Bizimde çıkmaya çalışan dişlerimiz var ve iştahsızlıkta var. Her diş çıkarma evresinde aynı şeyi yaşıyoruz. Bir an önce 3-4 yaşlarına gelse de ana öğün ek gıda mama vs derdi olmadan karşılıklı beraber yemek yesek sohbet etsek ne güzel olur
Bende özlerim muhakkak hatta yenidoğan hallerini bile özledim sanki o dönemleri dolu dolu yaşayamadım gibi hissediyorum. Malum lohusalık psikolojisi, sezaryen dikişleri, mastite giden acılı memeler, her kafadan bir ses çıkması vs anın tadını çıkaramadım.
Lohusa kadın şöyle yapmaz böyle yapmaz, alkarası basar, yelek giydir çocuğa şöyle yap böyle yap çok bunalmıştım zaten fiziken ve mental olarak çok zor bir dönemken insanlar daha çok zorlaştırdı.
İki hafta önce bizim de öyleydi antibiyotik bagursaklarını bozdu.Her bezde kaka yaşadık.Abtibiyotik sonrası maalesef pişik olduk.İstahımız hala yerine gelmedi bazen yiyor bazen hiç yemiyor.pişiğe karşı dikkatli olun çok inatcı oluyor geçmek bilmedi
Ya elbette oda var birde bişey demeseler bile hemen bir kalkan çıkaeıyorum kendimce sanki bişeyi diyecekler gibi bugün teyzemler geldi mesela farklı ilçelerde oturuyoruz 3 5 kwre anca görüştük çocuktan sonra yok şunu yedir yok niye yürüteç almadın vs vs yani size kime ne hayatımın neresindesiniz kaç kere görüyorum düşünceleri geliyor hep kimsenin yorumuna ya da fikrine ihtiyacım yokki olsa sorarım zaten
Bununla ilgili şöyle bi diyalog geçti terapistle aramızda, ben de bundan şikayet ettim başka bi konuyla ilgili çünkü.
Karşınızdaki insanları çok büyütüp bi jüri gibi görüyorsunuz demişti, onların ne gibi bir yetkinliği var da sizi yargılayabilirler? Böyle düşünmeye başlayınca dünyam değişti benim. Artık kendimi ve bebek büyütme tarzımı yargılayan olunca çatır çatır soruyorum bu konuda makale mi yazdınız, deney mi yaptınız da en iyisinin sizin fikriniz olduğunu düşünüyorsunuz diye herkes geri adım atıyor