- 29 Mayıs 2017
- 13.264
- 42.640
- 598
- 43
- Konu Sahibi Bir_Kucuk_Mars
- #35.801
Bebeğini sormak için önce kendine gelmen gerekiyordu muhtemelen.. hiç geçmişe doğru düşünüp pişmanlık yaşama.. zaten yaşamaman gerektiğini bugünkü anneliğine bakarak çok rahat anlarsın.Bağırmayı sen bi de bana sor. Ben doğumhaneye inmeden hastane odasını inlettim.
Ve en unutamadığım eve gelince farkettiğim şey (Ben bebeğimi hiç sormadım odaya geldiğimde gözümü açtığımda) neden sormadığımı bile bilmiyorum bunun farkına eve gelince vardım. Ben çocuğum küvezdeyken hiç sormadım diye. Ama ciddi koaslu 1 oda dolusu insan içinde başladı doğumum en pişman olduğum şey kızımı neden sormadım onu neden merak etmedim kendimi affedemiyorum
Bence de. Ki o an bebeğinin senden daha iyi olduğuna da eminim. Sonuçta günün yıldızı onlar oluyorlar ve özenle bakılıyorlar doğdukları zaman.Kızım ben odaya geldiğimde kucağıma vermeye kalktılar, alın şunu üstümden dedim şimdi hatırladıkça gülüyorum, vicdan yapacak bir şey yok, canımın derdine düşmüşüm ehe
Üşütmüş ya da bir şeyler kaldırmış olabilir misin. Bu tarz ağrılar bir süre daha seninle oluyor her ne kadar görünen yaralar iyileşse de.. ama zamanla hepsi geçiyor.Kızlar sezeryan bölgemin sol ucunun altında bölgesel bir ağrı var hareketle artıyor. Bu kadar gün sonra sorun yokken birden sezeryan bölgesiyle ilgili sıkıntı çıkar mı?
Bitanem benimde annem babam yok. Gurbet ellerde tekim. Acile kaldırıldığımdaki çaresizliği mi anlatamam. Bir ablam var başka ilde sadece. Acile kaynım götürdü, kayınpederim hastanede kayınvalidem de onla. Bebeğe eşim bakmak zorunda dediler mi aort damarın yırtılma ihtimali var Bursaya sevk diye. Eşim ablamı alacak ama bebeğe bakacak kimsem yok. Benim yanımda refakatçi yok. Tansiyon 22 ye çıkmış ayaklarımı hissetmiyorum. Ameliyat olsam 1 ay kafadan hastanede olacaktım. Bebeğimi ablam manisaya götürmek zorundaydı. Annesi ve babası olmayacak başında düşünsene 1 aylık daha. Öldüm öldüm dirildim ondan ayrılacağım diye . Ambulansa binmeden veda ettim son kezmiş gibi oğluma. Eşimden helallik aldım ağladık. Bak işte bunların hepsi travma bizde. Ama hayat böyle malesef güçlü olmak zorundayız.
Ne olursa olsun bir şekilde geçiyor. Elbette bir etkisi kalıyor. Herkes el bebek gül bebek bakılmak, pamuklara sarılmak istiyor. Hele de böyle hassas zamanlarda. Hastalıklar insanlarla, kalabalıkla daha kolay aşılıyor. Ama senin de şansın ablan. Neyse ki geride kaldı ve umarım tekrarlanmaz.. bebeğinle sağlıklı günleri kendinize anı olarak depolarsınız
Ani bebek ölümü diye bir durum varmış denk geldim okudukça sinirlerim bozuldu paranoya oldum he. Tek başıma olmayayım aha siz de olun söyledim işte