Ben 34 yaşındayım 2 yıllık evliyim. Evlendikten 3-4 ay sonra eşimle çocuk denemelerine başlamıştık ve 2 ay içinde hamile kalmıştım. Bebeğimizin cinsyetini öğrendikten kısa bir süre sonra ikili tarama testi yapıldı değerlerimde sorun çıktı ve amniyosentez istedi doktorum bebeğimin ense kalınlığı vardı ve kalbinde parlaklık. Herşey çok güzel giderken bi anda bu duyduklarımız bizi çok üzdü neye uğradığımızı şaşırdık. Amniyosentez için randevu aldık ve İstanbul’a gittik eşimle. Sonuç 15 gün sonra çıktı ve bebeğimizin down sendromlu olduğu netleşmişti
bir karar almak zorundaydık eşimle ve bebeğimize veda etmek zorunda kaldık. Bu sebepten dolayı lütfen ön yargılı olmadan empati kurarak yorum yapmanızı rica ediyorum. Hayatın her alanında zorluk yaşayacağını bile bile sırf biz anne baba duygusunu yaşamak için ona bu kötülüğü yapmak istemedik
eşimle ikimiz çok zor zamanlar geçirdik. Tam 1,5 sene oldu bebeğimizi kaybedeli. Yakın zamanda eşim bebek konusunu açtı ikimizde çok istiyoruz senin için de uygunsa olsun mu başlayalım mı diye sordu. Çok heyecanlandım ama gece uyumadan önce aklıma takıldı “ya yine aynı şeyleri yaşarsak ne yaparız “ diye düşündüm durdum. Anne olmayı çok istiyorum. Sağlıklı hayırlı bi evlat sahibi olmak bizim için en değerli şey. Ama bir yandan çok korkuyorum. Desteğinize çok ihtiyacım var kızlar
Benimle aynı şeyleri yaşayıp sonrasında sağlıklı evlat sahibi olan var mı aranızda ?