Bence uzun vadede hepsi önemli bir problem. Daha geçen hafta 6,5 yaşında oğlu olan biriyle yemek yedik. Çocuk sofraya oturmuyor ve sadece patatesle besleniyor neredeyse. Anne çatalla peşinden gidip patates yediriyor. 5 yaşında hala anne babayla yatan çocuk da var. Bunlar özellikle bizim toplumda çok sık rastlayabildiğimiz örnekler. Büyüyünce geçer ya da azalır gibi düşünüyorux ama problem daha da büyüyor. O yüzden bu uyku ve beslenme alışkanlıklarını mümkün olan en erken yaşta çözmek gerekli. Çünkü özellikle 3 yaşından sonra davranış değiştirmek inanılmaz zor ve bazen mümkün değil. Bu süreçlerde annelerin çok zorlanıyor olması bence tamamen desteksizlikten. Bütün iş yükü bir kişinin omuzlarında olunca ve babalar işin ucundan tutmayınca, kararlılık gösterecek sabır da olmuyor tahammül de.