30 yıllık evlilik sudan sebeplerle gözden çıkarılır mı?

Birçok kadın çocukları için saçma sapan adamları çekmek zorunda kalıyor.
19 yaşına gelmişsiniz, ağlayıp annenizi bu evliliğe mahkum etmek yerine destek olun kurtulsun kadın.
47 yaş genç bir yaş. Yeterince çekmiş babanızın kahrını. Biraz da kendi için yaşasın.
30 yıllık karısını, kendisine sahip bile çıkmamış bir anne için harcayan bir adama üzülmenize gerek yok. Anneniz babanızın bitmek bilmeyen sülalesine bakmak için gelmemiştir dünyaya.
Bırakın boşansınlar.
 
Annemin akraba eş dost dert anlataack kimsesi yok çünkü kime bir şey anlatmaya kalksam üstüne 3 5 koyup kendi dertlerini bana anlatmaya başlıyorlar diyor. Benimle paylaşıyor bana ağlayıp söylüyor, ben çocuğunuzum karışmam deyip nasıl içinden çıkabilirim
Karışmamalısınız. Dinleyebilirsiniz, yol gösterebilirsiniz, dertleşebilirsiniz ama anne babanızın problemleri sadece onları ilgilendirir sizi değil. Bunun karşısında gidip babanızla konuşmak arayı düzeltmek annenize hakaret olur.

Babanız annenizi düşünmüyor. Annenizi köle olarak görüyor ve başına herşeyi kakmaya çalışıyor. Bu durumda boşanmak çözümdür. Boşanıp annenize yeni bir hayat sunmak her şeyden daha güzeldir eminim.
 
Kız sizin ailenin kadınlarınında kocadan yana yüzü gülmemiş he 😂
Yooo tam tersi. Benim ailemin insanları kötü olan şeyi çekmeyi sevmiyor. 'uc günlük dünyada şu mendeburun yüzünü görerek mi öleyim' modundalar. Kendilerini seviyorlar.
Babam da ilk evliliginde üç ayda boşanmış mesela, annem de her önüne gelene 'bosan bence' der :) hem bosanmayip hem dert anlatana 'sen salaksın,sana xxx diyen insanla hala evlisin. Anlatma benim de canımı sikma' diye susturur 🙈
Ben de aileme / sulaleme benziyorum o yönden. Çok sevsem de sevgililerimden kolay vazgeçebiliyorum . Yaşım otuz, evlenebilirim, kötü tarafini görürsem kucağımda cocukla bosayabilirim, tekrar aşık olabilirim, tekrar evlenip tekrar bosanabilirim. Bu benim hayatım. Neden bir kere sevdim diye cezasını ömür boyu çekeyim ki? Reenkarnasyona inanmıyorum, bir kere geldim dünyaya. Onda da beni üzen,kıran,değersiz hissettiren , fiziksel-cinsel-ekonomik-duygusal şiddet uygulayan bir adamla harcayamam.
Annemle babam her gün kapıdan öpüşerek vedalaşıp ayrilan iki insan. Ama günün birinde (Allah korusun) bir durum yaşanırsa şiddettir,aldatmadir,hakarettir asla demem ki 'bir daha deneyin' diye. Tam tersi ben fişeklerim ayrilsinlar diye:) bir lafı eden/davranışta bulunan sonuçlarına katlanmali
 
