Gerçekten konuşmuş olmak için konuşuyor insanlar. Hevesi kursakta bırakmayı o kadar seviyorlar ki. Benim ilk hamileliğimde en yakın arkadaşım hamile olduğuma ikna olmamış gibi davranıyordu. Kendi kötü deneyimlerinden dolayı sanki bebeğimi kaybedeceğim hissi varmış hanımefendi de. Benim ilk hamileliğim, niye bana bunu yansıtıyorsun değil mi? Senin korkularını ben yaşamak zorunda mıyım?
Diğer yandan yenidoğan döneminde bir bebeğe bakmak tabi ki zor. Annenin hormonları da zorlaştırıyor süreci. Ama kucağımızda evladımız var, daha büyük mutluluk var mı... Hamileliğin son aylarında gece uykumuz çok bölünecek, çünkü tuvalete kalkacağız, susayacağız vs. Bu durum bile doğum sonrasında bizi gece çocuğumuzu beslemek için uyanmamıza alıştıran bir süreç. Her zorluğun yanında gerçekten bir kolaylık var.
Ben kilo da aldım, şiştim de. Kime ne? Boyuma göre biraz + kilo ile hamile kaldım. Şu an 6 ay bitti, 8 kilo aldım. Kime ne? Doğumdan sonra veririm ya da veremem. Bu da kimseyi ilgilendirmez. Benim karnım biraz büyük. 6 aylık gibi durmuyor. Birkaç dengesiz de ona takıyor. Size ne kardeşim. O da benim elimde olan bir şey değil ya. Anlamıyorlar, anlatmaya da çalışmıyorum. Tadını çıkarıyorum içimdeki kıpırtıların, hamileliğimin.
Hayalin çok güzel

Şu hayatta en çok sevdiğim insan evladım. Onun bir bakışı, bir öpüşü, anne deyişi ömrüme ömür katıyor sanki. Şimdi ikinci mutluluğumu bekliyorum. Hayata güzel bakmak o kadar önemli ki