Bir de kızlar sizinle biraz dertleşeyim istiyorum. Kaç zamandır çünkü içimde arttı bazı düşünceler. Türkiye’de olan son olaylardan sonra iyice soğudum ben bizim insanımızdan, ülkeden…
Necmettin ve Ayşenur öğretmenin terörden ölmesi ile başladı, sonra samuray kılıcı ile işten çıktığında öldürülen Başak ile arttı. Arada olan bir sürü ihanet, kandırma, hırsızlık vb derken en son Narin olayı ile şöyle dedim “artık bu ülkede kızların yaşaması için dışarı çıkmaması gerek” ama ne dışarı çıkmaması bu ülkede doğmadan başlıyor kötülük.
Bir de vatan, millet, din sevdalısı kişileriz diyoruz. İnsan sevdalı olduğuna yapar mı bunca kötülük. Burada doğmak bile şans eseri, insanca ölmek bile bir mesele…
Eşime lütfen yurt dışına taşınalım diye yalvardım. Orada da kötülük vardır ama en azından “elin yabancısı, yapar tabi” derim. Yani ne bilim. Bizim insanımızın İNSAN olması bu kadar zor mu
offf haber bakamıyorum, Gazze zaten içimizi yakıyor bir de yanıbaşımızda olanlar. Kızın doğum gününü bile kutlamak gelmiyor içimden. İnşallah her şey düzelir veya biz iyi bir yere gideriz.