Yooo tam tersi. Benim ailemin insanları kötü olan şeyi çekmeyi sevmiyor. 'uc günlük dünyada şu mendeburun yüzünü görerek mi öleyim' modundalar. Kendilerini seviyorlar.
Babam da ilk evliliginde üç ayda boşanmış mesela, annem de her önüne gelene 'bosan bence' der :) hem bosanmayip hem dert anlatana 'sen salaksın,sana xxx diyen insanla hala evlisin. Anlatma benim de canımı sikma' diye susturur 🙈
Ben de aileme / sulaleme benziyorum o yönden. Çok sevsem de sevgililerimden kolay vazgeçebiliyorum . Yaşım otuz, evlenebilirim, kötü tarafini görürsem kucağımda cocukla bosayabilirim, tekrar aşık olabilirim, tekrar evlenip tekrar bosanabilirim. Bu benim hayatım. Neden bir kere sevdim diye cezasını ömür boyu çekeyim ki? Reenkarnasyona inanmıyorum, bir kere geldim dünyaya. Onda da beni üzen,kıran,değersiz hissettiren , fiziksel-cinsel-ekonomik-duygusal şiddet uygulayan bir adamla harcayamam.
Annemle babam her gün kapıdan öpüşerek vedalaşıp ayrilan iki insan. Ama günün birinde (Allah korusun) bir durum yaşanırsa şiddettir,aldatmadir,hakarettir asla demem ki 'bir daha deneyin' diye. Tam tersi ben fişeklerim ayrilsinlar diye:) bir lafı eden/davranışta bulunan sonuçlarına katlanmali
Yok zaten çekmeyelim canım neden çekelim? Seninkilerinde çekmediğini anladım zaten 😂
Sadece hepsine sorunlu kocalar denk gelmiş ya ondan dedim.
 
Yok zaten çekmeyelim canım neden çekelim? Seninkilerinde çekmediğini anladım zaten 😂
Sadece hepsine sorunlu kocalar denk gelmiş ya ondan dedim.
Her erkek bir yerde serefsizdir, diyormusum😂😂 şaka şaka:)
Yani aslında çoğu kadının yaşadığı,ama katlandığı şeyler. Mesela yakın bir arkadaşım var, gencecik kiz. Kocasi eve yumurta bile almıyor, 'gelirken bebeğe mama al' desen 'herseyi bana kitliyorsun' diye kavga çıkartır almaz, evde olan biten her şeyi naklen annesine anlatır, annesinden izin almadan karısı cocuguyla yan şehre bile gitmez, kavga eder 5 gün annesinin evinde gider ,aramaz. Çocuğuna bakmaz odaya geçer kapıyı kilitler çocuk gelmesin diye. Kızın kendi parasini çocuğa bonkörce harcaması bile aralalrinda kavga sebebi, hamileyken bile adamın ailesi 'neden devlette dogurmadin' diye kizi aglattilar, doğum izninde eve para getirmiyor diye et vermediler kıza...
Böyle bir evliliği var mesela, on yıl olacak devam ediyor. Ailesi de devam etmesini onayliyor, boşanma fikrindense yakınıp barışmayi tercih ediyor. çünkü adam 'özünde iyi biri' vurmaz-bagirmaz- aldatmaz... Muhtemelen böyle bir ömür devam edecekler, bir gün evini benimsemesi,aile olduğunu anlamasi umuduyla.
İşte bizim ailede olsa 'ozunde iyi insan' demezler de 'ne çekeceksin o şerefsizi,boşa gitsin' olur :)
 
Her erkek bir yerde serefsizdir, diyormusum😂😂 şaka şaka:)
Yani aslında çoğu kadının yaşadığı,ama katlandığı şeyler. Mesela yakın bir arkadaşım var, gencecik kiz. Kocasi eve yumurta bile almıyor, 'gelirken bebeğe mama al' desen 'herseyi bana kitliyorsun' diye kavga çıkartır almaz, evde olan biten her şeyi naklen annesine anlatır, annesinden izin almadan karısı cocuguyla yan şehre bile gitmez, kavga eder 5 gün annesinin evinde gider ,aramaz. Çocuğuna bakmaz odaya geçer kapıyı kilitler çocuk gelmesin diye. Kızın kendi parasini çocuğa bonkörce harcaması bile aralalrinda kavga sebebi, hamileyken bile adamın ailesi 'neden devlette dogurmadin' diye kizi aglattilar, doğum izninde eve para getirmiyor diye et vermediler kıza...
Böyle bir evliliği var mesela, on yıl olacak devam ediyor. Ailesi de devam etmesini onayliyor, boşanma fikrindense yakınıp barışmayi tercih ediyor. çünkü adam 'özünde iyi biri' vurmaz-bagirmaz- aldatmaz... Muhtemelen böyle bir ömür devam edecekler, bir gün evini benimsemesi,aile olduğunu anlamasi umuduyla.
İşte bizim ailede olsa 'ozunde iyi insan' demezler de 'ne çekeceksin o şerefsizi,boşa gitsin' olur :)
Öyle aileyede yazıklar olsun.Koca zaten varla yok arası,kızın mesleğide var ya boşasana işte yaa.
Ay sinir oldum.
 
