38de hala bitmedi benim işte
ki bu ikinci çocuk yani pek çok şey halihazırda vardı. Buna ragmen erteleme, vurdumduymazlık derken bu haldeyiz. Benimki paraya takılmıyor ama en ihtiyaç duydugum konularda da çogunlukla yalnız uğrasıyorum. Bu cocuklar büyüdükçe sırtımızdaki yük daha da artacak iyice emin oldum. Ha bu arada bir de ben ilk dogumda lohusa depresyonuna falan girmedim ama resmen eşim girdi. ne haller oluyor bu adamlara anlamıyorum. çileyi çeken biz somurtan bunlar.
Ah o hormonlar. keşke karşımızdaki şahıslar da azıcık anlasa bu hallerimizi de bir tık şefkat gösterseler, ellerini taşın altına daha fazla koysalar. 39. haftadan gün alıyorum yarın, alınan dolabın çekmecesi monte edilsin eksik askı aparatı alınsın diye kocamın yapacagı suratı göze alıp talep etmem lazım. elbette sonunda ölüm yok ama neden ya neden insanı strese sokuyorlar. bi instamom gibi süslü oda falan da yapmıyorum yani temel ihtiyaclar hallediliyor sadece.