiyor. Daha yorgun daha yılgın olabiliyor insan. Ama hayat herkes için planladığı gibi gitmeyebilir. Sorunlu bir evlilik geçirmiş ve kendini hazır hissetmemiş olabilirsin, 2. evliliğin olabilir , sağlık sorunların olabilir, yıllarca çabalamış ama sebepsiz çocuk sahibi olamamış olabilirsin ya da hiçbiri...Mesela benim 2. evliliğim. İlk evliliğimde oldukça şiddet gördüm, 2 senenin sonunda ayrıldım. Tekrar birine güvenebilmem yıllarımı aldı. Tamı tamına 10 yıl sonra evlendim tekrar..Bu 10 yılda büyüdüm, kendimi tanıdım, insanlara güven kazanmayı öğrendim...Asıl kötü bir evlilikten bilinçsizce çocuk dünyaya getirseydim o bencillik olmaz mıydı? Bi annede bi babada perperişan etmez miydik?.38 yaşın çok da geç bir yaş olduğunu düşünmüyorum. Şu an kendimi en mutlu hissettiğim ve en olgun gördüğüm yaşındayım. İmkanlarımız da var..70 yaşını görür müyüm görmez miyim bilemem. Ama siz yaşça küçüklerin o yaşları göreceğinin garantisi mi var? Özet olarak bırakın da insanlar bu kararları kendileri alsınlar kimseye akıl vermek kimseye düşmez. Çocuk sahibi olmak mı istiyor olsun, istemiyor mu olmasın...Ben sizin kararınıza da saygı duyuyorum ama lütfen siz de diğer insanlara saygı duyun..Daha da uzatmak istemiyorum ,cevaplamayın lütfen..İyi günler
Tartışma niyetli olmamanıza sevindim bende değilim. Büyük büyük konuşmuyorum konu sahibi bir şey sormuş fikrimi belirttim. Bence hassasiyetiniz var o nedenle sizi bu kadar etkiledi. Evlenmedim henüz aynı sizin gibi kötü şartlarda çocuk yetişmesin gelecekte mutsuz olmasın diye uygun şartları sağlayan birini bekledim. Sorduğunuz sorunun cevabını son cümlemde vermiş olmam lazım. İyi günler1.si tartışma aramıyorum böyle şeylere ihtiyaç duymuyorum hele ki forum gibi bi yerde tanımadığım bi insanla böyle bir münakaşaya girmeye hiç ama hiç ihtiyacım yok, sizin varsa orasını bilemem. Büyük büyük konuşmanız ve karar mercii gibi davranmanız beni rahatsız etti bu kadar.... 2.si işinize gelmiyor demişsiniz burda yaşça sizden büyük ve anne olmak için çabalayan tüm kadınlara söylemiş oluyorsunuz bunu sadece bana değil. Kaldı ki kimse sizden onay alacak ya da o yaşlarda çocuk sahip olup olmama kararını sizin ellerinize bırakacak değil.
Size kısmen katıldığım şey ve işin gerçeği evet herkes en verimli en genç yaşında anne olmak ister. İnsanın bir yılı bir diğer yılına benzemiyor. Daha yorgun daha yılgın olabiliyor insan. Ama hayat herkes için planladığı gibi gitmeyebilir. Sorunlu bir evlilik geçirmiş ve kendini hazır hissetmemiş olabilirsin, 2. evliliğin olabilir , sağlık sorunların olabilir, yıllarca çabalamış ama sebepsiz çocuk sahibi olamamış olabilirsin ya da hiçbiri...Mesela benim 2. evliliğim. İlk evliliğimde oldukça şiddet gördüm, 2 senenin sonunda ayrıldım. Tekrar birine güvenebilmem yıllarımı aldı. Tamı tamına 10 yıl sonra evlendim tekrar..Bu 10 yılda büyüdüm, kendimi tanıdım, insanlara güven kazanmayı öğrendim...Asıl kötü bir evlilikten bilinçsizce çocuk dünyaya getirseydim o bencillik olmaz mıydı? Bi annede bi babada perperişan etmez miydik?.38 yaşın çok da geç bir yaş olduğunu düşünmüyorum. Şu an kendimi en mutlu hissettiğim ve en olgun gördüğüm yaşındayım. İmkanlarımız da var..70 yaşını görür müyüm görmez miyim bilemem. Ama siz yaşça küçüklerin o yaşları göreceğinin garantisi mi var? Özet olarak bırakın da insanlar bu kararları kendileri alsınlar kimseye akıl vermek kimseye düşmez. Çocuk sahibi olmak mı istiyor olsun, istemiyor mu olmasın...Ben sizin kararınıza da saygı duyuyorum ama lütfen siz de diğer insanlara saygı duyun..Daha da uzatmak istemiyorum ,cevaplamayın lütfen..İyi günler
41 yaşındayım bu yaşımda hamilelik, doğum, bebek bakımı, emzirmek vs. asla düşünemem. Yeğenim var 1,5 yaşında, çok seviyorum onu. Bazen bana bırakıyor kardeşim ve eşi birkaç saatliğine. Pestilimi çıkarıyor. O gidince dayak yemiş gibi oluyorum en az 2 saat uyumadan kendime gelemiyorum. Ortaokul ve Lisede çocuklarım, onlarla çok sosyal hayatımız var bir bebek bize ayak uyduramaz, bizde bu saatden sonra bir bebeğe uyamayız.merhaba bayanlar,
ben 12 yıllık evlıyım bır oğlum var ama şimdi çocuk istiyoruz tekrar ama yasımdan dolayı emın olamıyorum doğum yapsam 40 yasında anne olucam çocuga haksızlık mı olur dıyorum cocuk ömrünün baharındayken yaşlı bır anne baba olacak bu konuda vicdanen rahatszm öyle hissediyorum ama eşim çok istiyor oğlum kardesı olsun ıstıyor. Allah saglıklı hayırlı versın ne verırse, ama biraz destege ıhtıyacm var sanırım tecrubesı olan fikri olanlardan yardım, akıl rıca edıyorum .. teşekkürler şimdiden
Allah rahmet eylesin.Melek olmuş o.6 ay önce küvezde ki oğlumu kaybettim.psikologa gidiyorum , yaş korkusu bende de var. bununla ilğili psikologum çok yardımcı oluyor. ablamın en büyük kızı 23 yasında.diğeri 18 ve en küçüğünü 40 'da doğurdu hemde sürpriz oldu şu an okula başladı .iyikide doğmuş bıcırık neşe kaynagımız oldu:)