Şu yazdıklarınızı ne kadar inanarak yazdınız? Annemi sevmediğim bu hayatı ona reva gördüğüm bakıcı olmasına normal baktığım bunlar benim için hakaret niteliğinde sözler. Ayrıca evet sizin tabirinizle oturup üühühü ağladım siz oturup soğukkanlılıkla izleyebilir ya da gülüp geçebilirsiniz başınıza geldiğinde
Yoo ben de ağlarım. Ağladım.
Ama sizin gibi babaa babaaa diye ağlamam
Hani babanıza acıyormuşsunuz ya
3 kez sordum. Cevap yok.
Babanızın tam olarak nesine acıyıp göz yaşı döküyorsunuz?
Anneniz dururken
 
Merhabalar. Ailemle ilgili bir sorundan bahsedip tecrübeli yaşı büyük birilerinden akıl almak için buraya yazıyorum.
Annem ve babam 30 yıllık evliler. 2 kardeşiz ben 19 abim 28 yaşında.
Kısaca anlatayım babam evlatlık alınmış bir çocuk, öz babası öldükten sonra annesi de bir aileye babamı verip başkasıyla evlenmiş. Babam şu an 59 yaşında ve babaannemi geçen sene Kasım'da bulduk daha birkaç aydır görüşüyoruz. Annem 47 yaşında, çok zor şeyler yaşamış özellikle üvey babaannem ve üvey dedemden çok çekmiş. 18 yaşından 37 yaşına kadar çişini tuvaletini tutamayan 2 yaşlıya bakmış mide kaldırmayacak işler yapmış. Son 10 yılı da babaannem alzheimer olmuştu o hali daha da kötüydü ve annem bunu da çekti çok küçük olmama rağmen hatırlıyorum o pislik dolu hayatı.
Şimdi bulduğumuz öz babaannemle haklı olarak annem çok içli dışlı olmak istemiyor.
Tam köşesine çekilip kafa dinleme rahatlama yaşı. Yaşadıklarını unutmaya çalışıyor sürekli terapiler yapıyor psikiyatristle görüşüyor.
Babam ise yeni babanneme de aynı şekilde baktırmaya niyetli, kadının bizden ayrı 3 çocuğu var ve bu zamana kadar bu şekilde yaşamış. Hasta olduğunda bize gelmeli ve kendisini iyileştirene kadar bakmalıymışız, başka ilçede yaşıyor buraya merkeze geldiğinde istediği kadar evimizde yatıp kalabilmeliymiş ve evimiz misafir ağırlayacak durumda değil, tatile birlikte gitmeliymişiz, annesiyle yaşayamadıklarını yaşamak istiyormuş.
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi. Bunun üzerine 2 koca insan evlensek torun sahibi olacak insanlar çocuk gibi haftalarca küs kaldılar herkeste surat 5 karış. En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile. Yanlış duymadınız bunlar yeni evli toy çift falan değil 47 59 yaşında insanlar.
Kendimi gerçekten çok büyük bir yük altında hissediyorum ama bu yükü çekemeyecek kadar da küçüğüm. Abim zaten çok yoğun çalışıyor geceden geceye görüyoruz. Kendi hayatıma kariyerime eğitimime odaklanacağım zamanda sabah akşam aklımda bu var ne zaman aklıma gelse gözyaşlarımı tutamıyorum. İçinde bulunduğumuz duruma annemin çektiklerine ağlıyorum sonra babama kıyamayıp ona ağlıyorum sonra aşık sandığım anne babanın meğer birbirine katlanmak zorunda olduğu için ayrılmadığını hatırlayıp ona ağlıyorum ve ağlamaktan başka hiçbir şey gelmiyor elimden. Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...
Anneniz haklı kadın zaten normal üstü bir kaynana zulmü yaşamış şimdi bir daha mı yaşasın. Babanız çok yaşayamadıklarını yaşamak istiyorsa annesinin evine gitsin yaşayıp gelsin. Babanız boşanıcam derse de boşansın, annenizin arkasında durun ciddi bir nafaka da alır gül gibi yaşar gidersiniz. Babanızda yaşayamadıklarını yaşar.
 
Neren küçük ya ufalda cebime gir ben 19 yaşımda 2 yıllık işçiydim.
Babana annenizi ezdireceğinize haddini bildirip destek olun annenize. Benim babam anneme böyle yapsa o kadın yıllarca sizin kahrınızı çekti başka biri olsa bi dakika katlanmaz sana der çekip çıkarırdım annemi. Tamam babandır üzülürsün ama annenin de ezilmesine basite alınmasına göz yumman, küçüğüm naparım demen şaşırtıcı. Gayatte herşeyin farkındasın..
 
Merhabalar. Ailemle ilgili bir sorundan bahsedip tecrübeli yaşı büyük birilerinden akıl almak için buraya yazıyorum.
Annem ve babam 30 yıllık evliler. 2 kardeşiz ben 19 abim 28 yaşında.
Kısaca anlatayım babam evlatlık alınmış bir çocuk, öz babası öldükten sonra annesi de bir aileye babamı verip başkasıyla evlenmiş. Babam şu an 59 yaşında ve babaannemi geçen sene Kasım'da bulduk daha birkaç aydır görüşüyoruz. Annem 47 yaşında, çok zor şeyler yaşamış özellikle üvey babaannem ve üvey dedemden çok çekmiş. 18 yaşından 37 yaşına kadar çişini tuvaletini tutamayan 2 yaşlıya bakmış mide kaldırmayacak işler yapmış. Son 10 yılı da babaannem alzheimer olmuştu o hali daha da kötüydü ve annem bunu da çekti çok küçük olmama rağmen hatırlıyorum o pislik dolu hayatı.
Şimdi bulduğumuz öz babaannemle haklı olarak annem çok içli dışlı olmak istemiyor.
Tam köşesine çekilip kafa dinleme rahatlama yaşı. Yaşadıklarını unutmaya çalışıyor sürekli terapiler yapıyor psikiyatristle görüşüyor.
Babam ise yeni babanneme de aynı şekilde baktırmaya niyetli, kadının bizden ayrı 3 çocuğu var ve bu zamana kadar bu şekilde yaşamış. Hasta olduğunda bize gelmeli ve kendisini iyileştirene kadar bakmalıymışız, başka ilçede yaşıyor buraya merkeze geldiğinde istediği kadar evimizde yatıp kalabilmeliymiş ve evimiz misafir ağırlayacak durumda değil, tatile birlikte gitmeliymişiz, annesiyle yaşayamadıklarını yaşamak istiyormuş.
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi. Bunun üzerine 2 koca insan evlensek torun sahibi olacak insanlar çocuk gibi haftalarca küs kaldılar herkeste surat 5 karış. En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile. Yanlış duymadınız bunlar yeni evli toy çift falan değil 47 59 yaşında insanlar.
Kendimi gerçekten çok büyük bir yük altında hissediyorum ama bu yükü çekemeyecek kadar da küçüğüm. Abim zaten çok yoğun çalışıyor geceden geceye görüyoruz. Kendi hayatıma kariyerime eğitimime odaklanacağım zamanda sabah akşam aklımda bu var ne zaman aklıma gelse gözyaşlarımı tutamıyorum. İçinde bulunduğumuz duruma annemin çektiklerine ağlıyorum sonra babama kıyamayıp ona ağlıyorum sonra aşık sandığım anne babanın meğer birbirine katlanmak zorunda olduğu için ayrılmadığını hatırlayıp ona ağlıyorum ve ağlamaktan başka hiçbir şey gelmiyor elimden. Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...
öz babaannenizle ve diğer çocuklarıyla dururmu konuşun. anne uzaklaşsın sizden , baba uzaklaşmıyor ise
 
Neden bu kadar dert ettiniz ki bu boşanma işini?Anneniz çekeceğini çekmiş daha neden boşuna katlansın o adama?Onun yatıp kalkıp annenizin ayaklarını öpmesi gerekiyor.Yapmiyorsa demek ki evli kalmanin bir anlamı yok.Bu yaştan sonra o kocayı ve onu bırakıp giden anasını mi çekecek.Babaniz çok istiyorsa baksin ANASINA.Oyle sonradan anne olunmuyor maalesef.
 
Bu sudan sebep değil. 40yil sirtinda taşimis bi kere indirmiş kötü olmuş kadin. İki evlat büyütmüş çekeceğini çekmiş artik emekliliği yaşayip hizmet bekleme zamani gelmişken, bu durum ve tavirla karşilanmak çok kötü. Bi de kovuyor yani babaniz hala kiyamiyosunuz yapmayin yazik annnenize.
 
Yooo tam tersi. Benim ailemin insanları kötü olan şeyi çekmeyi sevmiyor. 'uc günlük dünyada şu mendeburun yüzünü görerek mi öleyim' modundalar. Kendilerini seviyorlar.
Babam da ilk evliliginde üç ayda boşanmış mesela, annem de her önüne gelene 'bosan bence' der :) hem bosanmayip hem dert anlatana 'sen salaksın,sana xxx diyen insanla hala evlisin. Anlatma benim de canımı sikma' diye susturur 🙈
Ben de aileme / sulaleme benziyorum o yönden. Çok sevsem de sevgililerimden kolay vazgeçebiliyorum . Yaşım otuz, evlenebilirim, kötü tarafini görürsem kucağımda cocukla bosayabilirim, tekrar aşık olabilirim, tekrar evlenip tekrar bosanabilirim. Bu benim hayatım. Neden bir kere sevdim diye cezasını ömür boyu çekeyim ki? Reenkarnasyona inanmıyorum, bir kere geldim dünyaya. Onda da beni üzen,kıran,değersiz hissettiren , fiziksel-cinsel-ekonomik-duygusal şiddet uygulayan bir adamla harcayamam.
Annemle babam her gün kapıdan öpüşerek vedalaşıp ayrilan iki insan. Ama günün birinde (Allah korusun) bir durum yaşanırsa şiddettir,aldatmadir,hakarettir asla demem ki 'bir daha deneyin' diye. Tam tersi ben fişeklerim ayrilsinlar diye:) bir lafı eden/davranışta bulunan sonuçlarına katlanmali
Ya biraz da sabırlı olmak geremez mi? Tamam dediklerinize tamam da insanın da günü gününe uymaz, sorunu sıkıntısı olur.
Hemenden... 😂😂😂 Çok çetin kızsınız valla. 🤗🤗🤗
 
Benim eşiminde 2 annesi var , amcasına evlatlık verilmiş eşim, annenizle hemen hemen aynı durumdayım gerçi ben büyüten ailesini çok çok seviyorum, öz anne babasından nefret bile sayılabilir eşim de öz annesi için sürekli sıkıntı çıkarır bana 16 yaşında ki kızım ,7 yaşında ki oğlum bile babasının cevabını verir , asla sudan sebep değil o kadar üzüldüm ki annenize bence sizin yapmamız gereken babanızın yaptığı gibi annenizin yanında olmanız , anneniz 30 sene çekmiş dayanamıyor artık kadın anlayın bunu ya , kaç yaşına gelmiş kadın hiç mi rahat etmesin el insaf diyorum size de , eşimin biraz beni üzdüğünü görünce 16 yaşında ki kızım , babam seni mutsuz ediyor seni üzmesine izin verme gerekirse boşan anne , babama o gücü verme diye destek oluyor siz 19 yaşında bir yetişkinsiniz elbette gireceksiniz onların arasına annenizin arkasında olduğunuzu göstereceksiniz babanıza
 
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi.

En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."

Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile.

47 59 yaşında insanlar.

Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...

Babanız : 30 senede annenizin fedakarlıklarını görmemiş , kıymetini bilmemiş ; anneniz : belki de en çok imkanı yok , 2 evladı var diye geçinmeye çalışmış.

Babanıza 30 senede gòrmediğini gösteremez , değiştiremezsiniz.

Abinizle beraber , annenize destek olmanızı ve annenizin boşanıp huzur içinde yaşaması için çaba harcamanızı tavsiye ederim.
 
Merhabalar. Ailemle ilgili bir sorundan bahsedip tecrübeli yaşı büyük birilerinden akıl almak için buraya yazıyorum.
Annem ve babam 30 yıllık evliler. 2 kardeşiz ben 19 abim 28 yaşında.
Kısaca anlatayım babam evlatlık alınmış bir çocuk, öz babası öldükten sonra annesi de bir aileye babamı verip başkasıyla evlenmiş. Babam şu an 59 yaşında ve babaannemi geçen sene Kasım'da bulduk daha birkaç aydır görüşüyoruz. Annem 47 yaşında, çok zor şeyler yaşamış özellikle üvey babaannem ve üvey dedemden çok çekmiş. 18 yaşından 37 yaşına kadar çişini tuvaletini tutamayan 2 yaşlıya bakmış mide kaldırmayacak işler yapmış. Son 10 yılı da babaannem alzheimer olmuştu o hali daha da kötüydü ve annem bunu da çekti çok küçük olmama rağmen hatırlıyorum o pislik dolu hayatı.
Şimdi bulduğumuz öz babaannemle haklı olarak annem çok içli dışlı olmak istemiyor.
Tam köşesine çekilip kafa dinleme rahatlama yaşı. Yaşadıklarını unutmaya çalışıyor sürekli terapiler yapıyor psikiyatristle görüşüyor.
Babam ise yeni babanneme de aynı şekilde baktırmaya niyetli, kadının bizden ayrı 3 çocuğu var ve bu zamana kadar bu şekilde yaşamış. Hasta olduğunda bize gelmeli ve kendisini iyileştirene kadar bakmalıymışız, başka ilçede yaşıyor buraya merkeze geldiğinde istediği kadar evimizde yatıp kalabilmeliymiş ve evimiz misafir ağırlayacak durumda değil, tatile birlikte gitmeliymişiz, annesiyle yaşayamadıklarını yaşamak istiyormuş.
Annem ilk bulduğumuzda gitti geldi görüştü, babamın ölçüyü kaçıracağını anlayınca ben görüşmek istemiyorum kaynanadan payıma düşeni aldım dedi. Bunun üzerine 2 koca insan evlensek torun sahibi olacak insanlar çocuk gibi haftalarca küs kaldılar herkeste surat 5 karış. En son annem biz evde yokken konuşmaya başlamış derdini meramını anlatmış. Anneme verdiği cevap aynen şu: "Annem evime gelir de kalır da hizmet etmek istemiyorsan annenin bacının evine gider oturursun ben anneme hizmet ederim."
Annem 30 yıllık emeği karşılığında bu lafı duyunca kayışları kopardı. Boşanma konusu açıldı ve çok ciddiler. Annem boşuyorsa boşasın beni diyor ve babam da gözünü kırpmadan boşanır hiç düşünmez bile. Yanlış duymadınız bunlar yeni evli toy çift falan değil 47 59 yaşında insanlar.
Kendimi gerçekten çok büyük bir yük altında hissediyorum ama bu yükü çekemeyecek kadar da küçüğüm. Abim zaten çok yoğun çalışıyor geceden geceye görüyoruz. Kendi hayatıma kariyerime eğitimime odaklanacağım zamanda sabah akşam aklımda bu var ne zaman aklıma gelse gözyaşlarımı tutamıyorum. İçinde bulunduğumuz duruma annemin çektiklerine ağlıyorum sonra babama kıyamayıp ona ağlıyorum sonra aşık sandığım anne babanın meğer birbirine katlanmak zorunda olduğu için ayrılmadığını hatırlayıp ona ağlıyorum ve ağlamaktan başka hiçbir şey gelmiyor elimden. Annemle konuşuyoruz derdi içine sığmıyor taşıyor ama babamla tek kelime edemiyoruz ne yapacağımı gerçekten şaşırdım. Nasıl bir yol izlenmeli, dışarıya duyurmadan bu kavga kaos ortamı nasıl halledilmeli babama yaptığının yanlış olduğu nasıl gösterilmeli... Şimdiden teşekkür ederim fikirleriniz için...
Annen haklı, sakın köstek olmayın. Baban böyle hizmet eden kadını ASLAAA bırakmaz, anneni bıktırmaya çalışıyorlar. kesinlikle annene destek olun. çok sinirlendim babanıza, çok istiyorsa kendi baksın.
 
Rahmetlinin arkasından konuşmak gibi olacak ama bizim bir tanıdık da para harcamaya bayılırdı. Tefeciden tut uçan kuşa borç yapmıştı. Karısı yıllarca borcunu ödedi. Boşanmak istedi. Sizin gibi 18 yaşındaki kız ağlamaktan helak oldu. Anne kızına kıyamadı. Kız kendini yırttı boşanmayın diye
Sonra adam yatalak oldu. E o saatten sonra da kadın bırakamadı adamı. Kız ise çoktaan evlenip mutlu yuvasında eşiyle yaşamaya başlamıştı bile. Olan annesine oldu. Adam vefat etti. Kadın 60 yaşına geldi, hayatını şimdi yaşamaya başladı.

Rica ederim silkelenin ve kendinize gelin.
Babanıza neden kıyamıyorsunuz?

Mesele babasına kıyamamak değil bence. Tamamen bencillik. Anne ölmüş mü , kalmış mı düşünen yok.

Verdiği örnek bile , abisiyle evlenseler ; anne babasının torun sahibi olacak yaşta insanlar olması.

P pltb1234 kendini , kendi hayatını düşünmeye o kadar kaptırmış ki kendini ; 47 yaşında ilk kez anne olan insanlar da olduğunu göz ardı ediyor.

Annesinin 47 yaşında hayatından vazgeçmesini istiyor. Bu bencillik , vicdansızlık değil de nedir ?

Allah evladın da hayırlısını versin , diye boşa demiyorlar.

Evlatlardan hayır yoksa bile : umarım anneleri gözünü karartıp , gerekirse tv ye dahi çıkıp ; haklarını alıp yeni bir hayat kurar kendine.
 
Birikmişlik deyin, bardağı taşıran damla deyin ne olursa artık..

19 yaşında genç bir kadınsınız. Taraflardan biri artık evliliğe devam etmek istemiyorsa , o evlilik bitmiştir. Sebepleri evliliğin taraflarını ilgilendirir. Neden , niçin diye sorgulamak tuhaf. Evlenirken kimse bu kadar sormuyor.

Ki sizin konunuzda annenizin uzun yıllar önce boşanması gerekirmiş.

Anneniz : belli ki , sizler için , maddi imkanı olmadığı için bunca haksızlığa , güçlüğe dayanmış.

Yaşanan her olayı gören bir kızın : annesini daha iyi anlaması gerekirken ; bir de çekinmeden sudan sebep diye konu açması akıl almaz.

Anneniz , muhtaç olduğu gücü bulur da , kendine yeni bir hayat kurar umarım.
 
Üzüldüğüm şey boşanma değil boşaadan sonraki hayatları. Abim ve benim düzenimizde boşanmaları etkili olmaz ha ben maddi olarak bağımlıyım babama ama o ayrı mesele. Boşandıktan sonra ne sandığınız gibi nafaka alınabilir ne de tazminat. Baba evinin de buradan farklı olduğu söylenemez yani annem boşandığında da farklı şeyler yaşamayacak. En azından bu babaanne meselesini çözüp ( babamın annesiyle bizden bağımsız görüşmesi gibi) evli kalmalarından bahsetmiştim. Bu anlattıklarım geçmişte yaşananlar evet kabul edilebilir değil ama yine diyorum annem boşandığında yaşayacağı hayatı ben biliyorum.

2 evlat büyütmüş kadın. Abiniz de çalışıyormuş.
" Annem boşansa da birsey alamaz , baba evinde de
yaşayacağı hayat farklı olmaz " , demişsiniz. Bu cümleleri yazmaya eliniz nasıl vardı ?

Siz 2 evlat ne güne duruyorsunuz ? Çalışıp annenizle bir düzen kuramıyor musunuz ? Anneniz sığınma evine gitse , sokakta rastgele her hangi birinden yardım istese ; yardım edilme ihtimali daha yüksek.
 
X